ေယာက်ာ္းမွာ မိသားစု စီမံခ်က္ကုိ မိမိတုိ႕ရဲ႕ အဆင္ေျပမွဳအရ လြတ္လပ္စြာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ေသာ္လည္း ကုိယ္ဝန္ ဖ်က္ခ်ျခင္းကေတာ့ တရားမဝင္ပါဘူး။
ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြအေနနဲ႕ ပဋိသေႏၶ တားဆီး ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကုိ ဆန္႕က်င္ရန္ အေၾကာင္း ယုတၱိ မရွိပါ။ မိမိတုိ႕ သေဘာ ဆႏၵအေလာ်က္ အိမ္ေထာင္ရွင္မ်ား အေနနဲ႕ ေရွးက်တဲ့ နည္းေတြနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေခတ္သစ္ တားေဆးေတြနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပဋိသေႏၶ မရေအာင္ တားဆီးလုိက လြတ္လပ္စြာဆားဆီးႏုိင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ ပဋိသေႏၶ တားဆီးျခင္းကိစၥကုိ ကန္႕ကြက္သူမ်ား ေျပာၾကတာက ဒါဟာ ဘုရား သခင္ရဲ႕ အလုိေတာ္ကုိ ဆန္႕က်င္တာ ျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး ကန္႕ကြက္ၾကတာပါ။ သူတုိ႕အေနနဲ႕ သတိျပဳသင့္တာက ပဋိသေႏၶ ကိစၥကုိ သူတုိ႕ ျပတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ဟာ သဘာဝယုတၱိ၊ အာဂမယုတၱိ မရွိဘူး ဆုိတာပါ။ ပဋိသေႏၶ တားဆီး ထိန္းခ်ဳပ္ေရးကိစၥမွာ ျပဳလုပ္ၾကတာက ေနာက္ ျဖစ္တည္လာမည့္ သတၱဝါကို လူ ျဖစ္မလာမီ တားဆီးထားတာပဲဟာ။ ဒါဟာျဖစ္လာၿပီးတဲ့ သတၱဝါကို သတ္ျဖတ္တာမွ မဟုတ္ဘဲနဲ႕။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပဋိေသႏၶ မျဖစ္ခင္ တားတာဟာ အကုသုိလ္ အလုပ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ပဋိသေႏၶရၿပီသား သေႏၶသားကို ကုိယ္ဝန္ ဖ်က္ခ်တာကေတာ့ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္အမွဳ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မွားယြင္းတဲ့ အလုပ္ပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ ကုိယ္ဝန္ ဖ်က္ခ်ျခင္းဟာ ရွင္သန္ၿပီး သတၱဝါကို သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ဖ်က္ဆီးျခင္း ျဖစ္လုိ႕ပဲ ျဖစ္တယ္။ ကုိယ္ဝန္ ဖ်က္ခ်ျခင္းကေတာ့ တရားမဝင္တဲ့ လုပ္ရပ္ပါ။
ျမတ္ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ပါဏာတိပါတကံထုိက္တဲ့ အေျခအေန ငါးမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ ဒီငါးမ်ဳိးနဲ႕ အက်ံဳးဝင္ရင္ သူ႕အသက္ကို သတ္ျခင္း အကုသုိလ္ကံ ေျမာက္တယ္။ ပါဏာတိပါတကံျဖစ္ေစတဲ့ အေျခအေန ငါးမ်ဳိး ဆုိတာက….
၁ ။ သတၱဝါ ျဖစ္ျဖင္း
၂။ သက္ရွိသတၱဝါ ျဖစ္သည္ကုိ သိျခင္း
၃။ သတ္ျဖတ္လုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေစတနာ ပါရွိျခင္း
၄။ သတ္ျဖတ္ရန္ အားထုတ္မွဳရွိျခင္း
၅။ သတ္၍ ေသျခင္း တုိ႕ ျဖစ္သည္။
အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးမွာ ကုိယ္ေလးလက္ဝန္ ရွိလာၿပီဆုိရင္ သူမရဲ႕ ဗုိက္ထဲမွာ သက္ရွိ ရုပ္ကေလး၊ သတၱဝါကေလး တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ ပထမခ်က္ျဖစ္တဲ့ သတၱဝါျဖစ္ျခင္းဆုိတဲ့ အေျခအေန ရွိၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္လ ႏွစ္လ ၾကာၿပီးေနာက္ သူမက သူမမွာ ကုိယ္ဝန္ ရွိေနၿပီဆုိတာကို သိလာတဲ့အခါ သူမ ဗုိက္ထဲမွာ ကေလး ရွိေနၿပီကို သိၿပီ ျဖစ္တယ္။ ဒါဆုိ ဒုတိယ အဂၤါရပ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနာက္ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ သူမက ဒီကုိယ္ဝန္ကို ဖ်က္ခ်ပစ္ခ်င္လာတယ္ဆုိရင္ သူမက ကေလး ဖ်က္ခ်ေပးမည့္ လက္သည္ကုိ ရွာရပါတယ္။ ဒီအလုပ္ကုိ ဖ်က္ခ်ေပးသူက ျပဳလုပ္တာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ တတိယနဲ႕ စတုတၳ အခ်က္ေတြကို က်ဴးလြန္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ကုိယ္ဝန္ ပ်က္က်ၿပီး အသက္က ဆံုးရွံဳးသြားရင္ ပဥၥမ အခ်က္ကို က်ဴးလြန္မိၿပီး လူသတ္မွဳ ပါဏာတိပါတကံေျမာက္သြားပါေတာ့တယ္။ ဒီလုိျဖစ္ရင္ သူ႕အသက္ကုိ သတ္ျခင္း ဆုိတဲ့ ကိစၥ ၿပီးေျမာက္သြားပါၿပီ။ ဗုဒၶဘာသာအရကေတာ့ ငါတုိ႕မွာ ကုိယ္ မလုိခ်င္ရင္ ကုိယ့္ ဗုိက္ထဲက ကုိယ္ဝန္ကုိ ကုိယ့္ဘာသာကို ဖ်က္ခ်တာပဲ။ ဒါ ကုိယ့္မွာ အခြင့္အေရး ရွိတယ္ဆုိလုိ႕ လံုးဝ မရပါ။ ဗုိက္ထဲက ကုိယ္ဝန္ဟာ ကုိ္ယ့္ရင္ေသြး ၊ ကုိယ့္ သားသမီး ျဖစ္ေပမဲ့ ကုိယ့္မွာ ဒီကေလးကို သတ္ပိုင္ခြင့္ လံုးဝ မရွိပါ။
အခ်ဳိ႕ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနအရ အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ဘဝ အဆင္ေျပေရး အတြက္ ဒီလုိ ကုိယ္ဝန္ ဖ်က္ခ်ဖုိ႕ လုိလာတယ္ ဆုိတာမ်ဳိးကုိ ခံစားခ်က္ ရွိလာတာမ်ဳိးလည္း ႀကံဳတက္ပါတယ။္ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ဝန္ ဖ်က္ခ်တာဟာ မေကာင္းမွဳ အကုသုိလ္ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ ကံအက်ိဳးေပးကုိေတာ့ ေျပးမလြတ္ခံစားရမွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီအလုပ္ဟာ တရားသျဖင့္ ျဖစ္တယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕ ႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့ ကုိယ္ဝန္ ဖ်က္ခ်ျခင္းကို ဥပေဒနဲ႕ ခြင့္ျပဳထားတာ ရွိပါတယ္။ ဒါက ျပႆနာ အခ်ုိဳ႕ကို ေက်ာ္လြန္ႏုိင္ဖုိ႕ အတြက္ ဥပေဒက ခြင့္ျပဳထားရတာ ျဖစ္တယ္။ လူေတြ ေပ်ာ္ပါးဖုိ႕အတြက္ ဘာသာေရး အေျခခံမူေတြကိုတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မစြန္႕လႊတ္သင့္ပါဘူး။ ဘာသာေရး အေျခခံမူေတြက လူ႕ ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုး ေကာင္းက်ဳိး ခ်မ္သာ ခံစားၾကရဖုိ႕ ရပ္တည္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သတ္ေသျခင္း
ဘယ္အေျခအေနမ်ဳိးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကုိယ့္အသက္ကို ကုိယ္သတ္ၿပီး ေသတာဟာ ကုိယ္က်င့္သီလ သေဘာအရေရာ၊ ဘာသာေရး သေဘာအရေရာ မွားတဲ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ စိတ္ပ်က္လုိ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ မခ်မ္းမသာျဖစ္လုိ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ကုိယ့္အသက္ကုိ ကုိယ္ သတ္ၿပီး ေသျခင္းဟာ ပုိၿပီး ႀကီးမားတဲ့ ဒုကၡဆင္းရဲကိုသာ ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သတ္ေသတာဟာ ျပႆနာ တစ္ခုကို ရင္မဆုိင္ရဲလုိ႕ သူရဲေဘာေၾကာင္စြာ မိမိဘဝကို အဆံုးစီရင္တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္ဟာ ၾကည္လင္ သန္႕ရွင္းေနလုိ႕ရွိရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္ သတ္ေသတဲ့ အေသခံၿပီးလုပ္တဲ့ အျပစ္ က်ဴးလြန္မွဳမ်ဳိးကို ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ရွဳပ္ေထြးၿပီး ေခ်ာက္ခ်ားေနတဲ့ စိတ္နဲ႕၊ ဒီေလာကႀကီးကုိ စြန္႕ခြာသြားရင္ သူဟာ ေနာင္ဘဝမွာ ပဋိသေႏၶ ေနတဲ့အခါ သုဂတိဘံုမွာ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ ျပန္လည္ ေမြးဖြားလာႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ မိမိကုိယ္ကုိယ္ အဆံုးစီရင္တဲ့ အလုပ္ဟာ အကုသုိလ္ အလုပ္ပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိေတာ့ အေသခံၿပီး ျပဳလုပ္တဲ့ ဒီအလုပ္ကို လုပ္တဲ့ လူရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ႀကီးမားတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသနဲ႕ ေမာဟတရားေတြ ဖံုးလႊမ္းေနပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သတ္ေသသူဟာ ဘဝ ျပႆနာေတြကို ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းရမွန္း မသိဘဲ အေျခရွာမရသူ ျဖစ္တယ္။ ဘဝ အေျခအေနေတြကို ဘယ္လုိ ရင္ဆုိင္ရမွန္းမသိတဲ့ လူ ျဖစ္တယ္။ မိမိ စိတ္ကုိ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္စြာ ဘယ္လုိ အသံုးခ်ရမွန္း မသိတဲ့ လူ ျဖစ္တယ္။ ဒီလူေတြဟာ ဘဝရဲ႕ သေဘာသဘာဝ ေလာကရဲ႕ သေဘာသဘာဝကုိ နားမလည္ႏုိင္သူ ျဖစ္တယ္။
တခ်ဳိ႕ လူေတြက သူတုိ႕ အယူ မြန္ျမတ္တယ္လုိ႕ ထင္တဲ့ အေၾကာင္းေတြအတြက္ မိမိ အသက္ကို စြန္႕လႊတ္ အနစ္နာခံတာမ်ဳိးကုိလည္း ျပဳလုပ္တက္ၾကတယ္ ဒီလူေတြဟာ အစာငတ္ခံတာတုိ႕ ၊ အေသခံ ဗုံးခြဲတာတုိ႕၊ မိမိကုိယ္ အသက္နဲ႕ ယဇ္ပူေဇာ္တာ၊ က်ည္ဆံနဲ႕ ပစ္သတ္တတုိ႕ လုပ္တက္ၾကတယ္။ ဒီလုိ လုပ္ရပ္ေတြကို ရဲစြမ္းသတၱိ ရွိတဲ့ အလုပ္ ဆုိၿပီးလည္း ယူဆတက္ၾကတယ္။ သုိ႕ေသာ္ ဒါကို ဗုဒၶဘာသာ ရွဳေထာင့္က ၾကည့္ရင္ေတာ့ ဒီလုိ အျပဳအမူေတြဟာ ကုိယ္က်င့္ သီလ သေဘာအရ အျပစ္မကင္းပါဘူး။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္ သတ္ေသေစတဲ့ စိတ္ေစတနာဟာ ပုိ၍ ဆင္းရဲ ဒုကၡ ေရာက္ျဖင္းသုိ႕သာ ေရာက္ရွိေစတယ္လုိ႕ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဆန္းလြင္(ရွင္အာဒိစၥရံသီ) ၏ ``ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ ယံုၾကည္ၾကတာက `` စာအုပ္မွ ေကာက္ႏွဳတ္ ေဖာ္ျပသည္။
ခင္မင္စြာျဖင့္...
ေဇာ္သိခၤ 
0 comments:
Post a Comment