မုိးေကာင္းကင္ ေအာက္သုိ႕ ေရာက္လာၾကသူအားလံုး က်န္းမာခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္း ေမတၱာပုိ႕သလုိက္ပါတယ္။

Friday, July 30, 2010

တြင္း


ကုိယ္ခ်င္းလည္း မစာဘူး။

သူတုိ႕တုန္းကေတာ့ ေနခ်င္သလုိေနၿပီး

ငါတုိ႕က်မွ ဟုိလုိ မေနနဲ႕။ ဒီလုိမေနနဲ႕။

ဟုိလုိေလး လုပ္ၾကည့္ပါလား။

ဒီလုိလုပ္တာ မွားတယ္။

ေတာ္ေတာ္ကုိ ကုိယ္ခ်င္းမစာၾကတဲ့ လူႀကီးေတြပဲ။

************
``ဒီအရြယ္မွာ ရည္စားမထားရဘူးေနာ္``
သူတုိ႕တုန္းကေတာ့ထားခဲ့ၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕က်မွ မထားနဲ႕တဲ့ဗ်ာ။
``မပ်င္းၾကနဲ႕။ ပ်င္းရင္ ပညာမရဘူး``
သူတုိ႕လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အရြယ္တုန္းက ပ်င္းခဲ့ၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
``ပုိက္ဆံစုၾက၊ မျဖဳန္းၾကနဲ႕``
ေတာ္ေတာ္ အေျပာေကာင္းတယ္။ သူတုိ႕ ပုိက္ဆံမစုခဲ့ၾကလုိ႕။ ေငြေတြကုိျဖဳန္းတီးခဲ့ၾကလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဒီလုိေနေနၾကရတာ မဟုတ္ဘူးလား။
``အရက္မေသာက္နဲ႕ ငါ့သား``
အေဖ့ပါးစပ္မွာ အရက္နံ႕ေတြနဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လာၿပီး ဆံုးမေနတယ္။
``ေဆးလိပ္ေသာက္တာ မေကာင္းဘူး``
သူ႕အိတ္ေထာင္ထဲမွာ စီးကရက္ဘူးႀကီးနဲ႕။ ေဆးလိပ္မေကာင္းေၾကာင္းတရားလာၿပီးေဟာတယ္။ ရယ္စရာေကာင္းလုိက္တာ။
``မေနႏုိင္ရင္ ကြန္ဒံုးသံုးၾကေနာ္``
လာလာခ်ည္ေသး။ လူႀကီးေတြက လူငယ္ေတြကုိ ဆံုးမၾကတယ္။
လူငယ္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ``ေစာဒက``ေတြ အမ်ားႀကီးပဲ လူႀကီးေတြရဲ႕ ဆံုးမစကားကုိ တစ္ဖက္သက္ ေျပာတယ္လုိ႕ျမင္ၾကတယ္။ ကုိယ္ခ်င္းမစာဘူးလုိ႕လည္း ခံစားၾကတယ္။ သူတုိ႕လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခဲ့ၿပီးမွ ငါတုိ႕အလွည့္မွာ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ခြင့္မေပးဘူး။ မတရား ဘူး။
ဒီလုိ လူငယ္ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေျပာျပပါရေစ။
 **********
တစ္ခါတုန္းကေပါ့…။ ရတနာသုိက္ရွိတယ္လုိ႕ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ေဒသ တစ္ခုရွိတယ္။  အဲဒီေသမွာ ရတနာေတြကို လုိက္ၿပီးရွာၾကတဲ့ ရတနာမုဆုိးေတြ လည္းရွိတယ္။ တစ္ရက္မွာ မုိးႀကီးေလႀကီးက်ပါေလေရာ။ မုိးေတြကလလည္း သဲသဲမည္းမည္းရြာတယ္။ ေခ်ာင္းေရေတြ ဒလေဟာစီးလုိ႕ ေျမေတြၿပိဳတယ္။ သစ္ပင္ေတြ လဲတယ္။ အဲ့ဒီအခါမွာ ေတာစပ္တစ္ခုရဲ႕ ေခ်ာင္းနံေဘးမွာ ေရတြင္းေဟာင္းႀကီးတစ္ခု ေပၚလာတယ္။ အဲ့ဒီတြင္းရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းဝမွာ လူေတြဝုိင္းအံုၿပီး တြင္းထဲကုိစုိက္ၿပီး ၾကည့္ေနၾကတယ္။
``ဟာ… တြင္းထဲမွာ လက္လက္လက္လက္နဲ႕ ေရႊေတြျဖစ္မယ္ကြ``
``မဟုတ္ဘူး၊ ပတၱျမားခဲေတြ ေနမွာပါ``
``ငါကေတာ့ စိန္ေရာင္ေတြေတာက္ေနတယ္ ထင္တာပဲ``
``မဟုတ္ဘူးကြ၊ ေရွးေဟာင္း ရတနာသုိက္ ေတြ႕ၿပီကြ``
တြင္းႏွဳတ္ခမ္းဝမွာ ဝုိင္းအံုၿပီးၾကည့္ေနၾကတဲ့ လူေတြအားလံုးဟာ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ေျပာေနၾကတယ္။ အားလံုးဟာလည္း ``ေလာဘ`` မ်က္လံုးေတြ ကုိယ္စီနဲ႕ေပါ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ လူတစ္ေယာက္က ေျပာေျပာဆုိဆုိ တြင္းထဲကုိ ခုန္းဆင္းမယ္လုပ္တယ္။
``ဟိတ္ေကာင္.. မင္းမဆင္းနဲ႕၊ ငါ အရင္ဆင္းမယ္။ ငါအရင္.. ေရာက္တာကြ``
``ဘယ္ရမလဲ၊ ဒီလုိဆုိရင္ ငါအရင္ ဆင္းရမွာကြ``
``ဒီတြင္းေပါက္ဝကုိ မင္းထက္ငါအရင္ ေရာက္တာေလ``
ဘာမေျပာ ၊ ညာမေျပာနဲ႕ လူတစ္ေယာက္ဟာ တြင္းထဲကုိ ``ဝုန္းခနဲ`` ခုန္ဆင္းလုိက္ပါေတာ့တယ္။
တြင္းေအာက္ေျခကုိလည္းေရာက္ေရာ… လင္းလက္ေနတဲ့အရာေတြဟာ ေရႊေတြလည္းမဟုတ္ဘူး။ ပတၱျမားေတြလည္းမဟုတ္ဘူး။ စိန္ေတြလည္းမဟုတ္ဘူး။ မုိးရြာလုိ႕ေျမၿပိဳၿပီး တြင္းထဲမွာရွိတဲ့ ေျမြေပြးေတြ၊ ေျမြေဟာက္ေတြ၊ အေကာင္ေတြ ေပါက္ေနၾကတာ။ ``ေျမြေပြး၊ ေျမြေဟာက္`` အေကာင္ေပါက္ေတြရဲ႕ ``မ်က္လံုး`` ေတြအေရာင္ေတာက္ေနတာသာျဖစ္တယ္။ တြင္းထဲကုိ ေရာက္ေနတဲ့သူက တြင္းအေပၚကုိေအာ္ၿပီး ေျပာလုိက္တယ္။
``ဟိတ္ေကာင္ေတြ.. ဆင္းမလာၾကနဲ႕။ ေရႊေတြ၊ စိန္ေတြမဟုတ္ဘူးကြ။ ``ေျမြေပြး``ေတြရဲ႕မ်က္လံုးေတြ။ ``ေျမြေဟာက္`` ေတြရဲ႕မ်က္လံုးေတြ၊ သူတုိ႕မ်က္လံုး ေတြရဲ႕ အေရာင္ေတြကုိ ငါတုိ႕က ``စိန္`` ေတြထင္ေနတာ။ ေရႊေတြ ထင္ေနတာ။ ပတၱျမားေတြ ထင္ေနတာ။ ငါတုိ႕ထင္သလုိ မဟုတ္ဘူးကြ။ တြင္းထဲကုိဆင္းမလာၾကနဲ႕။ ငါကိုေတာ့ ေျမြကုိက္ကုန္ၿပီ။ မင္းတုိ႕ဆင္းမလာၾကနဲ႕``
တြင္းႏွဳတ္ခမ္းဝက လူေတြက မယံုၾကဘူး။ ဒီေကာင္ တစ္ေယာက္တည္းလုိခ်င္လုိ႕ လိမ္ေျပာတာပဲျဖစ္မယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္ခုန္ခ်လုိက္တယ္။
``ဟုတ္တယ္ေဟ့၊ ဆင္းမလာၾကနဲ႕ စိန္​ေတြမဟုတ္ဘူး။ ရတနာေတြလည္း မဟုတ္ဘူး။ သူေျပာတာမွန္တယ္ကြ၊ ဒီေကာင္ေသေနၿပီ။ ငါ့ကုိလည္း ေျမြေတြက ဝုိင္းၿပီး ေပါက္ကုန္ၿပီ။ ``ေျမြ``ေတြရဲ႕ မ်က္လံုးေတြက။ သူတုိ႕ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြကို ငါတုိ႕က ရတနာေတြလုိ႕ ထင္ေနတာ။ မင္းတုိ႕ တြင္းထဲကုိ ဆင္းမလာၾကနဲ႕။ အားလံုးေသကုန္ၾကလိမ့္မယ္``
တြင္းႏွဳတ္ခမ္းဝက လူေတြအားလံုးဟာ တြင္းထဲက လူေတြေျပာတဲ့စကားကုိ မယံုၾကဘူး။ ဒီႏွစ္ေကာင္ အပုိင္စီးခ်င္လုိ႕`` လီဆယ္``ၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္လုိ႕ပဲ ထင္ေနၾကတယ္။
ဒီလုိနဲ႕……
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ခုန္ဆင္းလုိက္ၾကတာ။ တြင္းႏွဳတ္ခမ္းဝက လူေတြ အကုန္လံုးတြင္းထဲမွာ ေသကုန္ၾကေတာ့တယ္။
*******
လူႀကီးဆုိတာ…
ေျမြေတြရဲ႕ အေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြကုိ ``စိန္`` ေတြမွတ္ၿပီး၊ ရတနာေတြမွတ္ၿပီး၊ တြင္းအနက္ထဲကုိ ခုန္ဆင္းခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြ။
သူတုိ႕က ေျမြအကုိက္ခံရၿပီးမွ  တြင္းနက္ထဲကေန ေအာ္ေျပာတဲ့ စကားျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ခုန္မဆင္းနဲ႕လုိ႕ ေျပာတာ။
လူငယ္ေတြက မယံုၾကည္ဘူး။
ဒီေတာ့ ခုန္ဆင္းၾကဦးမယ္ေပါ့။
*******
လူငယ္၊ လူလတ္၊ လူႀကီးကို ဘယ္လုိအဓိပၸာယ္ သတ္မွတ္သင့္သလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလုိ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။
မသိလုိ႕လုပ္လုိုက္မိတဲ့ အမွား၊ မွန္တယ္ထင္လုိ႕ လုပ္လုိက္မိတဲ့အမွား၊ အမွားေတြကို အမွန္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ထပ္ၿပီးမွားသြားမိတဲ့အမွား၊ မွားမွန္းသိရဲ႕နဲ႕ မထူးပါဘူးဆုိၿပီး ဇြတ္တုိးၿပီး မွားမိတဲ့အမွား.. အဲဒီအမွား ေတြကို ရင္မွာပုိက္ၿပီး 
အမွားမ်ားစြာျဖင့္ ေနာင္တ တရားမ်ားနဲ႕ ရွင္သန္ေနထုိင္သူကုိ လူႀကီးဟုေခၚသည္။
အမွားကုိ အမွားမွန္းမသိဘဲ အမွားကုိ အမွန္ထင္ၿပီး အဲ့ဒီအမွားေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနသူမ်ားကုိ လူလတ္ဟုေခၚသည္။
အမွားမ်ားကုိ မွားရန္အတြက္ ႀကိဳးစားပမ္းစား လုိက္လံရွာေဖြေနသူမ်ားအား လူငယ္ဟုေခၚသည္။
ဒီေတာ့ …..
ေနာင္တနဲ႕ ရင္းၿပီး၊ အမွားနဲ႕ရင္းၿပီး ရထားတဲ့ ဘဝသင္ခန္းစာေတြကို လူငယ္ေတြအတြက္ မမွားဖုိ႕လုိက္နာဖုိ႕၊ ေရွာင္ၾကဥ္ဖုိ႕၊ သတိျပဳဖုိ႕၊ ေျပာၾကားတာကုိ လူငယ္ေတြ နားလည္သင့္တယ္။
တကယ္ေတာ့…
အေရာင္ေတာက္ပေနတဲ့ ေျမြေတြရဲ႕မ်က္လံုးေတြကုိ စိန္ေရႊအမွတ္နဲ႕ အရယူဖုိ႕ႀကိဳးစားရင္း၊ ဆံုးရွဳံးမွဳေတြ၊ ေနာင္တေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြ၊ ဆင္းရဲျခင္းေတြ၊ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕ရင္းလုိ႕ သိလာခဲ့ရတဲ့ လူႀကီးေတြရဲ႕ ဆံုးမစကားကုိ လူငယ္ေလးေတြ နားလည္ေစခ်င္လုိ႕ ဒီပံုျပင္ေလးနဲ႕ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။
မယံုရင္ တြင္းထဲ ကုိခုန္ဆင္းလုိက္။

ေရႊမႏၱေလးဂ်ာနယ္
အမွတ္စဥ္(၂၆၅)၊ ၉.၆.၂၀၀၈။

 ဦးဘုန္း(ဓာတု) ၏ ``တြင္း`` ဆုိေသာ စာအုပ္မွ ေခါင္းစဥ္ေလးမ်ားကုိ အြန္လုိင္းေပၚမွ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအတြက္ ျပန္လည္ မွ်ေဝ ေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕အားလံုးလည္း တြင္းထဲ ခုန္ဆင္းေတာ့မယ္ဆုိရင္ျဖင့္ ေရႊတြင္းလား ေျမြတြင္းလား ဆုိတာကုိ ႀကိဳတင္ စဥ္းစား ႀကံဆႏုိင္ေစရန္ ရည္ရြယ္၍.............

ခင္မင္စြာျဖင့္
ေဇာ္သိခၤ


Thursday, July 29, 2010

မွတ္သားသင့္သည့္အခ်က္ေလးမ်ား

၁။  ဆံုး႐ွဳံးသြားတဲ့အခ်ိန္က်မွ မိမိပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာကို သိတယ္။

၂။ မွတ္သားသင့္တာကိုမွတ္သားၿပီး ေမ့သင့္တာကိုေမ့ရမယ္။ ေျပာင္းလဲႏိုင္တာကို ေျပာင္းလဲၿပီး မေျပာင္းလဲႏိုင္တာကို သင္လက္ခံႏိုင္ရမယ္။

၃။  မ်က္ရည္စက္ေတြဟာ ၀မ္းနည္းမႈကို မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ေစတယ္။

၄။  သူ႔အတြက္နဲ႔မ်က္ရည္မက်သင့္ဘူး ။ သူ သင့္ကိုခ်စ္တာမွန္ရင္သူ႔အတြက္နဲ႔မ်က္ရည္က်ေတာ့မယ္ဆို ရင္ သူကသင့္ရဲ့
မ်က္ရည္ကိုက်ခြင့္ေပးမွာမဟုတ္ဘူ း။

၅။  ၾကည္ႏူးေနတဲ့ ခ်စ္သူေတြရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးဟာ ေႏြးေထြးတဲ့ အနမ္းေတြအတြက္ျဖစ္တယ္။

ရန္ျဖစ္တဲ့ ခ်စ္သူေတြရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကေန ထြက္လာတာကေတာ့ တေယာက္ကို တေယာက္နာက်င္ေစတဲ့ စကားေတြပါပဲ။

၆။ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာ တစ္ခုခုေပ်ာက္သြားလို႔ လိုက္႐ွာေနသလိုပဲဘယ္လို႐ွာ႐ွာမေတြ႕ဘူး။  ဒါေပမဲ့ ေမ့သြားတဲ့အခ်ိန္မွာု ျပန္ေတြ႕သလိုေပါ့။ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဟာ သင့္နံေဘးမွာပါ။

၇။ မ်က္ရည္စက္ရဲ့ အပူခ်ိန္ဟာ ၅၃၀
ျဖစ္တယ္။ အျပင္ေလာကရဲ့ေအးစက္မႈေၾကာင ့္ မ်က္ရည္စက္က်ခ်ိန္မွာ ၅၃ သာက်န္ေတာ့တယ္။

၈။  ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ အလိုလိုက္ျခင္းဟာ မတူပါဘူး။ အလိုလိုက္ရင္ ဘာမွမေျပာလဲရတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်စ္မွာ အဲလိုလုပ္လို႔မရဘူး။

၉။  လူ႔ဘ၀မွာ ပညာေရး၊ စီးပြားေရး၊ အခ်စ္ေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုၿပီးစာေမးပြဲႀကီးေလးခုမွာ ပ်မ္းမွ်ေအာင္မွသာ ေအာင္ျမင္မွာပါ။ တစ္ခုထဲမွာအာ႐ံုစူးစိုက္ေနလို႔လဲ ဒီလူ႔ဘ၀ မွာ ေအာင္ျမင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

၁၀။  ငါးေလးကေျပာတယ္ သင္ငါ့ရဲ့မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္ေတြကို ေတြရမွာမဟုတ္ဘူး။ ငါးေလးက ေရထဲမွာေနလို႔ပါ။
ေရကေျပာတယ္ ငါးရဲ့မ်က္ရည္ကို ေရကခံစားရတယ္တဲ့ ငါးေလးကေရရဲ့ ရင္ထဲမွာ႐ွိလို႔တဲ့။

၁၁။  လူ႔ဘ၀ဆိုတာ လွပတဲ့ ပန္းေလးအသြင္နဲ႔ သင့္ေဘးမွာ႐ွိတဲ့သူေတြကို ေမြးရနံ႔နဲ႔ သင္းေစရမယ္။

၁၂။ တစ္မိနစ္အတြင္းမွာ လူတစ္ေယာက္ကို သိႏိုင္တယ္။ တစ္နာရီအတြင္း လူတစ္ေယာက္ကိုႏွစ္သက္ႏိုင္ တယ္။ တစ္ရက္အတြင္းမွာ သင္သူ႔ကို ခ်စ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တသက္လံုးအခ်ိန္ေတြကုန္သြား ေပမဲ့ သင္သူ႔ကို ေမ့ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။

၁၃။  သင္ဦးတည္ရာ႐ွိေနရင္ သင္ဟာဘယ္ေနရာေရာက္ေနတယ္ဆိုတာအေရးမႀကီးပါဘူး။

၁၄။  ဘယ္အရာမဆို အဘက္ဘက္ေသာ႐ႈေထာင့္မွၾကည့္ ရတယ္။

၁၅။  ဘ၀ခရီးလမ္းဆိုတာ ယံုၾကည္ခ်က္႐ွိတဲ့သူအတြက္ ခင္းထားေပးပါတယ္။

၁၆။  ေပ်ာ႐ႊင္မႈကို ေ၀မွ်လိုက္ရင္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဟာ ႏွစ္ဆပါ။ Sorrow share is sorrow half, Joy share is Joy double.

၁၇။  အျမင့္ဆံုးကိုမွန္း အေကာင္းဆံုးကိုႀကိဳးစားၿပီ း အဆိုးဆံုးအတြက္ျပင္ဆင္ထားပ ါ။

၁၈။  လုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ကို အခ်ိန္နဲ႔အခြင့္အေရး ကို႐ွာပါ။ မလုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္အတြက္ ဆင္ေျခကိုေတာ့ ႐ွာပါ။

၁၉။  သိရက္နဲ႔ ႐ူးမူးေနတာ အရက္အျပင္ အခ်စ္ပါ။

၂၀။  ငါတို႔ေတြ အခြင့္အေရးမ႐ွိတာမဟုတ္ဘူး။ အခြင့္အေရးကမ်က္စိေ႐ွ႕မွာပါ။ ျပန္စဖို႔ သတၱိမ႐ွိတာပါ။

၂၁။  အရသာမ႐ွိတဲ့ ေရကို ၿငီးေငြ႔တယ္လို႔ ဘယ္သူမွမေျပာသလို ေအးေဆးၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ကို ဘယ္သူက ၿငီးေငြ႔မွာလဲ။

၂၂။  လိုခ်င္တဲ့အခ်စ္ကို မရရင္ ရေနတဲ့အခ်စ္ကို သင္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါ။

၂၃။ အေ႐ွ႕ဘက္ကေနထြက္လို႔ အေနာက္ဘက္ကို ေန၀င္သြားသလို စိတ္ညစ္လဲတစ္ရက္ေပ်ာ္လဲတစ္ ရက္ ေပါ့။ တစ္ခုခုကို သင္ ရင္ဆိုင္ိတဲ့အခ်ိန္မွာသင္ရင္ ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ သတၱိက မွ််တေနမယ္ဆိုရင္ သင္လဲေပ်ာ္မယ္စိတ္လဲခ်မ္းသာမယ္။

၂၄။ သင္ျမတ္ႏိုးတက္ရင္ သင္ပိုင္ဆိုင္ထားတာကအေကာင္းဆံုးပါ သင္အတၱႀကီးေနမယ္ဆိုရင္ င္ပိုင္ဆိုင္ထားတာေတာင္ ဆံုး႐ႈံးႏိုင္ပါတယ္။

၂၅။ အခ်စ္မွာလိုအပ္တာ ပြင့္လင္းမႈ၊ အေခ်အတင္ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ညိႈႏိႈင္းရမယ္။ စိတ္တိုတဲ့အခ်ိန္ မွာ စိတ္ကို ေအးေအးထားရမယ္၊ ေပ်ာ္႐ႊင္တာေတြကို ေ၀မွ်ရမယ္။

 ယခုေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အခ်က္မ်ားအားလံုးသည္  ညီမေလး လင္းလင္း ပုိ႕ေပးေသာ ေမးမွ ရရွိေသာ စာစုေလးမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ေရးသားသူ မည္သူျဖစ္တယ္ဆုိတာ မသိသည့္အတြက္ ေဖာ္ျပ မေပးႏုိင္ျခင္းကုိ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဤစာစုမ်ားေလးမ်ားအားလံုးသည္ စာဖတ္သူ အတြက္ အသံုးဝင္၍ အက်ိဳးျပဳႏုိင္ေစေသာ အခ်က္ေလးမ်ား ရရွိႏုိင္ေစရန္ အတြက္ ျပန္လည္ မွ်ေဝလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္.........။ 

ခင္မင္စြာျဖင့္.......
ေဇာ္သိခၤ

Wednesday, July 28, 2010

ရယ္ရယ္ၿပံဳးၿပံဳး ဟာသမ်ား ၁



ပုိင္ပါေပ့…..

ပီရွိကန္က ေရကန္တစ္ကန္မွာ ငါးမွ်ားၿပီးတဲ့ေနာက္ ဂၽြန္ဟာ ငါးေျပမ ႏွစ္ေကာင္ကုိင္ၿပီး ၊ ေလတခြန္ခၽြန္နဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။ လွမ္းျမင္လုိက္တဲ့ ကန္ထိန္းသိမ္းေရးအရာရွိက ငါးဖမ္းလုိင္စင္ျပခုိင္းတဲ့အခါ….
``က်ဳပ္က ငါးလာမွ်ာယးတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါအလွေမြးငါးေတြ ။ သူတုိ႕ကုိ ေရထဲလႊတ္၊ ေဆာ့ခုိင္းတယ္။ ၿပီးရင္ လမ္းေခၚေလွ်ာက္ၿပီး အိမ္ျပန္တာ`` လုိ႕ ဂၽြန္က ေျပာလုိက္တယ္။ `` ခင္ဗ်ားမျဖစ္ႏိုင္တာေတြ လာမေျပာနဲ႕၊ လုိင္စင္မရွိဘဲ ငါးဖမ္းတာ ရာဇဝင္မွဳ ေျမာက္တယ္ေနာ္`` လုိ႕ အရာရွိက ေျပာလုိက္တယ္။ `` ကဲ မယံုရင္ ဒီမွာၾကည့္ဗ်ာ`` ေျပာေျပာဆုိဆုိပဲ ဂၽြန္က ငါးႏွစ္ေကာင္ကုိ ေရထဲ လႊတ္ေပးလုိက္တယ္။
``ခင္ဗ်ားငါးေတြ ျပန္လာတက္တယ္ဆုိ ေခၚျပေလ`` လုိ႕ အရာရွိက ခပ္ေထ့ေထ့ လွမ္းေျပာလုိက္တယ္။
မင္ေသေသနဲ႕ ဂၽြန္ျပန္ေျပာလုိက္တာက……..
``ဘယ္တစ္ေကာင္ကုိ အရင္ ေခၚေပးရမလဲ…``

မွတ္ပလားဟ့ဲ … အီတလီေခါက္ဆြဲ

အမ်ဳိးသားတစ္ေယာက္ဟာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ အီတလီ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္နဲ႕ တိတ္တစ္ဆိတ္ ခ်စ္ကၽြမ္းဝင္ေနခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ေန႕ အမ်ဳိးသမီးမွာ သူ႕ရင္ေသြးကုိ လြယ္ထားလုိက္ရၿပီလုိ႕ သိလုိက္တဲ့အခါ အိမ္ေထာင္ေရးမွာ အေႏွာက္အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္တာေၾကာင့္ ေငြအမ်ားႀကီး ပံုေပးလုိက္တဲ့အျပင္ အီတလီျပန္ၿပီး ကေလးေမြးမယ္ဆုိရင္ ကေလးအသက္ ၁၈ ႏွစ္ အထိ ေထာက္ပံ့မယ္လုိ႕ ကတိျပဳလုိက္တယ္။
``ေကာင္းၿပီေလ၊ ကေလးေမြးတဲ့အခါ ရွင့္ကုိ ဘယ္လုိအသိေပးရမလဲ`` လုိ႕ အမ်ဳိးသမီးက ေျပာလုိက္တယ္။
``ငါ့ဆီကုိ စပါဂက္တီ(အီတလီေခါက္ဆြဲ)လုိ႕ ေရးၿပီး ပုိ႕စကတ္တစ္ခုသာ ပုိ႕လုိက္။ ပုိ႕စကတ္ရတာနဲ႕ ေငြစလႊဲေပးမယ္`` လုိ႕ အမ်ဳိးသားက ေျပာလုိက္တယ္။ ကုိးလေလာက္ၾကာၿပီးေတာ့ တစ္ေန႕ သူ႕အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့ အခါ… ``ေမာင္ေရ… ထူးဆန္းတဲ့ ပုိ႕စကတ္တစ္ခု ရွင့္ဆီေရာက္ေနတယ္`` လုိ႕ ဇနီးက ေျပာလုိက္တယ္။
``ဘယ္မွာလဲ အဲဒီကတ္။ ျမန္ျမန္ေပး… ၿပီးမွ ကုိယ္ေျပာျပမယ္`` လုိ႕ ခင္ပြန္းကဆုိလုိက္တယ္။ ကတ္ကုိဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အမ်ဳိးသားရဲ႕ မ်က္ႏွာ ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္ၿပီး သတိလစ္မတက္ ျဖစ္သြားတယ္။ ကတ္မွာ ေရးထားတာကေတာ့…
``စပါဂက္တီ၊ စပါဂက္တီ၊ စပါဂက္တီ၊ စပါဂက္တီႏွင့္ စပါဂက္တီ (အသားလံုးႏွင့္ သံုးပြဲ၊ အလႊတ္ႏွစ္ပြဲ)``
စာၾကြင္း။     ။ ေဆာ့စ္ ပုိေပးပါရန္။

အႀကံေကာင္း

ေရွ႕ေန ဝီလ်ံတစ္ေယာက္ ခက္ခဲလွတဲ့ အမွဳအတြက္ အေတာ့ကုိ ေခါင္းေျခာက္ေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမွဳတြဲကုိ ကုိင္တြယ္ေနတဲ့ တရားသူႀကီးကုိ ႏွစ္ ၁၀၀ ဘရန္ဒီတစ္လံုး လက္ေဆာင္ပုိ႕ေပးလုိက္ပါတယ္။
ဒါကုိ သူ႕အမွဳသည္ သိသြားေတာ့ `` ဟာ…. ခင္ဗ်ားမသိဘူးလား။ ဒီတရားသူႀကီးက လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကုိ လံုးဝႀကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလုိလုပ္ရင္လည္း တရားသူႀကီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သတ္ေတာ့မွာပဲဗ်ာ`` လုိ႕ ေၾကာက္လန္႕တႀကီးနဲ႕ ေျပာတာကုိ ဝီလ်ံက ဒီလုိ ျပန္ႏွစ္သိမ့္ပါတယ္။
``ဘာမွစိတ္မပူေနနဲ႕.. က်ဳပ္က တစ္ဖက္ေရွ႕ေနရဲ႕ နာမည္နဲ႕ ပုိ႕လုိက္တာပါဗ်``


ကူညီခ်င္ဦးဟဲ့

ဦးႀကီးတုိနီက အရမ္းကုိ ကူညီတက္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါ။ တစ္ေန႕ အိမ္ကေန ကုန္းဆင္းေလးအတုိင္း လမ္းေလွ်ာက္လတုန္း အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕ အဝင္ဝမွာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ လူေခၚေခါင္းေလာင္းကုိ မမီတမီနဲ႕ ႏွိပ္ဖုိ႕ႀကိဳးစားေနတာကုိ ေတြ႕လုိက္ေတာ့ သူကူညီမွပဲလုိ႕ ယူဆၿပိးကေလးငယ္ရဲ႕ ေနာက္နား ဆီမွာရပ္္ရင္း လူေခၚေခါင္းေလာင္းကုိ ႏွိပ္ေပးလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ကေလးငယ္ရဲ႕ ပခံုးကုိ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႕ လွမ္းဖက္ၿပီး ``ကဲ လူေလး ဦးေလး အခုဘာလုပ္ေပးရဦးမလဲလုိ႕`` ဦးေလးတုိနီက ေမးလုိက္ေတာ့ ကေလးငယ္ ျပန္ေျပာတာက ``ဗ်ာ… ဘာထပ္လုပ္ရဦးမွာလဲ ဟုတ္လား။ ေျပးရမွာေပ့ါ။ အထဲက လူထြက္လာရင္ သူ႕ဘဲလ္ကုိ အားအားယားယား တီးရသလားဆုိၿပီး လုိက္ရုိက္မွာေပါ့``

မ်ဳိးနဲ႕ရုိးနဲ႕

ဆုိဖီေလးတစ္ေယာက္ လူသားေတြ ဘယ္လုိ စတင္ျဖစ္လာသလဲဆုိတာကုိ အရမ္းသိခ်င္ေနပါတယ္။
ဒါနဲ႕ မိခင္ျဖစ္သူကုိေမးေတာ့ ``ဘုရားသခင္က အာဒံနဲ႕ ေအဝကုိ ဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္က ကေလးေတြရၿပီး လူသားမ်ဳိးႏြယ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာတာေပါ့ သမီးရယ္`` လုိ႕ ရွင္းျပပါတယ္။
ေနာက္ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ ဖခင္ျဖစ္သူကုိ ဒီေမးခြန္းပဲ ျပန္ေမးေတာ့ `` ဟုိး… ကမၻာဦးအစ ေမ်ာက္ေတြကေန အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲလာလုိက္တာ အခု လူသားေတြျဖစ္တဲ့အထိပဲေပါ့`` ဆုိတဲ့ အေျဖကုိ ရပါတယ္။
အေျဖႏွစ္ခုေၾကာင့္ စိတ္ရွဳပ္သြားတဲ့ ဆုိဖီက မိခင္ကုိ ဘာေၾကာင့္ ဒီလုိျဖစ္ရတာလဲ၊ ဘယ္ဟာက အမွန္လဲလုိ႕ ထပ္ေမးေတာ့ သူ႕ေမေမက ဒီလုိေျဖတယ္။
``ေၾသာ္.. သမီးရယ္.. အေျဖက ရွင္းေနတာပဲဟာ။ ေမေမက အေမ့မိသားစု အေၾကာင္းေျပာတာ။ သမီးအေဖက သူ႕မ်ဳိးရုိးအေၾကာင္း ေျပာတာေပ့ါေအ… ``


ေအာင္ျမင္မွဳရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္

ဦးတုိနီရဲ႕ အိမေထာင္သက္တမ္းဟာ ၄၅ ႏွစ္ေတာင္ရွိေနပါၿပီ၊ သားသမီး ၁၁ ေယာက္၊ ေျမး ၂၂ ေယာက္နဲ႕အတူ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ဘဝကုိလည္း ပုိင္ဆုိင္ထားပါတယ္။
ဒီလုိ တစ္သက္တာ လက္တြဲႏုိင္ဖုိ႕ အိမ္ေထာင္ရွင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကုိ သားသမီးနဲ႕ ေျမးေတြက ဝုိင္းၿပီးေတာ့ ေမးျမန္းၾကတဲ့အခါ ဦးတုိနီက..
``ဟုိး… လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာက ငါတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ကတိထားခဲ့ၾကတယ္`` လုိ႕ စလုိက္ေတာ့ အားလံုးက သိခ်င္ေဇာမ်ားသြားပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ သူဆက္ေျပာတာက ``အဲဒီကတိက အိမ္ေပၚကေန ရန္ျဖစ္လုိ႕ အရင္ဆင္းတဲ့သူက ကေလးေတြအကုန္လံုး တစ္ပါတည္းေခၚသြားရမယ္ေလ``တဲ့။

အျမင္ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ

အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးဟာ စုိးရိမ္တႀကီးကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားပံုစံနဲ႕ သူ႕ဆရာဝန္ဆီ အေျပးအလႊားေရာက္သြားတယ္။
``ေဒါက္တာ ကၽြန္မကုိ ၾကည့္ပါဦး။ ဒီမနက္ ကၽြန္မအိပ္ရာထထခ်င္း မွန္ၾကည့္မိေတာ့ ကၽြန္မဆံပင္ေတြက ရွဳပ္ပြေနတာပဲ ေဒါက္တာ။ ေနာက္ၿပီး အသားအေရေတြကလည္း အဘြားအုိႀကီးလုိ တြန္႕ၿပီးရြဲက်ေနတယ္။ မ်က္လံုးေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ကုိ ၾကည့္ရဆုိးတာပဲ။ တစ္ကုိယ္လံုးၾကည့္ရတာ ကမၼဌာန္းရုပ္ေပါက္ေနသလုိပါပဲ ေဒါက္တာရယ္၊ လုပ္ပါဦး။ ကၽြန္မဘာျဖစ္တာလဲ။ ကယ္ပါဦးရွင္။``
ဆရာဝန္ကသူ႕ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးၾကည့္ၿပီးမွ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲ ေျပာပါတယ္။
``အင္း…. ကၽြန္ေတာ္ ေျပာႏုိင္တာ တစ္ခုကေတာ့ ခင္ဗ်ား မ်က္လံုးေတြ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။ ဘာမွ အျမင္မမွားဘူး``


ရယ္ရယ္ၿပံဳးၿပံဳး ဟာသမ်ား စာအုပ္မွ ဟာသ အပုိင္းအစေလးမ်ားကုိ စာဖတ္သူတုိ႕ အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ေစၿပီး ဘဝအေမာမ်ား ေျပေပ်ာက္ေစရန္အတြက္ ေရးသားေဖာ္ျပ ေပးလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္။.......

ခင္မင္စြာျဖင့္....
ေဇာ္သိခၤ

Monday, July 26, 2010

ဝါဆုိလျပည့္ ဓမၼစၾကာေန

















ေလာင္းလ်ာစိေႏၱ၊ သေႏၶေတာထြက္
ဓမၼစၾကာ၊ ေဒသနာျမြက္
ပုန္းညက္ၾကာခုိင္၊ ပ်ံ႕လွဳိင္ႀကိဳင္သင္း
ပဥၥင္းေတာ္ပြဲ၊ ဝွဲခ်ီးက်င္းပ
ဝါဆုိလခါ၊ ျဗဳဗၺာနကၡတ္
ကရကဋ္ရာသီ၊ ဆင္တာရာၾကည္ရႊန္း
တင့္ထြန္းဝင္းပ၊ ဗုဒၶအေမြ
ရႊန္းေဝျဖာလွစ္၊ ေဝႆႏၱလွ်င္
ၾကည္လင္သာေမာ၊ ေတာမိဂဒါဝုန္
ရဂုံႀကိဳင္လွ်မ္း၊ စံုၿမိဳင္နန္းတြင္
ပဥၥဝဂၢီ၊ ငါးလီေထရ္အား
တရားဦးမြန္၊ ေဟာလွစ္ညႊန္ျပ
မဇၩိမ, ပဋိပဒါ၊ သစၥာေလးဝ
ဒုကၡ, သမုဒယ၊ နိေရာဓႏွင့္
မဂၢတစ္ဖန္၊ မွန္တရားတုိ႕
လက္ဖဝါးတြင္၊ ပတၱျမားတင္အလား
ထင္ရွားေပၚလြင္၊ ျမင္သာေအာင္ျပ
ေလာကသံုးသြယ္၊ ဝဋ္ပင္လယ္မွ
လြတ္လြယ္ေစရာ၊ ျဗဟၼာနတ္လူ
ကၽြတ္ဆုယူလ်က္၊ ဓမၼစၾကာ
ခ်ိန္အခါက်၊ ဓမၼပူဇာ
ေဒသနာကုိ၊ ဘာဝနာသေဘာ
အာရုံေစာညႊတ္၊ ပူေဇာ္ဝပ္တြား
ၾကည့္ညိဳအားျဖင့္၊ ရြတ္ပြားသရဇၩာယ္ၾကပါကုန္။    ။

ဦးေအာင္မြန္(မဟာဝိဇၨာ) 
26.7.2010 ရက္ ဝါဆုိလျပည့္ေန႕ ေၾကးမံု သတင္းစာ ပါ...

Sunday, July 25, 2010

မင္းအေၾကာင္းေတြးေနတယ္


မင္းအေၾကာင္းေတြးေနတယ္....
မင္းဟာကိုယ့္ရဲ႕အတန္းေဖာ္ပါ....
မင္းဟာကိုယ္ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းပါ...
ၿပီးေတာ့ မင္းဟာ ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ဆံုးသူလည္းျဖစ္တယ္ေလ...။
ဒါေပမယ့္.....
ကုိယ္မင္းအေၾကာင္းကို နည္းနည္းေလးပဲသိတယ္....
မင္းရဲ႕ စိတ္ကိုမခန္႕မွန္းတက္ေသးဘူး...
မင္းရဲ႕ အက်င့္စရုိက္ကိုလည္းအေသအခ်ာမသိေသးဘူး...။
ဒါေပမယ့္.........
မင္းကိုနားလည္ႏုိင္ေအာင္
ကိုယ္အစြမ္းကုန္ၾကိဳးစာမွာပါ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့.....
မင္းဟာကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္သူ ျဖစ္ေနလုိ႕ပါ။
 ****************
I'm thinking of you.
You are my class make.
You are my best friend.
And you are my sweetheart.
But.....
I know about you a little.
I can't guess about your mind.
I do not know your character clearly.
But.........
I try my best
to understand you.
Because........
You are my beloved.

ဟုိး အရင္တစ္ခ်ိန္တုန္း ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆရာ ေအာင္သင္း ရဲ႕ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ပါ။

ေဇာ္သိခၤ

Friday, July 23, 2010

ေနာက္ဆံုး ဖေယာင္းတုိင္




ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေလာက္ ေျပာျပပါရေစ။
ဒီပံုျပင္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိပါသည္။
လူဆုိတာ တစ္ေယာက္ထည္း ေနလုိ႕ မရဘူး။ အသုိင္းအဝုိင္း၊ အေပါင္းအသင္းနဲ႕ ေနရတယ္။ အနည္းဆံုး ကုိယ့္မိသားစုနဲ႕ ေပါင္းရတယ္။ သင္းရတယ္။ အၿမဲတမ္း ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အဆင္မေျပမွဳေတြ၊ ျပႆနာေတြ၊ အားမလုိအားမရျဖစ္မွဳေတြ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီပံုျပင္ေလးဟာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခုအၾကား၊ မိဘနဲ႕ သားသမီးအၾကား၊ ဆရာနဲ႕ တပည့္အၾကား၊ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္အၾကား၊ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ ထားသင့္ထားအပ္တဲ့ အေတြးတစ္ခုကုိ ေပးပါလိမ့္မယ္။

*********
တစ္ခါတုန္းက……….
အလင္းမရွိဘဲ ေမွာင္ေနတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ကေလး (၅)တုိင္ ရွိတယ္။ အဲဒီ ဖေယာင္းတုိင္ေတြမွာ အလင္းကုိယ္စီနဲ႕ေပါ့။ ဖေယာင္းတုိင္ (၅)တုိင္ရဲ႕ အလင္းအားေၾကာင့္ ေမွာင္မည္းေနတဲ့အခန္းဟာ လင္းထိန္ေနေတာ့တယ္။ ဒီအခန္းထဲကုိ ေလေျပေပ်ာ့ေလး တုိက္ခတ္ေနသတဲ့။ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေလဟာ ျပင္းသြားလုိက္၊ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေလဟာ ၿငိမ္သြားလုိက္နဲ႕ေပ့ါ။
ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ ဖေယာင္းတုိင္ေလး တစ္တုိင္ မီးၿငိမ္းသြားတယ္။ အခန္းဟာ အလင္းအား နည္းနည္း ေလ်ာ့သြားတယ္။ အဲ့ဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးကို ``အခ်စ္`` လုိ႕ နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။ ``အခ်စ္ဆုိတဲ့ အလင္းအားေလး`` ေလ်ာ့သြားေတာ့ အခန္းဟာ နည္းနည္းေလး ေမွာင္သြားတယ္။
ေနာက္ထပ္ ေလအေဝွ႕မွာ ဒုတိယ ဖေယာင္းတုိင္ေလး မီးၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။ အဲဒီ ဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိ ``သံေယာဇဥ္`` လုိ႕ နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။ ဒီအခန္းထဲမွာ ``အခ်စ္`` ဆုိတဲ့ အလင္းေရာင္ရယ္၊ ``သံေယာဇဥ္`` ဆုိတဲ့ အလင္းေရာင္ရယ္ မရွိေတာ့ဘူး။ အခန္းဟာ အေမွာင္ထု ႀကီးစုိးလာေတာ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္ထပ္ ```ေလတစ္ခ်က္`` အေဝ့မွာ တတိယ ဖေယာင္းတုိင္ေလး ၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။ အဲဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိ ``ေမတၱာတရား`` လုိ႕ နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။
ဒီလုိပဲ… ေနာက္ထပ္ ေလအေဝ့တစ္ခ်က္မွာ စတုတၳဖေယာင္းတုိင္ေလး ၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။ ဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိေတာ့ ``ကရုဏာ တရား`` လုိ႕ နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။
ဖေယာင္းတုိင္ (၅) တုိင္ အလင္းအားရွိတဲ့ ဒီအခန္းဟာ ဖေယာင္းတုိင္ (၁)တုိင္မွ်သာ အလင္းအားရွိေတာ့တယ္။ ဒီေနာက္ဆံုး ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ ေလအေဝ့မွာ မီးညြန္႕ကေလးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္  ဒီတစ္ခန္းလံုး ေမွာင္မည္းသြားေတာ့ မွာပါပဲ။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒီအခန္းထဲကုိ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။
``အခန္းႀကီးက ေမွာင္းမည္းေနတာပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဖေယာင္းတုိင္ေလးတစ္တုိင္ လင္းေနေသးလုိ႕``
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဖေယာင္းတုိင္ရဲ႕ မီးညြန္႕ကုိ လက္ဝါးေလးနဲ႕ ကာလုိက္တယ္။ အလင္းေရာင္ မိွန္ပ်ပ်ေအာက္မွာ မီးၿငိမ္းေနတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ (၄)တုိင္ကုိ ေတြ႕သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပဲ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ရဲ႕ မီးညြန္႕ကုိကူးၿပီး မီးၿငိမ္းသြားခဲ့တဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြကုိ မီးကူးေပးလုိက္တယ္။ ဒီအခန္းက အရင္အတုိင္းပဲ ျပန္ၿပီး လင္းထိန္သြားပါေတာ့တယ္။

**********
စာဖတ္သူကို ေမးပါရေစ……
ဒီေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ နာမည္ေပးၾကည့္ၾကရေအာင္။ စာဖတ္သူလည္း ႀကိဳက္သလုိ နာမည္ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေပးထားတဲ့ နာမည္ေလးေတာ့ ရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ဆံုး ဖေယာင္းတုိင္ေလးရဲ႕ နာမည္ကုိ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ ဖေယာင္းတုိင္`` လုိ႕ နာမည္ေပးထားတယ္။
ေတြးၾကည့္ရေအာင္။
လူတစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္အၾကားမွာ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ`` ဆုိတဲ့ အလင္းအား ရွိတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ ရွိေနေသးရင္ ``အခ်စ္``ဆုိတာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ``သံေယာဇဥ္`` ဆုိတာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ``ေမတၱတရား၊ ကရုဏာတရား``ေတြ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ`` ဆုိတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ မီးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္… အခန္းႀကီး ေမွာင္မည္းသြားသလုိ အခ်စ္ေတြ၊ ေမတၱာတရားေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ ကရုဏာတရားေတြ ျပန္ျဖစ္ဖုိ႕ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ လူ႕ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရလည္း ပ်က္စီးသြားေတာ့မွာပါပဲ။

မိသားစု အခ်င္းခ်င္းအၾကားမွာ၊ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊ ေမာင္ႏွ္မႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊ လင္းမယားႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခုအၾကားမွာ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ``ဆုိတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလး လင္းေနဖုိ႕ လုိမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ မီးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္… လူမွဳဆက္ဆံေရးရဲ႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ သဘာဝကုိ ခံစားနည္းလည္ႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ ``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` ရွိရင္ ေပ်ာ္စရာ သိပ္ေကာကင္းမွာပဲ။
မိဘအေပၚမွာ နားလည္ေပးတက္တဲ့ သားသမီးေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရတဲ့ မိသားစုဟာ ေပ်ာ္စရာႀကီးပါ။ ဒီလုိပါပဲ နားလည္ေပးတက္တဲ့၊ စာနာေပးတက္တဲ့ မိဘေတြရဲ႕ သားသမီးျဖစ္ခြင့္ရရင္လည္း ေပ်ာ္စရာပါပဲေနာ္။
ကုိယ့္ကုိ နားလည္ေပးတဲ့၊ စာနာေပးတဲ့ ခ်စ္သူနဲ႕သာ အတူေနခြင့္ရရင္ အခ်စ္ဆုိတာ ေပ်ာ္စရာပဲလုိ႕ ခံစားမိမွာပါ။
အျပန္အလွန္ နားလည္ေပးတဲ့၊ စာနာေပးတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဝန္းက်င္းမွာရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လူ႕ေဘာင္ေလာကႀကီးဟာ ဒီထက္ပုိၿပီး သာယာလာပါမယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းလာပါမယ္။ တုိးတက္လာပါမယ္။ ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္းလာပါမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေနရာမွာ မဆုိ ``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` အျပန္အလွန္ရွိၾကမယ္ဆုိရင္ ေလာကႀကီးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမွာပါ။
ဒါေပမယ့္….
``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ `` ကုိေတာ့ အလြဲသံုးစား မလုပ္သင့္ဘူးေနာ္။
``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` ကုိ အခြင့္ေကာင္းမယူသင့္ဘူး။
``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` ကုိ တန္ဖုိးမဲ့ေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူးေနာ္။

စာဖတ္သူလည္း ေနာက္ဆံုး ဖေယာင္းတုိင္ေလးရဲ႕ နာမည္ကုိ ဘယ္လုိမ်ား မွည့္ေခၚခ်င္ပါသလဲ။

ဒီပံုျပင္ေလးကို ဖတ္ၿပီး….
``ခ်စ္သူေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိသားစုေတြ၊ လူသားေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြ`` ရဲ႕ၾကားမွာ ``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ``  ဆုိတဲ့ အလင္းေရာင္ကေလးနဲ႕ `` အခ်စ္ေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ ေမတၱာတရားေတြ၊ ကရုဏာတရားေတြ`` ျပန္ၿပီး ရွင္သန္ထြန္းလင္းၾကပါေစလုိ႕ ဆႏၵျပဳလုိုက္ပါတယ္။
ေတြးဆၾကည့္ၾကဖုိ႕ပါခင္ဗ်ာ။

ဆရာ ဦးဘုန္း(ဓာတု) ၏ နီးနီးေဝးေဝး အေတြးလက္ေဆာင္ စာအုပ္မွ ဆရာ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ အြန္လုိင္းေပၚမွ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအတြက္ ေတြးေတာ ၾကံဆ ႏုိင္ဖုိ႕ရန္အတြက္ အားေဆး တစ္ခြက္အေနနဲ႕ ျပန္လည္ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးလုိက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုးပဲ.... ေတြးေတာ ၾကံဆ ႏုိင္ၾကၿပီးေတာ့  ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစု ဘဝေလးမ်ားကုိ နားလည္ေပးမွဳ  ၊ စာနာေပးမွဳေလးေတြနဲ႕ အတူ ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႕ ဆႏၵျပဳရင္း.............

ေဇာ္သိခၤ

Sunday, July 18, 2010

၆၃ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔


အာဇာနည္

ဆယ္စု
ရာစု
ေထာင္စု လီလီ
က်ဴးသီ ကမၸည္း
ကမၸည္း မွတ္တိုင္
မွတ္တိုင္ သမိုင္း
သမိုင္း ေမာ္ကြန္း
သက္ေသၫႊန္းသည္
ယြန္းျဖတ္မမီ အာဇာနည္။ ။

ဇင္ေ၀

၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ (၁၉) ရက္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အတြင္း၀န္မ်ား႐ုံး၌ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအဝင္ ေခါင္းေဆာင္ (၉) ဦး လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရၿပီး က်ဆံုးခဲ့ရသည္။ အဆုိပါေန႔ကုိ အာဇာနည္ေန႔အျဖစ္ သက္မွတ္ၿပီး ေအာက္ေမ့ဘြယ္အခမ္းအနားမ်ား ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း က်င္းပခဲ့ၾကသည္။

အာဇာနည္မ်ား

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (ခ) ဗိုလ္ေတဇ (၃၂) ႏွစ္

ျမန္မာ့အမ်ဳိးသားေရးလႈပ္ရွားမႈ၏ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး၊ ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ ဒု-ဥကၠ႒ (သို႔) တကယ့္လက္ေတြ႔အားျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးမရမီ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔၏ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ၎အျပင္ ထိုအစိုးရအဖြဲ႔၏ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး၊ က်ည္ဆန္ (၁၃) ခ်က္သင့္ေသာ ဒဏ္ရာျဖင့္ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးခဲ့ရသည္။


ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိ (၅၄) ႏွစ္

စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာႏွင့္ ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္၏ အယ္ဒီတာ၊ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီး၊ သူ႔အသက္အရြယ္ႏွင့္ ဦးေႏွာက္ထဲ ဝင္သြားေသာ က်ည္ဆန္အပါအဝင္ က်ည္ဆန္ (၅) ခ်က္ရရွိသည့္တိုင္ ေန႔လယ္ပိုင္းအထိ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီးတြင္ အသက္ရွင္လ်က္ ရွိေနေသးသည္။



သခင္ျမ (၄၉) ႏွစ္

လူငယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကားတြင္ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ေသာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္၊ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး၊ အဆုတ္ကို ထြင္းေဖာက္သြားေသာ ေသနတ္ဒဏ္ရာျဖင့္ ေနရာတြင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးသည္။




ဦးအဗၺဒူရာဇတ္ (၄၉) ႏွစ္

မႏၲေလးၿမိဳ႕ မူဆလင္ေခါင္းေဆာင္၊ ပညာေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္းဝန္ႀကီး၊ ဒဏ္ရာ (၆) ခ်က္ရရွိၿပီး ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးသည္။




ဦးဘဝင္း (၄၆) ႏွစ္

ဦးေအာင္ဆန္း၏အစ္ကို၊ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးႏွင့္ ေထာက္ပံ့ေရးဝန္ႀကီး၊ က်ည္ဆန္ဒဏ္ရာ (၈) ခ်က္ရရွိၿပီး ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးသည္။




မန္းဘခိုင္ (၄၃) ႏွစ္

ဟသၤာတမွ ကရင္လူမ်ဳိးတဦးျဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္သိမ္းပိုက္ထားစဥ္က ျပန္လည္ခုခံေတာ္လွန္ရာ၌ ပါဝင္ခဲ့သည္။ စက္မႈလက္မႈဌာနႏွင့္ အလုပ္သမားဌာနဝန္ႀကီး၊ က်ည္ဆန္ (၁၅) ခ်က္ထိမွန္ခဲ့သည္။ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီးေသဆံုးသည္။



စပ္စံထြန္း (၄ဝ) ႏွစ္

ရွမ္းျပည္နယ္မွ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး၊ နယ္ျခားေဒသဆိုင္ရာ အတိုင္ပင္ခံဝန္ႀကီး၊ ဦးေခါင္းတြင္ ဒဏ္ရာ (၂) ခ်က္ရရွိၿပီး (၂ဝ) ရက္ေန႔ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီး၌ ေသဆံုးသြားသည္။




ဦးအုန္းေမာင္ (၃၄) ႏွစ္

သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးဌာန၊ ဒုတိယအတြင္းဝန္ (I.C.S) အစီရင္ခံစာတခုကို လာေရာက္တင္သြင္းေနစဥ္ လူသတ္သမားမ်ား၏ က်ည္ဆန္မ်ား ထိမွန္သြားျခင္းခံရသည္။ ေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆံုးသည္။



ကိုေထြး (၁၈) ႏွစ္

ဦးရာဇတ္၏သက္ေတာ္ေစာင့္၊ မႏၲေလးအနီးရွိ ေတာင္ျပင္သိပၸံရပ္မွ မြတ္စလင္လူငယ္တဦးျဖစ္သည္။ အစည္းအေဝးခန္းမတြင္းမွ ေသနတ္သံမ်ားၾကားရသျဖင့္ အနီးရွိ႐ံုးခန္းမွ ေျပးထြက္လာစဥ္ ဆုတ္ခြာေျပးသြားေနေသာ လူသတ္သမားမ်ား၏ ပစ္ခတ္ျခင္းကို ခံရသည္။ ဒဏ္ရာ (၄) ခ်က္ရရွိၿပီး ေဆး႐ံုတြင္ ေသဆံုးသည္။


လူသတ္သမားမ်ား

ဦးေစာ
၁၉ဝဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ သာယာဝတီၿမိဳ႕၌ ေမြးဖြားသည္။ လူသတ္သမားမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္ဟု အစြပ္စြဲခံရသူ၊ သမၻာရင့္ လက္်ာႏိုင္ငံေရးသမားျဖစ္ၿပီး ဦးေအာင္ဆန္း၏ အဓိကၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္သည္။ သူရိယသတင္းစာကို စတင္ထူေထာင္သူႏွင့္ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။ ၁၉၄ဝ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလမွ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလအထိ နန္းရင္းဝန္၊ ၁၉၄၂ မွ ၁၉၄၆ အထိ ယူဂႏၶာျပည္တြင္ အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလတြင္ခ်ဳပ္ဆိုေသာ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္ကို အသိအမွတ္ျပဳရန္ ျငင္းဆန္ခဲ့သူျဖစ္၍ ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ သူ႔အမႈေဆာင္ေကာင္စီ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားအား သတ္ျဖတ္မႈျဖင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၁၉) ရက္တြင္ အဖမ္းခံရလ်က္၊ စြဲဆိုထားသည့္အတိုင္း အျပစ္ေပးခံရၿပီး၊ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ အင္းစိန္ေထာင္၌ ႀကိဳးေပးခံရသည္။





ေမာင္စုိး (ေသနတ္သမား)

မင္းလွၿမိဳ႕မွ ဂဠဳန္တပ္ဖြဲ႔ဝင္တဦးျဖစ္ၿပီး ဦးေစာ၏ အနီးကပ္ ေနာက္လုိက္ျဖစ္၍ သူ႔ၿခံအတြင္း၌ ေစာစီးစြာကပင္ ေနထုိင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ပင္ အင္းစိန္ေထာင္၌ ေသဒဏ္အစီ ရင္ခံရသည္။

သက္ႏွင္း (ေသနတ္သမား)
က်ဳိက္လတ္ၿမိဳ႕မွ ဂဠဳန္တပ္ဖြဲ႔ဝင္ေဟာင္းျဖစ္ၿပီး ယင္းၿမိဳ႕ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီ၏ အတြင္းေရးမႉးျဖစ္သည္။ ဦးေစာကုိ အထူးၾကည္ညိဳၿပီး လုံးဝဥႆုံယုံၾကည္ကုိးစားသူျဖစ္သည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ပင္ အင္းစိန္ေထာင္၌ ေသဒဏ္အစီရင္ခံရသည္။

ေမာင္စိန္ (ေသနတ္သမား)

ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕မွျဖစ္၍ စစ္အတြင္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဗမာ့တပ္မေတာ္သားျဖစ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔သုိ႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ သူ႔မိဘမ်ားမွာ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီကုိ လုိလားႏွစ္သက္သူမ်ားျဖစ္၍ သူ႔ကုိ ဦးေစာ၏ ေနာက္လုိက္ျဖစ္ရန္ သိမ္းသြင္းဆြဲေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္အက်ဥ္းေထာင္၌ ေသဒဏ္အစီရင္ခံရသည္။

ရန္ႀကီးေအာင္ (ေသနတ္သမား)

အသက္ (၁၈) ႏွစ္သာရွိ၏။ အသက္အငယ္ဆုံး ေသနတ္သမားျဖစ္သည္။ ဦးေစာ တဝမ္းကြဲညီ၏သားျဖစ္သည္။ စတုတၳေျမာက္ေသနတ္သမား။ လုိအပ္လာသည့္ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္က်မွ သူ႔ကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏ တေဇာက္ကန္းအက်င့္ေၾကာင့္ ေသနတ္သမားအျဖစ္ အံဝင္ခြင္က်ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္အက်ဥ္းေထာင္၌ ေသဒဏ္အစီရင္ခံရသည္။

သုခ
လူသတ္သမားမ်ားအား အတြင္းဝန္႐ုံးသုိ႔ ဂ်စ္ကားျဖင့္ ေမာင္းပုိ႔ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ အစုိးရအထက္တန္းေက်ာင္းမွ (၉) တန္းေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ စစ္ၿပီးေနာက္ က်ဳိက္လတ္ၿမိဳ႕ ဖဆပလအဖြဲ႔၏ ေငြထိန္းျဖစ္ၿပီး ကုန္သည္တဦးျဖစ္သည္။ သက္ႏွင္းက သူ႔ကုိ ဦးေစာႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည့္အျပင္ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီတြဲဖက္အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ စာရင္းတင္ေပးခဲ့သည္။ ဦးေစာ၏ ၿခံဝင္းသုိ႔ လုပ္ႀကံမႈမတုိင္မီ ေနာက္ဆုံးေရာက္ရွိလာသူျဖစ္သည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရေသာ္လည္း ႀကိဳးေပးမည့္ေန႔ မတုိင္မီေန႔ ညေနပုိင္းတြင္မွ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ (၂ဝ) သုိ႔ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းခံရသည္။

ခင္ေမာင္ရင္
ႀကံရာပါတဦးျဖစ္၍ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႕စီးေသာ ဖုိ႔ဒ္ဆန္ထရပ္ကားကုိ ေမာင္းသူျဖစ္သည္။ ဦးေစာဇနီးသည္၏ တူေတာ္သည္။ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔အစည္းအေဝးထုိင္ေနေၾကာင္း လွ်ဳိ႕ဝွက္သေကၤတျဖင့္ သတင္းေပးၿပီး လူသတ္သမားမ်ား ထြက္ခြာလာရန္ အခ်က္ျပခဲ့သည္။ ေသဒဏ္အေပးခံရေသာ္လည္း ေနာက္ပုိင္းတြင္ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ (၂ဝ) သုိ႔ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းခံရသည္။

ေမာင္နီ
ႀကံရာပါတဦးျဖစ္၍ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႕ႏွင့္ လုိက္ပါသြားခဲ့သည္။ လူသတ္သမားမ်ား ထြက္အေျပးတြင္ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ရန္ အကူအညီေပးေရးအတြက္ ေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္တလက္ျဖင့္ အတြင္းဝန္မ်ား႐ုံး အထြက္ဂိတ္ေပါက္မွ ေစာင့္ေနခဲ့ရသည္။ ေသဒဏ္အေပးခံရေသာ္လည္း အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ (၂ဝ) သုိ႔ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းခံရၿပီး ယင္းသတင္းကုိ သုခႏွင့္တၿပိဳင္နက္တည္း အသိေပးခံခဲ့ရသည္။

မႈန္ႀကီး
ႀကံရာပါတဦးျဖစ္၍ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႔ႏွင့္ လုိက္ပါသြားခဲ့သည္။ အုတ္ဖုိၿမိဳ႕အနီးမွ ေက်းရြာသားျဖစ္ၿပီး အလုပ္ၾကမ္းသမားတဦးျဖစ္သည္။ ဦးေစာက သူ႔ကုိ အေစခံတဦးကဲ့သုိ႔ ခုိင္းခဲ့သည္။ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔စည္းေဝးေနေၾကာင္း လူသတ္သမားမ်ားကုိ သူက အခ်က္ျပခဲ့ရသည္။ ေသဒဏ္ေပးခံရသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္ေန႔တြင္ အင္းစိန္ေထာင္၌ ေသဒဏ္အစီရင္ခံရသည္။

ဘၫြန္႔
ကံရာပါတဦးျဖစ္၍ ေရွ႕ေျပးအဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္သည္။ ဦးေစာ၏လူယုံေတာ္ အဓိက ေနာက္လုိက္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး သူတဦးသာ ဦးေစာ၏အိမ္အတြင္း ေနထုိင္ခြင့္ရသည္။ အသိဉာဏ္ရွိ၍ အုိးသည္ကုန္းတရား႐ုံးတြင္ စာေရးျဖစ္ခဲ့သည္။ သခင္ႏုအားသတ္ရန္ တာဝန္အေပးခံရသည္။ ဘုရင့္သက္ေသ (ေဖာ္ေကာင္) အျဖစ္ ဘက္ေျပာင္းထြက္ဆုိရန္ သေဘာတူခဲ့သူျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေျခအေနအရ သူ႔အား အျပစ္မွခြင့္လႊတ္မႈ အေပးခံရလ်က္ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ျပင္းထန္ေသာေထာင္ဒဏ္ (၁ဝ) ႏွစ္ႏွင့္ (၆) လ ခ်မွတ္ခံခဲ့ရသည္။


မွတ္ခ်က္။  ။ဦးခင္ေအာင္ ေရးသားေသာ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ ဘယ္သူသတ္သလဲ” စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပသည္။

မူရင္း  ။  ။  ေခတ္ၿပိဳင္

ေဇာ္သိခၤ
 
^ထိပ္ဆံုးသို႕