စကၡဳပါလ - အရွင္ ဇဝန

စကၡဳပါလ - အရွင္ ဇဝန 

(၂၀၁၀ ခုႏွစ္ သၾကၤန္တြင္း သုဒၶဝိပႆနာရိပ္သာတြင္ ဖုန္းျဖင့္ ရုိက္ကူးလာေသာပံုေတာ္)

ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႏွင့္ နယ္စပ္ေတာင္တန္းေဒသ သာသနႏုဂၢဟအသင္း၏ နာယကဆရာေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဘဒၵႏၱတိကၡ(အဂၢမဟာပ႑ိတ)၏ ၾသဝါဒျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ အသင္းႀကီး ငါးသင္းရွိပါသည္။ ထုိအသင္းငါးသင္းအနက္ တစ္သင္းအပါအဝင္ျဖစ္ေသာ နယ္စပ္ေတာင္တန္းႏွင့္ကမ္းရုိးတန္း ေဒသ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာျပန္႕ပြားေရးအသင္းသည္ နာယကဆရာေတာ္ ၁၄ပါး၊ နယ္လွည့္ ဓမၼကထိက ဆရာေတာ္ ၁၄ပါးတုိ႕၏ ၾသဝါဒမ်ားခံယူကာ သာသနာေရး၊ ပညာေရး၊၊ က်န္းမာေရး၊ လူမွဳေရးကူညီမွွဳ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ အသင္းခြဲ အသင္းေထာက္ေပါင္း (၄၂၀) တုိ႕၏ ပံ့ပုိးမွဳျဖင့္ သာသနာျပဳလ်က္ရွိပါသည္။

အသင္း၏ နယ္လွည့္ဓမၼကထိကဆရာေတာ္ ၁၄ပါးတြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ျဖစ္ေသာ အရွင္ဇဝနသည္ စကၡဳႏွစ္ကြင္းအလင္းမရေသာ္လည္း မေလွ်ာ့ေသာဇြဲ၊ လံု႕လ၊၊ ထက္သန္ေသာေစတနာျဖင့္ တရားေတာ္မ်ားကုိ ေဟာျပရင္း သာသနာျပဳလ်က္ရွိပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီ ဘဒၵႏၱတိကၡ၏ ေျခေတာ္ရင္းတြင္ သီတင္းသံုးလ်က္ ဆရာေတာ္၏ ေမတၱာကုိခံယူကာ ဆရာေတာ္၏လမ္းညႊန္မွဳျဖင့္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္လက္ရွိပါသည္။

လူအမည္ ေမာင္ဇာနည္ဝင္း အမည္ရေသာ အရွင္ဇဝနအေလာင္းလ်ာကုိ ၁၃၄၃ ခုႏွစ္၊ တန္ခူးလဆန္း ၁၃ ရက္၊ အဂၤါေန႕တြင္ ခမည္းေတာ္ ဦးဝင္းျမင့္၊ မယ္ေတာ္ ေဒၚသန္းေဌးတုိိ႕မွ မႏၱေလးတုိင္းေဒသႀကီး၊ ဝမ္းတြင္းၿမိဳ႕နယ္၊ သဲေတာၿမိဳ႕၊ အမွတ္(၃)၊ သူေဌးကုုန္းရပ္ကြက္တြင္ မီးရွဴးသန္႕စင္ ဖြားျမင္ေတာ္မူပါသည္။ ခမည္းေတာ္မွာ မီးရထားဝန္ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး မယ္ေတာ္မွာ စားေသာက္ဆုိင္ဖြင့္လွစ္ ေရာင္းခ်သူျဖစ္ပါသည္။ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမ(၆)ေယာက္အနက္ အႀကီးဆံုးသားရတနာျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းေနအရြယ္တြင္ သဲေတာအလယ္တန္းေက်ာင္း၌ သံုးႏွစ္ၾကာ ပညာသင္ယူခဲပါသည္။ ငယ္စဥ္ကပင္ ရွင္သာမေဏဝတ္လုိစိတ္ သာသနာ့ဝန္ထမ္းလုိစိတ္၊ ပရဟိတလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္လုိစိတ္ ထက္သန္သူျဖစ္ပါသည္ ၁၃၅၈ ခုႏွစ္တြင္ နဝမတန္းတက္မည့္ဆဲဆဲ မ်က္စိေဝဒနာစတင္ခံစားခဲ့ပါသည္။ မ်က္စိေဝဒနာေၾကာင့္  ေက်ာင္းဆက္ မတက္ေတာ့ဘဲ ၁၃၅၈ ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္ (၈)ရက္တြင္ သဲေတာၿမိဳ႕၊ ျမဘုန္းရွင္ ပရိယတၱိစာသင္တုိက္တြင္ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱဣၿႏၵကကုိ ဥပဇၹ်ာယ္ျပဳ၍ သာမေဏဘဝသုိ႕ ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၃၆၆ ခုႏွစ္၊ ျပာသုိလဆန္း (၆) ရက္တြင္ ျမင့္ျမတ္ေသာရဟန္းဘဝသုိ႕ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ရဟန္းဒါယိကာမမ်ားမွာ ေအဒီေဒၚေအးေအးျမင့္ ႏွင့္ မ်က္စိအထူးကု ဆရာဝန္ႀကီး ေဒါက္တာခင္အုန္းဟန္ (ကဗ်ာဆရာႀကီးေဇာ္ဂ်ီ၏သမီး) တုိ႕ ျဖစ္ပါသည္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕၊ ေဇယ်ဝတီေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱသုဇနဘိဝံသ (အဂၢမဟာပ႑ိတ)ထံတြင္လည္းေကာင္း၊ သဲေတာၿမိဳ႕ ကုန္းျမင့္ရပ္ မုိးကုတ္ဝိပႆနာ ေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱပညာသီရိထံတြင္လည္းေကာင္း၊ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ႏွင့္ ဝိပႆနာက်င့္စဥ္မ်ားကို လည္းေကာင္း၊ ေဒါက္တာခင္အုန္းဟန္၏ ေက်းဇူးျဖင့္ စိန္ပန္းရပ္ ရတနာပံုရိပ္သာတြင္ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱပညာဝံသ (အဂၢမဟာကမၼ႒ာနာစရိယ)ထံတြင္ ကမၼ႒ာန္းတရားမ်ားကုိလည္းေကာင္း ဆည္းပူးသင္ယူခဲ့ပါသည္။ ရဟန္းအျဖစ္သုိ႕ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ ဝမ္းတြင္းၿမိဳ႕နယ္၊ ၾကြယ္ကန္ေက်းရြာ ဟစ္ေတာ္မူေတာင္ေတာရေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱဣႏၵာစာရထံတြင္ ဓူတင္က်င့္စဥ္ႏွင့္ သတိပ႒ာန္ တရားမ်ားကုိ သင္ယူခဲ့သည္။ ၁၃၆၈ ခုႏွစ္တြင္ မ်က္စိေဝဒနာေၾကာင့္ မ်က္စိကြယ္ခဲ့ရွာသည္။

အရွင္ဇဝနသည္ မ်က္စိကြယ္စက လြန္စြာစိတ္အားငယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘဝကုိ အရွံဳးမေပးေသာ ဒႆနအေတြး၊ ဒႆနအစုမ်ားကုိ အားေဆးအျဖစ္ ရွာေဖြခဲ့ၿပီး အျမင္စာေပမရွိေသာ္လည္း ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕၊ မ်က္မျမင္စာသင္ေက်ာင္းတြင္ မ်က္မျမင္စာေပကုိ ေလ့လာဆည္းပူးသင္ယူခဲ့သည္။ စိတ္ဓာတ္၊ ဇြဲ၊ ဝီရိယထက္သန္မွဳစြမ္းအားေၾကာင့္ (၆)လသင္မွ တက္ေျမာက္သည့္ မ်က္မျမင္စာေပကုိ ဆရာေတာ္သည္ တစ္လခြဲျဖင့္ ထူးခၽြန္စြာ သင္ယူတက္ေျမာက္ခဲ့ပါသည္။

မိတၳီလာ၊ မႏၱေလး၊ ရန္ကုန္၊ စစ္ကုိင္းေဆးရုံႀကီးမ်ားတြင္ (၇)ႀကိမ္တုိင္တက္ေရာက္၍ မ်က္စိအထူးကု ဆရာဝန္ႀကီးႏွင့္ကုသေသာ္လည္း စကၡဳ ႏွစ္ကြင္းအလင္းျမင္ျခင္းသုိ႕ ေရာက္ရွိမလာေတာ့ပါ။ ျဖစ္စက သင္ယူတက္ေျမာက္ခဲ့ေသာ ပရိယတ္စြမ္းအားကုိ မ်က္မျမင္စာေပႏွင့္ ဆက္လက္သင္ယူခဲ့ေသာ ပရိယတ္စြမ္းအားႏွစ္ရပ္ ေပါင္းစပ္ကာ မွန္ကန္ေသာ အေတြး၊ မွန္ကန္ေသာအသိ၊ မွန္ကန္ေသာ လံု႕လ၊ မွန္ကန္ေသာ သမာဓိ စသည္မ်ားကုိ စုစည္းၿပီး ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားေရးအတြက္ ေထရဝါဒစစ္စစ္ကို စြမ္အားရွိသမွ် ေဟာေျပာညႊန္ျပရင္း သာသနာ့တာဝန္ကုိ ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိပါသည္။ သူတစ္ပါးဖတ္ျပေသာ တရားစာကုိ နားေထာင္ျခင္း၊ တိတ္ေခြဖြင့္၍ တရားနာျခင္းျဖင့္ ဘဝကုိ အရွဳံးမေပးဘဲ မိမိ၏ဉာဏ္အားကို ထက္ျမတ္ေစရန္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ႀကိဳစားေတာ္မူပါသည္။ မတၱရာၿမိဳ႕နယ္၊ ေရႊေခ်ာင္းအုပ္စု အလယ္ရြာ ရန္ကုန္ဆရာေတာ္ႏွင့္အတူ ရွစ္ႏွစ္ၾကာ ေနထုိင္သီတင္းသံုးစဥ္ တရားပြဲမ်ား အဆက္မျပတ္ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ အရွင္ဇဝနသည္ ေက်းရြာအလုိက္ ယဥ္ေက်းမွဳ သင္တန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္သင္းၾကားေပးျခင္း၊ ဝတ္အသင္းမ်ားဖြဲ႕စည္းေပးၿပီး ညစဥ္ ဝတ္တက္ေစျခင္း၊ တရားစခန္းမ်ားဖြင့္၍ တရားျပျခင္း၊ ေဟာင္းႏြမ္းပ်က္စီးေနေသာ ဘုရားပထုုိးမ်ားကုိ ဦးေဆာင္ျပဳျပင္ျခင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ပါသည္။

၁၃၆၇ ခုႏွစ္တြင္ ဆရာေတာ္ႀကီး ဘဒၵႏၱတိကၡ(အဂၢမဟာပ႑ိတ) ဦးေဆာင္ေသာ နယ္စပ္ေတာင္တန္းႏွင့္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာျပန္႕ပြားေရးအသင္းႏွင့္ ဆက္သြယ္ကာ အသင္း၏ဓမၼကထိကအျဖစ္ နယ္လွည့္တရားေဟာပါသည္။ မတၱရာ၊ ဝမ္းတြင္း၊ ေရႊဘုိ၊ တေကာင္း၊ ပုသိမ္ႀကီး စသည့္ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေက်းရြာမ်ားသုိ႕ မ်က္စိမျမင္သည့္ၾကားက ကပၸိယမ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ခဲခဲယဥ္းယဥ္း သြားေရာက္ကာ တရားေတာ္မ်ားကုိ ေဟာၾကားပါသည္။ တရားပြဲမွရရွိေသာ ဓမၼပူဇာေငြမ်ား၊ ဆန္ႏွင့္အဝတ္အထည္ စသည့္ ပစၥည္းမ်ားကုိ နယ္စပ္ေတာင္တန္းႏွင့္ကမ္းရုိးတန္းေဒသရွိ သာသနာျပဳပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ တုိင္းရင္းသားမ်ား၊ မိဘမဲ့မ်ားအား ဆရာေတာ္က ထပ္မံ၍ လွဴဒါန္းပါသည္။ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္  ၾကြက္မ်ားဖ်က္ဆီးသျဖင့္ ဆန္၊ ေရ၊ စပါးမ်ား ပ်က္စီးသည့္အခါ ဆရာေတာ္သည္ ေမတၱာေရွ႕ထားၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနေသာ ဒုကၡသည္မ်ားကုိ ကူညီေထာက္ပံ့့ရန္ ရြာစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ တရားေဟာရင္း ရရွိေသာေငြႏွင့္ ဆန္မ်ားကို ဒုကၡသည္မ်ားထံသုိ႕ ေပးပုိ႕လွဴဒါန္းခဲ့ပါသည္။ နာဂစ္မုန္တုိင္းဒဏ္ခံရသူမ်ား၊ လတ္တေလာ အခက္အခဲႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ ရခုိင္ျပည္နယ္မွ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ နယ္လွည့္တရားပြဲမ်ားျပဳလုပ္ကာ အလွဴခံရသမွ် လံုးမျခြင္းမခ်န္ဘဲ အသင္းမွတစ္ဆင့္ လွဴဒါန္းေတာ္မူပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး ဘဒၵႏၱတိကၡႏွင့္အတူ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္း သာသနာျပဳခရီးစဥ္တြင္ လုိက္ပါၿပီး လားရွဳိး၊ သီေပါ၊ သိႏၷီ၊ ကြတ္ခုိင္၊ မူဆယ္ႏွင့္အထူးေဒသ ငါးေနရာတုိ႕တြင္ တရားေရေအး အၿမိဳက္ေဆးကို တုိက္ေကၽြးေတာ္မူပါသည္ ေလာကအလင္းျမင္ေသာ္လည္း ဘာသာတရားအလင္းမျမင္သူမ်ားကုိ ေလာကအလင္းမျမင္ေသာ္လည္း ဘာသာေရးတရားအလင္းျမင္ေသာ ကရုဏာရွင္ စကၡဳပါလအရွင္ဇဝနက မွ်ေဝခံစားရင္း ဘာသာေရးအသိမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႕ေစရန္ သာသနာ့အာဇာနည္စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ သာသနာျပဳ ဓမၼခရီးလွည့္လည္ကာ တရားေဟာလ်က္ရွိပါသည္။

ဆရာေတာ္၏ မ်က္စိႏွစ္ကြင္းအလင္းရေစရန္ ရွဳိင္းဟုတ္ကုမၼဏီမွ ေဒါက္တာေဒၚခင္ခင္ရီက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ပန္းလွဳိင္အထူးကုေဆးခန္းသုိ႕ပင့္၍ မ်က္စိကုသေပးျခင္းျဖင့္ ကုသုိလ္ယူခဲ့ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ ဆရာေတာ္၏ မ်က္စိကို မကုသဘဲထားသည္မွာ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့သျဖင့္ မ်က္စိအလင္းမရရွာခဲ့ပါ။ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇြန္လတြင္ ေမတၱာရွင္အရွင္ဇဝန(ေရႊျပည္သာ)၏  ဆက္သြယ္ေပးမွဳျဖင့္ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ ေဒၚျမျမအုန္း(ပုလဲေရာင္းဝယ္ေရး)မွ ေငြအကုန္က်ခံ၍ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရွိ မ်က္စိေဆးရုံတြင္ တက္ေရာက္ကုသခဲ့ပါသည္။ ဘန္ေကာက္သုိ႕ မႏၱေလးမွ အသြားအျပန္ခရီးစရိတ္ကုိ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ အကယ္ဒမီေဒၚခ်ဳိၿပံဳးကလည္းေကာင္း၊ ေဆးကုသစရိတ္ကုိ ေဒၚျမျမအုန္းကလည္းေကာင္း၊  သီတင္းသံုးရန္ႏွင့္ ေဝယ်ာဝစၥအတြက္ နဂါးနီရတနာစက္ရုံမွ ဦးဆန္နီကလည္းေကာင္း၊ ဆရာေတာ္မ်က္စိျပန္ျမင္ေရးအတြက္ အားသြန္ကာ ေဆာင္ရြက္ေပးၾကပါသည္။ ဘန္ေကာက္ေဆးရုံတြင္ ရက္ (၂၀)ၾကာကုသခဲ့ေသာ္လည္း ေအာင္ျမင္မွဳမရရွိခဲ့ပါ။ ဂ်ာမနီႏုိင္ငံတြင္ အရုံခံမွႏ္ဘီလူးတပ္၍ မ်က္စိမျမင္သူ ၃၀ ဦးအား စမ္းသပ္ကုသခဲ့ရာ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ေနာင္ႏွစ္ႏွစ္၊ သံုးႏွစ္ၾကာလွ်င္ ဤကုထံုးသည္ ပုိမုိက်ယ္ျပန္႕ ေအာင္ျမင္လာစရာအေၾကာင္းရွိသျဖင့္ ဆရာေတာ္အား ဦးစားေပးကုသေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊။ ၅၀ ရာခုိင္ႏွဳန္းခန္႕ ျပန္ျမင္ႏုိင္ဖြယ္ရာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိေၾကာင္း ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားက ဆရာေတာ္အား ေလွ်ာက္ထားလုိိက္ၾကပါသည္။ ဆရာေတာ္အေနႏွင့္ ဘန္ေကာက္ေဆးရုံႀကီးလုိ ေဆးရုံ၌ပင္ ကုသ၍မရေသာ မ်က္စိအတြက္ အထူးစိတ္အားငယ္ဝမ္းနည္းမွဳမျဖစ္ရွာဘဲ တရားရွင္ပီသစြာ တရားႏွင့္ပင္ ေျဖသိမ့္ေတာ္မူပါသည္။ ရေနာင္းတြင္ ထုိင္းဘုန္းႀကီး ၁၀ ပါးကို ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းၿပီး လက္လွမ္းမွီရာ ျမန္မာမ်ားအား တရားဓမၼမ်ား ေဟာေျပာေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ေဒၚျမျမအုန္း (ပုလဲေရာင္းဝင္ေရး)၏ ကုသုိလ္ျဖင့္ ဗုဒၶဂယာသုိ႕ ဘုရားဖူး သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ဗုဒၶဂယာရွိ မဟာေဗာဓိေစတီေတာ္၌ ျပဳလုပ္ေသာ ႏုိင္ငံေပါင္းစံု ေထရဝါဒ ပိဋကတ္သံုးပံုရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲဲသုိ႕ ဆရာေတာ္သြားေရာက္၍ တရားနာစဥ္ ဆရာေတာ္၏ ကုိယ္ေပၚသုိ႕ ေဗာဓိပင္မွ ေညာင္ငါးရြက္ ေၾကြက်ခဲ့ပါသည္။ အျခားမည္သည့္ေနရာေတြင္မွ မေၾကြဘဲ ထူးဆန္းစြာ ဆရာေတာ္၏ ပခံုး၊ ရင္ခြင္၊ လက္ စသည္တုိ႕အေပၚတြင္သာ ေၾကြက်သျဖင့္ ပရိသတ္အားလံုး တအံ့တၾသျဖစ္ၾကပါသည္။ ဆရာေတာ္သည္ ပကတိမ်က္စိျဖင့္ မျမင္ရေသာ္လည္း ဉာဏကၡဳျဖင့္ တရားေတာ္ကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္နာယူၿပီး ဗုဒၶဂယာရွိဘုရားမ်ားကို ကပၸိယကိုဖုိးခ်ဳိႏွင့္ ကုိေမာင္ေထြးတုိ႕၏ အကူအညီႏွင့္ ဖူးေျမာ္ခဲ့ရပါသည္။

ဆရာေတာ္ အရွင္ဇဝနအေနႏွင့္ ဘန္ေကာက္မွ ဆရာဝန္ႀကီးမ်ားေလွ်ာက္ထားသလုိ အာရုံခံမွန္ဘီလူးတပ္ၿပီး မ်က္စိျမင္ႏုိ္င္မည့္အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္စားရင္း ဗုဒၶဘာသာ သာသနာျပန္႕ပြားေရးအတြက္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကို ဇြဲ၊ လံု႕လမေလွ်ာ့ဘဲ စိတ္အားသန္သန္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိပါသည္။ စကၡဳႏွစ္ကြင္းအလင္းမရေသာ္လည္း ဘဝကုိ အရွဳံးမေပးေသာ စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ သာသနာျပဳေနေသာ အရွင္ဇဝနအား “ေမတၱာရွင္အရွင္ဇဝန(ေရႊျပည္သာ)” က ေဖးမကူညီကာ လုိအပ္သလုိ အားေပးေတာ္မူပါသည္။ မ်က္စိမျမင္ေသာ္လည္း စိတ္အားမငယ္ဘဲ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ကရုဏာရွင္ စကၡဳပါလအရွင္ဇဝနအား ေအာက္ပါ ကဗ်ာျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳပူေဇာ္ေရးသားအပ္ပါသည္။

စကၡဳႏွစ္ကြင္း၊ အလင္းမျမင္

သုိ႕ပင္ေသာ္လည္း၊ စြမ္းအင္မယုတ္

သာသနာ့အလုပ္ကုိ၊ အားထုတ္ျပည့္ဝ

သည္ေလာကအား၊ ဓမၼအလင္း

စြမ္းေဆာင္ႏွင္းဖုိ႕၊ စိတ္ရင္းႀကံဆ

ျပင္းထန္လွ

ကရုဏာရွင္ ရွင္ဇဝန။

၁၆.၁.၂၀၁၃ ရက္ေန႕ မႏၱေလးေန႕စဥ္ သတင္းစာပါ ေဆာင္းပါးရွင္

ေအးေအးခုိင္(ပညာေရး)

 ခင္မင္စြာျဖင့္....

ေဇာ္သိခၤ

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႕ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ပူေဇာ္ျခင္း

ဒိ၀ါ တပတိ အာဒိေစၥာ၊ ရတၲိမာ ဘာတိ စႏၵိမာ၊
သႏၷေဒၶါ ခတၲိေယာ ဘာတိ၊ စ်ာယီ တပတိ ျဗဟၼေဏာ၊
အထသဗၺမေဟာရတၲႎ ၊ ဗုေဒၶါတပတိေတဇသာ၊
(ဓမၼပဒ၊သံယုတၲ)
တာဒိသံ ေတဇသမၼႏၷံ၊ ဗုဒၶံ၀ႏၵာမိ အာဒရံ။ (ေပါရာဏ)

အာဒိေစၥာ၊ ေရာင္ျခည္တစ္ေထာင္ အလင္းေဆာင္သည့္ ထြန္းေျပာင္ထိန္လင္း ရွင္ေနမင္းသည္။ ဒိ၀ါ၊ ေန႕အခါမွသာလွ်င္၊ တပတိ၊ ထြန္းလင္းက်က္သေရတင့္တယ္လွပါေပ၏။ စႏၷိမာ၊ ယုန္ျဖဴလနန္း ေသာ္တာစန္းသည္။ ရတၲႎ၊ ညဥ့္အခါမွသာလွ်င္ တပတိ၊ထြန္းလင္းၾကက္သေရ တင့္တယ္လွပါေပ၏။ ခတၲိေယာ၊ ေရေျမပိုင္သ စိုးရသနင္းျပည့္ရွင္မင္းသည္။ သႏၷေဒၶါ၊ ေရႊ၊ေငြ၊စိန္၊ေက်ာက္ ထိန္ထိန္ေတာက္သည့္ မင္းေျမာက္တန္ဆာ ဆင္ယင္မွသာလွ်င္။ ဘာတိ၊ ထြန္းလင္းက်က္သေရ တင့္တယ္လွပါေပ၏။ ျဗဟၼေဏာ၊ ကိေသလာကုန္ခန္း ရဟႏၲာ ပုဂၢိဳလ္သည္။ စ်ာယီ၊ အဘိဉာဥ္၀င္စား စ်န္ကစားမွသာလွ်င္။ တပတိ၊ ထြန္းလင္းက်က္သေရ တင့္တယ္လွပါေပ၏။ အထ၊ ထုိမွၾကဴး၍ ထူးသည္မွာကား။ ဗုေဒၶါ၊ သစၥာေလးပါးျမတ္ တရားကို ပိုင္းျခားထင္ထင္ သိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္။ ေတဇသာ၊ ၾကက္သေရမ်ိဳးစံု တန္ခိုးဂုဏ္အားျဖင့္။ သဗၺမေဟာရတၲႎ၊ ေန႕ေရာညဥ့္ပါဘယ္ခါမဆိုင္း အခ်ိန္တိုင္း၌သာလွ်င္၊တပတိ ၊ ထြန္းလင္း က်ကသေရ တင့္တယ္လွပါေပ၏။ တာဒိသံေတဇသမၼႏၷံ၊ ထုိသို႕ ၾကက္သေရမ်ိဳးစံုတန္ခုိးဂုဏ္တို႕ႏွင့္ ျပည့္စံုေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ ေနမင္း၊လမင္း၊ရဟန္းတသင္းတို႕ထက္ ထြန္းလင္းၾကက္သေရ တင့္တယ္ေတာ္မူေပ ထေသာ။ ဗုဒၶံ သစၥာေလးပါးျမတ္တရားကို ပိုင္းျခားထင္ထင္သိျမင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို။ အဟံ၊ တပည့္ေတာ္သည္။ အာဒရံ ၀ႏၵာမိ၊ ဗုဒၶဂုဏ္ကို အာရံုထပ္ထပ္ စိတ္ေဇာကပ္လွ်က္ မျပတ္ရိုက်ိဳး လက္စံုမိုး၍ ရွိခုိးကန္ေတာ့ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရား။
ဒီဂါထာကေတာ့ အလံုးစံုမဂၤလာရွိလို႕ "သဗၺမဂၤလာ" ဂါထာ, တစ္ေထာင္တန္လို႕" သဟႆရဟ" သစၥာျပဳတာမို႕ "သစၥ"ဂါထာလို႕ေခၚတဲ့ ဂါထာပါ။
ဓမၼပဒပါဠိ, သံယုတၱပါဠိေတာ္မွာလာတဲ့ ဂါထာပါ။ တခ်ိဳ႕ပါဠိရတယ္။ အနက္မရ။ တစ္ခ်ိဳ႕ ပါဠိ၊အနက္ ရျပန္ေတာ့ ဂါထာျဖစ္ေပၚလာပံုကိုမသိၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ပါဠိ၊ အနက္၊ ဂါထာျဖစ္ေပၚလာပံုေလးကို ေရးသား ေပးလိုက္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားဟာ တစ္ခုေသာ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႕ညမွာ တရားေဟာပလႅင္ေပၚမွာ သီတင္းသံုး ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေနမင္းႀကီး ၀င္ေတာ့မည္ဆဲဆဲ အေနာက္ေတာင္ေပၚမွာ ေမးတင္ေနပါတယ္။ အေရွ႕ဥဒည္စြန္းမွာေတာ့ ေငြလမင္းႀကီးထြက္ေပၚစျပဳေနပါၿပီ။ တစ္ဖက္မွာေတာ့ ပေႆနဒီေကာသလမင္းႀကီး မင္းတန္ဆာအစံု၀တ္ဆင္ၿပီး မွဴးမတ္ ဗိုလ္ပါအျခံအရံနဲ႕ တရားနာေနပါတယ္။ တစ္ဖက္မွာေတာ့ ကာဠဳဒါယီ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ႀကီး စ်န္၀င္စားၿပီးေနပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား၊ ေနမင္း၊ လမင္း၊ ေကာသလမင္း၊ ကာဠဳဒါယီ မေထရ္တို႕ဟာ အသီးသီး သူ႕ၾကက္သေရနဲ႕သူ ရွိေနတာကို ရွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္ ျမင္ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီ ၾကက္သေရရွိေနတဲ့ ၅ မ်ိဳးထဲမွာ ေနမင္းဟာ ေန႕အခါမွာပဲ တင့္တယ္တယ္။ လမင္းဟာ ညဥ့္အခါမွာပဲ တင့္တယ္တယ္။ ေကာသလမင္းဟာ မင္းေျမာက္တန္ဆာ ဆင္ယင္ထားတဲ့အခါမွာဘဲ တင့္တယ္တယ္။ ရဟႏၲာ မေထရ္ျမတ္ဟာလည္း စ်န္၀င္စားတဲ့အခါမွဘဲ တင့္တယ္တယ္။ ၾကက္သေရရွိတယ္။ သံုးေလာကထြဋ္ထား ျမတ္စြာဘုရားကေတာ့ ၾကက္သေရမ်ိဳးစံု တန္ခိုးဂုဏ္တို႕ျဖင့္ ေန႕ေရာ,ညဥ့္ေရာ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ တင့္တယ္တယ္။ ၾကက္သေရရွိတယ္။ အဲဒီလို ရွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္က ရွဳျမင္ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီရွဳျမင္ေတာ္မူတဲ့အတုိင္း ျမတ္စြာဘုရားကို ေလွ်ာက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္အာနႏၵာ ေလွ်ာက္တာကို လက္ခံေတာ္မူပါ တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီဂါထာဟာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာဂါထာျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒါက ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္က အေၾကာင္းအရာျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀ ေလာက္ သီဟိုဠ္ကၽြန္းမွာ ဘာတိကတိႆမင္းႀကီး နန္းစံပါတယ္။ မင္းႀကီးဟာ တစ္ခုေသာ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႕မွာ မွဴးမတ္ဗိုလ္ပါ ပရိတ္သတ္ႏွင့္အတူ မဟာေစတီကို ဖူးေျမာ္ရန္ ထြက္ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကလည္း ေန၀င္ခါနီး လထြက္တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ထုတယ္ႀကီးမားတဲ့ မဟာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးအေပၚ အေနာက္ဘက္မွ ေန၀င္ခါနီးဆည္းဆာေရာင္ျခည္၊ အေရွ႕ဘက္မွ လထြက္ခါစ ျဖဴ၀င္းေအးျမေသာ လေရာင္တို႕က်ေရာက္ကာ ၾကက္သေရရွိေနပံုကို မင္းႀကီးျမင္ရေတာ့ အမတ္ႀကီးဘက္ကိုလွည့္ၿပီး အမတ္ႀကီးတို႕ မဟာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ၾကက္သေရ ရွိလိုက္တာ။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာေတာ္မူတဲ့ ပါဠိေတာ္မွာ ဒီလုိၾကက္သေရရွိတဲ့ဂါထာမ်ား မရွိဘူးလားလို႕ေမး ေတာ့ အမတ္ႀကီးတစ္ေယာက္က လက္အုပ္ခ်ီၿပီး ေနမင္းဘက္ကိုလွည့္ကာ "ဒိ၀ါတပတိ အာဒိေစၥာ" ဟုရြတ္ဆိုပါတယ္။ တဖန္လလမင္းဘက္လွည့္ၿပီး"ရတၲိမာ ဘာတိ စႏၵိမာ" လို႕ ရြတ္ဆိုပါတယ္။ တဖန္ ဘာတိကတိႆမင္းႀကီး ဘက္ကိုလွည့္ၿပီး "သႏၵေဒၶါ ခတၱိေယာ ဘာတိ" လို႕ဆိုပါတယ္။ မဟာေစတီအနီးရွိ သံဃာေတာ္မ်ားသီတင္းသံုးတဲ့ မဟာ၀ိဟာရေက်ာင္းဘက္လွည့္ၿပီး "စ်ာယီ တပတိ ျဗဟၼေဏာ" လို႕ရြတ္ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့မွ ေနေရာင္လေရာင္ တို႕ျဖင့္ တင့္တယ္လ်က္ရွိတဲ့ မဟာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီး ဘက္ကိုလက္အုပ္ခ်ီလွည့္ၿပီး " အထ သဗၺမေဟာရတၱႎ၊ ဗုေဒၶါတပတိ ေတဇသာ" လို႕ဆိုၿပီး ဘုရားရွိခုိးလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဘာတိကတိႆမင္းႀကီးက "အုိအမတ္ႀကီး လက္အုပ္ကိုမခ်လိုက္ပါနဲ႕ဦး" လို႕ေျပာၿပီး အသျပာတစ္ေထာင္ထုပ္ကို အမတ္ႀကီးရဲ႕ လက္ထဲထည့္ၿပီး ပူေဇာ္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီ "ဒိ၀ါတပတိဂါထာ" ဟာသဟႆရဟ=သဟႆ= တစ္ေထာင္။ အရဟ=ထိုက္တန္တဲ့ တစ္ေထာင္တန္ဂါထာ လို႕ဆိုပါတယ္။ သစၥာျပဳရာ ေရာက္လို႕ "သစၥာ"ဂါထာလို႕လည္း ဆိုပါတယ္။ ဆိုတာေလးကို သီတင္းကၽြတ္လျပည့္အမွီ သံုးေလာကထြဋ္ထား သဗၺညဳ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးအား ရွိခုိးလုိက္ၾကပါကုန္စို႕………………………..။









ေမတၱာရွင္ ေဖာင္ေဒးရွင္း

ခင္မင္စြာျဖင့္....
ေဇာ္သိခၤ

ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မႏၱေလး သၾကၤန္

မႏၱေလး သၾကၤန္ကုိ ျပန္လည္ အမွတ္တရ ျဖစ္ေစေသာအားျဖင့္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္က သၾကၤန္ရက္ေတြမွာ လည္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေလးမ်ားအေၾကာင္းေရးသားထားမွဳ ေလးမ်ားကုိ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။

မႏၱေလးရဲ႕ သႀကၤန္ အေၾကာင္းေလး ေရးမလုိ႕ စဥ္းစားေနတုန္း ကြန္နက္ရွင္က တစ္ေနကုန္ ေဒါင္းေနတာ နဲ႕ပဲ အခုမွ ေျဖးေျဖးျခင္း ျပန္စဥ္းစားၿပီး ေရးၾကည့္လုိက္ပါအံုးမယ္။ ဘယ္က ေန စေရး မလဲ ဆုိေတာ့ သႀကၤန္ အႀကိဳေန႕ က အေၾကာင္း စေရးလုိက္တာ ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါမွ အျပည့္အစံုေလး သိရတာေပါ့ေနာ္။ သႀကၤန္ အႀကိဳေန႕က ေတာ့ မနက္ပုိင္း မလည္ျဖစ္လုိက္ဘူးဗ်။ မနက္ပုိင္းမွာ ဘာလုပ္လဲ ဆုိေတာ့ မုန္႕ ၀ယ္ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း သြားတယ္ ဘုန္းႀကီးကုိ မုန္႕နဲ႕ ကန္ေတာ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမႏၱေလး ေနစဥ္ကလအတြင္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ရင္းႏွီး ၿပီး မိသားစုလုိ ေနထုိင္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေလွ်ာက္ေရွာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မိဘ ဘုိးဘြားေတြကိုလည္း မုန္႕နဲ႕ သြားၿပီးေတာ့ ကန္ေတာ့ပါတယ္။ သူမ်ားေတြကေတာ့ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႕မွ ဘုိးဘြားမိဘ ေတြကုိ ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ဆုိတာ မေသခ်ာတဲ့အတြက္ ႀကိဳတင္ ကန္ေတာ့ထားလုိက္တာပါ။ မေသခ်ာဘူးဆုိတာက အလုပ္ တန္း၀င္မွာမုိ႕ပါ။ ဒါမွ သႀကၤန္တြင္းမွာ လူႀကီး မိဘေတြကုိ ကန္ေတာ့လုိက္ရမွာပါ။ အဲ… လူႀကီး မိဘ ဆုိေတာ့ မိဘေတြေတာ့ မကန္ေတာ့လုိက္ရဘူးဗ်။ ေမေမကုိေတာ့ အိမ္ျပန္မွပဲ ေပါင္းၿပီး ကန္ေတာ့လုိက္ ေတာ့မယ္။ ေဖေဖ အတြက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတုိ႕ ဘုိးဘြားေတြကုိ ကန္ေတာ့ တာတုိ႕ ကုိပဲ သာဓုေခၚဖုိ႕ အတြက္ အမွ်ေပးေ၀လုိက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ အႀကိဳေန႕ မနက္ပုိင္းမွာ လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္ေလးေတြပါ။ သႀကၤန္တြင္း ဆုိလုိ႕ အဲဒါေလး ပဲ ကုသုိလ္လုပ္ တာပါပဲ။ က်န္တာ ေတြကေတာ့ ကုသုိလ္ ရဖုိ႕ ေနေနသာသာ…………….. ။

သႀကၤန္အႀကိဳေန႕ ……..

အေစာတုန္းကေတာ့ သႀကၤန္အႀကိဳေန႕မွာ မလည္ေတာ့ပဲ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ မ႑ပ္ဖြင့္ပြဲ ကုိသြားၾကည့္မလုိ႕ပဲ။ အခုေတာ့ ေန႕လည္ ၁ နာရီေလာက္မွာ သူငယ္ခ်င္း က လာၿပီးေတာ့ေခၚပါတယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ လာေခၚတဲ့ သူငယ္ခ်င္း နဲ႕ ေဘးအိမ္က သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္နဲ႕ သံုးေယာက္ေပါင္း ဆုိင္ကယ္နဲ႕ ထြက္လုိက္ၾကပါတယ္။ ေန႕လည္ တစ္နာရီ ဆုိေတာ့ အခ်ိန္ က ေတာ္ေတာ္ ေစာေသးတယ္ဗ်။ ေနကလည္း ပူဆုိေတာ့ ေနပူ ခံေအာင္ဆုိၿပီး သံုးေယာက္သား ဘီယာ ၀င္တြယ္ေနလုိက္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ.. ။ သႀကၤန္တြင္းဆုိေတာ့ သိတယ္မုိ႕လား အဲဒါေလး နည္းနည္းမွ မပါရင္လည္း ေပ်ာ္စရာက မေကာင္းဘူးကုိဗ်။ ဒီလုိနဲ႕ နည္းနည္းေလး လည္း အရွိန္က ရလာၿပီဆုိေတာ့ က်ံဳးေဘးက သႀကၤန္ မ႑ပ္ေတြဆီသြား ၿပီး ကဲ ေတာ့ မယ္။ အႀကိဳေန႕ ဆုိေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ မ႑ပ္က ဖြင့္ပြဲ ရွိတယ္ဗ်။ အဲဒါေၾကာင့္ ၇၃ လမ္းကေန၂၆ ဘီလမ္း အတုိင္း ၀င္မယ္ လုပ္ေတာ့ ၀င္လုိ႕ မရဘူး ဗ်။ ဖြင့္ပြဲ အတြက္ ပိတ္ထားတယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္မ႑ပ္ ဖြင့္ပြဲကလည္း ေတာ္ေတာ္ စည္ကား တယ္ဗ်။ မ႑ပ္ေပၚမွာ ေတာ့ မန္းစည္ပင္က သမီးပ်ဳိေလး ေတြရဲ႕ ယိမ္းအက ေတြနဲ႕ အတူ မ႑ပ္ရဲ႕ ေအာက္ ၂၆ လမ္းမႀကီးေပၚမွာေတာ့ ေက်ာင္းသူ သံုးေထာင္ ေက်ာ္တုိ႕ ရဲ႕ အက မ်ဳိးစံု ေလး ေတြကုိ ရွဳစား ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟဲ.. အဲဒီအက ေတြကုိေတာ့ အဲဒီ ညေနက ၀င္ၿပီး မၾကည့္ခဲ့ ရပါဘူး။ အႀကိဳ မတုိင္ခင္ ႏွစ္ရက္ ဧပရယ္လ္ ၁၁ ေန႕ က ဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားအတြက္ အစမ္းေလ့က်င့္ တုန္းက ၾကည့္လာ ခဲ့မိလုိ႕ပါ။ ၿပီးေတာ့ မႏွစ္က သႀကၤန္ ဖြင့္ပြဲမွာ တုန္းကလည္း တစ္ေယာက္ထည္း သြား အားေပးထားလုိ႕ပါဗ်ာ။

ဒီလုိနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ မ႑ပ္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္နားမွာ ဆုိင္ကယ္ေလး ရပ္ထားခဲ့ ၿပီး ေတာ့ အယ္လ္ပုိင္းမ႑ပ္ေရွ႕ ေရာက္ေအာင္တုိးၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္ကလည္း အႀကိဳေန႕ သာ ေျပာတယ္ စည္မွစည္ ဗ်ာ…။ ခါတုိင္း ႏွစ္ အႀကိဳေန႕ေတြမွာ ဒီေလာက္မစည္ကားဘူး ထင္တာပဲ။ ဒီႏွစ္မွာက အႀကိဳေန႕မွာပဲ အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္က အဆုိေတာ္ ေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စတင္သီဆုိေနၾကတယ္ဗ်။ အခု ေနာက္ပုိင္းမွာ တက္လာတဲ့ အဆုိေတာ့ ေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလုိနဲ႕ ပဲ အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္မွာ ၀င္ၿပီးကဲ တယ္ ၿပီး ေတာ့ အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္က ေနမွ အေရွ႕ဘက္ကုိ တျဖည္းျဖည္း ခ်င္း ဆုိင္ကယ္နဲ႕ ထြက္သြား ၿပီးေတာ့ ေတာ့ နန္းေရွ႕က မ႑ပ္ေတြ ဆီ ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့ပါတယ္။ က်ံဳးရဲ႕ ေတာင္ဘက္မွာ အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္ရွိလုိ႕ လူေတြ တုိးမေပါက္ေအာင္ စည္ကား ေနတာမဟုတ္ပဲ က်ံဳးရဲ႕ အေရွ႕ဘက္မွာ လည္း မ႑ပ္ေတြက တစ္ခုနဲ႕ တစ္ခု သိပ္မကြာဘူးဗ်။ လူေတြကလည္း အႀကိဳေန႕သာ ေျပာတယ္ အဲဒီဘက္မွာလည္း ေတာ္ေတာ္ ေလး စည္တယ္ခင္ဗ်။ ကားေတြလည္း ျပည့္လုိ႕ေပ့ါဗ်ာ။ မ႑ပ္ေတြက ကလည္း အဆုိေတာ္ေတြကလည္း သီခ်င္း ေတြ ကုိ ျမဴးၾကြ စြာနဲ႕ သီဆုိ ဟစ္ေၾကြးေနၾကေလရဲ႕။ ဒီလုိနဲ႕ ပဲ အႀကိဳ ေန႕ေလး ကုိ လည္ပတ္ရင္းနဲ႕ ညပုိင္း ၇ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ျပန္လာခဲ့ လုိက္သပါသတဲ့ဗ်ာ။

သႀကၤန္အက်ေန႕ ……..

အႀကိဳေန႕ ၿပီး ေတာ့ အက် ေန႕ မွာလည္း အႀကိဳ ေန႕က အတုိင္းပါပဲ။ မနက္ပုိင္း မွာ ေတာ့ မလည္ျဖစ္လုိက္ပါဘူး ။ ညေနပုိင္းမွ ပဲ လည္ျဖစ္ပါတယ္။ အက် ေန႕ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြက ငါးေယာက္ျဖစ္သြားတယ္ဗ်.။ မေန႕က ေဘးအိမ္နားကေန ပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အကုိႏွစ္ေယာက္ ကလည္း ပါလာေတာ့ ၅ ေယာက္ဆုိေတာ့ ဆုိင္ကယ္ ႏွစ္စီးနဲ႕ လည္တာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီေန႕မွာလည္း ပထမဆုံး ၇၃ လမ္းကေန စ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကေနမွ အေရွ႕ဘက္ကုိ ျမိဳ႕ေတာ္၀န္ မ႑ပ္မွာ အရင္ ၀င္ၿပီး ကဲလုိက္ၾကပါတယ္။ကဲ တယ္ဆုိတာက ေတာ့ ေရပတ္ေနတဲ့ မ႑ပ္ေတြေအာက္၀င္ၿပီး ေရစုိခံ တာကုိ ေျပာတာပါဗ်ာ။ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ မ႑ပ္ကေနမွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အေရွ႕ဘက္က မ႑ပ္ေတြဆီကုိ တစ္ခု ခ်င္း ၀င္ၿပီး ေရပတ္ခံ လုိက္ၾက အျပင္ျပန္ထြက္လုိက္ၾကေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလုိနဲ႕ ပဲ သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္မွာ ဆုိင္ကယ္က ႏွစ္စီးဆုိေတာ့ ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲက ေရွ႕က ေနသြားရင္း နဲ႕ ကြဲ သြားၾကတယ္ဗ်။ အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကေတာ့ သံုးေယာက္စီးတာ ဆုိေတာ့ က်ံဳးေဘးကေန ရေအာင္ထြက္ၿပီး အျပင္မွာ ဆုိင္ကယ္ ၀င္အပ္လုိက္ၾကၿပီးေတာ့ အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္ေရွ႕မွာ ဟုိ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကုိ ရွာေဖြရင္း ၀င္တုိးလုိက္ပါတယ္။ လူေတြကလည္း အရင္ရက္ကထက္ ပုိၿပီး စည္တယ္ဗ်။ ကားေတြကလည္း ျပည့္ ၊ လူေတြကလည္း ျပည့္ညက္ေနတာပဲ ၊ အဲဒီထဲ ကုိ ရေအာင္တုိးၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ တုိးရင္းနဲ႕ သူ႕တုိးလုိက္ကုိယ့္တုိးလုိက္ဆုိေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္က သည္းခံႏုိင္မွ ေတာ္ကာ က်သဗ်။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ နဲ႕ ပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အကုိတစ္ေယာက္က စိတ္က ေတာ္ေတာ္ စပ္သဗ်.။ အတူတူတုိးက် တာကုိ သူကလည္း သူ႕ ကုိ တြန္းၿပီး တုိးရပါမလား ဆုိၿပီး ျပန္ၿပီး ထုိးမလုိ႕ လုပ္လုိ႕ ဟုိဘက္က လူေတြကလည္း ျပန္ထုိးမယ္ လုပ္တာ ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္က သူတုိ႕ ကို မနည္း ျပန္ေတာင္းပန္ ဟုိဘက္က တစ္ေယာက္ကလည္း ျပန္ေတာင္းပန္နဲ႕ လူအုပ္ၾကားထဲက ေနပဲ ျပန္ထြက္ခဲ့ လုိက္ရပါေတာ့တယ္။ အျပင္ ျပန္ထြက္ေတာ့ ေစာေစာက ကြဲ သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ကုိ မ႑ပ္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္က က်ံဳး ပလက္ေဖာင္း ေပၚ မွာ ျပန္ေတြ႕ၾကပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္ေယာက္ထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ဘီယာ ေသာက္တုန္းက မမူးပဲဗ်ာ။ ကြမ္းစား လုိက္ေတာ့မွ ကြမ္းမူးလုိ႕ ဆုိၿပီး သူ႕ ကုိ အမူး ေျပေအာင္လုပ္လုိက္ရတာကုိ ေမာေနေတာ့တာပဲ။ သူကုိ ကြမ္းမူးေျပေအာင္လုိ႕ ေရေတြနဲ႕ ေလာင္း ၊ ေရဘူးက ကုန္သြားေတာ့ သူ႕အကုိတစ္ေယာက္က က်ဳံးေဘးကုိ ေက်ာ္တက္ၿပီး က်ဳံးထဲ ေရဆင္းခပ္ တယ္ဗ်။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီေရေတြနဲ႕ ျပန္ေလာင္း နဲ႕ လုပ္ေတာ့ သူက အမူးေျပသြားပါတယ္။ အဲ…. သူမွ အမူးေျပကာ ရွိေသးတယ္ သူ႕အကုိအႀကီးဆံုးက စျပန္ၿပီဗ်… သူ႕အကုိ အႀကီးဆံုးက ေတာ့ ေန႕လည္ခင္းက ေသာက္ထားတာက အဲဒီအခ်ိန္က် မွ ထမူးပါသတဲ့ဗ်ာ။ အငယ္ေကာင္ကုိ အမူးေျပေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ အခု အႀကီးဆံုးလူ ကုိ အမူးေျပေအာင္ ျပန္လုပ္ေနရပါတယ္။ သူ႕ကုိလည္း ေစာေစာက အတုိင္းပဲ အလတ္ေကာင္က က်ံဳးထဲ ေရေတြ ဆင္းခပ္ တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေရေတြနဲ႕ ေခါင္းေပၚကေန ေလာင္း နဲ႕ အမူးေျပေအာင္ မနည္း လုပ္လုိက္ရပါတယ္။ ကုိယ္တုိ႕ လည္ရေအာင္ကုိ လည္ခ်ိန္ မရလုိက္ပါဘူး ဗ်ာ။ သူတုိ႕ အမူးေျပေအာင္ လုပ္ေပးေနရတာနဲ႕ ကုိပဲ အခ်ိန္က ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အႀကီးဆံုးလူကို နည္းနညး္ အမူးေျပေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ က်ံဳးအေရွ႕ဘက္ ဆက္သြားမယ္ ဆုိၿပီး ထြက္လာလုိက္တာ.. ေစာေစာက ႏွစ္ေယာက္ စီးတဲ့ ဆုိင္ကယ္နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္က ေနာက္ကေနလုိက္လာတာ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လည္း အျပင္မွာ ဆုိင္ကယ္အပ္ထားတဲ့ေနရာ ေရာက္လုိ႕ ဆုိင္ကယ္ကုိထုတ္လည္း ၿပီးေရာ ေရွ႕နားကေန ေစာင့္ေနတာ.. အႀကာႀကီးပဲ ဗ်ာ။ သူတုိ႕က ေပၚကုိ မလာဘူး ။ အဲဒါနဲ႕ အဲဒီနားတစ္၀ုိက္ ျပန္ရွာပါေသးတယ္ မေတြ႕ဘူးဗ်။ ၿပီးေတာ့ ဆုိင္ကယ္ေပၚမွာလည္း ေစာေစာက အႀကီးဆံုး အကုိက သိပ္အမူးမေျပေသးဘူးဗ်.။ ကၽြန္ေတာ္က ေရွ႕က ထုိင္ေနတာ ကုိ ကၽြန္ေတာ့ အေပၚမွာ ေမွာက္ေနေလ ရဲ႕ ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႕ ပဲ အလတ္လူကုိေျပာရတယ္။ ဟုိလူေတြ သူတုိ႕ ဘယ္သြားသြား ေနပါေစေတာ့ ဆုိၿပီး။ အႀကီးဆံုး အကုိ ကုိ အိမ္ျပန္ပုိ႕ လုိက္ၾကပါတယ္။ အႀကီးဆံုး အကုိကုိ အိမ္ျပန္ပုိ႕ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အ လတ္လူနဲ႕က ဆုိင္ကယ္ တစ္စီး ျဖစ္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္က လည္း အခ်ိန္ေစာေသးတာ နဲ႕ပဲ က်ံဳး ရဲ႕ အေရွ႕ ဘက္ကုိ ဆုိင္ကယ္ေတြနဲ႕ ပတ္ၾကပါတယ္။ က်ဳံး အေရွ႕ ဘက္မွာ လည္း မ႑ပ္ေတြ ေရွ႕ မွာ ေရာ မ႑ပ္နဲ႕ ေ၀း သြားတဲ႕ ေနရာ ေတြမွာ ပါ လူေတြ ၊ ကား ေတြ ၊ ဆုိင္ကယ္ေတြက ေတာ့ ျပည့္ လုိ႕ ဗ်ာ။ ဒီႏွစ္ မန္းသႀကၤန္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ စည္ကား တာကုိဗ်။ အဲဒါနဲ႕ ပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္က ဟုိႏွစ္ေယာက္ကုိ လည္း ရွာမေတြ႕ေတာ့ ပဲ နည္းနည္း ေမွာင္လာ ေတာ့ ျပန္လာ ခဲ့လုိက္ၾကပါေတာ့ တယ္။ ဟုိလူ ႏွစ္ေယာက္က လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ထက္ ေနာက္က် မွ ျပန္ေရာက္ လာခဲ့ ၾကပါေတာ့တယ္။….. အဲဒါကေတာ့ သႀကၤန္ အက်ေနမွာ လည္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေလး ေတြ ပါ။……….

သႀကၤန္အက်တ္ေန႕ ……

အက်တ္ေန႕မွာ လည္း အရင္ေန႕ေတြက အတုိင္းပါပဲ။ မနက္ပုိင္းမွာ မလည္ျဖစ္လုိက္ပါဘူး။ အေဆာင္ေရွ႕မွာပဲ ကေလး ေတြ ေရ ပတ္တာ ကုိ ထုိင္ၾကည့္ေနခဲ့ လုိက္ပါေတာ့တယ္။ ေန႕လည္ပုိင္း ေရာက္မွ ခါတုိင္း လာေခၚတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေရာက္လာေတာ့မွ ထြက္ျဖစ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။ ဒီေန႕ ေတာ့ မေန႕ က ညီအကုိ သံုးေယာက္မွာ မူးၿပီး ေမွာက္သြားတဲ့ အကုိအႀကီးဆံုး နဲ႕ ရန္စ တက္တဲ့ အလတ္လူတုိ႕ က မလုိက္ ရဲ ၾကေတာ့ဘူးဗ်။ အဲဒါေၾကာင့္ ထံုးစံ အတုိင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အရင္ရက္က သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ ပဲ ထြက္ၿပီးလည္ခဲ့လုိက္ၾကပါတယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကုိလာေခၚ တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေသာက္တာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားေနတယ္ဗ်။ ဆုိင္ကယ္ကုိေတာ့ သူ႕ကုိ မေမာင္းခုိင္းပါဘူး။ ကုိယ္တုိင္ပဲ ေမာင္းျဖစ္တာ ဆုိေတာ့ သူဘယ္ေလာက္မူးမူး ထိန္း လုိ႕ ရသြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေန႕ မွာလည္း စ လည္လုိက္တာက ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ မ႑ပ္ေရွ႕ ကေနပဲ ဆုိင္ကယ္ေလး ထုိး ထားၿပီးေတာ့ ေရပတ္ခံ ဖုိ႕ စ၀င္လုိက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ စ၀င္၀င္ျခင္းပဲ ေစာေစာက ေတာ္ေတာ္ ေလး မူးေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေရွ႕ ဆံုးက ေန တုိးသြားလုိက္တာ ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႕ ေနာက္က သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကုိ သူ႕ေနာက္လုိက္ထိန္းဖုိ႕ ထည့္လုိက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေတာ့ ဆုိင္ကယ္က ဒီအတုိင္း ရပ္ထားတာ ဆုိေတာ့ ဆုိင္ကယ္ ျပန္ၾကည့္ရအံုးမွာမုိ႕ အေ၀း ႀကီး မသြားျဖစ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ေစာေစာက ထိန္းဖုိ႕ ထည့္လုိက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ခဏေနေတာ့ ျပန္ေရာက္လာၿပီးေတာ့ ဟုိတစ္ေယာက္ေတာ့ သြားၿပီ တဲ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ တုိးလုိ႕ မရလုိ႕ ေနာက္ျပန္ဆုပ္ခဲ့ ရတယ္တဲ့။ သူတုိ႕ ဘယ္လုိ ရေအာင္ တုိးသြားမွန္းကုိ မသိဘူးတဲ့ဗ်။ သႀကၤန္ အက်တ္ေန႕ ဆုိေတာ့လည္း အရင္ရက္က အတုိင္းပဲဗ် ။ ကားႀကီးကားငယ္ေတြနဲ႕ ဆုိင္ကယ္ေတြနဲ႕ လူေတြနဲ႕ အရမ္းကုိ ျပည့္ ညက္ေနတာပဲဗ်။ အဲဒါနဲ႕ ပဲ ခဏေန သူ ဒီဆုိင္ကယ္ ရပ္ထားတဲ့ ေနရာ ျပန္လာ လိမ့္မယ္ဆုိၿပီး ဆုိင္ကယ္ေပၚကေန ရပ္ေစာင့္ေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေရာက္မလာဘူးခင္ဗ်။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ဟုိလူကုိ ဆုိင္ကယ္ အေစာင့္ ခုိင္းထားခဲ့ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ေစာေစာက မ႑ပ္ေတြၾကားကုိ ေရပတ္ခံ ရင္းနဲ႕ ၀င္ရွာပါတယ္။ မေတြ႕ဘူးခင္ဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္ မ႑ပ္ေရွ႕က သီခ်င္း ဆုိေနတဲ့ ထဲ လည္း သြားရွာပါတယ္။ မေတြ႕ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ အထင္ေတာ့ ဒီလူ အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္ ဆီကုိ ေျခလ်င္ ေလွ်ာက္သြားၿပီ ထင္တယ္..။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလူကုိ သံုးခါေလာက္ လွည့္ပတ္ရွာ ၊ ဆုိင္ကယ္နားကေန ျပန္ေစာင့္ မေတြ႕ဘူးခင္ဗ်။ ေနာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လည္း အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္ဆီကုိ လုိက္လာခဲ့လုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ မ႑ပ္ေရာက္ေတာ့လည္း လူေတြက ျပည့္ညက္ေနတာ ဆုိေတာ့ ေတြ႕ဖုိ႕ ရာ မလြယ္ဘူးေပါဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ရေအာင္ တုိး ၿပီး ျပန္ရွာပါေသးတယ္။ ဘယ္လုိမွ ကုိ မေတြ႕တဲ့ အဆံုး ျပစ္ထားခဲ့လုိက္ေတာ့တယ္ဗ်ာ။.. ေတာ္ေသးတာေပါ့.. ဆုိင္ကယ္နဲ႕ ဆုိင္ကယ္ေသာ့က ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဆီမွာ ပါလာလုိ႕ ေလ..။ သူ႕ကုိ မေတြ႕ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္က အရင္ရက္က အတုိင္း ပဲ က်ံဳး အေရွ႕ ဘက္ကုိ ၀င္ဖုိ႕ အတြက ္နန္းေရွ႕ ကေန လွည့္ပတ္သြားၾကၿပီးေတာ့ က်ံဳးေရွ႕က မ႑ပ္ေတြမွာ တစ္ခုခ်င္းဆီ ၀င္ၿပီး ေရပတ္ခံ ၿပီးေတာ့ ျပန္လာခဲ့ လုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။ ျပန္လာလုိက အေဆာင္မွ မေရာက္ေသးဘူး ဖုန္း ဆုိလုိ႕ သြားကုိင္လုိက္ပါတယ္။ အဲ……. ဘယ္က ဆက္လည္း ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ နယ္က အိမ္က ဆက္တာ ခင္ဗ်။ ဘာေျပာလဲ ဆုိေတာ့ မႏၱေလး မွာ ဗုံုး ကြဲ လုိ႕ ဆုိလုိ႕ ဆက္ၾကည့္တာ တဲ့။ ဗ်ာ… အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ကုိယ္တုိ႕ကလည္း သႀကၤန္မွာ ကဲ ေနၾကတာ ဆုိေတာ့ ဗံုးကြဲ တယ္ဆုိတဲ့ အသံလည္း မၾကား ရပါဘူးေပါ့။ ဒါနဲ႕ ေနအံုး ခဏ ဆုိၿပီး ေဘးက လူေတြကုိ လွမ္းေမးၾကည့္မွ မႏၱေလး ဟုတ္ဘူးတဲ့။ ရန္ကုန္မွာ ေရကစားမ႑ပ္ေရွ႕ မွာ ဗံုးသံုးလံုး ကြဲ တာတဲ့။ လူ ရွစ္ဦးေသ ၿပီး ေတာ္ေတာ ္မ်ားမ်ား ဒဏ္ရာ ရတယ္တဲ့။ အဲဒီသတင္းကုိ မႏၱေလး အက္ဖ္အမ္ ကေန ေၾကျငာေနတယ္တဲ့ ။ အဲဒီလုိ ၾကားရမွပဲ အိမ္ကုိ ေသခ်ာ ျပန္ေျပာျပလုိက္ရပါေတာ့တယ္။… ေတာ္ပါေသးရဲ႕.. မႏၱေလး မဟုတ္လုိ႕…။ ခဏ ေနေတာ့မွ ေနာက္ထပ္ ဖုန္း တဲ့ ဆုိၿပီ လာျပန္ေရာဗ်.. ဒီတစ္ခါ ဖုန္းက ေတာ့ ေစာေစာက မူးၿပီး မ႑ပ္ေတြၾကား တုိး သြားေတာ့ ေပ်ာက္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကဆက္တာပါ။ သူ႕ကုိလာေခၚ ပါအံုး တဲ့ ဆုိလုိ႕ 68 လမ္း က ၁၆ ေက်ာင္း နားေလး မွာ သြားၿပီးေတာ့ ျပန္ေခၚ ခဲ့လုိက္ရပါေတာ့တယ္ဗ်ာ… ။ သူ႕ ကုိေမး ၾကည့္ေတာ့ ဆုိင္ကယ္ေပၚက ဆင္း ၿပီးေတာ့ ေရကစားေနတဲ့ လူအုပ္ၾကားထဲ တုိး သြားလုိက္တာ.. ဆုိင္ကယ္ ဘယ္နား ရပ္ထားမွန္းကုိ မသိလုိ႕ ျပန္မလာ ခဲ့တာတဲ့။ ဒါနဲ႕ လူၾကားေတြထဲ က ေန တုိးရင္း တုိးရင္းနဲ႕ ပဲ… အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္ေရွ႕ မွာ ပဲ ၀င္ကဲ ေနလုိက္တာ ပါတဲ့ဗ်ာ……. ။ အဲဒီ သႀကၤန္အက်တ္ေန႕မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ နယ္က အသိေတြက ကားနဲ႕ လာလည္တာ ျပင္ဦးလြင္ကေန ျပန္လာၾကတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႕သူတုိ႕ ဆီ သြားေတာ့ ညပုိင္းကုိ ၿမိဳ႕ေတာ္၀န္တုိ႕ အယ္လ္ပုိင္းတုိ႕ မွာ သီခ်င္းဆုိတာ ကုိ သြားၾကည့္အံုးမယ္ဆုိလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတုိ႕ နဲ႕ ညပုိင္းမွာ လုိက္သြားခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိက အုပ္စု သြားတဲ့ ေန႕ မွာ ကံဆုိးတာ လားေတာ့မသိဘူးဗ်။ ညေနက ရန္ကုန္မွာ ဗံုးကြဲ ထားတာ ဆုိေတာ့ အဲဒီေန႕ ည မွာ.. သီခ်င္း မေတာ့ေတာ့ဘူးတဲ့ဗ်ာ… အဲဒါနဲ႕ ပဲ ျပန္လွည္လာခဲ့လုိက္ရပါေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့ သႀကၤန္ အက်တ္ေန႕ က ႀကံဳခဲ့ ရတာေလးေတြပါ……. ။

သႀကၤန္အတက္ေန႕ ……….

အတက္ေန႕ ရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳေလးေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ဗ်။ ဘာျဖစ္လုိ႕ လည္း ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒီေန႕ မွာ အရင္ရက္က လာေခၚတဲ့ သူငယ္ခ်င္း နဲ႕ မလုိက္ေတာ့ဘူးဗ်။ မနက္ပုိင္းကတည္းကပဲ အရင္ရက္က ေရာက္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ နယ္က ကားနဲ႕ပဲ လုိက္သြားလုိက္လုိ႕ ေပါ့ဗ်ာ။ မနက္ ၈ နာရီခြဲေလာက္ကတည္းက စထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ စထြက္တာ့ နန္းေရွ႕ 62 လမ္း 25 လမ္း ေဒါင့္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ေနစထြက္တယ္ခင္ဗ်။ အဲဒီက ေန စထြက္ေတာ့္ က်ံဳးဘက္ကုိ အရင္ ၀င္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ဆီဒုိးနား ဟုိတယ္ေရွ႕ ေ၇ာက္ေတာ့ ကားေတြက ျပည့္ေနပါၿပီဗ်ာ။.. ၀င္လုိ႕ ကုိ မရေတာ့ပါဘူး။ အဲဒါနဲ႕ ပဲ ၂၇ လမ္းဘက္ကုိ ျပန္ထြက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကားက ဘုရားႀကီးကို အရင္ ဘုရားသြားဖူးလုိက္ပါေတာ့တယ္။ ဘုရားႀကီးမွာလည္း မနက္အေစာပုိင္းမုိ႕လားပဲ ေတာ္ေတာ္ စည္တယ္ခင္ဗ်ာ။ ေအာ္.. ဗုဒၶဘာသာ လူမ်ဳိးေတြပဲလည္း အခါႀကီးအရက္ႀကီးမွာ.. ဘုရားႀကီး ကုိသတိရၾကတာ တကယ္ သာဓု ေခၚ ပါတယ္ဗ်ာ။ ဘုရားႀကီးကေန ဘုရားဖူး ထြက္ျပန္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကား ကဘယ္က ေန စ၀င္လုိက္လည္း ဆုိေတာ့ က်ံဳးရဲ႕ အေနာက္ဘက္ကေန စၿပီး ၀င္လုိက္ပါတယ္။ က်ဳံး အေနာက္ဘက္မွာ လည္း မ႑ပ္ သိပ္မရွိဘူး ဆုိၿပီး မစည္ကား ဘူး မထင္လုိက္နဲ႕ ဗ်ဳိ႕။ မ႑ပ္ ေတြ ရွိေနတဲ့ အတုိင္းပဲ က်ံဳး ေဘးမွာ ကားေတြေရာ လူေတြ ေ၇ာ ကုိ ျပည့္ေနတာ ပဲ။ က်ဳံးရဲ႕ အေနာက္ဘက္ကေတာ့ ဘယ္လုိ ေရကစားၾကလဲ ဆုိေတာ့ မီးစက္ေတြ ခ်ထားၿပီးေတာ့ ေရ ပုိက္လံုးေတြနဲ႕ ဒီအတုိင္း မ႑ပ္ မပါပဲ ပတ္ၾကတာ ခင္ဗ်။ ကားေတြကလည္း ျပည့္ ေရပတ္တဲ့ လူေတြကလည္း အျပည့္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကားေတာင္.. ေရွ႕ကုိ တုိးလုိ႕ ရေအာင္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္က ေရွ႕က ေန လမ္းျပ လုပ္လုပ္ ၿပီးတုိးလာ လုိက္ရတာ.. က်ဳံး အေနာက္ေျမာက္ေဒါင့္ကုိ ဘယ္လုိ ေရာက္သြားမွန္းေတာင ္ မသိလုိက္ပါဘူးဗ်ာ။ လူလည္း ေတာ္ေတာ္ လည္း ပန္းတယ္ဗ်။ အဲဒီမနက္က။ က်ံဳး အေနာက္ဘက္က ေန က်ံုဳးေျမာက္ဘက္ကုိပတ္လာခဲ့လုိက္ၾကပါတယ္။ ေျမာက္ဘက္မွာေတာ့ အေနာက္ဘက္ကေလာက ္မစည္ဘူူးဗ်။ မ႑ပ္က လည္း နည္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ အတက္ေန႕ မနက္ အေစာႀကီးက ေနနဲ႕ မုိးနဲ႕ ခ်ထားေတာ့ သစ္ပင္ ႀကီးတစ္ပင္က လဲသြားၿပီး မ႑ပ္ကုိ ျဖတ္စီးျခင္း ခံလုိက္ရေသးတယ္ဗ်။ ဒါေၾကာင့္ က်ံဳး ရဲ႕ ေျမာက္ဘက္မွာက သိပ္ၿပီးေတာ့ အၾကာႀကီး မေနခဲ့ရပဲ ခဏ နဲ႕ ပဲ ျပန္ထြက္ခဲ့လုိက္ရတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီကေန က်ံဳးအေရွ႕ဘက္ကုိ ကားနဲ႕ ပတ္ပါတယ္။ ေရပတ္ခံ ထြက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ က်ဳံး အေရွ႕ဘက္ေရာက္ေတာ့ ေန႕လည္ပုိင္း ေရာက္သြားၿပီဆုိေတာ့ ေရပတ္တဲ့ မ႑ပ္ေတြကလည္း ထမင္းစား နားေနၾကၿပီေလ။ ဒါေၾကာင္ ့ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လည္း က်ံဳး အေရွ႕ဘက္ နန္းေရွ႕ကေန ပတ္ထြက္လာခဲ့ ၿပီးေတာ့ ဥပိန္တံတားကုိ ထြက္လာ ခဲ့လုိက္ၾကပါေတာ့တယ္.။ ဥပိန္တံတား နား မေရာက္ခင္ အမရပူရ ၿမိဳ႕ထဲ ကတည္းက ေရပတ္တဲ့ သူေတြ ကလည္း ေတာ္ေတာ္ မ်ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျဖည္းျဖည္းျခင္း ကားကုိ ေရွ႕တုိးလာခဲ့လုိက္တာ.. တံတားနား ေရာက္ေတာ့ လမ္းေၾကာကပိတ္သြားပါေလေရာ..။ အဲဒီမွာတင္ ကားေပၚက လူေတြက အကုန္ဆင္းၿပီးေတာ့ ေတာင္သမန္အင္း ထဲ မွာ ေရသြားကူး ၾကတယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကားနားမွာပဲ ေနရတာေပါ့ဗ်ာ။ ကားေမာင္းတဲ့သူက ကၽြန္ေတာ့္ အကုိဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ကား ေရွ႕တုိး ေနာက္ဆုတ္ လုပ္ရဖုိ႕..ေနေပးရတာပါ။ ဒီလုိနဲ႕ ရဲသားေတြနဲ႕ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ေတြရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႕ အတက္ကားေတြကုိ ကုန္ေအာင္ ရွင္းထုတ္လုိက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိက ကားက ေတာင္သမန္ ေခ်ာင္းေဘးကုိ ဆင္းခြင့္ရသြားတာေပါ့ေလ..။ ေတာင္သမန္ ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ကုိ စည္တယ္ဗ်။ စားေသာက္ဆုိင္ေတြထဲမွာလည္း လူေတြကအျပည့္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လည္း ကားထုိးထားၿပီးေတာ့ ဗုိက္ျဖည့္ဖုိ႕ စားေသာက္ဆုိင္ထဲ ၀င္လုိက္ေတာ့ ေနရာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ရွာ ယူ ပါတယ္။ ဆုိင္ထဲ လည္း ေရာက္လုိ႕ ေမးလုိက္ေတာ့ ထမင္း ဆီဆမ္း တစ္ပြဲ ဘယ္ေလာက္လဲ ဆုိေတာ့ ဘာမွ မပါပဲ ဆီဆမ္း တစ္ပြဲကုိ ငါးရာ တဲ့ဗ်ာ။ .. ေအာင္မေလ… သႀကၤန္ ရက္ကုိး………လုိ႕ ျပန္လည္ ေျဖလုိက္ရပါတယ္။ ငါးရာလည္း တြယ္ရမွာပဲ။ ထမင္း ဆီဆမ္း ေတြ မွာ.လူက ေလးငါးေယာက္ေလာက္ဆုိေတာ့ ဆတ္သားေျခာက္ေထာင္း တစ္ပြဲ မွာလုိက္တယ္.. သံုးေထာင္တဲ့ ခင္ဗ်။ ေစ်းကေတာ့ ရွယ္ပဲ…။ အဲဒီမွာပဲ… မနက္စာကုိ ထမင္းဆီဆမ္းေလး နဲ႕ စားေသာက္လာခဲ့ၾကၿပီးေတာ့ ကားေပၚက အုပ္စုလည္း အဲဒီမွာပဲ ၀င္စားၾကပါတယ္။ စားလည္း ၿပီးေရာ.. ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အုပ္စု ေတာင္သမန္ကေန ငါးရာတန္ ထမင္းဆီဆမ္း ေလး.. စားလာၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲ ၀င္လာလုိက္ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ထဲ ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သြားမလဲ ဆုိေတာ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဥယဥ္ တဲ့ ။ အဲဒါနဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ ္ဥယာဥ္ မွာသြား ၿပီးေတာ့ ကားေပၚ က ပါလာတဲ့ ေကာင္မေလး ေတြေရာ ေယာက်ာ္းေလး ေတြေရာ.. ၿမိဳ႕ေတာ္ဥယဥ္မွာ ကဲ ၾကတာေပ့ါဗ်ာ။ ဟုိဟာ စီး ဒီဟာစီးေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မစီးခ်င္ဘူးခင္ဗ်။ တစ္ခုခု စီးရင္.. အနည္းဆံုး ၇၀၀ နဲ႕ ၈၀၀ ေတြဆုိေတာ့ ႏွေမာလုိ႕ သူမ်ား စီးတာ ပဲ ဒီအတုိင္း ၾကည့္လာခဲ့လုိက္ေတာ့တယ္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ဥယဥ္က လည္း ေတာ္ေတာ ္ေလး စည္တယ္ခင္ဗ်။ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဥယဥ္က ေန ထြက္လာၿပီးေတာ့ က်ဳိးေတာင္ဘက္မွာ ဆက္တုိးမယ္ဆုိၿပီး ၀င္တုိးလုိက္တာ.. အစပုိင္းနာ းရွိေသးတယ္ တုိး မရလုိ႕ မနည္း ေနာက္ဆုတ္ၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္လာ ခဲ့လုိက္ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီက ေန ျပန္ထြက္လာၿပီးေတာ့ ၂၇ လမ္းကေန. က်ဳံး အေရွ႕ ဘက္ေ၇ာက္ေအာင္ ျပန္သြားၿပီးေတာ့ ကားေပၚက အုပ္စု က အယ္လ္ပိုင္း မ႑ပ္ေရွ႕ တုိး ခ်င္တာဆုိလုိ. အေရွ႕ ဘက္က ေန ျပန္တုိး ၀င္ပါေသးတးယ္.. ဒီေလာက္ ကားေတြ ေရာ လူေတြ ေရာ ျပည့္ညက္ေနတာ ဆုိေတာ့ ဘယ္လုိမွ ၀င္မရတာ နဲ႕ ပဲ က်ဳံး အေရွ႕ ဘက္ ေဒါင့္ နားေလး မွာ.. ကားကုိ ရပ္ထားခဲ့ ၿပီးေတာ့ ကားေပၚ က အုပ္စုလုိက္ကုိ ေျခလွ်င္ တုိးခုိင္း လုိက္ပါေတာ့တယ္။ အဲ…….. ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အုပ္စု ေျခလွ်င္ တုိး ဖုိ႕ ၀င္သြားတဲ့ အခါမွာ.. ဆီဒုိးနား ဟုိတယ္ေရွ႕ က ေန ေျဖးေျဖး ခ်င္း တုိး သြားလုိက္တာ.. အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္ေရွ႕ ကို ေရာက္ဖုိ႕ မလြယ္ဘူးဗ်။ အဲဒီအခ်ိန္ မွာ အယ္လ္ပုိင္း ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္က ရတနာပံု မ႑ပ္ေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ ခဏ ၾကည့္ေနတုန္း ရွိေသးတယ္.. မ႑ပ္ေပၚမွာ ရန္ပြဲ က ခ်ေနၾကပါတယ္။ အဲဒီရန္ပြဲ ကုိ ေအာက္ေနၾကည့္ေနတုန္း ခဏ ေနေတာ့ မ႑ပ္ေပၚမွာလည္း ေရပတ္တဲ့သူလည္း တစ္ေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘူး ရန္ျဖစ္တဲ့သူေတြပဲရွိေတာ့တယ္။ အဲဒီေအာက္က ေနမွ.. တစ္ခ်ဳိ႕က ျပန္ျပစ္ၾကနဲ႕ ဆုိေတာ့ အဲဒီ မ႑ပ္ေရွ႕ မွာက လူေတြ လည္း ေျပးကုန္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ.. ။ အဲဒီလုိ ေျပးတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အုပ္စု က အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္ေရွ႕ ကုိ ေရာက္ေအာင္ တုိး သြားလုိက္ၾကတာ ကၽြန္ေတာ္ကုိ မသိလုိက္ဘူး ဗ်.. ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ထည္း က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့တယ္။ အဲဒါနဲ႕ အယ္လ္ပုိင္း မ႑ပ္ေရွ႕ ကုိ တစ္ေယာက္ထဲ တုိး ၿပီး ရွာပါေသးတယ္.. ဘယ္လုိမွ မေတြ႕တာ နဲ႕ ။ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ အဲဒီေရွ႕ကေန ျပန္ထြက္လာၿပီးေတာ့ ဆီဒုိးနား ေဒါင့္က LCD တီဗီ ႀကီးနဲ႕ အယ္လ္ပုိင္း က သီဆုိေနတာ ေတြကို တုိက္ရုိက္ ျပထားတာ ကို ခဏ ရပ္ၾကည့္ၿပီး ကား ရပ္ထားရာ ေနရာ ကိုပဲ ျပန္လာခဲ့လုိက္ပါေတာ့တယ္။… ကားေပၚက အုပ္စုက ေတာ့ အယ္လ္ပုိင္း ေရွ႕ မွာ အားေပးေနလုိက္ၾကတာ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ပ်င္းလာတာနဲ႕ ကားေပၚ မွာ ပဲ အိပ္လုိက္တာ တေရး ရတယ္ဗ်.. ။ ေစာေစာက အုပ္စု ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ေမွာင္မွ ပဲ ျပန္လာခဲ့ၾကေတာ့ တယ္. ။ သူတုိ႕ ျပန္လာေတာ့မွာပဲ… သူတုိ႕ လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ နယ္ကုိ ညတြင္းျခင္းပဲ ျပန္သြားၾကတယ္.. ကၽြန္ေတာ္လည္း သူတုိ႕ တည္းတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ေနမွ ပဲ ဆုိင္ကယ္ေလး ယူၿပီး ျပန္လာခဲ့လုိက္ပါေတာ့တယ္ ခင္ဗ်……..။

ဒီလုိ နဲ႕ ပဲ သႀကၤန္ ေလးရက္လံုး လည္ပတ္ၿပီးေတာ့ …. ၁၃၇၁ ခုႏွစ္ရဲ႕ ႏွစ္ေဟာင္းက အညစ္အေၾကးေတြကုိ ေဆး ေၾကာ ပစ္ရင္း ၁၃၇၂ ခုႏွစ္ရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကုိ ႀကိဳ ဆုိခဲ့လုိက္ပါေတာ့တယ္။ ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႕ မွာေတာ့ ဘယ္မွ မလည္လုိက္ရေတာ့ပါဘူး။ ဘာကုသုိလ္မွလည္း မလုပ္လုိက္ရေတာ့ပါဘူး။ မနက္ကတည္းက အလုပ္ ထည္း တန္းေရာက္သြားလုိ႕ ညပုိင္း မွ ပဲ အနားယူ အိပ္စက္လုိက္ရပါေတာ့တယ္။ ဒီထိ ေရာက္ေအာင္ ဖတ္လာခဲ့ ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္း မ်ား ကုိ ေက်း ဇူးအထူး တင္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်။ ဘာရယ္ မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္ သႀကၤန္ လည္ပတ္တဲ့ အေၾကာင္းေလးကုိ ႏိုင္ငံ ရပ္ျခား မွာ ေရာက္ေနတဲ့ မန္းသႀကၤန္နဲ႕ ေ၀းကြာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ား၊ ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ား အတြက္ မန္းသႀကၤန္ေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အတူ စိတ္ကူးထဲကေန ျပန္လည္ ခံစားၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ေစလုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေရးသားလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ လည္း ေပ်ာ္တက္မယ္ဆုိ ရင္ ဒီစာေလး ေတြကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ မွ်ေ၀ ေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ပါတယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ၊ ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ အတြက္ ဒီစာေတြ ကုိ ဖတ္လုိက္ ရတဲ့ အတြက္ ဘာမွ မွ်ေ၀ခံစားလုိ႕ မရ ၊ ဗဟုသုတလည္း မရပဲ တန္ဖုိး ရွိတဲ ့အခ်ိန္ေတြ ဆံုးရွဳံး သြားတယ္ ဆုိရင္ လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာ ေနပဲ ေတာင္းပန္စကား ေျပာၾကားအပ္ပါတယ္……….။

စာလာဖတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ အားလံုး ႏွင့္တကြ ဘေလာ့ဂါ ညီအကုိ ေမာင္ႏွမ မ်ား အားလံုး လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရဲ႕ ျမန္မာ ႏွစ္သစ္ေလး မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္……….။

ဒီႏွစ္သၾကၤန္မွာလည္း သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ အားလံုးလည္း သၾကၤန္ရက္မ်ားအတြင္းမွာ ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ သၾကၤန္ရက္မ်ားကုိ ျဖတ္သန္းႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳရင္း.........

ခင္မင္စြာျဖင့္...
ေဇာ္သိခၤ

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ လူထု၏ ေမတၱာ ေစတနာ

၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ႏုိင္ဝင္ဘာလ ၂၈ ရက္ နံနက္ ေစာေစာပုိင္းျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕တြင္ကား ႏွင္းမ်ားက်လ်က္ ခုိက္ခုိက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေအးလ်က္ရွိသည္။ နံနက္ေစာေစာေဝလီေဝလင္းႏွင္းမွဳန္ေတြ တဖြဲဖြဲ က်ေနသည့္ၾကားထဲတြင္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လံုး လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားျဖစ္ေနသည္။ ၿမိဳ႕လူထုႀကီးသည္ ေျမာက္ဘက္စူးစူးဆီသုိ႕ စီတန္း၍ ခပ္မွန္မွန္ ခ်ီတက္သြားေနၾကသည္။ ခ်ီတက္သြားေနေသာလူထုႀကီးကုိ ၾကည့္လုိက္သည့္အခါ ဂ်ိန္းေဖာ(ကခ်င္) အမ်ဳိးသားမ်ား၊ အျခား တုိင္းရင္းသားမ်ား၊ ဗမာမ်ား၊ ကုလား၊ တရုတ္မ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႕ရဲတပ္ဖြဲ႕မ်ား စသည္ျဖင့္ ပါဝင္ေနၾကသည္။

ေအာက္ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအတြက္ကုိယ္က်ဳိးစြန္႕ အနစ္နာခံကာ လွဳပ္ရွား ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အေၾကာင္းသည္ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ဖ်ား တုိင္ေအာင္ ေက်ာ္ၾကား လာေနသည္။ ယခုလည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ပထမဆံုး အႀကိမ္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕သုိ႕ ရန္ကုန္မွေန၍ ေရာက္လာေတာ့မည္ ျဖစ္သျဖင့္ ျမစ္ႀကီးနားရွိ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု၊ အဖြဲ႕အစည္းေပါင္းစံုမွ ေသာင္းေသာင္းျဖျဖ ႀကိဳဆုိရန္ ၿမိဳ႕ေျမာက္ဘက္ ေလယာဥ္ကြင္းဆီသုိ႕ ခ်ီတက္သြားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဘုရင္ခံ အတုိင္ပင္ခံ အစုိးရအဖြဲ႕တြင္ ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီးအျဖစ္ ကခ်င္ ေသနတ္ကုိင္ တပ္ရင္းကုိ လာေရာက္ စစ္ေဆးျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိေန႕ညေန ၃ နာရီခြဲတြင္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္းကဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား လက္ဖက္ရည္ပြဲျဖင့္ ဧည့္ခံၾကသည္။ ကုန္သည္ႀကီးမ်ားအသင္းမွ ဆုိေသာ္လည္း ထုိလက္ဖက္ရည္ပြဲသုိ႕ အဖြဲ႕ေပါင္းစံု လူထုေပါင္းစံု တက္ေရာက္ လာၾကေလသည္။

ႏုိင္ဝင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႕ နံနက္ပုိင္းတြင္ အမွတ္ ၂ ကခ်င္ရုိင္ဖယ္တပ္ကုိ သြားေရာက္ စစ္ေဆးၾကည့္ရွဳ႕သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ၾသဝါဒစကားေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထုိသုိ႕ေျပာၾကားရာတြင္ ကခ်င္ဗမာ ခ်စ္ၾကည္ေရးအေၾကာင္း။ လြတ္လပ္လာမည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ား လုိအပ္မည့္ အေၾကာင္းႏွင့္ ယခု တပ္တြင္းရွိ ရဲေဘာ္မ်ား၏ ျပႆနာမ်ားကုိလည္းမၾကာမီ ေျဖရွင္းေပးသြားမည္ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ကခ်င္စစ္တပ္မွ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ အရာရွိမ်ားသည္ နာမည္သာ ၾကားဖူးသည့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ စကားေျပာသံကုိ ၾကားရသည့္အခါ အလြန္တရာမွ စိတ္တက္ၾကြ ႏွစ္ေထာင္းအားရ ျဖစ္သြားၾကသည္။

``ဗုိလ္ခ်ဳပ္ အခုလုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ တပ္ကုိ လာၿပီး ၾကည့္ရွဳ စစ္ေဆးတာကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ျဖင့္ အင္မတန္ပဲ ဝမ္းသာ အားရ ျဖစ္ပါတယ္။`` ဟု ဂ်ိန္းေဖာကခ်င္ အမ်ဳိးသားအရာရွိ ေဗဂ်ာလဇြန္ဟ္တန္က ေျပာျပသည္။

ႏုိင္ဝင္ဘာ ၂၉ ရက္ေန႕ မြန္းလြဲ ၂ နာရီအခ်ိန္တြင္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ရာဇဝင္တြင္ အႀကီးမ်ားဆံုး လူထု အစည္းအေဝးပြဲႀကီး က်င္းပ ေလသည္။ ထုိအစည္းအေဝးပြဲႀကီးသုိ႕ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ အနီးအနား ပတ္ဝန္းက်င္က သာမက မုိးေကာင္း၊ ဟုိပင္ စသည္တုိ႕မွလည္းေကာင္း၊ ဗန္းေမာ္၊ ကသာတုိ႕မွ လည္းေကာင္း လူထုႀကီးမ်ား စုရုံးေရာက္ရွိလာၾကည္သည္။ ထိုေဒသမ်ားမွ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း တက္ေရာက္ၾကည္သည္။ ဂ်ိန္းေဖာကခ်င္ ဒူဝါႀကီးမ်ားႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုလည္း စံုစံုလင္လင္ ေတြ႕ရေလသည္။ အစည္းအေဝး မစတင္မီ ေဂၚရခါး အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ပန္းကုံုးစြပ္ ေလသည္။ ေဂၚရခါးလူမ်ဳိးတုိ႕၏ ထံုးစံမွာ ဤသုိ႕ ပန္းကံုးစြပ္ျခင္းသည္ အမွန္တကယ္ ၾကည္ညိဳ ေလးစား၍ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသည့္ အထိမ္းအမွတ္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။

ထုိ႕ေနာက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက စကားေဟာေျပာေလသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ခက္ခဲ၍ အဓိပၸာယ္ ရွဳပ္လွေသာ ႏုိင္ငံေရး၊ စကားလံုးမ်ားကုိ မသံုး၊ မေျပာဘဲ တကယ့္ ဆင္းရဲသား လူထုႀကီးနားလည္ႏုိင္သည့္ စကားတုိ႕ျဖင့္ လက္ရွိ ဗမာျပည္ အေျခအေန၊ ဖဆပလအဖြဲ႕ႀကီး အေၾကာင္းႏွင့္ ဂ်ိန္းေဖာ ဗမာ ခ်စ္ၾကည္ေရးအေၾကာင္းကုိ ခပ္ရွင္းရွင္း ေဟာေျပာေလသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေဟာေျပာၿပီးသည့္အခါ မုိးေကာင္းနယ္မွ ဂ်ိန္းေဖာဒူဝါ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဆမားဒူဝါ ဆင္ဝါေနာင္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေျပာသြားသည္မ်ားကုိ ကခ်င္ဘာသာျဖင့္ ျပန္ေျပာျပေလရာ ကခ်င္ လူထုႀကီးမွာ မ်ားစြာ သေဘာက် ႏွစ္သက္ၾကေလသည္။

လူထုအစည္းအေဝးႀကီး အၿပီးတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ိန္းေဖာကခ်င္ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ဒူဝါမ်ားႏွင့္ သီးသန္႕ ေတြ႕ဆံုၿပီး ရင္းႏွီးပြင့္လင္းစြာ တုိင္ပင္ ေဆြးေႏြးေလသည္။

ႏုိင္ဝင္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႕တြင္ ျမစ္ႀကီးနား ေျမာက္ဘက္ ၅ မုိင္ကြာ ကန္ခရင္ေခၚ ကခ်င္ရြာကေလး၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ကခ်င္လူမ်ဳိးတုိ႕၏ ထံုးစံအတုိ္ငး နံနက္ ထမင္းတည္ခင္း ေကၽြးေမြး ေလသည္။

ရြာအလယ္ရွိ စာသင္ေက်ာင္းဝင္းအတြင္း၌ ဝါးမ႑ပ္ တစ္လံုးထုိး၍ တစ္ရြာလံုးက ေဖာ္ေရြစြာ ခရီးဦးႀကိဳျပဳလ်က္ ကခ်င္ ဓေလ့ ထမင္းပြဲကုိ တည္ခင္း ဧည့္ခံခဲ့သည္။ ဆရာေဇာ္လြန္း ကုိယ္တုိင္ သြားေရာက္ ငွဲ႕ယူေပးေသာ ကခ်င္ အရက္တစ္ခြက္ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ေသာက္ရၿပီး လာေရာက္ ခ်ေပးေသာ ကခ်င္ထမင္းထုပ္ကုိ ျဖည္၍ စားရေလသည္။ ဖက္ခြက္ထုိး၍ ထည့္ထားေသာ ဟင္းခ်ိဳ ေသာက္နည္းကိုပင္ ကခ်င္တုိ႕က ဗုိလ္ခ်ုပ္ကုိ ျပသ ေပးေလသည္။

ဂ်ိန္းေဖာ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးက ေရွ႕ထြက္လာၿပီး ကခ်င္ ဓားတစ္လက္ႏွင့္ လြယ္အိတ္ တစ္လံုးကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းအား လက္ေဆာင္ေပးေလသည္။ ေပးရင္းႏွင့္ ထုိအမ်ိဳးသမီးက ေအာက္ပါအတုိင္း ေျပာေလသည္။

``ဒီဓားနဲ႕ လြယ္အိတ္ဟာ တန္ဖုိး အားျဖင့္ေတာ့ သိပ္အဖုိးမတန္လွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မတုိ႕အဖုိ႕မွာေတာ့ အင္မတန္ ရင္းႏွီးတဲ့ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ေမာင္ႏွမ အရင္းလုိ လူကုိသာ ေပးေလ့ရွိပါသည္။ ပစၥည္းက အဖုိးမတန္ေပမယ့္ တကယ္ အဖုိးတန္တဲ့ ေစတနာႏွင့္ ေပးတာပါရွင္``

ထမင္းစားပြဲတြင္လည္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကေလသည္။ ကခ်င္ ဗမာ ေသြးစည္းေရး မိတ္ဆက္ပြဲ ျဖစ္သျဖင့္ ေနာင္တြင္လည္း အမွတ္တရ ျဖစ္ေစျခင္းငွာ ဓာတ္ပံုရုိက္ မွတ္တမ္းတင္ေလသည္။

ဓာတ္ပံုထဲတြင္ ပါေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လြယ္အိတ္ႏွင့္ ဓားမွာ ကခ်င္ အမ်ဳိးသမီးေလး တစ္ဦစး၏ လက္ေဆာင္ျဖစ္သည္။. ေခါင္းတြင္ ေဆာင္းထားေသာ ေခါင္းေပါင္းမွာ ကခ်င္ လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္ ဦးေဇာ္ရစ္ ၏ ေခါင္းေပါင္း ျဖစ္သည္။

ေနာက္တစ္ေန႕ နံနက္ေစာေစာတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ကခ်င္ျပည္နယ္ ျမစ္ႀကီးနားမွ ရန္ကုန္သုိ႕ ျပန္ခဲ့ေလသည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သည္ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕သုိ႕ ေရာက္လာၿပီး ကခ်င္လူမ်ဳိးတုိ႕ ေမတၱာႏွင့္ ေစတနာကုိ သယ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ကခ်င္ဗမာ ေသြးစည္းေရး ညီညြတ္ေရး အုတ္ျမစ္ကို ခ်မွတ္ခဲ့ေလေတာ့သည္။

ရည္ညႊန္း- ``ဂ်ိန္းေဖာ ကခ်င္မ်ားၾကား ေရာက္ခဲ့ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္`` ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၁ အမွတ္ ၃၂ ( ၁၈၊ဒီဇင္ဘာ၊ ၁၉၄၆) ထုတ္မွ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပသည္။)

တင္ေဆြမုိး (ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၂၊ အမွတ္ ၈၄၊ မတ္လ ၁ ရက္ ၂၀၁၂)

ခင္မင္စြာျဖင့္…

ေဇာ္သိခၤ

ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္

ဒီဇင္ဘာ ၂၂ ရက္ေန႕မွာ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအတြက္ အသက္ေပးသြားခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ကုိ ျပန္လည္ အမွတ္ရေစေသာ အားျဖင့္ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္၏ အေၾကာင္းေဆာင္းပါးကုိ ျပည္သူ႕ေခတ္ ဂ်ာနယ္မွ တင္မုိးေဆြ ေရးသားေသာ ေဆာင္းပါးေလးအား ျပန္လည္ ေရးသား မွ်ေဝ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ရပါတယ္။

ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္သည္ ၁၃၀၀ ျပည့္အေရးေတာ္ပံုေခတ္က တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအတြက္ အသက္ႏွင့္ လဲသြားေသာ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ အမည္ရင္းမွာ ကုိေအာင္ေက်ာ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ ဟု ေခၚၾကသျဖင့္ ထုိအမည္ႏွင့္ပင္ ျမန္မာ့ သမုိင္းတြင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့သည္။

ကုိေအာင္ေက်ာ္ကုိ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၇၇ ခုႏွစ္ တပုိ႕တြဲလဆုတ္ ၉ ရက္ တနဂၤေႏြေန႕တြင္ ဟသၤာတခရုိင္ မဲဇလီကုန္း၊ ရုံးဇင္ရြာတြင္ အဖ အလယ္တန္းေက်ာင္းဆရာႀကီး ဦးေက်ာ္ဒင္၊ အမိ ေဒၚေရႊေက်ာ့တုိ႕မွ ဖြားျမင္သည္။ ညီအစ္ကုိ ေမာင္ႏွမ တစ္က်ိပ္ တစ္ေယာက္ ရွိသည့္ အနက္ အဠမေျမာက္ ေမြးဖြားခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ေမြးခ်င္းေပါက္ ေဖာ္မ်ားမွာ ဖခင္ႀကီးကဲ့သုိ႕ ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမ မ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ ကုိေအာင္ေက်ာ္ သည္ ဖခင္ႀကီး၏ အလယ္တန္းေက်ာင္းတြင္ သူငယ္တန္းမွ စ၍ ေျခာက္တန္းအထိ ပညာဆည္းပူးခဲ့သည္။

ထုိ႕ေနာက္ အမ်ဳိးသား ေက်ာင္းမ်ား ေပၚေပါက္လာခ်ိန္တြင္ ဇာတိရံုးဇင္ရြာႏွင့္ တစ္မုိင္ခန္႕ ေဝးေသာ မဲဇလီၤကုန္းရွိ အမ်ဳးိသား အလယ္တန္းေက်ာင္းသုိ႕ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ အဂၤလိပ္ျမန္မာ ႏွစ္ဘာသာပညာ သင္ယူသည္။ ထုိေက်ာင္းမွပင္ ကုိေအာင္ေက်ာ္သည္ အမ်ဳိးသားစိတ္ ဗီဇကုိ ရရွိခဲ့သည္ဟု ဆုိရေပမည္။

မဲဇလီကုန္းၿမိဳ႕ အမ်ဳိးသား အလယ္တန္းေက်ာင္းမွ သတၱမတန္း ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္ ဟသၤာတၿမိဳ႕ရွိ ေဒါက္တာ ကမ္းမင္း အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ မိဘေဆြမ်ဳိးမ်ား၏ ဆႏၵအရ အထက္တန္းပညာမ်ားကုိ ဆက္လက္ သင္ယူခဲ့သည္။

ယင္းသုိ႕ အေနာက္တုိင္းဆန္သူမ်ား ေနေလ့ရွိေသာ ေက်ာင္းတြင္ကုိေအာင္ေက်ာ္အတြက္မ်က္စိေနာက္စရာမ်ားႏွင့္ သာ ေတြ႕ေနရသျဖင့္ ထုိဓေလ့ထံုးစံမ်ားကုိ သေရာ္သည့္အေနျဖင့္ ကုိေအာင္ေက်ာ္သည္ ခံုဖိနပ္စီး၊ ပင္နီတုိက္ပံုဝတ္၊ ကတံုးဆံေထာက္ညွပ္၊ ဘုက်က်၊ ခြက်က် ေနထုိင္ခဲ့သည္။ သုိ႕ရာတြင္ ပညာေရးဘက္၌မူ ထူးခၽြန္သူျဖစ္သျဖင့္ ၁၉၃၄ ခုႏွစ္တြင္ ဆယ္တန္း စာေမးပြဲကုိ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေလသည္။

ဆရာမ်ား၏ ဆံုးမစကားကို နာယူတက္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သျဖင့္ ကုိေအာင္ေက်ာ္သည္ ဟသၤာတေက်ာင္းမွ ဆရာမ်ား၏ လမ္းညႊန္မွဳအရ ၁၉၃၄-၃၅ ပညာသင္ႏွစ္တြင္ ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္ တက္ေရာက္ ပညာသင္ယူခဲ့သည္။ ျမန္မာဘာသာ၊ စီးပြားေရး ပညာရပ္တုိ႕ကုိ ယူ၍ တကၠသုိလ္ ပညာကို သင္ယူခဲ့ရာ ျမန္မာစာေပတြင္ ထူးခၽြန္သျဖင့္ ျမန္မာစာ ကထိက ဦးထြန္းေဖက ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးယူရန္ တုိက္တြန္းခဲ့သည္။

အမ်ဳိးသားစိတ္ဓာတ္ ျပင္းထန္ေသာ ကုိေအာင္ေက်ာ္သည္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းမွ အေနာက္တုိင္းဆန္ဆန္ ပြဲသဘင္မ်ားကုိ မ်က္စိစပါးေမြး စူးခဲ့သည္။ ကပြဲသဘင္ အခမ္းအနားမ်ားသုိ႕ ခံုဖိနပ္စီး၍ ဝင္ျခင္း ပြဲသဘင္အခန္းမွ တစ္ေယာက္တည္း ဆန္႕က်င္၍ ထြက္ခဲ့ျခင္းမ်ား လုပ္ခဲ့ေလသည္။ အမ်ဳိးသားစိတ္ဓာတ္ကုိ အမူအရာႏွင့္သာမက အေဟာအေျပာတုိ႕ႏွင့္လည္း ျပသခဲ့သည္။ ပါေတာ္မူေန႕ႏွင့္ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႕မ်ားသုိ႕ ေရာက္တုိင္း လုိလုိပင္ ကိုေအာင္ေက်ာ္သည္ မိမိၿမိဳ႕နယ္သုိ႕ အမ်ဳိးသား လွဳံ႕ေဆာ္ေရးတရားမ်ား သြားေရာက္ ေဟာေျပာျခင္း၊ စာၾကည့္တုိ္က္မ်ား ဦးစီးဖြင့္လွစ္ေပးျခင္း၊ စကားရည္လုပြဲမ်ား၊ ေစာေျပာပြဲမ်ားကို လုပ္ကုိင္ႏုိင္ရန္ စီးစဥ္ေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ အတြင္ ခရမ္း၊ သံုးခြဘက္သုိ႔ စည္းရုံးေရး ဆင္းေနရသည့္အခါ ေနရင္းရပ္ရြာရွိ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ားထံ သူကုိယ္တုိင္ မလာေရာက္ႏုိင္သျဖင့္ မည့္သည့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား လုပ္ေဆာင္သင့္ေၾကာင္း အႀကံေပး စာမ်ားေရးသားေပးပုိ႕ခဲ့သည္။

ပါေတာ္မူေန႕ တစ္ရက္တြင္ ကုိေအာင္ေက်ာ္သည္ ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္ ေၾကာ္ျငာသင္ပုန္းတြင္ နယ္ခ်ဲ႕ေတာ္လွန္ေရး ေဆာင္းပါးအေနျဖင့္ ``ဤေန႕ေရာက္တုိင္း ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကုိ စိတ္နာသည္၊ ဤေန႕တြင္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားႏွင့္ အလုိေတာ္ရိမ်ားကို စကားမေျပာလုိ`` စသည္ျဖင့္ မင္နီျဖင့္ ေရးသားကာ ကပ္ထားခဲ့ဖူးသည္။

၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လတြင္ ကုလားဗမာ အဓိကရုဏ္ ျဖစ္ပြားစဥ္အခါက ကုိေအာင္ေက်ာ္၏ ဇာတိၿမိဳ႕ကေလးတြင္လည္း ျဖစ္ပြားသျဖင့္ အဖမ္းခံရသူအမ်ားအျပားရွိခဲ့သည္။ ထုိစဥ္ ကိုေအာင္ေက်ာ္သည္ ဟသၤာတသုိ႕ေရာက္လာကာ ဟသၤာတဦးျမ၊ ပါလီမန္အမတ္ ဦးဟိန္တုိ႕ႏွင့္ တုိင္ပင္၍ ဟသၤာတေထာင္သုိ႕ ဝင္ေရာက္ ၾကည့္ရ်ဳၿပီး အဖမ္းအဆီးခံေနရသူမ်ားကုိ အားေပးစကား ေျပာဆုိခဲ့သည္။ ၁၃၀၀ ျပည့္အေရးေတာ္ပံု မတုိင္မီကိုေအာင္ေက်ာ္သည္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ သမဂၢ ဒုတိယဥကၠဠ ကိုလွေရႊ၊ ကိုသိန္းေအာင္တုိ႕ႏွင့္အတူ မဲဇလီကုန္းသုိ႕ ေရာက္ရွိလာၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္ေမွာက္ေရးကုိ လွဳံ႕ေဆာ္ခဲ့သည္။

၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုတြင္ ကိုေအာင္ေက်ာ္သည္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အမွဳေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သျဖင့္ အေရးေတာ္ပံုအတြက္ မအားမလပ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရသည္။ ေရနံေျမ သပိတ္ေမွာက္ အလုပ္သမားမ်ားအား ဆူပူေအာင္ လွဳံ႕ေဆာ္ေဟာေျပာမွဳျဖင့္ တကၠသုိလ္ သမဂၢ ဥကၠဠကုိဗဟိန္းႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴး ကုိဗေဆြတုိ႕အား အစုိးရက ဖမ္းဆီးလုိက္သည့္အခါ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၃ ရက္ ညတြင္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ သမဂၢ အသင္းတုိက္၌ ကုိေအာင္ေက်ာ္ အပါအဝင္ အမွဳေဆာင္အဖြဲ႕သည္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ႏွင့္ မေကြးတြင္ ထုတ္ထားေသာ ပုဒ္မ ၁၄၄ ကုိ ရုပ္သိမ္းေပးရန္ႏွင့္ ဖမ္းဆီးထားေသာ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ျပန္လႊတ္ေပးရန္ အစုိးရထံ ေတာင္းဆုိခဲ့သည္။ သုိ႕ရာတြင္ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ား မရသျဖင့္ ဒီဇင္ဘာ ၁၅ ရက္ေန႕တြင္ ရန္ကုန္ရွိ ေက်ာင္းေပါင္းစံု မွ ေက်ာင္းသားမ်ား သည္ ၿမိဳ႕မေက်ာင္းဝင္းအတြင္း စုရုံးၿပီးေနာက္ ပုဒ္မ ၁၄၄ ကုိ ကန္႕ကြက္သည့္အေနႏွင့္ စီတန္း လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပၾကသည္။ ထုိသုိ႕ စီတန္းလမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပရာတြင္ ကုိေအာင္ေက်ာ္သည္ ဦးေဆာင္အဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္ၿပီး ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားကုိ ေရွ႕မွတုိင္၍ လုိက္ပါခဲ့သည္။

ထုိသုိ႕ ဆႏၵျပ၍ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကို အစုိးရက မလုိက္ေလ်ာသျဖင့္ အစုိးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ႀကိဳးကုိင္ရာျဖစ္ေသာ အတြင္းဝန္ရုံးႀကီးကုိ ဝုိင္း၍ အာဏာဖီဆန္သည့္ သေဘာႏွင့္ ဆႏၵျပရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကေလသည္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတုိင္း ဒီဇင္ဘာ ၂၀ ရက္ေန႕ နံနက္တြင္ ေက်ာင္းေပါင္းစံုမွ ေက်ာင္းသား တစ္ေသာင္းေက်ာ္ႏွင့္ အတြင္းဝန္ရုံးကုိ ဝုိင္း၍ ဆႏၵျပၾကရာ ကုိေအာင္ေက်ာ္က သူရိယသတင္းစာတုိက္ဘက္ အတြင္းရုံး အဝင္ေပါက္ဘက္၌ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ ဆႏၵျပ သပိတ္ထားရာ၌ ေခါင္းေဆာင္ရေလသည္။ ယင္းသုိ႕ ဆႏၵျပသပိတ္ထားရာ ေန႕လယ္ ၁ နာရီခန္႕တြင္ အတြင္းဝန္ရုံးႀကီးသည္ ဘာမွ်လုပ္၍ မရသျဖင့္ ရုံးႀကီးကုိ ပိတ္လုိက္ရသည္။

ထုိအခါ ေက်ာင္းသားမ်ား တပ္ေခါက္ျပန္မည္အျပဳတြင္ လက္နက္ဟူ၍ အပ္တစ္ေခါင္းမွ် မပါေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား နယ္ခ်ဲ႕ လက္ပါးေစ ပုလိပ္မ်ားက နံပါတ္တုတ္ျဖင့္ အတင္းဝင္ေရာက္ ရုိက္ႏွက္ရာ ကုိေအာင္ေက်ာ္ အပါအဝင္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ၂၀၀ ေက်ာ္ ဒဏ္ရာရရွိခဲ့သည္။ ကုိေအာင္ေက်ာ္၏ ဒဏ္ရာသည္ ျပင္းထန္သျဖင့္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၂ ရက္ေန႕ မြန္းလြဲ ၂ နာရီတြင္ ရန္ကုန္ ေဆးရုံႀကီး၌ သူခ်စ္ျမတ္ႏုိးလွေသာ တုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးကုိ စြန္႕ခြာသြားရေလသည္။

ကုိေအာင္ေက်ာ္၏ စ်ာပနသည္ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလံုးအား တပ္လွန္႕ႏွိဳးသကဲ့သုိ႕ ႏုိးၾကားမွဳကုိ ျဖစ္ေစသည္။

``အသက္ေသခ်င္ေသပါေစ၊ ေနာက္လူမ်ား အတုယူဖြယ္ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္ျပခ်င္သည္``ဟု ေျပာခဲ့ဖူးရာ ကုိေအာင္ေက်ာ္၏ ဆႏၵကား ျပည့္ဝခဲ့သည္ဟု ဆုိရေပမည္။

ကုိေအာင္ေက်ာ္သည္ အမ်ဳိးသား စိတ္ျပင္းထန္ရုံမွ်မက စာေပဘက္၌လည္း ဝါသနာထံုသူျဖစ္သည္။ ေကာလိပ္ေက်ာင္းေရာက္၍ မၾကာခင္မွာပင္ စာေရးဆရာႀကီး မဟာေဆြႏွင့္ ခင္မင္ ရင္းႏွီးသြားခဲ့သည္။ စာေရးဆရာႀကီး မဟာေဆြႏွင့္ စာေပေရးရာမ်ားကုိ အၿမဲတမ္း သြားေရာက္ ေဆြးေႏြးေလ့ ရွိသည္။ တစ္ေန႕တြင္ မဟာေဆြက သူရိယမဂၢဇင္းတြင္ သူေရးေသာ ``ေထာင္က်ခ်င္သူ`` ဝတၳဳအေၾကာင္း ေျပာဆုိရာ ကိုေအာင္ေက်ာ္က မဟာေဆြအား ဆရာႀကီး ေရးတဲ့ ဝတၱဳကုိ အဂၤလိပ္လုိ ဖတ္ဖူးေၾကာင္း ေျပာလုိက္သျဖင့္ မဟာေဆြက အဂၤလိပ္ ဝတၱဳတစ္ပုဒ္ကုိ မွီးထားေၾကာင္း ဝန္ခံရဖူးေလသည္။

ကုိေအာင္ေက်ာ္ ကုိယ္တုိင္လည္း ဂႏၳေလာက မဂၢဇင္းတြင္ ေအာင္ေက်ာ္ အမည္ႏွင့္ စာတုိေပစမ်ား ေရးသားခဲ့ဖူးသည္။

ဂ်ပ္ဆင္ေကာလိပ္ ေက်ာင္းတုိက္ မဂၢဇင္းတြင္လည္း စာေပေဆာင္းပါး ကဗ်ာမ်ား ေရးသားခဲ့သည္။ ကုိေအာင္ေက်ာ္သည္ ႏုိင္ငံေရးစာေပမ်ားကုိ အၿမဲမျပတ္ ဖတ္ရွဳသူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။

ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ နဲ႕ ပတ္သတ္တဲ့ သီခ်င္းစာသားေလးမ်ားကုိ ရွာေဖြ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။ သီခ်င္း အသံဖုိင္ကုိေတာ့ အင္တာနက္မွာလည္း ရွာေဖြလုိ႕ မေတြ႕တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ စာသားေလးမ်ားကုိပဲ သီခ်င္းသံစဥ္ ပံုစံျဖင့္ သီဆုိ ႏုိင္ၾကပါသည္။

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္သီခ်င္း

(အို ဆိုးတဲ့ၾကမၼာ ကိုယ္က်ဳိးတြက္မပါ သယ္ပိုးရြက္ရာ၊ သနားသေနာ္ ေနမ်ဳိးသီဟသူေက်ာ္ ရဲေဘာ္ ရဲေဘာ္ တို႔ရဲေဘာ္။ )၂
တားဆီးခ်ဳပ္ခ်ယ္ တတိုင္းလံုးညွဳိးငယ္၊ ျပဳပေလ ထုေခ် ဥပေဒအတြက္ကယ္ ရက္စက္ပါေပ့ေနာ္။ အိုရဲေဘာ္ တို႔ရဲေဘာ္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ရဲေဘာ္ ဘဒၵကမၻာေျမ ကမၻာမေၾက ေၾကြးေၾကာ္ ေနာင္ဥဒါန္း မေၾကႏိုင္သေနာ္ ရဲဆုပန္ခဲ့သေသာ္။
ေခါင္းေဆာင္လမ္းျပ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ အသက္ေတာင္ မမက္ေပါင္ စြန္႔စားသေနာ္၊ တို႔တေတြ မေက်ခ်မ္းႏိုင္ဘူးေနာ္။ ။

အာဇာနည္ ကုိေအာင္ေက်ာ္

ေက်ာင္းသားတုိ႕အေပၚေကာင္းစားဖုိ႕ေမွ်ာ္၊ ႀကိဳးစားတဲ့ ကုိေအာင္ေက်ာ္၊ သတ္ပုတ္ခုိင္းတဲ့ ေမာင္ဘေမာ္၊ ဗမာျပည္ႀကီးအေရးေတာ္ သူက ဖိစီးေနေသးသေနာ္၊ ဒဏ္ရာရေအာင္ တုိ႕ေက်ာင္းေတာ္ တပ္ကုိ သတ္ျဖတ္လုိက္တဲ့ ေရႊဉာဏ္ေတာ္၊ ပုလိပ္မ်ားနဲ႕ စခန္းသြားတဲ့ ဘေမာ္၊ ရာထူးဂုဏ္ခံုမင္လုိ႕ပဲ မွတ္ေတာ့ေနာ္။

ေမာင္ဘေမာ္ နန္းရင္းဝန္ကုိ ဒီရာထူး ျပဳက်ေလေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ အေဆြေတာ္၊ တုိ႕ ရဲေဘာ္ အေပါင္း အေဖာ္ေတြ ကုိေအာင္ေက်ာ္ သတၱိဂုဏ္ကုိ ခ်ီးက်ဴးမေမ့နဲ႕ေနာ္၊ ပုဒ္မပုဒ္ထီးမ်ားကုိ ထုတ္ေဖာ္၊ ဘေမာ္ဘဦးတုိ႕က ရွဳပ္သေနာ္။ တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ အေပၚ၊ စာမရီေသြးနဲ႕ အစုိးရအေပၚ၊ တုိ႕ေၾကြးေၾကာ္၊ ေထာင္က်တဲ့ ဥကၠဠဘေမာ္ ကန္႕ကြက္တယ္၊ လႊတ္လုိက္တုိ႕ ရဲေဘာ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္…

ေဇာ္သိခၤ