မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ထင္သလား

တက္ခ်င္သည့္ လူအတြက္ “တက္လမ္း“ဆုိတာ ရွိစၿမဲ ျဖစ္သည္။

ဘယ္ကုိတက္မည္လဲ။ သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားလား၊ တုိက္ေခါင္မုိးလား၊ ဟုိးေကာင္းကင္လား။ တကယ္ ဆႏၵျပင္းျပလာၿပီဆုိလွ်င္ ပက္လက္ကုလားထုိင္မွာ ထုိင္ရင္းပင္ မုိးေကာင္းကင္ တိမ္ယံၾကား တက္သြားႏုိင္ပါတယ္။

အလကားအေျခာက္တုိက္ ေလွ်ာက္ေျပာေနသည္ထင္ပါလား။ မယံုမရွိႏွင့္။

တကယ္ တက္သြားဖူးသူ ရွိပါသည္။ သူ႕နာမည္က လယ္ရီေ၀ၚလတား(စ)။

ေ၀ၚလတား(စ)သည္ ထရပ္ကား ေမာင္းသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ အဲသည္တုန္းက သူ႕အသက္ ၃၃ ႏွစ္။ အားလပ္သည့္ အခ်ိန္တုိင္း အိမ္ေနာက္ေဖးကြက္လပ္တြင္ ပက္လက္ကုလားထုိင္တစ္လံုးႏွင့္ ထုိင္ကာ ေလမွာ ပ်ံ၀ဲလုိက္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဟု ေတြးသည္။ စင္စစ္ သူက လူမွန္းသိစ အရြယ္ကတည္းကပင္ ေကာင္းကင္မွာ သိပ္ပ်ံခ်င္လွသူ ျဖစ္သည္။ ဟုိး အထက္ႀကီး တက္သြား၊ အျမင့္ႀကီးကေန ဟုိးအေ၀းႀကီး လွမ္းၾကည့္၊ သိပ္အရသာ ရွိမွာ၊ အဲသည္လုိ သူေတြးေလ့ရွိသည္။ သုိ႕ေသာ္ စိတ္ကူးသာ ယဥ္ေနရသည္။ လက္ေတြ႕ လုပ္ျဖစ္ဖုိ႕ လမ္းစရွာမရ။

အကယ္၍ ေလယာဥ္ႏွင့္ ၀ဲပ်ံမည္ ဆုိပါစုိ႕။ ေလယာဥ္ ပုိင္းေလာ့ျဖစ္ဖုိ႕ သူ႕မွာ ပညာအေျခခံ မရွိ။ သင္တန္းတက္ဖုိ႕ ေငြမရွိ၊ အခ်ိန္မရွိ၊ အခြင့္ေရးမရွိ။ ဟင္းဂလုိက္ဒါ ( hang glider) က်ေတာ့လည္း အႏၱရာယ္ ႀကီးလြန္းသည္။ ၿပီး – သည္ဟာေတြ စီး၍ေကာင္ားသည့္ ေနရာကလည္း အေ၀းႀကီးမွာ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သူ႕ချမာ ေႏြေန႕လယ္ခင္း မ်ားစြာကုိ ထုိင္ရင္းသာ ကုန္လြန္ေစရသည္။ သူ႕ကုလားထုိင္က ပန္းၿခံထဲ ေနာက္ေဖး ကြက္လပ္မ်ားထဲမွာ သူသူငါငါ ခ်ထားတက္သည့္ အလ်ဴမီနီယံ ေဘာင္တပ္ႀကိဳးထုိး ကုလားထုိင္ေဟာင္း တစ္လံုး ျဖစ္သည္။ အဲသည္လုိေနရင္းက တစ္ေန႕မွာေတာ့ သတင္းစာေတြ၊ တီဗီြေတြထဲမွာ လယ္ရီေ၀ၚလတား(စ) အေၾကာင္း ရုတ္တရက္ႀကီး ပါလာသည္။ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိ(စ)ၿမိဳ႕ႀကီး အထက္က ေကာင္း ကင္ျပင္မွာ လယ္ရီႀကီး ေရာက္ေနသည္။ တကယ္ ေလမွာ ပ်ံေနၿပီ။ တကယ့္ကုိ ဟုိး အထက္ႀကီးမွာ။ သူ႕အလ်ဴမီနီယံ ပက္လက္ ကုလားထုိင္ ေဟာင္းႀကီးမွာ ပင္ ထုိင္လ်က္။ သုိ႕ေသာ္ သည္ကုလားမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္က သို႕မဟုတ္ သည္ကုလားထုိင္ႀကီးကို မ,ခ်ီထားသည္က ဟီလီယမ္ ဓာတ္ေငြ႕ ျဖည့္ထားသည့္ မုိးေလ၀သ ပူေဖာင္းအႀကီးစား ၄၅ လံုး။

သူ႕ေက်ာမွာ ေလထီးတစ္ခု ပုိးထားသည္။ သူႏွင့္ အတူ အသံလႊင့္ အသံဖမ္း(စီဘီ) ေရဒီယုိတစ္လံုး၊ ဘီယာ ေျခာက္ဘူး၊ အသားညွပ္ေပါင္မုန္႕ အခ်ိဳ႕အျပင္ ေအာက္ဘက္ ျပန္ဆင္းခ်င္သည့္အခ်ိန္၌ ပူေဖာင္းအခ်ိဳ႕ကုိ ပစ္ေဖာက္ရန္ ေလေသနတ္တစ္လက္ပါသည္။

လယ္ရီ ေလထဲတက္သြားသည္က ေပတစ္ရာ ႏွစ္ရာ မဟုတ္၊ အျမင့္ေပ ေသာင္းတစ္ေထာင္အထိ ျဖစ္သည္။ ေလာ့စ္အိန္ဂ်လိ(စ) အျပည္ျပည္ ဆုိင္ရာ ေလဆိပ္သုိ႕ ဆင္းသက္မည့္ ေလယာဥ္မ်ား၏ ခ်ဥ္းကပ္လမ္းေၾကာင္းထဲသုိ႕ပင္ သူ ေရာက္သြားသည္။

လယ္ရီက စကားမ်ားမ်ား ေျပာေလ့ရွိသူ တစ္ဦးမဟုတ္။ စာနယ္ဇင္းသမားေတြက သူ ဘာေၾကာင့္ ပူစီေဖာင္းႏွင့္ ေကာင္းကင္ေပၚတက္ရသလဲ ေမးသည့္ အခါ “ ဒီအတုိင္းခ်ည္း ငုတ္တုတ္ထုိင္မေနႏုိင္ဘူးေလဗ်ာ“ ဟုတ္ေျဖသည္။ အေပၚေရာက္တဲ့အခါ မေၾကာက္ဖူးလား ဆုိေတာ့ “ ေၾကာက္တာေပါ့ဗ်“ တဲ့။ ေနာက္တစ္ခါ တက္ဦးမလား ေမးသည့္အခါ “ ဟင့္အင္း“ ဟု ဆုိသည္။ သုိ႕ေသာ္ အခုလုိ လုပ္လုိက္ရေတာ့ ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္ ေက်နပ္သြားလား ေမးသည့္အခါ သူက ႏွဳတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေတြ နားရြက္တက္ခ်ိတ္မတက္ အားရပါးရႀကီး ၿပံဳးကာ “အရမ္း ေက်နပ္တာေပါ့ဗ်ာ“ ဟူ၍ ဆုိေလသည္။

******

အဲဒါပဲ ျဖစ္၏

လူေတြ ၾကည့္လုိက္လွ်င္ ပက္လက္ကုလားထုိင္မွာ ထုိင္ကာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးဟု ေတြးေနသူမ်ား၏။ ဘယ္သူေတြ ဘာေတြျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ငါ့အတြက္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိပါဘူးဟု စိတ္ဓာတ္က်ေနသူေတြ မ်ား၏။ သည္အတုိင္း အပ်က္ပဲ ေတြးကာ ငုတ္တုတ္ထုိင္ မွဳိင္ေနသေရြ႕ေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာႏုိင္တာ အမွန္ပင္။

သုိ႕ေသာ္ လယ္ရီေ၀ၚလတား(စ)လုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးအဖုိ႕ေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ မျဖစ္ႏုိင္တာ ဘာမွ မရွိ။

ေလမွာ ပ်ံ၀ဲခ်င္သလား။ တျခားနည္းႏွင့္ မျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ ကုလားထုိင္မွာ ပူစီေဖာင္းခ်ည္ေသာ နည္းႏွင့္ ျဖစ္ရမည္။ ေပေသာင္း တစ္ေထာင္ ေရာက္သည့္ အခါ “ေဟး… ၊ ငါေရာက္ၿပီးကြ၊ ငါ ေလထဲ ပ်ံေနၿပီ“ ဟု ေအာ္မည္။ တစ္ကမၻာလံုး ၾကားေအာင္ ေရဒီယုိႏွင့္ လွမ္းေျပာမည္။

မွန္သည္။ ေလာကႀကီးမွာ အၿပီးသတ္ အဆံုးအျဖတ္ေပးမည့္ အရာက စိတ္ဓာတ္ပဲ ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ကာလ ၾကာခ်င္ ၾကာသြားမည္။ ပံုစံက အမ်ားထင္တာ၊ ေမွ်ာ္လင့္တာႏွင့္ ကြာျခားကာ ဆန္းဆန္းျပားျပားေတြ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမည္။ သုိ႕ေသာ္ အေရးႀကီးသည္က ေကာင္းကင္သုိ႕ ေရာက္ဖုိ႕၊ ရင္ထဲ ႏွလံုးသားထဲက ဆႏၵ ျပည့္၀ဖုိ႕၊ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ဖုိ႕၊ ဒါပဲ ျဖစ္သည္။

ကုုိယ့္စိတ္ကူးကုိ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဟု မခ်ဳပ္ခ်ယ္ႏွင့္။ သူမ်ား စိတ္ကူးကုိ္လည္း အဓိပၸာယ္မရွိတာဟု မေလွာင္ေျပာင္ႏွင့္။

လူေတြ ေလထဲ မပ်ံႏုိင္ဘူးဟု ဆုိခဲ့သည္။ ေလမွာ ပံုစံ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ပ်ံသူေတြ ပ်ံျပခဲ့ၾကၿပီ။ “ေဟး တျခားကိရိယာ အကူအညီေတြနဲ႕ ပ်ံတာပါကြ၊ ငွက္ေတြလုိ သူ႕ ခႏၶာကုိယ္ သက္သက္နဲ႕ ပ်ံႏုိင္သလား“ ဟု ဆုိသူေတြ ဆုိၾကပါမည္။

ေစာင့္သာ ၾကည့္ၾကစမ္းပါ။ ဗီတာမင္ေဆးေတြ တီဗီမွာ ေၾကာ္ျငာသည့္ စြမ္းအား ျမွင့္ ေဆးရည္ ေတြ ေသာက္ကာ တစ္ေယာက္ထည္း က်ိတ္ၿပီး ေတာင္ပံ ခတ္က်င့္ေနေသာ ပုဂၢဳိေတြ မရွိဟု မေျပာႏုိင္။

တစ္ေန႕ေသာ အခါ သည္လူေတြ ေလမွာ ပ်ံမျပဘူး ဟု ဘယ္သူမွ် မေျပာႏုိင္။

*********************

ေလာက မွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဟာ ပက္လက္ ကုလားထုိင္ေပၚမွာ ထုိင္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနၾကၿပီးေတာ့ တကယ္တမ္း လက္ေတြ႕ထလုပ္ ရမွာ ကုိ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ဆုိၿပီး ေၾကာက္ေနၾကသူေတြဟာ မေရတြက္ ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားလွပါတယ္။ ထုိနည္းတူစြာပဲ ကုိယ္တုိင္က ျဖင့္ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ဆုိၿပီး စြန္႕စားရမွာ ကုိ ေၾကာက္ေနတဲ့ အျပင္ တျခားသူေတြက စြန္႕စားလုပ္ကုိင္မယ္ လုိ႕ ေျပာတဲ့ အခါမွာလည္း ရင္းနီးေသာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားဆုိလွ်င္ “မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးကြာ။ မျဖစ္ႏုိင္တာ မလုပ္စမ္းပါနဲ႕ ။ မရူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕ ။ ကုိယ့္ဖာသာ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေနစမ္းပါ ၊ ထသြားမွ အက်ဳိးမွန္း လူသိေနပါအံုးမယ္ “ဟု စသည္ျဖင့္ ေျပာေလ့ရွိၾကပါတယ္။ မရင္းႏွီးေသာ သူမ်ား ဆုိလွ်င္ေတာ့ “ အဲဒီေကာင္ ငေပါႀကီး၊ အရူး မုိ႕ လုိ႕ ဒီလုိ လုပ္တာ။ စဥ္းစားဉာဏ္ မရွိတဲ့ေကာင္ ၊ အလကားေကာင္ “ စသည္ျဖင့္ သူတစ္ပါးကုိ ကဲ့ရဲ႕ ေလွာင္ေျပာင္ တက္ၾကတာ ကေတာ့ လူ႕ သဘာ၀ လုိ႕ ပဲ ေျပာရမလားပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစာစုေလးေတြကုိ ဖတ္ၿပီးေတာ့ ေလာက မွာ မျဖစ္ႏုိင္တာ ဟာ ဘာမွ မရွိပါဘူး ။ မျဖစ္ေသးတာ ပဲ ရွိတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းကုိ သက္ေသျပ ႏုိင္ဖုိ႕ရန္အတြက္ လယ္ရီေ၀ၚလတား(စ) လုိ… ကုိယ္ ျဖစ္ခ်င္ေနေသာ စိတ္ကူး ေလးမ်ားကုိ တကယ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ေအာင္၊ စိတ္ကူးယဥ္ ေရစီးေၾကာင္းထဲ မွာ ေမ်ာပါမေနဘဲ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ ႀကိဳစား အားထုတ္ ႏုိင္ၾက ပါတယ္။ ဒီနည္းလမ္း နဲ႕ က မျဖစ္ႏုိင္ဘူး ဆုိရင္ေတာ့ ဟုိဘက္က နည္းလမ္းနဲ႕ ခ်ဲ႕ထြင္စဥ္းစားၿပီး ၊ ရွဳ႕ေတာင့္ ေပါင္းစံုက ေန ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုခု နဲ႕ ႀကိဳးစား ျပဳလုပ္ ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟုိး … အရင္က ဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ စကားပံုေလး ကို ျပန္ေျပာျပရရင္……

“ႀကိဳးစား အားထုတ္ေနသမွ် သင္မရွဳံး။ လက္ေျမွာက္ေနာက္ဆုတ္သြားၿပီဆုိလွ်င္ကား…. သင္လံုး၀ ဆံုးရွဳံးေပၿပီ….။“

ဒီစကားပံုေလးကလည္း တကယ္ စိတ္ဓာတ္ ခြန္အားေတြ တုိးပြားေစတဲ့ စကားပံုေလးပါ။ ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕တေတြလည္း မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး ဆုိၿပီး ေတြေ၀ မေနပဲ တကယ္လက္ေတြ႕ ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္ ႏုိင္ၾကေစရန္ အတြက္ ေဖျမင့္၏ ႏွလံုးသား အာဟာရ (၂) စာအုပ္မွ စိတ္အားေဆး ေလးမ်ားကုိ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကုိေတာ့ ဖတ္ဖူးၿပီးသားသူေတြေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပါလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဖတ္ဖူးသူမ်ားေရာ၊ မဖတ္ရေသးေသာသူမ်ားပါ ျပန္လည္ ဖတ္မိတဲ့ အခါမွာ စိတ္ဓာတ္ ခြန္အားမ်ား တုိးပြားၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႕ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႕ ဆႏၵ ျပဳရင္း……………….

Robert Fulghum ၏ All I really Need to Know I Learned in Kindergarten စာအုပ္မွ။

ေဇာ္သိခၤ