ဘ၀ အေမာေျပ ေလးမ်ား

 မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး

သားသမီး ၈ ေယာက္ရိွျပီး လက္ရွိကိုယ္၀န္ အမႊာပူးလြယ္ထားရေသာ လူနာအား ဆရာ၀န္ကေလးက ေမးျမန္းေနသည္..
"ဒါ... ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေျမာက္လဲ"
"၉ ေယာက္ေျမာက္ပါဆရာ..."
"ဟင္ ဟုတ္လား..... သားေၾကာမျဖတ္ေသးဘူးလား ....... အမ်ိဳးသားကဘာလုပ္သလဲ.."
"ဆရာရယ္... အမ်ိဳးသားကဘာလုပ္သလဲဆိုေတာ့ က်မ ကေလးတစ္ေယာက္ျပီး
တစ္ေယာက္ေမြးေနတာသာ ၾကည့္ပါေတာ့ရွင္.."

သူ႔အလွ

သူငယ္ခ်င္း ၂ ေယာက္ စကားေျပာေနၾကသည္....
"သူငယ္ခ်င္း ..... ခုငါႀကိဳက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးက ေတာ္ေတာ္ကိုလွတာကြ"
"ဟုတ္လား "
"ေအး.... သူ႔မ်က္ခံုးေလးေတြက ဇင္ေယာ္ေတာင္ေလးေတြလိုပဲ..... မ်က္လံုးေလးကလည္း ေရႊသမင္မ်က္လံုးေလး... သူ႔လည္တိုင္ကေလးဆိုရင္ ဗ်ိဳင္းကေလးလိုပဲ .....
လမ္းေလွ်ာက္ရင္လည္း ဆင္မယဥ္သာေလး...."
"ဟင္.....ဟုတ္လား........ဒါဆို မင့္ေကာင္မေလးက လူနဲ႔ မတူဘူးေပါ့... "

နားလည္မႈ

ျမန္မာႏိုင္ငံ ေက်းလက္ေဒသမွ ေတာင္သူဦးႀကီးတစ္ေယာက္ ရန္ကုန္သို႔လာလည္သည္...ရန္ကုန္သို႔ေရာက္ျပီးေနာက္ ဘုရားသြားရန္အတြက္ လိုင္းကားတက္စီးသည္...ေဘးခံုတန္းတြင္ တစ္ေနရာစာထိုင္လို႔ရႏိုင္သည္ကို ေတြ႕သျဖင့္ ထုိင္ေနေသာမိန္းကေလးအား ေျပာလိုက္သည္...
"သမီး...... ဟိုဘက္နည္းနည္းတိုးပါလား ...... အဘ ဖင္ကေလးခ်ခ်င္လို႔"
"ဘာ..... ရွင္ ရိုင္းလွခ်ည္လား ...... အသက္ကိုမွ အားမနာ... မဖယ္ေပးႏိုင္ဘူး.... ဟြန္း.."
"ဒါဆိုလည္း ရပါတယ္ကြယ္ .... အဘ ေနာက္ကပဲ တြယ္လိုက္ေတာ့မယ္....."

ဘယ္လိုလဲ

ဆရာျဖစ္သူက တပည့္မ်ားအား အလုပ္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္လုပ္ရန္ ဆံုးမေနသည္

"ေအး ငါ့တပည့္တို႔ .... မင္းတို႔ မေသမခ်င္းမွတ္ထား ...... ဘယ္အလုပ္မဆို ေအာက္ေျခကစရတယ္ကြ...
ျပီးမွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အေပၚကို တက္ရတယ္..."
တပည့္တစ္ေယာက္ကေမးသည္..
"ဆရာ ..... ေရတြင္းတူးရင္ေကာ ဟင္..."

ပညာရွိ

ပညာရွိႀကီးတစ္ဦးက သူ႔တပည့္အား မွာၾကားေနသည္....
"ငါ့တပည့္ ဆရာ့ကို ခပ္ျမင့္ျမင့္ စာအုပ္တစ္အုပ္ေပးကြာ "
တပည့္က ဆရာ့ဗီရိုထဲမွ အေတြးအေခၚစာအုပ္ကို ယူလာသည္...
"နိမ့္ေသးတယ္.... ျမင့္တာယူခဲ့"
ေနာက္တစ္ခါ ေဗဒင္ပညာ စာအုပ္ကို ယူေပးျပန္သည္...
"နိမ့္ေသးတယ္ "
ေနာက္တစ္ခါ ခႏၶာေဗဒ က်မ္းစာအုပ္ ယူလာေပးသည္.....
"နိမ့္ေသးတယ္"
ေနာက္တစ္ခါ နကၡတ္ပညာအေၾကာင္းစာအုပ္ကို ယူေပးျပန္သည္.....
"မရဘူး.... နိမ့္ေသးတယ္..."
တပည့္ျဖစ္သူ စိတ္ရႈပ္လာသျဖင့္ဆရာအားေမးသည္...
"ဆရာခင္ဗ်ား.... ဒီစာအုပ္ေတြက ဆရာ့ဆီမွာ ရွိတဲ့ အျမင့္ဆံုး
စာအုပ္ေတြပါခင္ဗ်ာ..... ဒါေတြကိုေတာင္ ဆရာက နိမ့္ေသးတယ္ဆိုေတာ့
ဘယ္လိုစာအုပ္မ်ိဳးကိုမ်ား အလိုရိွတာပါလဲခင္ဗ်ာ......"
"အိမ္း..... ေန႔လည္ တေရးတေမာ ေခါင္းခု အိပ္လို႔ရေအာင္ ျမင့္တဲ့
စာအုပ္လိုခ်င္တာကြ..." 

ဆရာႀကီး၏ ေနာက္ဆံုးေဆးလံုး

တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာ စုန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ ေသာင္းက်န္းေနေလသည္။ ရြာသားမ်ားသည္ ႀကံရာမရ သည့္ႏွင့္ တၿခားနယ္မွ အထက္လမ္းဆရာႀကီးကို သြားပင့္ၾကေလသည္။ မၾကာမွီ ထိုဆရာႀကီး ႏွင့္ သူ၏ တပည့္  ေရာက္လာ ကာ စုန္းမႀကီးကို ပညာၿပိဳင္ရန္ ခ်ိန္းေလသည္။ စုန္းမႀကီး ႏွင့္ ဆရာႀကီးတုိ႕သည္ ရြာ ထိပ္ရွိ  ကြင္းၿပင္တြင္ ပညာၿပိဳင္ၾကမည္ ၿဖစ္ေလရာ ရြာသားမ်ားလည္း ရြာလံုးကၽြတ္မွ် အားေပး ၾကေလ သည္။
ဆရာႀကီး- ဟယ္ စုန္းစုတ္ ဒီရြာက အၿမန္ထြက္သြားစမ္း
စုန္းမ- ဆရာစုတ္ နင္ကေရာ ဘယ္ေလာက္စြမ္းလို႕လည္း
ဆရာႀကီး- သိၾကေသးတာေပါ့
ဟုဆိုက သူတပည့္ ဘက္ကိုလွည့္ ၿပီး“ ေပးစမ္းငါ့ရဲ႕ ေဆးႀကိမ္လံုး “
တပည့္ထံမွ ေဆးႀကိမ္လံုးယူၿပီး ပါးစပ္က ဂါထာရြတ္ကာ ေဆးႀကိမ္လံုးၿဖင့္ ေၿမႀကီးကို ရိုက္လိုက္ ေလသည္။ သို႕ေသာ္ စုန္းမႀကီးက မၿဖံဳ။ ဘာမွမၿဖစ္သည့္ အၿပင္ တဟီးဟီး ေတာင္ရီေနေသးသည္။ ထိုအခါဆရာႀကီးက တပည့္ ေပးစမ္း ေရမန္း  ဟုဆိုကာ ေရမန္းၿဖင့္ ပက္ၿပန္ေလသည္။ သို႕ေသာ္ အခ်ည္း အႏွီး ပင္။ ဆရာႀကီး
၏တပည့္ၿဖစ္သူမွာ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြၿပန္ေနေလၿပီ။ ဆရာႀကီးမွ တဖန္ေဆးလံုး တစ္ လံုးထုတ္ၿပီး  မန္းၿပန္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ထိုေဆးလံုးၿဖင့္ ေပါက္လိုက္ေသာ္လည္း စုန္းမႀကီး မွာ မၿဖံဳေခ်။ ဆရာစုတ္နင့္ ပညာ ကုန္ၿပီလားဟုေတာင္ေမးေနေသးသည္။ တပည့္ၿဖစ္သူမွာ ေၿပးဖို႕ၿပင္ေန ေလၿပီ။ ဆရာႀကီးက  မေၾကာက္ရန္ေၿပာၿပီး “ေပးစမ္း ငါ့ ေဆးလြယ္အိတ္“ ဟုဆိုကာ တပည့္ ထံမွ လြယ္အိတ္ကို ယူ၍အထဲမွ
လက္သီးဆုတ္ခန္႕ ရွိေသာ ေဆးလံုးႀကီး တစ္လံုးကို ထုတ္ကာ ပါးစပ္နားေတ့ မန္းမႈတ္ၿပီး လွ်င္ စုန္းမႀကီး ထံသို႕ ပစ္ေပါက္ လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါမွ မီးလံုးႀကီးပြင့္ သြားၿပီး စုန္းမႀကီးမွာ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာၿဖစ္သြားေလေတာ့ သည္။ ရြာသူရြာ သားမ်ား မွာ ဆရာႀကီးကို အလြန္ အမင္း ယံုၾကည္ ေလးစားသြားၾကၿပီး လက္ေဆာင္ မ်ား စြာကန္ေတာ့ လိုက္ ၾကေလသည္။ အၿပန္ခရီးတြင္ တပည့္ကေမးေလသည္။ “ဆရာႀကီး ၊ ဆရာႀကီး  ေနာက္ဆံုးထုတ္လိုက္တဲ့ေဆးက ဘာလဲဗ်။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ခါမွ မၿမင္ဘူးပါလား“ ထိုအခါ ဆရာႀကီးက ေဘးဘီကို ၾကည့္ကာ ေလသံကို ႏွိမ့္လိုက္ၿပီး “ဘယ္သူ႕မွာ ေလွ်ာက္မေၿပာနဲ႕ ကြ အဲဒါ ဂ်ပန္ေတြဆီက လိုက္တဲ့ လက္ပစ္ဗံုး“ ဟူ၏။

သရဲ ထင္လို႕ပါ

တစ္ခါက လူတစ္ေယာက္သည္ မနက္ ေ၀လီေ၀လင္း အခ်ိန္တြင္ သခ်ၤ ိဳင္းကုန္းနားမွ ၿဖတ္သြားရာ ေၾကာက္ သၿဖင့္ သုတ္သုတ္ သြားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေနာက္မွာ သူ႕ေနာက္သို႕ ကပ္လိုက္လာေသာ ေၿခသံ ၾကားေလသည္။ သူသည္ ၾကက္သီး ေမႊးညင္းမ်ား ထလာကာ ပိုၿပီး ၿမန္ၿမန္ေလွ်ာက္ရာ ေနာက္က ေၿခသံ ကလည္း ပိုၿမန္လာေလသည္။ ေၿခသံက ကပ္လာသၿဖင့္ သူေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ ေခါင္းႀကီး ႀကီး ကုိယ္ လံုးေသးေသး သရဲကို ေတြ႕ရသၿဖင့္ ေအာင္မေလး ဟုေအာ္ကာ ေၾကာက္ေၾကာက္ ႏွင့္ သရဲေခါင္းကို ေၿခေထာက္ ႏွင့္ကန္ေၿပးေလသည္။ လူစလူနေတြ႕ေသာ ေနရာ ေရာက္မွ လူေတြက သူ႕ကို မနည္း ႏွာႏွပ္ ယူရေလသည္။ သူကရွင္းၿပသည္။ “သရဲႀကီး ဗ်ာ ေခါင္းက အႀကီးႀကီး ကိုယ္လံုးက ေသးေသးေလး“ အၿခားသူေတြလည္း ေက်ာခ်မ္းကုန္ ၾကေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ ေတာင္းအႀကီးႀကီး ရြက္ၿပီး ငိုမဲ့ ငိုမဲ့ ၿဖင့္ ေရာက္ လာကာ “ဒီလူႀကီး ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ့လူႀကီး ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္မွ သရဲေၾကာက္လို႕ သူ႕ေနာက္က ကပ္လိုက္ပါတယ္ ဆို ကၽြန္ေတာ့္ ကို ကန္ၿပီးထြက္ေၿပးတယ္“ ဟူ၏။ 

Source:  : forward mail 

ေဇာ္သိခၤ