ေက်နပ္မိေနမွာပါ

• သူငယ္ခ်င္းရယ္
• မင္းနဲ႔ ပက္သက္တဲ့အရာအားလံုးကို
• ငါ့မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ေတာင္ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိဘူးလား
• မင္းအတြက္ မာနေတြ ခ၀ါခ်ခဲ့တာေတာင္
• အမုန္းတခ်ိဳ႕နဲ႕
• ဒဏ္ရာတခ်ိဳ႕ သာျပန္ရခဲ့တယ္
• ဒါနဲ႕ေတာင္ မင္းကို ငါမမုန္းဘူးတဲ့
• မင္း ေတာင္းဆိုလိုက္စမ္းပါ
• မင္းအတြက္ ငါ အရာအားလံုးကို 
• ေပးဆပ္ဖို႕ အသင့္ရွိေနေလရဲ႕
• ငါ့ရင္ထဲက တမ္းတစြာနဲ႕ေခၚေနသံကို
• မင္းမၾကားလို႔ င့ါကိုထားခဲ့တာလား
• ငါေတာင္းဆိုလိုက္ပါရေစ
• မင္း ငါ့အခ်စ္ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳရင္
• တခ်က္ေလာက္ပဲ ငါ့ကို လွည့္ၾကည့္ခဲ့ရင္ကို....
• ငါ... အရာအားလံုးကို အတိုင္းအသိ
• ေက်နပ္မိေနမွာပဲ...။

ညီမေလး မုိး ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအေပၚမွာ ခ်စ္မိတဲ့ တစ္ဖက္သတ္အခ်စ္ ကဗ်ာ ေလးကုိ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ အားလံုးလည္း မွ်ေဝ ခံစားေပးရင္း........ ညီမေလး မုိး  လည္း ေမွ်ာ္လင့္ေသာ အခ်စ္ေတြ အျမန္ဆံုး ျပည့္လာ ႏုိင္ပါေစလုိ႕ ဆႏၵ ျပဳ လုိက္ပါတယ္.......။

ခင္မင္စြာျဖင့္...

ေဇာ္သိခၤ

ဝမး္ေတဘယ္လ္

ည (၁၁) နာရီေက်ာ္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လင္မယားျပန္ေရာက္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီညက ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းမူးလာတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႕ရဲ႕စီးပြားေရၚလုပ္ငန္းတစ္ခု ေအာင္ျမင္တဲ့အတြက္ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လင္မယားကုိ ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းမွာရွိတဲ့ အေကာင္းဆံုးဆုိတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္မွာ ညစာေကၽြးတယ္။ ၾကက္ေကာက္ရုိးမီးကင္လည္းပါတယ္။ ဘဲကင္လည္းပါတယ္။ ယုိးဒယားပံုစံခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ အစားအစာေတြ အစံုပါတယ္။ Black Label, Green Label လုိ႕ေခၚၾကတဲ့ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္ အရက္အေကာင္းစားေတြလည္းပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႕ၾကေတာ့ ေျပာၾကဆုိၾက ေသာက္ၾကစားၾကနဲ႕ အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာ္းပါတယ္။ စားေသာက္ဆုိင္ကလည္း စင္တင္ေတးဂီတပါေတာ့ ဦးေႏွာက္နဲ႕ ဝုိးတဝါးအလွကုိခံစားရင္း ည(၁၁) နာရီ ထုိးသြားပါေတာ့တယ္။

ကားကုိ ျဖည္းျဖည္းေလးေမာင္းၿပီး ျပန္ခဲ့တယ္။ အိမေရာက္ေတာ့ အေဖမအိပ္ေသးဘူး။ အေဖက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေစာင့္ေနတာျဖစ္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း အိမ္ကုိေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဝင္အိပ္လုိက္ၾကတယ္။

………..

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အိမ္မွာ ထံုးစံတစ္ခု၇ွိတယ္။ နံနက္ ၆ နာရီဆုိရင္ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ အတူတူဝုိင္းဖြဲ႕ၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ၾကရတယ္။ စကားေျပာၾကရတယ္။ ၿပီးမွ အလုပ္သြားၾကရတယ္။ အဲ့ဒီေန႕မနက္မွာ မေန႕ညက အေၾကာင္းေျပာျဖစ္တယ္။

``အေဖေရ.. သိလား။ ေက်ာ္ႏုိင္ႀကီးေလ.. ေရနံေမွာ္ေအာင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေန႕ညက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကုိ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္`` ေပးတယ္ အေဖရ။ ေကာင္းလုိက္တဲ့ အစားအစာေတြ။ အရက္ဆုိတာကလည္း အပ်ံစား။ အဝေသာက္လုိ႕ရတယ္``

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက ဝင္ေျပာတယ္။

``ၾကက္ေကာက္ရုိးမီးကင္ဆုိတာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ။ ယိုးဒယားအစားအစာေတြကလည္း ``ရွယ္``ပဲ ေကာင္းလုိက္တာ လြန္ေရာ``

``ဟုတ္ပါတယ္ အေဖရေက်ာ္ႏုိင္ႀကီးရဲ႕ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကေတာ့ တစ္သက္မေမ့စရာပါပဲ.. အေဖရာ``

အေဖ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ စကားကုိ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕ နားေထာင္ေနပါတယ္။

``Green Label ဆုိတာ အရက္လုိ႕သာ ေျပာတာပါ။ တအားႀကီး မမူးဘူးဗ်။ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္အရက္မုိ႕လားမသိဘူး။ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႕ ရစ္တစ္တစ္ကေလး။ မနက္အိပ္ရာထေတာ့လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူးဗ်.. အေဖရ သိလား``

ဒီအခ်ိန္မွာ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စကား စ, ေျပာပါတယ္။

``ေက်ာ္ႏုိင္ဆုိတာ ၂၂လမ္းက ေက်ာ္ႏုိင္ကုိ ေျပာတာလား။ ဝမ္းသာပါတယ္ကြာ။ မင္းတုိ႕တစ္ေတြ အဲ့ဒီလုိႀကီးပြားၾကတာ၊ ေပ်ာ္ႏုိင္ၾကတာ၊ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္ၾကတာ။ ဒါေပမယ့္တစ္ခုေတာ့ သတိေပးစရာရွိတယ္``

အေဖဟာ..ေကာ္ဖီကုိ ေသာက္လုိက္တယ္။ သားသမီးေတြနဲ႕ ေျမးေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းလုိက္ၿပီး ၾကည့္တယ္။ စုိက္ၾကည့္တယ္။

``အားလံုးေသခ်ာနားေထာင္ၾက။ ငါ့သားႀကီးက ေျပာတယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေကၽြးတဲ့ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္`` ဘယ္လုိေကာင္းေၾကာင္း၊ ဘယ္လုိ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ ဘယ္လုိေပ်ာ္စရာေကာင္းေၾကာင္း၊ အားလံုးၾကားၾကတယ္နာ္``

``ဟုတ္ကဲ့.. အေဖ``

``ေက်ာ္ႏုိင္ရဲ႕ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ရေကာင္းမွန္းသိတယ္။ တစ္သက္ မေမ့ႏုိင္ဘူးလုိ႕လည္း ေျပာတယ္။ တကယ္ကို ဝမ္းပန္းတသာႀကီး အူလွဳိက္သဲလွဳိက္ခံစားၿပီးေျပာတယ္။ ဟုတ္ရဲ႕လား.. ငါ့သားႀကီး``

``ဟုတ္ပါတယ္.. အေဖ``

``ဒါဆုိရင္ မင္းတုိ႕အားလံုးကုိ ငါေမးမယ္။ မင္းတုိ႕တစ္ေတြကို ငါတုိ႕ မိဘႏွစ္ပါးက ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``မကဘူး။ ``သရီးေတ ဘယ္လ္`` ေကၽြးေနတယ္။ ေကၽြးခဲ့တယ္။ ေကၽြးေနဦးမွၾ။ မင္းတုိ႕ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားေသာက္ေနတာေတြ႕ရရင္ ငါတုိ႕အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ မင္းတုိ႕ အဲ့ဒီလုိ ေန႕တုိင္းတစ္ေန႕ကုိ ``သရီးေတဘယ္လ္`` စားေနၾကတာကိုေတာ့ အခုလုိဝမ္းပန္းတသာႀကီးေျပာဖုိ႕ သတိမရၾကဘူးေနာ္``

ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္လန္႕သြားတယ္။ အေဖရဲ႕ မ်က္လံုးမွာ အဓိပၸာယ္ေတြရွိေနတယ္။ အေဖက ဆက္ေျပာတယ္။

ျမန္မာစကားပံုမွာ ``တစ္လုပ္စားဖူး သူ႕ေက်းဇူး``ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သိၾကပါတယ္။ ထမင္းအလုတ္ေပါင္းမ်ားစြာေကၽြးခဲ့တဲ့၊ ေကၽြးေနဦးမယ့္ အေဖတုိ႕၊ အေမတုိ႕ရဲ႕ ေက်းဇူးကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မေတြးမိၾကဘူးေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေကၽြးတဲ့ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကိုေတာ့ ရင္ထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္မိတယ္။ အေဖနဲ႕ အေမေကၽြးေနတဲ့ ``ေတဘယ္လ္`` မ်ားစြာကုိေတာ့ ရင္ထဲမွာ မွတ္တမ္းမတင္မိခဲ့ဘူး။

``တစ္သက္မွာ တစ္ခါေလာက္သာေကၽြးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္လုိက္ၾကတာေျပာလုိ႕ကုိ မဝၾကဘူး။ တစ္သက္လံုး ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ဒီစားပြဲခံုေပၚမွာ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ ေကၽြးခဲ့တဲ့ အေဖတုိ႕ အေမတုိ႕ရဲ႕ ``ေတဘယ္လ္`` ေတြကုိ မင္းတုိ႕ တန္ဖုိးမထားၾကဘူးေနာ္``

အေဖေျပာမွ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိေတာ့တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အေဖနဲ႕ အေမေကၽြးခဲ့တဲ့ ထမင္းေတြနည္းမွ မနည္းဘဲ။ ``ေတဘယ္လ္``ေပါင္းမ်ားစြာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕စားခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။ ေနာင္လည္း စားေနဦးမွာပဲ။

ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႕ မေတြးမိၾကတာလဲ။ မစဥ္းစားမိၾကတာလဲ။ မေျပာမိၾကတာလဲ။ ျမန္မာစကားပံုမွာ ``တစ္လုတ္စားဖူးသူ႕ေက်းဇူး`` ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သိၾကပါတယ္။ ထမင္းအလုပ္ေပါင္း မ်ားစြာေကၽြးေနဦးမယ့္ အေဖတုိ႕၊ အေမတုိ႕ရဲ႕ ေက်းဇူးကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မေတြးမိၾကဘူးေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေကၽြးတဲ့ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကုိေတာ့ ရင္ထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္မိတယ္။ အေဖနဲ႕ အေမေကၽြးေနတဲ့ ``ေတဘယ္လ္``မ်ားစြာကုိေတာ့ ရင္ထဲမွာမွတ္တမ္းမတင္မိခဲ့ဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာကုိ ေနာင္တမ်ားစြာျဖင့္ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေတြးၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ……။

``ဝမ္းေတဘယ္လ္`` ဆုိေသာ စာစုေလးမ်ားကို ဦးဘုန္း(ဓာတု) ၏  ``တြင္း``ဆုိေသာ စာလုပ္မွ ျပန္လည္ေရးသား ေဖာ္ျပလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဒီစာစုေလး မ်ားကုိ ဖတ္မိၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ တေတြလည္း ေတဘယ္လ္ ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာကုိ ေကၽြးေနၾကတဲ့ ေဖေဖတုိ႕ ေမေမတုိ႕ ရဲ႕ ေတဘယ္လ္ ေတြ ကုိ အၿမဲတမ္း အမွတ္ရေနၾကပါေစလုိ႕ ဆႏၵျပဳရင္း..........။

ခင္မင္စြာျဖင့္...

ေဇာ္သိခၤ

ဒူးရင္းသီးပံုျပင္

ရုပ္ေသးပညာရွင္ ေဒၚမမႏုိင္ရဲ႕ ရုပ္ေသးရုံမွာ တနဂၤေႏြေန႕တုိင္း ``ဟက္ပီးဆန္းေဒး`` က်င္းပတယ္။ သီခ်င္းေတြဆုိၾကတယ္။ သီခ်င္းေတြက ေရဒီယုိသီခ်င္းေဟာင္းေတြမ်ားပါတယ္။ ၿမိဳ႕မသီခ်င္းေတြကလည္း ပါတယ္။ သီခ်င္းလာၿပီးဆုိၾကတဲ့သူေတြလည္း မႏၱေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးေတြ မ်ားပါတယ္။ ေပ်ာ္စရာလည္း ေကာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လုိ အသက္အရြယ္ေတြအတြက္ စိတ္ဖိစီးမွဳသက္သာေစပါတယ္။ အလုပ္ထဲမွာ စိတ္ေတြနစ္ၿပီး တစ္ပတ္လံုး အလုပ္လုပ္ခဲ့သမွ် ``ဟက္ပီးဆန္းေဒး`` မွာ သီခ်င္းဆုိရင္း ဖြင့္ထုတ္ပစ္လုိက္တယ္။

ဒီလုိနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕မွာ အခ်ိန္တုိအတြင္း `` သူငယ္ခ်င္း`` ေတြ အမ်ားႀကီးတုိးလာပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဝါဆုိလျပည့္ေန႕က ဆရာမရုပ္ေသး ပညာရွင္ ေဒၚမမႏုိင္ရယ္၊ စာေရးဆရာမယဥ္ယဥ္ႏုရယ္၊ စာေရးဆရာမ သင္းသင္းရယ္၊ စာေရးဆရာမ ခင္ေလးငယ္ရယ္၊ စာေရးဆရာ ဦးရာစုိးရယ္ ၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ မႏၱေလး ကန္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ျပည္ႀကီးမြန္ေဖာင္ေတာ္မွာ နံနက္စာစားရင္း စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္။

အဲဒီေန႕မွာ ``သူငယ္ခ်င္း``ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ကုိ ေပၚလြင္ေစတဲ့ ``ဒူးရင္းသီး``ပံုျပင္ကုိကၽြန္ေတာ္ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။

ပံုျပင္ေလးက ဒီလုိပါ။

*******

တစ္ခါတုန္းကေပါ့……။

သူငယ္ခ်င္း အေယာက္ (၃၀)ဟာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႕အတူ ေတာစပ္တစ္ေနရာကို ေလ့လာေရး ခရီးထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆုိေတာ့ .. ေဆာ့ၾကတာေပါ့။ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိလည္း ေလ့လာၾကတယ္။ ပန္းပင္ေတြအေၾကာင္း သစ္ပင္ေတြအေၾကာင္း၊ လိပ္ျပာေလးေတြအေၾကာင္းေျပာၾကတယ္။ ပါဆယ္ဂိမ္းကစားၾကတယ္။ ပါလာတဲ့ ထမင္းဘူးေတြ ဖြင့္စားၾကတယ္။ ဒီ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ဟာ လွပတဲ့ လိပ္ျပာေလးေတြကို လုိက္ၿပီးၾကည့္ရင္း ေတာစပ္ကေန ေတာထဲကုိေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ လိပ္ျပာေလးေတြလည္း လွေတာ့.. လိပ္ျပာေလးေတြထဲပဲ စိတ္ကေရာက္ေနတယ္။ ကုိယ္လာတဲ့လမ္းကုိ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ဒီလုိနဲ႕ ညေနေစာင္းလုိ႕ စုရပ္ကုိျပန္ၾကမယ္လည္းလုပ္ေရာ မျပန္တက္ၾကေတာ့ဘူး။ သူငယ္ခ်င္း  သံုးေယာက္ဟာ ထင္ရာျမင္ရာ စမ္းမွန္းၿပီး စုရပ္ကုိ ျပန္လာၾကတယ္။

သူတုိ႕လာတဲ့လမ္းဟာ စုရပ္ကုိ မေရာက္ဘဲ ေတာနက္ထဲကုိပဲ တျဖည္းျဖည္းေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။

ညေနခင္းေရာက္လာေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ေမွာင္လာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ တစ္ေယာက္လက္ကုိ တစ္ေယာက္တြဲလုိ႕လမ္းရွာရင္း ခရီးဆက္ခဲ့ပါေတာ့မယ္။

ညဟာ ေတာ္ေတာ္ကုိ ေမွာင္လာတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ မီးတုတ္ေတြကိုင္လုိ႕ လူတစ္စုကုိ သူတုိ႕ျမင္လုိက္တယ္။ သူတုိ႕ကုိလုိက္ရွာေနတဲ့ အဖြဲ႕ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အနီးနား လည္းေရာက္ေရာ အဲ့ဒီလူစုဟာ လုိက္ရွာေနတဲ့သူေတြ မဟုတ္ဘဲ လူရုိင္းေတြျဖစ္ေနတယ္။ လူရုိင္းေတြဟာ သူတုိ႕ကုိ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းပဲ ႏြယ္ႀကိဳးေတြနဲ႕တုပ္လုိက္တယ္။ ေျခေထာက္နဲ႕ ကန္တယ္။ သူတုိ႕နားမလည္တဲ့စကားေတြနဲ႕ သူတုိ႕ကုိ ေျပာတယ္။ ဖမ္းသြားၾကတယ္ေပါ့။

ဒီလုိနဲ႕ တစ္ညလံုးလမ္းေလွ်ာက္လုိက္ရတာ မုိးလင္းသြားေရာဆုိပါေတာ့။ မုိးလင္းေတာ့လည္း ဆက္ၿပီး  ေလွ်ာက္ရျပန္တယ္။ လမ္းမွာေတြ႕တဲ့ အသီးေတြကိုခူးစား။ ေတြ႕တဲ့ေရကုိေသာက္။ ခရီးဆက္လုိက္တာ ႏွစ္ညအိပ္ေလာက္ၾကာမွာလူရုိင္းေတြေနတဲ့ ရြာကိုိေရာက္ပါေတာ့တယ္။

ရြာကိုလည္းေရာက္ေရာ  ရြာလူႀကီးလုိ႕ထင္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးက အဲ့ဒီ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ကုိ လွံႀကီးနဲ႕ရြယ္တယ္။ ခ်ိန္တယ္၊ သတ္ပစ္မယ္ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ``လူ`` စကားနည္းနည္းေျပာတက္တဲ့ စကားျပန္ တစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။

``ငါတုိ႕ လူႀကီးကေျပာတယ္။ ငါတုိ႕ရြာမွာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကံၾကမၼာကုိ စမ္းသပ္တဲ့နည္းရွိတယ္။ ကံေကာင္းရင္ အသက္ရွင္မယ္။ ကံဆုိးရင္  အသက္ေသမယ္။ စမ္းသပ္တဲ့နည္းကလည္း မခက္ဘူး။ ဟုိမယ္.. ေတြ႕လား။ ဥယ်ဥ္ၿခံထဲမွာ သစ္သီးပင္ေတြ စုိက္ထားတယ္။ အဲ့ဒီ သစ္သီးပင္ေတြထဲက အမ်ဳိးအစားတူတဲ့ သစ္သီး (၁၀)လံုးခူးခဲ့ရမယ္။ မင္းတုိ႕ခူးခဲ့တဲ့ သစ္သီးေပၚမူတည္ၿပီး မင္းတုိ႕ရဲ႕ အသက္နဲ႕ ကံၾကမၼာကုိဆံုးျဖတ္မယ္။ ကဲ မင္းတုိ႕သံုးေယာက္ႏွစ္သက္ရာ အမ်ဳိးအစားတူ သစ္သီး(၁၀)လံုးစီခူးခဲ့၊ သြားၾက``

သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ဟာ ဥယ်ာဥ္ၿခံထဲကုိ အေျပးအလႊားပဲ သြားၾကပါတယ္။

ပထမဆံုးတစ္ေယာက္က ပန္းသီး(၁၀)လံုး ခူးလာတယ္။ စကားျပန္ကေျပာတယ္။

``အဲ့ဒီ ပန္းသီး(၁၀) လံုးကို အသံမထြက္ဘဲ အလံုးလုိက္မ်ဳိခ်ရမယ္။ အသံထြက္ရင္ သတ္မယ္၊ အသံမထြက္ရင္ အသက္ရွင္မယ္``

စဥ္းစားၾကည့္ၾကစမ္းပါဗ်။ ပန္းသီး(၁၀)လံုး။ အလံုးလုိက္ ဘယ္လုိလုပ္မ်ဳိႏုိင္မွာလဲ။ ဒီလုိနဲ႕ အသတ္ခံရေရာဆုိပါေတာ့။ အသက္ထြက္ထြက္ခ်င္းပဲ သူဟာ ငရဲျပည္ကုိ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဒုတိယသူငယ္ခ်င္းက စပ်စ္သီး (၁၀)လံုးခူးၿပီးေရာက္လာတယ္။ ထံုးစံအတုိင္းပဲ စကားျပန္ကေျပာတယ္။

``စပ်စ္သီး ၉၁၀)လံုးကို အသံမထြက္ဘဲ အလံုးလုိက္မ်ဳိခ်ရမယ္။ အသံထြက္ရင္သတ္မယ္။ အသံမထြက္ရင္ မင္းအသက္ရွင္မယ္``

စပ်စ္သီးဆုိတာေသးေသးေလးေတြဆုိေတာ့ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး အသံမထြက္ဘဲ မ်ဳိခ်ပါေတာ့မယ္။ ဒီလုိနဲ႕ (၉)လံုးေျမာက္အေရာက္မွာ အသံထြက္ၿပီး ``ရယ္`` လုိက္တယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ အသတ္ခံရပါေလာေရာ။ ဒီေကာင္လည္း ခ်က္ခ်င္း ဆုိသလုိပဲ ငရဲျပည္ကုိေရာက္သြားတယ္။

ငရဲျပည္မွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေတြ႕ၾကေတာ့.. ပထမ သူငယ္ခ်င္းက ေမးတယ္။

`ေဟ့ေကာင္ မင္းဘာအသီးစားလုိ႕ အသတ္ခံရတာလဲကြ``

``စပ်စ္သီးကြ`

``ဟ.. စပ်စ္သီး (၁၀)လံုးမ်ား အသံထြက္ေအာင္ စားရတယ္လုိ႕ကြ။ ငါကေတာ့ .. ပန္းသီးမုိ႕ အသတ္ခံရတာ။ အံ့ၾသပါ့ကြ``

``မင္းဘာသိလုိ႕လဲ။ ငါက.. စပ်စ္သီးကို အသံမထြက္ဘဲ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးမ်ဳိခ်ေနတုန္း ဟုိအေကာင္ ဘာအသီးေတြခူးၿပီး ေျပးလာတယ္မွတ္တုန္း သူ႕ကုိၾကည့္ၿပီး ငါအသံထြက္ ``ရယ္``မိလုိ႕ အသတ္ခံရတာ``

``ဒီေကာင္က.. ဘာအသီး (၁၀)လံုး ခူးလာလို႕တံုးကြ``

``ဒူးရင္းသီး (၁၀)လံုး ခူးလာတယ္တဲ့ကြာ``

ငရဲျပည္ေရာက္ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ တဟားဟားနဲ႕ ရယ္လုိက္ၾကေတာ့တယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တတိယသူငယ္ခ်င္း ငရဲျပည္ကုိေရာက္လာတယ္။

``မင္းတုိ႕ကမွ မင္းတုိ႕ခူးလာတဲ့အသီး စားခြင့္ရေသးတယ္။ ငါကေတာ့ ငါခူးလာတဲ့အသီး မစားရဘဲ အသတ္ခံရတာကြ``

သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ငရဲျပည္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႀကီး ရယ္ေမာ္လုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။

*******

သူငယ္ခ်င္းဆုိတာာ ဒီလုိမ်ဳိးပါ။

ပန္းသီးပဲ စားရစားရ၊ စပ်စ္သီးပဲ စားရစားရ၊ ဒူးရင္းသီးပဲ စားရစားရ ဘယ္ဘဝပဲေရာက္ေရာက္၊ ဘယ္အေျခအေနပဲေရာက္ေရာက္၊ ဘယ္လုိစည္းစိမ္ေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္ပုိင္ဆုိင္ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာသူငယ္ခ်င္းပဲ ျဖစ္သင့္တယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အၾကားမွာ ဂုဏ္ေတြ၊ အရွိန္အဝါေတြ၊ ေအာင္ျမင္မွဳေတြ၊ ပုိင္ဆုိင္မွဳေတြနဲ႕ စည္းျခားမထားသင့္ဘူး။ အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲေပါ့ဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ့္ပံုျပင္ကုိ သူတုိ႕နားေထာင္ၾကရင္း တဝါးဝါး၊ တဟားဟားနဲ႕ ရယ္ေမာၾကၿပီး နံနက္စာ စားလုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။

တကယ္ေတာ့.. သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ…

ရင္ဖြင့္ေဖာ္ ရင္ဖြင့္ဖတ္၊ ေပ်ာ္ေဖာ္ေပ်ာ္ဖက္၊ ခ်စ္ေဖာ္ခ်စ္ဖက္၊ စိတ္ရဲ႕ခ်မ္းသာမွဳကို အမ်ဳိးမ်ဳိးပံုေဖာ္ေပးႏုိင္တဲ့ သဘာဝက  ဖန္တီးထားတဲ့ လူသားေတြပဲ မဟုတ္ပါလားခင္ဗ်ာ…။ 

********

ဒီ ဒူးရင္းသီး ပံုျပင္ ေလးက ေတာ့ ဦးဘုန္း(ဓာတု) ရဲ႕ ``တြင္း`` ဆုိေသာ စာအုပ္မွ ေခါင္းစဥ္ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ စီေဘာက္မွာ ကုိသူရိန္က အဲဒီပံုျပင္ေလး ကုိလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြဖတ္ရေအာင္လုိ႕ တင္ေပးပါဆုိလုိ႕  ။ သူေျပာၿပီးခ်င္းမွာပဲ ေဘးမွာ စာအုပ္ အလြယ္တကူ ရွိေနတာရယ္ အခ်ိန္ေလး ရေနတာရယ္ေၾကာင့္  ခ်က္ျခင္း ေကာက္ရုိက္ၿပီး တင္ေပးလုိက္တာပါ။ အြန္လုိင္း မွ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အတြက္ ျပန္လည္ မွ်ေဝလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီပံုျပင္ေလး နဲ႕ ပံုစံတူ ကုိလည္း အြန္လုိင္းက ေဖာ္ဝါ့ ေမးလ္ေတြမွာ မၾကာခဏ ဖတ္ဖူးၾကလိမ့္မယ္လုိ႕ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီေမးလ္ေတြကေတာ့ ဟာသ သေဘာမ်ဳိးနဲ႕ ေရးထားတာ သက္သက္ပါ။ ဘာအဓိပၸာယ္မွ မပါပါဘူး။  အခု ပံုျပင္ေလးကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ဆုိတဲ့ အေျခအေနအေနမွာ ဘယ္လုိ အေျခ အေနပဲ ေရာက္ေရာက္ သူငယ္ခ်င္း ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ေလးကို  အႏွစ္သာရ ရွိရွိ ဖြင့္ဆုိထားတာ  ကုိ ျပခ်င္တဲ့ သေဘာမ်ဳိးပါ။ 

ခင္မင္စြာျဖင့္... 

ေဇာ္သိခၤ

ရင္ခံုသံရဲ႕ ေနာက္ဆံုး

ေကာင္ေလးရယ္

မတူညီႏိုင္တဲ့ အေျခအေနႏွစ္ခုၾကားမွာ

ငါတို႕ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္ေနာ္

မင္းမေပးခဲဲ့တဲ့ေပ်ာ္ရြင္မူထက္

ေပးခဲ့တဲ့ဒဏ္ရာေတြက 

ပိုမ်ားေနမယ္ထင္တယ္

မင္းအနားမွာေနျပီး စကားလက္ဆံုေျပာေနၾကတဲ့

အခ်ိန္မွာဆုိရင္ မင္းကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႕

ရိုးသားစြာေပါ့ ငါကေတာ့ လိုရာဆြဲေတြးျပီး ေပ်ာ္ေနမိတယ္

ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုေျပာေျပာ

ငါ့ႏွလံုသားထဲမွာ မင္းကိုအခ်ိန္တိုင္း

တမ္းတေနဦးမွာပဲ

ဒါကို ရူးတယ္ေျပာလည္းငါ လက္ခံေပမယ့္ မင္းကေတ့ာ ငါ့ကို

ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ေတြးတယ္လို ႔ မသတ္မွတ္လိုက္ပါနဲ႕ေနာ္

ငါ့ႏွလံုးသားထဲက ေၾကကဲြစြာနဲ႕

မင္းကို တမ္းတစြာနဲ႕ ေခၚေနသံကို

မင္းၾကားမယ္ဆိုရင္

အခ်စ္စစ္မဟုတ္ေတာင္ 

အခ်စ္အတုေယာင္ေလးျဖစ္ျဖစ္ေပးရင္ေတာင္

ငါ ေက်နပ္စြာ လက္ခံမိမွာပဲ သူငယ္ခ်င္းရယ္

ရင္ခုန္သံရဲ႕ ေနာက္ဆံုး

အခ်ိန္တိုင္း မင္းဆီက

ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့

အခ်စ္ေတြ ျပန္မရတဲ့အခါ 

ကြဲေၾကသြားတဲ့

ရင္ထဲက တစံုတရာရဲ႕

အတိုင္းအတာက

ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ လူထက္

ဘယ္သူပိုျပီးသိႏိုင္မွာလဲ

အေတြးနဲ႕ ေတာင္ ငါမခံစားႏိုင္ေပမယ့္

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ငါ့ဘ၀ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိ

အသက္သြင္းေနမိမွာပဲ

ေနာက္ဆံုး အိပ္မက္ေလးအျဖစ္

မင္းအခ်စ္ေတြကို ငါ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရတဲ့အထိေပါ့...။

ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ အြန္လုိင္းမွ ညီမေလး မုိး ကေနမွ သူကုိယ္တုိင္ ပထမဆံုး ေရးထားတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကဗ်ာေလးကုိ တင္ေပးပါဆုိလုိ႕ တင္ေပးလုိက္တာပါ။  ညီမေလး မုိး က သူ႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြနဲ႕ ေရးဖြဲ႕ ထားတဲ့ အတြက္ သူ႕ ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား အျမန္ဆံုး ျပည့္ဝႏုိင္ၿပီးေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ အခ်စ္ေတြကိုလည္းအျမန္ဆံုး ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ ရပါေစလုိ႕ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္ဗ်ာ...။ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ အားလံုးလည္း စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာမ်ား ပုိင္ဆုိင္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႕ ဆႏၵျပဳရင္း.........။

ခင္မင္စြာျဖင့္...

ေဇာ္သိခၤ

Pop-up window ေလးနဲ႕ ေမးလ္ပုိ႕မယ္

ဒီတစ္ခါေျပာမွာကေတာ့ အလြယ္ကူဆံုးနည္းလမ္းေလး တစ္ခုပါ။ ဘာလဲ ဆုိေတာ့ Gmail မွာ ဝင္ထားၿပီးရင္ ေမးလ္ ထဲမွာ စာေတြဖတ္ေနရင္း  အေၾကာင္းတစ္စံုတစ္ရာေၾကာင့္ အေရးတစ္ႀကီး  ေမးလ္ ပုိ႕စရာ ေပၚလာတယ္ဆုိရင္ Compose mail ကိုသြားၿပီး ပုိ႕လုိက္ရင္..... ေစာေစာက ဖတ္ေနတဲ့ စာေတြဟာ အစကေန ျပန္ဖြင့္ရၿပီးေတာ့ ဖတ္ေနတဲ့ ေနရာကုိလည္း ျပန္ရွာ ရတာ အလုပ္ရွုပ္ပါတယ္။  ေကာ္နက္ရွင္က ေႏွးေနတယ္ဆုိရင္ ပုိၿပီး စိတ္ညစ္ရတက္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီလုိ အေျခအေနမ်ဳိးမွာ ေမးလ္ ပုိ႕ခ်င္တယ္ဆုိရင္... ဖတ္ေနတဲ့ စာေတြလည္း ေပ်ာက္မသြားေအာင္လုိ႕  Pop-up window ေလးေခၚၿပီး ပုိ႕လုိက္လုိ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Compose mail ရဲ႕ Pop-up window ေလးကုိ ဘယ္လုိေခၚမလဲ ဆုိရင္.... ကီးဘုတ္ေပၚမွာ ရွိတဲ့ Shift ကီးေလးကုို  ႏွိပ္ထားၿပီးေတာ့ ဖြင့္ထားတဲ့ ေမးလ္ထဲက Compose mail ကုိႏွိပ္လုိက္ပါ။ ဒါဆုိရင္  Compose mail ရဲ႕ Pop-up window ေလးတက္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိ ေမးလ္ပုိ႕ဖုိ႕ အုိေက သြားပါၿပီ။ ေအာက္က ပံုေလးလုိ ျဖစ္လာပါမယ္....

လြယ္မွလြယ္ေနာ္......။ အားလံုး အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာ နဲ႕ ေမးလ္ ပုိ႕ ႏုိင္ၾကပါေစခင္ဗ်ာ....။

ခင္မင္စြာျဖင့္...

ေဇာ္သိခၤ

Gmail တစ္ခုထဲမွ တစ္ျခား Mail လိပ္စာနဲ႕ ေမးလ္ ပုိ႕ၾကရေအာင္

အခုတစ္ခါ ေျပာမွာကေတာ့ အီးေမးလ္ အေကာင့္ေတြ အမ်ားႀကီးကေန ေမးလ္ပုိ႕ေနရေသာ သူေတြအတြက္ ပုိ႕တဲ့ ေမးလ္ အမ်ားႀကီးကုိ အကုန္ တစ္ခုခ်င္း ဝင္ၿပီး ပုိ႕စရာမလုိေအာင္လုိ႕ပါ။ ေမးလ္တစ္ခုထဲ မွာ ဝင္ထားၿပီးေတာ့ အဲဒီေမးလ္ကေန မွတဆင့္ လက္ခံတဲ့ ဆီမွာ ဘယ္ေမးလ္လိပ္စာနဲ႕ ေရာက္သြားေစခ်င္သလဲ..  ဝင္ထားတဲ့ ေမးလ္ထဲမွာ From ဆုိတဲ့ Function ေလးတစ္ခု ပုိလာတာပါ။ အဲဒီ From ဆုိတဲ့ ေနရာမွာ ကုိယ္ဘယ္ ေမးလ္က ေနပုိ႕မလဲ ဆုိတာကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ပို႕လုိ႕ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ပုိ႕လုိ႕ ရဖုိ႕အတြက္ ျပဳလုပ္ရမယ့္ အဆင့္ေလးေတြကေတာ့... 

၁။ ထံုးစံ အတုိင္းပဲ.. Setting ထဲကုိသြားပါမယ္။ အဲဒီကေနမွ Accounts and Import ကုိသြားလုိက္ပါ။ 

၂။ အဲဒီထဲမွာ Send mail from another address ကုိေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ ႏွိပ္လုိက္ပါ။

၃။ ၿပီးရင္ ေအာက္က ပံုအတုိင္း ကုိယ္ သြားမဖြင့္ေတာ့ပဲ အဲဒီလိပ္စာနဲ႕ ပုိ႕ခ်င္တဲ့ ေမးလိပ္စာနဲ႕ နာမည္ကုိရုိက္ထည့္ပါ။

၄။ ရုိက္ထည့္ၿပီးရင္ Next Step ကုိႏွိပ္ပါ။ ၿပီးရင္ Confirmation Code ေတာင္းပါလိမ့္မယ္. ေစာေစာထည့္လိုက္တဲ့ ေမးလ္လိပ္စာထဲမွာ သြားယူလုိက္ပါ။ အဲဒီကုဒ္ေလး ထည့္ၿပီးေတာ့ Verify ႏွိပ္လုိက္ရင္ ရသြားပါၿပီ။

အဲဒီအတုိင္းပါပဲ.. ကုိယ့္မွာ ေမးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီေမးေတြရဲ႕ လိပ္စာေတြကုိ အခုလုိေလး လုပ္ထားလိုက္ရင္ ေမးလ္တစ္ခုထည္း ဖြင့္ထားတာနဲ႕ ဘယ္ေမးလ္ကေန ပုိ႕ခ်င္လဲ ၊။ Compose mail ကုိသြားၿပီး ကုိယ္ ပုိ႕ခ်င္တဲ့ ေမးလ္ကုိ From ေနရာမွာ ေရြးေပးလုိက္ယံုပါပဲ။

 ထုိနည္းတူစြာပဲ... Gmail မွ မဟုတ္ပါဘူး တစ္ျခား Hotmail , Yahoo mail စသည္ျဖင့္ ဘယ္ေမးလ္ လိပ္စာနဲ႕ပဲ ပုိ႕ပုိ႕ .... အားလံုးပုိ႕လုိ႕ရပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ ဝင္ဖုိ႕ ခက္တဲ့ လိပ္စာေတြဆုိ ပုိၿပီး အဆင္ေျပတာေပါ့ဗ်ာ..။ အဲဒီလုိ ခက္ခဲတဲ့ ေမးလ္ေတြအတြက္ ဝင္ဖတ္ဖုိ႕ဆုိတာကေတာ့... အဆင္ေျပတဲ့ နည္းနဲ႕ပဲ ဝင္ဖတ္ၾကေပါ့ဗ်ာ..။

မသိေသးေသာသူမ်ားအတြက္ရည္ရြယ္၍ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အားလံုး အဆင္ေျပ ၾကပါေစဗ်ာ...။

ခင္မင္စြာျဖင့္....

ေဇာ္သိခၤ

Browser တစ္ခုထဲမွာ Gmail သံုးခု ဖြင့္သံုးရေအာင္

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သံုးေနၾကေသာ Gmail မ်ားကုိ  Mozilla firefox တစ္ခုဖြင့္ၿပီး ေမးလ္ဝင္စစ္ေနမယ္ လူမသိေအာင္ Invisible လုပ္ၿပီးခ်က္ေနမယ္ ဆုိရင္ တစ္ျခားေမးလ္ တစ္ခုကုိ ဖြင့္ခ်င္တဲ့ အခါမွာ  အဲဒီေမာ္ဇီလာမွာပဲ ဖြင့္သံုးလုိ႕ မရဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တျခား Browser ေတြျဖစ္တဲ့ IE တုိ႕ Flock စသည္ျဖင့္ ေနာက္ထပ္ Browser တစ္ခုခု နဲ႕ဖြင့္ၿပီးမွ သံုးေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟုိဘက္ေျပာင္းဖြင့္လုိက္ ဒီဘက္ေျပာင္းဖြင့္လုိက္နဲ႕ဆုိေတာ့ အလုပ္ရွဳပ္ပါတယ္။ အခုအဲဒီလုိ အလုပ္မရွဳပ္ေအာင္လုိ႕ ေမာ္ဇီလာ တစ္ခုထဲမွာ ပဲ ေမးလ္သံုးခု တစ္ၿပိဳင္ထဲ ဝင္ၿပီး သံုးလုိ႕ ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ရေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ဆုိတဲ့ နည္းလမ္းေလးေတြကို ေျပာျပေပးပါမယ္။ 

၁။ Gmail ကုိ Password ေျပာင္းတဲ့ အဆင့္အတုိင္း သြားပါမယ္။ 

Setting ကုိသြားမယ္။ ၿပီးရင္ Accounts and Import ကုိသြားပါ။ ၿပီးရင္ေအာက္နားက Google Account Setting ႏွိပ္လုိက္တဲ့ အခါမွာ  Change Password ဆုိတဲ့ အဆင့္ကုိေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ၾကည့္လုိုက္ပါ။  Multiple Sign-in  Off - Edit  ဆုိတာေလး ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ ေအာက္က ပံုေလးကုိၾကည့္ပါ။ 

၂။ Edit ႏွိပ္လုိက္ရင္ ေအာက္နားမွာ *Off - Use one google account at a time. ဆုိၿပီး Off လုပ္ထားတာကုိေတြ႕ရင္ အေပၚက On- Multiple Google Accounts in the same web browser ကုိ တစ္ေလး ေပးၿပီး ေအာက္က အဆင့္ေတြကုိလည္း တစ္ေလးေတြေပးလုိက္ပါ။ ၿပီးရင္ Save လုပ္လုိက္ပါ။ 

အဲဒါဆုိ ၿပီးသြားပါၿပီ။ 

၃။ ဖြင့္ထားတဲ့ေမးကုိ refresh ျပန္လုပ္လုိက္ပါ။ ၿပီးရင္ ကုိယ္ဝင္ထားတဲ့ ေမးလ္နာမည္မွာ ေမာက္ေလး ႏွိပ္ၾကည့္လုိက္ရင္ ေအာက္ကလုိ ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ 

၄။ Sign in to another account ဆုိႏွိပ္လုိက္ရင္ ေနာက္ထပ္ေမးလ္တစ္ခု ဝင္လုိ႕ရသြားပါၿပီ။ 

ဒါဆုိရင္ ေနာက္ဝင္လုိက္တဲ့ ေမးလ္မွာလည္း ေစာေစာက အဆင့္အတုိင္း သြားၿပီး On ထားလုိက္ရင္ Browser တစ္ခုထဲမွာေမးလ္သံုးခု အထိ ဝင္သံုးလုိ႕ရသြားပါၿပီ။  သူ႕ထဲမွာေရးထားတာက Multiple Sign-in On လုိ႕ ေျပာေပမယ့္ အမ်ားႀကီး ဝင္လုိ႕မရပါဘူး။ သံုးခုပဲ ဝင္သံုးလုိ႕ ေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ 

မွတ္ခ်က္။   ။ Gamil ဝင္တဲ့ အခါ Standard View အေနနဲ႕သာ သံုးလုိ႕ရပါသည္။ Connection ေႏွးေနတဲ့အခ်ိန္တြင္ Basic HTML View နဲ႕ ဆုိလွ်င္ အသံုးျပဳ၍ မရႏုိင္ပါ။

မသိေသးေသာသူမ်ားအတြက္ရည္ရြယ္၍ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အားလံုး အဆင္ေျပ ၾကပါေစ...။

ခင္မင္စြာျဖင့္...

ေဇာ္သိခၤ

အတၱဥခြံ

အတၱဆုိတာ ``အေရြ႕`` တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။

ဒါနဲ႕ပတ္သက္လုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ေတြ႕ႀကံဳတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေလးေျပာျပပါရေစ။ ဒီျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အတၱစိတ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ၾကည့္တက္တဲ့ အေလ့အက်င့္ ရလာခဲ့တယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက အတၱစိတ္ဆုိတဲ့ ``အေကာင္`` ဥခြံထဲက ေပါက္ထြက္လာတာ သတိျပဳမိတက္လာတယ္။

********

 လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္တုန္းကေပါ့။

နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕ကုိ ကၽြန္ေတာ္ စာသြားသင္ျဖစ္တယ္။ အိမ္တစ္အိမ္ မီးေလာင္တာကုိ အစအဆံုး ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီျဖစ္ရပ္ကုိစာဖြဲ႕ျပပါရေစ။

အဲဒီအိမ္ဟာ ၿမိဳ႕ရဲ႕အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ေနရာမွာရွိတယ္။ ေျမကြက္လပ္ကလည္း အက်ယ္ႀကီးပဲ။ တုိက္အိမ္ေဆာက္ထားတာလည္း မၾကာေသးဘူး။ ဒီၿမိဳ႕မွာေတာ့ အဲဒီတုိက္အိမ္က အသားနားဆံုးပဲ။ အိမ္ပုိင္ရွင္မွာ သားသံုးေယာက္နဲ႕ သမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သားအႀကီးဆံုးက အဲဒီအိမ္မွာပဲ က်ဴရွင္ဖြင့္ထားတယ္။ ဓာတုေဗဒဘာသာရပ္ အနီးကပ္ပုိ႕ခ်ေပးဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကုိဖိတ္ၾကားလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္တဲ့ေန႕မွာပဲ အိမ္ပုိင္ရွင္အေဖႀကီးက မႏၱေလးၿမိဳ႕ကုိ ေစ်းဝယ္သြားထြက္သြားတယ္။

သူတုိ႕ေနတဲ့အိမ္ဟာ ၿမိဳ႕လယ္ေစ်းနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာရွိေတာ့ ေသာက္ေရသန္႕ကုမၼဏီတစ္ခုက အဲ့ဒီအိမ္ကုိ ဝယ္ခ်င္တယ္။ ေပါက္ေစ်းထက္ ႏွစ္ဆေပးတယ္။ အိမ္ပုိင္ရွင္ အေဖႀကီးက မေရာင္းဘူး။ သားေတြက ေရာင္းခ်င္တယ္။ သူ႕အေဖက ခရီးမထြက္ခင္မွာ ေျပာသြားတယ္။ ဒီအိမ္နဲ႕ေျမကုိ ေပါက္ေစ်းထက္သံုးဆရရင္ ေရာင္းမယ္တဲ့။

ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီ့ၿမိဳ႕မွာ သံုးညအိပ္ၿပီး စာသင္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ၿပီး ႏွစ္ရက္အၾကာမွာ အဲဒီအိမ္ႀကီးမီးေလာင္ေတာ့တယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့အိမ္ပုိင္ရွင္ အေဖႀကီးက မႏၱေလးက ခရီးေရာက္မဆုိက္ ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ေနတယ္။

နယ္ၿမိဳ႕ေလးဆုိေတာ့ မီးေလာင္တဲ့အခါ ရရာ ေရပံုးေတြနဲ႕ ပက္ၾကတယ္။ မီးကုိၿငိမ္းသတ္ဖုိ႕ႀကိဳးစားၾကတယ္။ အိမ္ပုိင္ရွင္အေဖႀကီးလည္း ပ်ာယာကုိခတ္လုိ႕။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတြ႕တဲ့ေရပံုးတစ္ပံုးကုိဆြဲၿပီး မီးေလာင္ေနတဲ့အိမ္ႀကီးကုိ ေရနဲ႕ၿငွိမ္းသတ္ေပးခဲ့ရတယ္။ ေရေတြလည္း ရႊဲလုိ႕၊ ရြံ႕ေတြလည္း ေပပြလုိ႕ေပ့ါ။

``ငါ့အိမ္မီးေလာင္ေနၿပီ။ ၿငိမ္းၾကပါဟ၊ လုပ္ၾကေလ။ ဘာလုိ႕ ငါ့အိမ္မီးေလာင္တာကုိ ဝုိင္းၾကည့္ေနၾကတာတုန္း``

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေတြးမိတယ္။ ဒီအိမ္ကုိသာ သူခရီးမထြက္ခင္က ေရာင္းသြားခဲ့ရင္ ဒီလုိ ေသာကမ်ဳိး၊ ဒုကၡမ်ဳိးျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ သူ႕အိမ္ႀကီး မီးေလာင္ေနတာ သူ႕ကုိေလာင္ေနသလုိပဲလုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ခံစားေနမိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သားအႀကီးက သူ႕အေဖနားကုိ ကပ္လာတယ္။

``အေဖ…. စိတ္မပူနဲ႕အေဖ။ ဒီအိမ္ကုိေပါက္ေစ်းထက္ သံုးဆေပးမယ္လုိ႕မေန႕ကပဲ ကၽြန္ေတာ္ အေရာင္းအဝယ္စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားၿပီးၿပီ အေဖရ။ အေဖစိတ္ကုိ  ေအးေအးထားပါ။ ဒါအေဖ့အိမ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး``

ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပဲ။ ဒီလူႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ ေသာကေတြေပ်ာက္သြားတာ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္မွဳေတြ ၿငိမ္းသြားတာ ေတြ႕ရတယ္။ မီးေလာင္တာကုိ ဝုိင္းၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြထဲကလူတစ္ေယာက္လုိပဲ သူ႕မ်က္ႏွာဟာ ခ်က္ခ်င္းျဖစ္သြားတယ္။ ငါ့အိမ္ကုိ မီးေလာင္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလုိ႕ ခံစားခ်က္ခ်က္ခ်င္းျဖစ္သြားတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဒုတိယသားက သူ႕အေဖကုိ ဝင္ေျပာတယ္။

``အေဖေရ… အေရာင္းအဝယ္စာခ်ဳပ္သာခ်ဳပ္ထားတာ။ စရန္ကလည္း နည္းနည္းေလးပဲ ေပးထားေသးတာ။ မဝယ္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ။ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေတာ့ စရံအဆံုးခံမယ္ထင္တယ္``

သားအလတ္ရဲ႕စကားကုိလည္းၾကားေရာ အဲ့ဒီ အေဖႀကီးဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ ပ်ာယာခတ္သြားျပန္တယ္။ ငါ့အိမ္ကုိ မီးေလာင္ေနတယ္လုိ႕ ခံစားသြားရျပန္တယ္။

``လုပ္ၾကပါဟ… ၿငွိမ္းၾကပါဟ။ ဘာလုိ႕ ဝုိင္းၾကည့္ေနၾကတာလဲ။ ကူညီၾကပါဦး။ ငါ့အိမ္ႀကီး မီးေလာင္ေနၿပီ။ ဝုိင္းၾကပါ။ ပက္ၾကပါ``

အဲဒီအခ်ိန္မွာ တတိယသားက အေဝးကေနၿပီး သူ႕အေဖဆီကုိ ေျပးလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ေဖကုိ ဒီလုိေျပာတယ္။

``အေဖေရ… အဲဒီကုမၼဏီက မန္ေနဂ်ာနဲ႕ သားနဲ႕ကသူငယ္ခ်င္း။ အခုေလးတင္ အဲဒီမန္ေနဂ်ာနဲ႕ေတြ႕ခဲ့ၿပီ။ သူ႕ရဲ႕ ``ေဘာ့စ္`` ဆီကုိ ဖုန္းဆက္တယ္တဲ့ သူ႕ရဲ႕ ``ေဘာ့စ္``က ျပန္ေျပာတယ္။ အိမ္မီးေလာင္တာ ေျမ မီးေလာင္တာမွ မဟုတ္ဘူး။ ဝယ္မယ္လုိ႕ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ကိစၥ။ ဝယ္မယ္တဲ့။ အဲ့ဒီေျမေပၚမွာ အေဆာက္အအံုအသစ္ ျပန္ေဆာက္မယ္လုိ႕ေျပာတယ္ အေဖ``

``မင္းဟာက ေသခ်ာရဲ႕လားကြ``

``ေသခ်ာပါတယ္အေဖရ၊ သား အခုေလးတင္ မန္ေနဂ်ာနဲ႕စကားေျပာလာတာ။ သားေရွ႕မွာတင္ သူဖုန္းဆက္ၿပီး ေမးတာ။ အေဖ စိတ္ေအးေအးထားပါဗ်ာ``

အဲဒီအခ်ိန္မွာအိမ္ႀကီးက မီးေတာ္ေတာ္ကၽြမ္းေနပါၿပီ။ အိမ္ေနာက္ပုိင္းတစ္ပုိင္းလံုး မရွိေတာ့ဘူး။ ဘာပစၥည္းမွလည္း မသယ္ျဖစ္ၾကဘူး။ သားငယ္ရဲ႕စကားကုိလည္းၾကားေရာ သူ႕အေဖဟာ မ်က္ရည္ေတြကုိ သုတ္လုိက္တယ္။ ပုဆုိးကုိ ျပင္ဝတ္လုိက္တယ္။ ေျမႀကီးေပၚကုိ ထုိင္ခ်လုိက္တယ္။ သူမ်ားအိမ္ မီးေလာင္ေနသလုိ အၾကည့္မ်ဳိးနဲ႕ ေအးေဆးသက္သာစြာပဲ သက္ျပင္းခ်လုိက္ပါတယ္။

``ေတာ္ပါေသးရဲ႕။ ဒီလုိ…. ကတိတည္တဲ့သူနဲ႕ ေတြ႕ရတာ အေဖေတာ့ ကံေကာင္းတာပဲ``

မီးေလာင္ေနတဲ့အိမ္ႀကီးကုိ သားအဖေတြ ထုိင္ၿပီးၾကည့္ေနၾကတယ္။ ကိုယ့္အိမ္မဟုတ္ဘူးဆုိတဲ့အသိေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာေအးသြားတယ္။ လူေတြကလည္း ဘာမွမတက္ႏုိင္ေတာ့ မီးသူ႕ဘာသာသူ ၿငိမ္းမယ့္အခ်ိန္ကုိပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနသလုိျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ အိမ္ႀကီးဟာ ျပာပံုျဖစ္ခါနီးေနၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အငယ္ဆံုး သမီးက ငုိၿပီးေတာ့ သူတုိ႕ရွိရာကုိေျပးလာတယ္။

``အေဖေရ… ဒီအိမ္ႀကီးကုိ ဝယ္လက္က စရန္ အဆံုးခံမယ္တဲ့``

သားအငယ္ကဝင္ေျပာတယ္။

``နင္ကလည္း မဟုတ္တာ။ ငါအခုေလးတင္ မန္ေနဂ်ာနဲ႕ေတြ႕ခဲ့တာ သူ႕ရဲ႕ ေဘာ့စ္က ေျမကုိ မီးေလာင္တာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ ေပးထားတဲ့ ကတိအတုိင္းဝယ္မယ္တဲ့။ ငါနားနဲ႕ ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့ရတာ``

အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႕အေဖဟာ ေသြးတုိးသလုိလုိ ျဖစ္လာတယ္။ ေမာသလုိလုိျဖစ္လာတယ္။

``အငယ္မ နင္ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ၊ အေဖ့ကုိ ေသခ်ာရွင္းျပစမ္း။ ငါေသလိမ့္မယ္။ အႀကီးေကာင္က တစ္မ်ဳိး၊ အလတ္ေကာင္က တစ္မ်ဳိး၊ အငယ္ေကာင္က တစ္မ်ဳိး၊ နင္ကတစ္မ်ဳိးနဲ႕``

``ဟုတ္တယ္အေဖရ၊ သမီးေရွ႕မွာ မန္ေနဂ်ာဆီ ဖုန္းထပ္လာတယ္။ ဒီတစ္ခါဖုန္းဆက္တာကေတာ့ ေဘာ့စ္ရဲ႕ မိန္းမကဆက္တာတဲ့။ ဒီလုိ မီးေလာင္မွေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ``လာဘ္`` ရွိမွာလဲတဲ့။ ဒီလုိ အတိတ္နမိတ္မေကာင္းတဲ့ ေျမကုိ မဝယ္ရဘူးတဲ့။ စရန္ကုိ အဆံုးခံမယ္တဲ့ အေဖရ``

သမီးစကားလည္း ဆံုးေရာ…. အဲဒီအေဖႀကီးက သတိေမ့သြားပါေတာ့တယ္။

*******

အတၱစိတ္ဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းလုိက္တာ။

မီးေလာင္တဲ့ျဖစ္ရပ္က အတူတူပဲ။

ငါ့အိမ္ဆုိတဲ့ စိတ္ပူးကပ္ေနခ်ိန္မွာ အတၱဟာ ဥခြံထဲက ေဖာက္ထြက္လာပါေတာ့တယ္။

ငါ့အိမ္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆုိတဲ့ အသိစိတ္ ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ အတၱဟာ ဥခြံထဲမွာငုပ္လွ်ိဳးၿပီးေနျပန္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲမွာ အဲဒီျဖစ္ရပ္ကုိၾကည့္ၿပီး အတၱစိတ္ရဲ႕ ေရြ႕လ်ားမွဳေတြကုိ အတုိင္းသားျမင္ေတြ႕လုိက္ရတယ္။

ငါ့ဟာ…. ငါ့ဥစၥာ… ငါ့ပစၥည္း…

ငါ့ေျမ… ငါ့သား… ငါ့မယား…

ငါ.. ငါ… ငါ.. ဆုိတဲ့ အတၱစိတ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကုိ သံသရာ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဒုကၡေပးေနတာ။ ပူေလာင္ေမွဳေတြေပးေနတာကုိ အတုိင္းသား ျမင္လုိက္ရပါေတာ့တယ္။

အတၱစိတ္ဆုိတဲ့ ``အေကာင္`` ဥခြံထဲက ေပါက္ထြက္လာတာကို သတိနဲ႕ ဉာဏ္နဲ႕ ၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ….။

ဦးဘုန္း(ဓာတု) ၏ ``တြင္း`` ဆုိေသာ စာအုပ္မွ ေခါင္းစဥ္ေလးမ်ားကုိ အြန္လုိင္းေပၚမွ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအတြက္ ျပန္လည္ မွ်ေဝ ေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ခင္မင္စြာျဖင့္...

ေဇာ္သိခၤ

ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလး ထားေစခ်င္သည္

ကၽြန္ေတာ္သည္ ညစဥ္ ညတုိင္း အိပ္ယာ မဝင္ခင္ အခ်ိန္တြင္ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတုိက္ ေျခေထာက္ေရေလာင္း ၿပီးမွ အိပ္ေလ့ အက်င့္ ရွိသည္။ ထုိည ကလည္း ထံုးစံအတုိင္း သြားတုိက္ ၊ မ်က္ႏွာသစ္ ၍ အိပ္ယာ ဝင္ေတာ့မည္ဟု ေတြးကာ အိပ္ယာခင္း ၊ျခင္ေထာင္ ေထာင္ၿပီး ေတာ့ ဘုရား ရွိခုိး ပါတယ္။  ခါတုိင္းလုိပဲ ဘုရားရွိခုိးၿပီးရင္ ေမတၱတာပုိ႕ အမွ်ေဝပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဘုရားရွိခုိးၿပီးလုိ႕ ေမတၱာ စ ပုိ႕ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ… အျပင္ဘက္ ကားလမ္းေပၚကေန ကား တစ္စင္း ေတာ္ေတာ္ အရွိန္ျပင္းျပင္း ေမာင္းသြားတဲ့ အသံကုိ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ၾကားလုိက္ရတဲ့ အခ်ိန္ခဏေလး အတြင္းမွာပဲ…….

``ဘုန္း..`` ဆုိတဲ့  အသံနဲ႕ အတူ…

`` အေမ….​`` ဆုိၿပီ းမိန္းကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္သံၾကားလုိက္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေမတၱာ ပုိ႕ေနတာကုိ ႔ရပ္လုိက္ၿပီး အသံကုိ နားစြင့္ေနလုိက္စဥ္မွာ . အျပင္ဘက္ကေန အန္တီရဲ႕ ေျပာသံကုိၾကားလုိက္တာကေတာ့…

``တုိက္ၿပီေဟ့… ေတာ္ေတာ္ အရွိန္ျပင္းတယ္ထင္တယ္.. တုိက္တဲ့ အသံကို ဟိန္း… သြားတာပဲ၊ ကားနဲ႕ ဆုိင္ကယ္နဲ႕ တုိက္တာျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ေကာင္မေလး ရဲ႕ ေအာ္သံကလည္း ငယ္သံ ကုိ ပါသြားတာပဲ``

ကၽြန္ေတာ္လည္း အေၾကာင္း တစ္ခုဟဲ့ ဆုိရင္ ဘာလဲ ဆုိတဲ့ စပ္စု ခ်င္တဲ့ စိတ္က ေပၚလာေတာ့.. အန္တီဆီက ေန အိမ္ၿခံဝင္း ေသာ့ ေတာင္းၿပီး ကားလမ္းဘက္ကုိ ထြက္ၾကည့္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကားလမ္းေပၚေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ တုိက္တဲ့ ေနရာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အိမ္ဝင္ေပါက္နဲ႕က သံုးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ တုိက္တာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဘးအိမ္က  ဦးေလး (အန္တီရဲ႕ ေမာင္) နဲ႕ သူ႕သားတုိ႕ကလည္း ယဥ္တုိက္တဲ့ ဆီကုိ ေျပးသြားၾကတာကုိ ေတြ႕လုိက္မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကမ္းလမ္းေပၚေရာက္လုိ႕ ယဥ္တုိက္တဲ့ ေနရာကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္တဲ့ အခါမွာ လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ေနၿပီး ဝုိင္အုံလာတာကို ေတြ႕လုိက္ၿပီးေတာ့.. တုိက္တဲ့ ကားေလးဟာလည္း  စူပါစလြန္း ကားအျဖဴေလး ျဖစ္ၿပီး အဲဒီကားေလးက လမ္းရဲ႕ ဘယ္ဘက္ေဘးကုိ ေရာက္ေနၿပီးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနရကေန ေနာက္ဆုတ္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကားလမ္းမေပၚကုိေခါင္းလွည့္ထြက္လာတာကုိ ျမင္လုိက္မိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အထင္ေတာ့… ေအာ္.. ကားက ဆုိင္ကယ္နဲ႕ တုိက္လုိက္လုိ႕ ေနရာေရြ႕ၿပီး အတုိက္ခံရတဲ့ ဆုိင္ကယ္နဲ႕လူကုိ ကူညီၿပီး ေဆးရုံပုိ႕ေပးဖုိ႕ ကားေနရာ ေရႊ႕ရပ္တယ္လုိ႕ ေအာက္ေမ့မိလုိက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အထင္က လံုးဝ ႀကီးလြဲသြားပါတယ္။ ကားသမားက လံုးဝ လွည့္မၾကည့္ပဲ ေမာင္းေျပးသြားပါတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီနားမွာ ေရာက္ေနတဲ့ လူတစ္ခ်ဳိ႕ကလည္း ေမာင္းေျပးသြားတဲ့ ကားကုိ ခဲေတြနဲထုဖုိ႕ ႀကိဳးစားပါေသးတယ္။ မမွီလုိက္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီနား ရွိေနတဲ့ လူေတြကေတာ့ ကားနံပါတ္ကုိ မွတ္ထားလုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။

ေအာ္…. ေတာ္ေတာ္ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးၿပီး၊ ကုိယ္ခ်င္းစာ စိတ္၊ ရုိင္းပင္းကူညီတက္တဲ့ စိတ္၊ ကိုယ့္တာဝန္ကုိ ယူႏုိင္ရဲတက္တဲ့စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ကင္းမဲ့ ပါလားလုိ႕ ေတြးမိလုိက္ပါရဲ႕ဗ်ာ….။

အတုိက္ခံလုိက္ရတဲ့ သူကေတာ့ ေစာေစာက ေအာ္လုိက္တဲ့ မိန္းကေလး မဟုတ္ပါဘူး။ တုိက္တဲ့ ေနရာရဲ႕ ေဘးနား ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ထမင္းေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေလး မသိမ္းေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီဆုိင္ေရွ႕မွာျဖစ္သြာတာမုိ႕ အဲဒီဆုိင္က ေကာင္မေလးရဲ႕ လန္႕ၿပီးေအာ္လုိက္တဲ့ အသံပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားေတာ့ အတုိက္ခံရတဲ့သူက အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ ေလးဆယ္အတြင္းေလာက္ရွိမယ္လုိ႕ ထင္တဲ့ ေယာက်္ားႀကီး တစ္ေယာက္ပါ။ တုိက္ခ်က္က ေတာ္ေတာ္ေလး ျပင္းတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္  လူက ေခါင္းနဲ႕ ကတၱရာ လမ္းနဲ႕ ေစာင့္က်လုိက္တာေၾကာင့္ ေမွာက္ယွက္အေနအထားမွာ ေခါင္းေနရာမွာ ေသြးအုိင္ေနပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္ေနတဲ့ လူနာတစ္ေယာက္ကုိ ေဘးက လူအမ်ားက ဝုိင္းအံုၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ ခံရတဲ့ လူနာကေတာ့ အခ်ိန္မွီ မကုသႏုိင္ရင္ အသက္ထြက္သြားႏုိင္တဲ့ အေနအထားပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေစာေစာက ထြက္သြားတဲ့ ဦးေလးရဲ႕ သားက ဆရာဝန္ ဆုိေတာ့ လူနာကုိ ကုိင္ၿပီး ေဆးရုံပုိ႕ဖုိ႕ လုပ္မယ္လုပ္ေတာ့….

``ဒါက ယဥ္တုိက္မွဳျဖစ္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားတာ ဆုိေတာ့ ရဲ နဲ႕ ဆုိင္တယ္. ရဲစခန္း ဒါမွမဟုတ္ ယဥ္ထိန္းရုံးကုိ အရင္ဖုန္းဆက္ ၾကရေအာင္ သြားမကုိင္ေသးနဲ႕အံုး အေျခအေနျပက္သြားမယ္``ဆုိတဲ့ ေဘးက လူေတြရဲ႕ အသံ  တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိးစီ ထြက္လာ ၾက ပါတယ္။ တုိက္တဲ့ အခ်ိန္ကလည္း ည ၁၁ ခြဲေလာက္ဆုိေတာ့ အလြယ္တကူ ဘယ္မွ ဖုန္းေတြက မရွိၾကဘူးျဖစ္ေနတာကုိး…။

ေစာေစာက ဦးေလးက လည္း အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕ရဲ႕ အိမ္ကုိ ျပန္သြားၿပီးေတာ့ 199 ကုိ ဖုန္းလွမ္းဆက္ပါတယ္။ 199  ကေနမွ တဆင့္ ယဥ္ထိန္းရုံးရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကုိ သိရၿပီး ယဥ္ထိန္းရုံးကုိ ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ တုိက္သြားတဲ့ ေနရာ နဲ႕ ကားနံပါတ္ကုိလည္း အတိအက် ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ယဥ္ထိန္း ရုံးကလည္း နာရီဝက္ေလာက္ၾကာမွ ကားေလး နဲ႕ လူႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီးေတာ့ လူနာ အေျခအေနကုိ ၾကည့္ၿပီး လူနာကုိ ကားေပၚ ဝုိင္း္ကူတင္ေပးလုိက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ရပ္ကြက္ထဲက လူမွဴ႕ ကူညီေရး အသင္းက ကားလည္း ေရာက္လာေတာ့ အဲဒီကားကုိေတာ့ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာၿပီး ဒီအတုိင္းပဲ ျပန္လႊတ္လုိက္ရတာေပါ့ဗ်ာ…။

ေဆးရုံကုိ ရုံးက သားသမား တစ္ေယာက္ထဲ သြားပုိ႕ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တုိက္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့  ယဥ္ထိန္း အရာရွိႀကီး တစ္ေယာက္က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ အမွဳသြားအမွဳ႕လာ မ်ားကို သိလုိက္တဲ့သူ၊ ေတြ႕လုိက္တဲ့သူမ်ားကို ေမးျမန္းစံုစမ္းရင္း မွတ္တမ္း ျပဳလုပ္က်န္ရစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕သူေတြလည္း ျပန္ကုန္ၾကလုိ႕ လူလည္း မရွိေတာ့တာမုိ႕ ေစာေစာက ဦးေလးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕က အဲဒီ ရဲမွဴး ႀကီးနားမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး လူနာသြားပုိ႕တဲ့ ကား ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ ၿပီး ေစာေစာက တုိက္ခံရတဲ့ ဆုိင္ကယ္ကုိ သူတုိ႕ကားေပၚကုိ ဝုိင္းၿပီး တင္ေပးလုိက္ပါေတာ့တယ္။

အခုလုိ ကားနဲ႕ ဆုိင္ကယ္နဲ႕တုိက္လုိ႕ အတုိက္ခံရတဲ့ ဆုိင္ကယ္သမားဟာ.. ေနာက္ရက္မွာ ေဆးရုံေပၚမွာပဲ ဆံုးသြားတယ္လုိ႕ ၾကားသိရပါတယ္။ တုိက္သြားတဲ့ ကားကုိလည္း ဖမ္းမိလုိက္ပါတယ္။…

ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားစရာ တစ္ခုရွိလာတာက တုိက္တဲ့ ယဥ္ႀကီး ကားသမား ဆုိတဲ့သူက တုိက္ခံရတဲ့ ဆုိင္ကယ္ေမာင္းသူကုိ ယဥ္တုိက္မွဳ ျဖစ္ၿပီးၿပီးခ်င္းမွာ.. သူ႕ရဲ႕ လူသားခ်င္း စာနာနားလည္တက္တဲ့ စိတ္၊ တာဝန္ယူတက္တဲ့စိတ္၊ ရုိင္းပင္းကူညီတက္တဲ့စိတ္ေလးနဲ႕ ေမတၱာေရွ႕ထားၿပီး ဒီလူနာကုိ အခ်ိန္မွီ ေဆးရုံပုိ႕ ႏုိင္မယ္ဆုိလွ်င္ျဖင့္ ဒီလူဟာ ေသႏုိင္ေလာက္စရာ အေၾကာင္း မရွိႏုိင္ဘူးလုိ႕ ထင္မိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တုိက္တဲ့သူ အတြက္လည္း ျပစ္မွဳကေန ေပါ့ေလ်ာ့ေစႏုိင္တယ္လုိ႕ ထင္မိပါတယ္။ 

အခုေတာ့ ဒီလုိ မဟုတ္ပါပဲ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးမွဳ စာနာနားလည္စိတ္မရွိမွဳ၊ လူမွဳေရး စိတ္ဓာတ္မရွိမွဳ ၊ ရုိင္းပင္းကူညီတက္တဲ့ စိတ္မရွိမွဳ   ၊ ခ်မ္းသာျခင္းဆုိတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ရဲ႕ အတၱႀကီးမွဳ.. စသည္စသည္မ်ား... မရွိၾကေသာ လူတစ္စုေၾကာင့္ မေသသင့္ပဲ ေသခဲ့ၾကရေသာ၊ မျဖစ္သင့္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ၾကရေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကား…. အမ်ားအျပား ရွိေနလိမ့္မယ္လုိ႕ ေတြးမိလုိက္ပါရဲ႕ဗ်ာ……….။

ဒါေၾကာင့္ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ အေပါင္းလည္း… လူလူျခင္း ေမတၱာတရားေလး ေရွ႕ထားၿပီးေတာ့ ရုိင္းပင္းကူညီတက္တဲ့ စိတ္ေလး။ စာနာ နားလည္ေပးတဲ့တက္တဲ့ စိတ္ကေလးမ်ားနဲ႕ ကုိယ္ခ်င္းစာတက္တဲ့ လူမွဳေရး စိတ္ဓာတ္ေလးမ်ား ေမြးျမဴႏုိင္ၾကပါေစလုိ႕… ဆႏၵျပဳရင္း………….။

ခင္မင္စြာျဖင့္..........

ေဇာ္သိခၤ

ဘဝရဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္

ဘဝဆိုတာ အခ်ိန္

အခ်ိန္ဆိုတာ ဘဝ

ဘဝဆိုတာ အင္အား

အင္အားဆိုတာ ဘဝ

ဘဝကို အခ်ိန္ေတြ စြမ္းအားေတြနဲ႕

ဖဲြ႕စည္း တည္ေဆာက္ထားတာ

ကိုယ့္ဘဝကို ခ်စ္တယ္

ျမတ္ႏိုးတယ္ ဆိုရင္

အခ်ိန္နဲ႕ အင္အားကိုလည္း

ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖို႕ လိုတာေပါ့

ဒီသေဘာကို တကယ္သာ နားလည္ရင္ေတာ့

ကိုယ့္စိတ္ကိုေမးၿပီး

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေန႕စဥ္ စစ္ေဆးသင့္တယ္ေနာ္။

အားနဲ႕အခ်ိန္၊  အခ်ိန္နဲ႕အား

တန္ဖိုးမသိ ျဖဳန္းမိေနသလား

တန္ဖိုးသိသိ သုံးမိေနသလား

အားနဲ႕အခ်ိန္ကို အရွိန္အဟုန္နဲ႕

အရမ္းျဖဳန္းမိသြားရင္

ကိုယ္ႏြမ္း စိတ္ပန္းၿပီး

မင္းဘဝမွာ အရွဳံးနဲ႕

ရင္ဆိုင္ရလိမ့္မယ္ ။

အက်ိဳးရွိရွိ ထိထိ ေရာက္ေရာက္

ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္ သုံးမိသြားရင္ေတာ့

ထိပ္ဆုံးက ကၽြန္ေတာ္

ရွင္ေက်ာ္ရဟန္းေမာ္

ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။

မင္းႀကိဳက္တာ ေရြးလိုက္ေပါ့

တကယ္ေတာ့ မင္းဘဝရဲ႕ဖန္ဆင္းရွင္ဟာ

ဟိုေကာင္းကင္ေပၚမွာ မရွိပါဘူး

မင္းရင္ထဲမွာ ရွိတာေနာ္

မင္းရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မွဳဟာ

မင္းဘဝရဲ႕ ဖန္ဆင္းရွင္ပဲ မဟုတ္လား ..

ဤ ဘဝရဲ႕ဖန္ဆင္းရွင္ ကဗ်ာ ေလးကုိ အရွင္အဘိ၀ံသ စီစဥ္ပူေဇာ္သည့္…  ျမစၾကာေက်ာင္းတုိက္ (၁၆) ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ စာေစာင္ အျဖစ္  ထုတ္ေ၀သည့္ သာသနာ့ ဖန္မီးအိမ္္  စာအုပ္မွ….  အရွင္ဝိလာသ (ခင္ဦး) မွ ေရးဖြဲ႕ပူေဇာ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ 

ခင္မင္စြာျဖင့္......

ေဇာ္သိခၤ