April ၁ ရက္ေန႕မွာ ဧပရယ္လ္ ဖူးလ္ အလုပ္မခံၾကရေအာင္လုိ႕

ဒီဧပရယ္လ္ ဖူးလ္ေန႕ အေၾကာင္းေလးကုိ အရင္ေက်ာင္းသားဝကတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ဧပရယ္လ္ ဖူးလ္ အလုပ္ခံခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေလးကုိ အရင္ႏွစ္က ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ေန႕ မတုိင္ခင္မွာ ေရးၿပီး တင္လုိက္တဲ့ ပုိ႕စ္ေလးပါ။ ဒီႏွစ္လည္း ဒီပုိ႕စ္ေလးကေနမွ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ အလုပ္မခံရေအာင္လုိ႕ ဧပရယ္လ္တစ္ရက္ေန႕ မတုိင္ခင္မွာ ႀကိဳတင္ ၿပီးေတာ့ အမွတ္ရေစေအာင္လုိ႕ ျပန္လည္ ဆားခ်က္လုိက္ရပါတယ္..............။

ဧပရယ္လ္ တစ္ရက္ေန႕ကို ဧပရယ္လ္ ဖူးလ္ ေန႕ လုိ႕လူသိမ်ားၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဧပရယ္လ္ တစ္ရက္ေန႕ကုိ ေရာက္ေတာ့မွာဆုိေတာ့ အဲဒီ ေန႕မွာ ဧပရယ္လ္ဖူးလ္ အလုပ္မခံၾကရေအာင္လုိ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘေလာ့သုိ႕လာေရာက္ လည္ပတ္ ၊ စာဖတ္ အားေပးၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကို ႕ ႀကိဳတင္ သတိေပးတဲ့ အေနနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ဧပရယ္လ္ ဖူးလ္ အလုပ္ခံလုိက္ရတဲ့ အေၾကာင္းေလး ကုိ ေရးဖြဲ႕ ၿပီးေတာ့ ေဖာ္ျပ ေပးလုိက္ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အုပ္စု ကြန္ပ်ဴတာ တကၠသိုလ္ တတိယႏွစ္ ပထမ ႏွစ္၀က္ စာေမးပြဲ ေျဖေနတဲ့ အခ်ိန္ ၊ သံုးဘာသာ ေျဖၿပီးတဲ့ ေန႕ ၊ ဧပရယ္လ္ လ တစ္ရက္ေန႕မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရာသီဥတု ကလည္း အဲဒီေန႕မွာ မနက္ပုိင္း မုိးေလးက တဖြဲဖြဲ နဲ႕ ရြာေနလုိက္တာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ စာေမးပြဲေျဖဆုိၿပီးလုိ႕အျပန္မွာလည္း မုိးက ရြာ ေနေတာ့ လူေတြ လည္း တကုိယ္လံုး ရြဲရြဲစုိေနပါတယ္။ ေက်ာင္းက ေန စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးလုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႕ ေက်ာင္းကားေပၚက ဆင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းတေတြ ထမင္း ဆုိင္သုိ႕ သြား ထမင္း စား ၾကပါတယ္။ ထမင္း စားၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း ေတြရဲ႕ ထံုးစံ အတုိင္း လက္ဖက္ရည္ ေလး တစ္ခြက္ ေလာက္ေတာ့ ေသာက္လုိက္ရမွ ေက်နပ္ၾကတဲ့ ထံုး စံ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ တုိ႕ အုပ္စု လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္မွာ ထုိင္ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ဆီ မွာၿပီး ေသာက္လုိက္ၾကတယ္။ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ရင္း လူငယ္ေတြရဲ႕ ထံုး စံ အတုိင္းပဲ ဟုိအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ေတြ ေျပာၿပီး ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ အခ်ိန္ ၾကာျမင့္ စြာထုိင္လုိ႕ မျဖစ္ေၾကာင္း မနက္ျဖန္ စာေမးပြဲ အတြက္ ညပုိင္းမွာ စာေကာင္းေကာင္း ၾကည့္ႏုိင္ေအာင္လုိ႕ ဒီေန႕ ေန႕လည္ပုိင္းမွာ တစ္ေရး တစ္ေမာ အိပ္ရအံုး မယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာၿပီး ေတာ့ ျပန္ၾကဖုိ႕ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အုပ္စု လုိက္ မုိးလည္း မိထားတယ္.။ အခုလည္း မုိးေလးက တဖြဲဖြဲ ရြာေနတုန္း ဆုိေတာ့ စာေမးပြဲ အတြင္း အေအး မိသြားမွာ ဆုိးတဲ့ အတြက္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ အခ်ိန္ ၾကာျမင့္စြာ မထုိင္ပဲ ျပန္လာခဲ့လုိက္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အုပ္စု ဟာ လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္ ထုိင္ၿပီဆုိရင္ ျဖင့္ အနည္း ဆံုး ႏွစ္ နာရီ ေလာက္ကုိ ထုိင္လုိက္ရမွ ေက်နပ္ၾကပါတယ္။ ေန႕ ခင္း ဆုိရင္ တစ္ခါ ထုိင္ ပါတယ္။ ညပုိင္း ဆုိရင္လည္း ထမင္း စားေသာက္ၿပီးၾကၿပီ ဆုိရင္ျဖင့္ သူငယ္ခ်င္း ေတြကလာေခၚပါၿပီ။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္သြားမယ္ဆုိၿပီး။ ဒီလုိနဲ႕ပဲ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ တစ္ေယာက္မွာ ပုိက္ဆံ မရွိရင္ ရွိတဲ့ တစ္ေယာက္က ရွင္း နဲ႕ အလွည့္က်နဲ႕ ရွင္းရပါတယ္။ ပုိက္ဆံ မရွိတဲ့ သူဆုိရင္ေတာ့ ေနပါေစေတာ့ ဆုိၿပီး ရွိတဲ့ သူက စုိ္က္ၿပီးေတာ့ ရွင္း ေပးပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ၾကတာက ခါတုိင္းဆုိရင္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ေျခာက္ေယာက္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ဒီေန႕မွာတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ေလးေယာက္ထဲပဲ ထုိင္ျဖစ္ၾကပါတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ေနရာ က ေန ျပန္လာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္း ေလးေယာက္မွာ မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ပါပါတယ္။ သူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ က ေဆးတကၠသို္လ္.. နား က အေဆာင္မွာ ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေယာက်္ားေလး ႏွစ္ေယာက္က ေတာ့ မိန္းတကၠသိုလ္နဲ႕ နီးတဲ့ ၆၉ လမ္းက အေဆာင္ မွာ ေနၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္က ဆုိင္ကယ္ တစ္စီးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေယာက်္ားေလး ႏွစ္ေယာက္က ဆုိင္ကယ္တစ္စီးနဲ႕ပါ။ သူတုိ႕ နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က တစ္ေနရာဆီ ဆုိေတာ့ သူတုိ႕ ေနတဲ့ အေဆာင္ ထိ လုိက္မပုိေတာ့ပါဘူး။ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေနမွ ပဲ ႏွစ္ေယာက္စီ လမ္းခြဲ ၿပီး ေတာ့ ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း သူတုိ႕ အေဆာင္ဘက္ကုိ မုိး ရြာထဲမွာပဲ ျပန္သြားၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လည္း မုိးရြာထဲ မွာပဲ ျပန္လာ လုိက္ၾကပါတယ္။ ဒီလုိ နဲ႕ အေဆာင္ကုိ ေရာက္ေတာ့ မုိးရြဲထားတဲ့ အ၀တ္အစားေတြနဲ႕ ဆုိေတာ့ ေရခ်ဳိးမယ္ ။ ေရခ်ဳိးၿပီးရင္ အိပ္မယ္ ။ အိပ္ၿပီးရင္ စာ ထ ၾကည့္မယ္ဆုိ စိတ္ကူး ၿပီးေတာ့ ေရ ခ်ိဳမယ္လုိ႕ ျပင္ဆင္ေနတုန္းမွာပဲ…

" ကုိေဇာ္တုိ႕ ၊ ကုိေဂါက္ႀကီးတုိ႕ ဖုန္း လာတယ္ " ဆုိတဲ့ အေဆာင္ မွဴး ရဲ႕ ေခၚသံေၾကာင့္ ေရမခ်ိဳးေသးပဲ ဖုန္းသြားကုိင္လုိက္ပါတယ္။

"ဟဲလုိ… အမိန္႕ရွိပါခင္ဗ်ာ…" ဒီလုိ "ဟဲလုိ အမိန္႕ရွိပါခင္ဗ်ာ".. ဆုိတာကေတာ့ ဖုန္းလာရင္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ျပန္ထူးတက္တဲ့ အက်င့္မုိ႕ပါ။ ခဏေနေတာ့ … တစ္ဖက္က မိန္းကေလး ရဲ႕ အသံထြက္လာပါတယ္.. ။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အသံပါ။

"အမိန္႕ရွိပါ လုပ္မေနနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ မိသိမ့္ပါ။.."

" ေအး ေျပာ မိသိမ့္၊ နင္တုိ႕က ဘာေျပာစရာ ရွိလုိ႕ လဲ ၊ အခုမွ ငါတုိ႕ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကေန လမ္းခြဲ လာတဲ့ ဟာကုိ "

"`ဟုတ္တယ္ ။ အဲဒီ ခင္ဗ်ား တုိ႕ နဲ႕ လမ္း ခြဲၿပီးေတာ့ ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္က အေဆာင္ မျပန္ခ်င္ေသးတာရယ္၊ မုိးရြာထဲမွာ ဆုိင္ကယ္ ေလွ်ာက္စီး ခ်င္တာ နဲ႕ ပဲ ဆုိင္ကယ္ ေလွ်ာက္စီးၾကတာေလ… အခု ဆုိင္ကယ္ တုိက္ခံရလုိ႕"

"ေဟ.. ဟုတ္လား နင္တုိ႕ ဘာျဖစ္သြားၾကေသးလဲ "

" ေတာ္ေတာ္ ျဖစ္တာလား? ဘယ္နားမွာ တုိက္တာလဲ.. မိသီ ကေရာ ဘယ္လုိေနလဲ… ? "

"ဟုတ္ ေျပာမွာေပါ့.. ခင္ဗ်ားကၾကည့္ပဲ ေမးေနေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က .. ဆုိင္ကယ္ အတုိက္ခံထားရလုိ႕ တုန္ေနလုိ႕ စကား မေျပာႏုိင္ရတဲ့ အထဲ… ဘယ္က စေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူး "

" အင္း ဟုတ္သားပဲ ေျပာ"

"ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လမ္းသံုးဆယ္ ေပၚက မန္းၿမိဳ႕ေတာ္ နားေလး မွာ တုိက္ခံရတာပါ။ ဆုိင္ကယ္ ႏွစ္စီး တုိက္မိတာ ။ မိသီ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္ ဒဏ္ရတာ ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း တကိုယ္လံုး ပြန္းပဲ့ကုန္တယ္ ဒဏ္ရာေတြက။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားတုိ႕ အခု ခ်က္ျခင္း လာခဲ့ၾကအံုး။ "

"ေအး … ငါတုိ႕ အခု လာခဲ့မယ္ေလ.. ၊ အခု အဲဒီ မန္းၿမိဳ႕ေတာ္နားမွာ ပဲလား"

"ဟုတ္တယ္ အခုေတာ့ မန္းၿမိဳ႕ေတာ္ေရွ႕မွာပဲ ရွိေသးတယ္… ။ တစ္ဖက္က တုိက္တဲ့ သူေတြ လည္း ဒဏ္ရာေတြက ေတာ္ေတာ္ေလး မ်ားတယ္။ အဲဒါ အခု သူတုိ႕ေရာပဲ ေဆးရုံႀကီးကုိေတာ့ သြားဖုိ႕ လုပ္ေနၾကတယ္။ "

"ေအး .. ေအး ငါတုိ႕ အခုခ်က္ျခင္း အဲဒီလုိက္ခဲ့မယ္ေလ.. ေနာ္. "

" ဟုတ္၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကို မန္းၿမိဳ႕ေတာ္ေရွ ႕ မွာ မေတြ႕ ရင္ ေဆးရံုႀကိးထဲ လုိက္ရွာၾကည့္လုိက္ေနာ္… ေဆးရုံႀကီးကုိ အခု သြားၾကမွာ.."

" ေအး ပါဟာ.. ငါတုိ႕ မန္းၿမိဳ႕ေတာ္ ေရွ႕ တုိက္တဲ့ ေနရာ ကုိ အရင္လာခဲ့ပါမယ္.. တကယ္လုိ႕ အဲဒီမွာ မေတြ႕မွ ေဆး ရုံၾကီးထဲ ကုိ လုိက္ခဲ့မယ္ေနာ္…."

"ဟုတ္အကို .. အခု ခ်က္ျခင္း လာခဲ့ေနာ္..။ ဖုန္းခ်လုိက္ေတာ့မယ္ေနာ္…"

" ေအး ေအး…​ခ်လုိက္လုိက္ေတာ့" လုိ႕ ေျပာၿပီး ဖုန္းခ်သြားပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ခ်က္ျခင္းဆုိသလုိပဲ သူငယ္ခ်င္း ေဂါက္ႀကီး ကုိ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ သူကလည္း ပဲ အရမ္းစိတ္ပူသြားပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ ေရကုိ မခ်ဳိးလုိက္ရပါဘူး အကၤ်ီေလး ျပန္၀တ္ၿပီး ေတာ့ ထြက္လာခဲ့လုိက္ၾကပါတယ္။

လမ္းမွာလည္း မုိးက ရြာေနတုန္းဆုိေတာ့ ဆုိင္ကယ္ ေမာင္းရတာကုိ သတိနဲ႕ေမာင္းေနရတာ ပါ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုိင္ကယ္ အတုိက္ခံရတယ္ဆုိေတာ့ စိတ္ပူၿပီးေတာ့ ဆုိင္ကယ္နဲ႕အေျပး ေမာင္းလာလုိက္ၾကတာ.. ကုိယ္ေမာင္းတဲ့ဆုိင္ကယ္ေတာင္ ဆုိင္ကယ္ ေဒါက္ မတင္ခဲ့လုိက္ရပါဘူး။ လမ္းမႀကီးေပၚ ေရာက္မွ ေဘး မွ ဆုိင္ကယ္ တစ္စီးက လွမ္းေျပာလုိ႕ ေဒါက္ကုိ တင္လုိက္ရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ ဘူတာႀကီးေရွ႕က လမ္းသံုးဆယ္ေပၚက မန္းၿမိဳ႕ေတာ္ေရွ႕ကုိ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ မန္းၿမိဳ႕ေတာ္ ေရွ႕သုိ႕ ေရာက္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေသခ်ာ ၾကည့္ပါတယ္။ ဘာမွ လည္း အေျခအေန ထူးထူးျခားျခားမေတြ႕ပါဘူး။ ဆုိင္ကယ္တုိက္တာ ဒီနား ေရာ ဟုတ္ရဲ႕လားေပါ့။ ဒါနဲ႕ ဆုိင္ေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ့ စားပြဲထုိး ကေလး တစ္ေယာက္ကို ေခၚ ၿပီး ေမးၾကည့္လုိက္တယ္… ။

"ညီေလး ေရ.. ခဏ"

" ဟုတ္ အကုိ ပါဆယ္ ထည့္မွာလား အကို.. ၾကက္သားနဲ႕လား ? ၀က္သားနဲ႕လား ? ဘယ္ႏွလံုး လံုး ယူမလဲ အကုိ" ဆုိၿပီး မန္းၿမိဳ႕ေတာ္ ေပါက္ဆီ ဆုိင္ထဲက ညီေလးက စကားေတြကုိ ျပန္ေျပာေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ပဲ… ကုိယ္ေမးရမယ့္ စကား ကုိ ဆက္ၿပီး ေမးရပါတယ္။

"ညီေလး ေရ.. အကိုက ၾကက္သား လည္း မ၀ယ္ေသးဘူး။ ၀က္သား ေပါက္ဆီလည္း မ၀ယ္ေသးဘူး၊ အကုိ ေမးစရာ ရွိလုိ႕ "

" ဟုတ္အကို ဘာေမး မလဲ .. ေမးေလ.. " ဆုိၿပီး ညီေလး က ျပန္ေျပာပါတယ္။

"ဒီဆုိင္ေရွ႕မွာ ေလ.. ေစာေစာက ဆုိင္ကယ္ ႏွစ္စီး တုိက္ တယ္ ဆုိလုိ႕ အဲဒါ … ဒီနားမွာ ျဖစ္တာ လား၊ သိခ်င္လုိ႕ ပါ ညီေလး.."

ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလုိ ေျပာလုိက္တဲ့ အခါမွာ ေစာေစာက ညီေလး က ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားပါတယ္ ။ ၿပီးမွ.. ျပန္ေျပာပါတယ္….

" ဟာ.. အကုိက လည္း ဒီေရွ႕မွာ ဘာဆုိင္ကယ္ မွ မတုိက္ပါဘူး ဗ်… ၊ တကယ္လုိ႕ တုိက္ၾကရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သိမွာေပါ့ဗ်…"

"ေဟ.. ဟုတ္လား၊ ဒါဆုိ ဒီေရွ႕မွာ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေပါ့"

`ဟုတ္ အကုိ.. ဒီေရွ႕ မွာ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ၊ ပံုမွန္ပဲ သြားလာေနၾကတာ ပါ"

"ေအး..ေအး။ ေက်းဇူးပဲ ေနာ ္ညီေလး၊ အကုိတုိ႕ က အကုိတုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီေရွ႕မွာ ဆုိင္ကယ္ အတုိက္ခံ ရတယ္ ေျပာလုိ႕ လုိက္လာတာကြ၊ အခုေတာ့ .. ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ဆုိေတာ့ တုိ႕ ေတာ့ ဘက္ခံ ရၿပီလား မသိပါဘူး ကြာ….၊ "

"သြားမယ္ ေနာ္ ညီေလး"

"ဟုတ္ အကုိ "

ဆုိင္ေရွ႕က ညီေလး ကိုႏွဳတ္ဆက္ ၿပီး အဲဒီ ဆုိင္ေရွ႕က ျပန္ထြက္လာခဲ့ ၾကပါတယ္။

" ေဂါက္ႀကီးေရ.. ဒီေကာင္မေလး ေတြ ၊ သူတုိ႕ ေျပာတာ ေတာ့ မန္းၿမိဳ႕ေတာ္ ေပါက္ဆီ ဆုိင္ေရွ႕မွာ မေတြ႕ေတာ့ ရင္ ေဆး ရုံႀကီးထဲကုိ လုိက္ခဲ့လုိက္လုိ႕ ေတာ့ ေျပာတယ္ကြ.. ။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ ေဆးရုံ ႀကီးထဲ မ်ား ေရာက္ေနၾကလား မသိဘူး ။ တုိ႕ ေဆး ရုံႀကီးထဲ လွည့္ပတ္ၾကည့္ၾကည့္ရေအာင္ကြာ၊ တကယ္လုိ႕ ေဆးရုံႀကီးထဲမွ မေတြ႕ဘူး ဆုိရင္ေတာ့္ သူတုိ႕ အေဆာင္လုိက္သြားၾကတာေပါ့။ သူတုိ႕ အေဆာင္ေရာက္ရင္ေတာ့ အက်ဳိးအေၾကာင္း သိရမွာပဲ။ "

" ဟုတ္ ကုိေဇာ္ ေဆး ရုံထဲ သြား ၾကည့္လုိက္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ.။ မေတြ႕မွ သူတုိ႕ အေဆာင္လုိက္သြားၾကတာေပါ့။" သူငယ္ခ်င္းေဂါက္ႀကီးကျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ ေဆးရုံ ႀကီးထဲ ေရာက္လာၿပီးေတာ့ လွည့္ပတ္ ၾကည့္ၾကပါတယ္. ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရဲ႕ အရိပ္အေယာင္မွ်ပင္ မေတြ႕ရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေဆး ရုံႀကီးထဲက ျပန္ထြက္လာၾကၿပီးေတာ့ သူတုိ႕ ေနတဲ့ အေဆာင္ကုိ လုိက္သြားၾကပါတယ္။ မုိးကလည္း ရြာေန၊ ေစာေစာပုိင္းကလည္း မုိး မိထားထာရယ္. အခုလည္း မုိးရြာထဲမွာ ဆုိင္ကယ္ စီးရတာ ရယ္ ဆုိေတာ့ လူႏွစ္ေယာက္လည္း ေတာ္ေတာ္ ေလး ကုိ ခ်မ္း တံု ေနၾကပါၿပီ….. စိတ္ထဲမွာ လည္း သိပ္မယံုသလုိ ျဖစ္လာပါၿပီ.. ဒါေပမယ့္ တကယ္ျဖစ္တယ္ ဆုိရင္ခက္ေနမွာ ဆုိးတဲ့အတြက္.. အေဆာင္ကုိပဲ အေျပးအလႊား ေမာင္းလာခဲ့လုိက္ၾကပါတယ္…။

ဒီလုိနဲ႕ သူတုိ႕အေဆာင္ေရွ႕ေရာက္တဲ့ အခါမွာ.. သူတုိ႕ အေဆာင္ကုိ အရိပ္အေျခ လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း ။ လူသူ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မေတြ႕ဘူး ဆုိေတာ့ ။ "သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆုိင္ကယ္ တုိက္ခံရတယ္ ဆုိတာ ဟုတ္မ်ားဟုတ္ေနမလားေပါ့။ ေဆး ရုံႀကီးကုိမသြားခ်င္လို႕ တျခား အျပင္ ေဆးခန္း မ်ား သြားၾကတာလား မသိဘူး။ . အေဆာင္မွဴး ကုိလွမ္းေခၚ ၾကည့္အံုးမွ ပဲ ဆုိၿပီး… လွမ္းေခၚမလုိ႕ အေဆာင္ အေပါက္၀နားကုိ ႏွစ္ေယာက္သား လုိက္တဲ့အခါမွာ.. ထင္မွတ္မထား တဲ့ အျပဳအမူ မ်ဳိး အလုပ္ခံလုိက္ရပါတယ္…."

"ဗြမ္း…. .. ဟာ… "

ဆုိၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ေရေတြ နဲ႕ အေလာင္း ခံလုိက္ရပါတယ္… သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ထဲမွာလည္း ေရခြက္ ကုိယ္စီနဲ႕ ကုိင္ထားရင္း သူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ဟား တုိက္ ၿပီးေတာ့ ရယ္ေန လုိက္ၾကပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကေတာ့ သူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ တကယ္ဆုိင္ကယ္ အတုိက္ခံရတယ္ ဆုိၿပီး စိတ္ေတြ ပူ ၿပီး မုိးရြာထဲမွာ အေျပးအလႊား လုိက္လာရတာ နဲ႕ ခ်မ္းတံု ေနရတဲ့ အထဲ.. အခု ေရ နဲ႕ပါ ထပ္ၿပီး အေလာင္းခံလုိက္ရေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္အရမ္းတုိ အရမ္းပဲ ေဒါသထြက္သြားပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း ေဂါက္ႀကီးကဆုိ ပုိၿပီးေတာ့ ကို စိတ္တုိေနတာပါ။

"နင္တုိ႕ ဆုိင္ကယ္ တုိက္တယ္ ဆုိတာ တကယ္ မဟုတ္ဘူးလား.." လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္က ေမးလုိက္တဲ့အခါမွာ.. သူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္က ရယ္ေမာ ေနတဲ့ၾကားပဲ.. ဆက္ရယ္ၿပီးေတာ့…..

"တကယ္ မတုိက္ပါဘူး ဗ်….. "

"ဟင္.. ဒါဆုိ နင္တုိ႕ က… ……….. ငါတုိ႕ ကုိ…"

"ဟုတ္တယ္.. ကၽြန္ေတာ္ တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္က .. ခင္ဗ်ား တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ကုိ ဧပရယ္ ဖူးလ္လုပ္လုိက္တာ ေလ… "

သူတို႕က ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကုိ.. ဧပရယ္ဖူးလ္ လုပ္လုိက္တာလုိ႕သာ ေျပာတာ..ကုိယ္တုိ႕က အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဧပရယ္ ဖူးလ္ဆုိတာကုိ ေကာင္းေကာင္း မသိေသးေတာ့…. ဧပရယ္ဖူးလ္ ဆုိတာက ၾကားယံုပဲ ၾကားဖူးတာ။ တခါမွ လည္းအလုပ္မခံရဖူးေတာ့ နည္းနည္း ေတာ့ စိတ္တို သြားတာေပါ့ေလ.. အခုလုိ ခံရတာ လည္း ခံသင့္ပါတယ္လုိ႕ ပဲ ေျဖေဖ်ာက္လုိက္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သႀကၤန္ မေရာက္ခင္မွာပဲ… ေရက အေလာင္း ခံလုိက္ရေသး… ။

"ေအးေပါ့ ဟာ. နင္တုိ႕က ေတာ့ ငါတုိ႕ ကုိ ဧပရယ္ ဖူးလ္ လုပ္လုိက္ရလုိ႕ ရယ္ေမာ ေနႏုိင္ေပမယ့္ … ငါတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ နင္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ တကယ္ ဆုိင္ ကယ္အတုိက္ခံရတယ္ထင္ၿပီး အေျပးအလႊားနဲ႕ ဆုိင္ကယ္ေမာင္းလာလုိက္တာ.. ကုိယ္႕ဆုိင္ကယ္ ေဒါက္ ေတာင္ မတင္မိလုိ႕ လမ္း မွာ ငါတုိ႕ မလဲတာ ကံေကာင္း တယ္…" လုိ႕ ဆုိၿပီး ေဂါက္ႀကီးက စိတ္တုိတုိနဲ႕ ပဲ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကလည္း

"စိတ္မဆုိးရဘူးေနာ္. .. ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က ဒါ ေပ်ာ္လုိ႕ ဧပရယ္ဖူးလ္ လုပ္လုိက္တာေနာ္….၊ ေပ်ာ္ရေအာင္လုိ႕ လုပ္လုိက္တာပါ။ စိတ္မဆုိးနဲ႕ေနာ္.." လုိ႕ ေျပာၿပီး သူတုိ႕က ျပန္ေတာင္းပန္လုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႕ အေဆာင္မွာပဲ ေဖ်ာ္ရည္ ေတြ ေဖ်ာ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ ႕ ကုိ ေဖ်ာ္ရည္တုိက္ၿပီး ေက်ေအးဖုိ႕ ေျပာလုိက္တဲ့ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လည္း အဲဒီေလာက္နဲ႕ပဲ ေက်ေအးခဲ့ရပါေတာ့တယ္…။

ထုိအခ်ိန္မွ စ၍ ဧပရယ္ ဖူးလ္ ဆုိတဲ့ ဧပရယ္ တစ္ရက္ေန႕ဆုိတာ ကုိ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း အမွတ္ရေစ မိပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ဧပရယ္ဖူးလ္ ေနာက္ထပ္ အလုပ္မခံ ရေအာင္ အၿမဲ သတိ နဲ႕ ေနေနမိပါေတာ့ တယ္။ ဒီလုိ ေနေနတဲ့ ၾကားက ပဲ…. တခါေလ… အမွတ္မထင္နဲ႕ပဲ ဧပရယ္ ဖူးလ္ အလုပ္ခံ လုိက္ရပါေသးတယ္။

ဒီပုိ႕စ္ ကိုေရးရတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ အခုလို ဧပရယ္ တစ္ရက္ေန႕မွာ ဧပရယ္ဖူးလ္ လုပ္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကို ျပန္လည္ အမွတ္ရေစတဲ့ အျပင္ ကုိယ့္နယ္ကုိယ့္ေဒသေတြသုိ႕ အသီးသီးျပန္သြားၾကၿပီး ေနထုိင္စားေသာက္လုပ္ကုိင္ေနၾကေသာ သူငယ္ခ်င္း မ်ား ႏုိင္ငံရပ္ျခားေရာက္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား… သတိတရ အေနနဲ႕ ေရးသားလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္… ။

ေနာက္ၿပီး ဒီပုိ႕စ္ေလးမွာ ပါဝင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ေသာ ဘရူႏုိင္းသုိ႕ ေရာက္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္း မိသိမ့္ ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ျပက္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းေဂါက္ႀကီးတုိ႕ မိသီတုိ႕အားလံုးကို ျပန္လည္သတိရေသာ အားျဖင့္ ဒီပုိ႕စ္ေလးကုိ ျပန္လည္ရွာေဖြၿပီး ေဖာ္ျပေပးလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဘေလာ့ ေလး သုိ႕ လာေရာက္စာဖတ္ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္း မ်ား အားလံုးလည္း ဧပရယ္လ္ တစ္ရက္ေန႕မွာ ဧပရယ္ ဖူးလ္ အလုပ္မခံၾကေစဖုိ႕ … သတိေပး ႏွုိးေဆာ္ ရင္း… တကယ္လုိ႕ ဧပရယ္ဖူးလ္ အလုပ္ခံခဲ့ရရင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေပ်ာ္ ဧပရယ္ဖူးလ္ ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ လုိ႕…… ဆႏၵ ျပဳ ရင္း….

ခင္မင္စြာျဖင့္...

ေဇာ္သိခၤ