ည (၁၁) နာရီေက်ာ္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လင္မယားျပန္ေရာက္ၾကတယ္။ အဲ့ဒီညက ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းမူးလာတယ္။
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူ႕ရဲ႕စီးပြားေရၚလုပ္ငန္းတစ္ခု ေအာင္ျမင္တဲ့အတြက္ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လင္မယားကုိ ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းမွာရွိတဲ့ အေကာင္းဆံုးဆုိတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္မွာ ညစာေကၽြးတယ္။ ၾကက္ေကာက္ရုိးမီးကင္လည္းပါတယ္။ ဘဲကင္လည္းပါတယ္။ ယုိးဒယားပံုစံခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ အစားအစာေတြ အစံုပါတယ္။ Black Label, Green Label လုိ႕ေခၚၾကတဲ့ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္ အရက္အေကာင္းစားေတြလည္းပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြေတြ႕ၾကေတာ့ ေျပာၾကဆုိၾက ေသာက္ၾကစားၾကနဲ႕ အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာ္းပါတယ္။ စားေသာက္ဆုိင္ကလည္း စင္တင္ေတးဂီတပါေတာ့ ဦးေႏွာက္နဲ႕ ဝုိးတဝါးအလွကုိခံစားရင္း ည(၁၁) နာရီ ထုိးသြားပါေတာ့တယ္။
ကားကုိ ျဖည္းျဖည္းေလးေမာင္းၿပီး ျပန္ခဲ့တယ္။ အိမေရာက္ေတာ့ အေဖမအိပ္ေသးဘူး။ အေဖက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ေစာင့္ေနတာျဖစ္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း အိမ္ကုိေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဝင္အိပ္လုိက္ၾကတယ္။
………..
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕အိမ္မွာ ထံုးစံတစ္ခု၇ွိတယ္။ နံနက္ ၆ နာရီဆုိရင္ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ အတူတူဝုိင္းဖြဲ႕ၿပီး ေကာ္ဖီေသာက္ၾကရတယ္။ စကားေျပာၾကရတယ္။ ၿပီးမွ အလုပ္သြားၾကရတယ္။ အဲ့ဒီေန႕မနက္မွာ မေန႕ညက အေၾကာင္းေျပာျဖစ္တယ္။
``အေဖေရ.. သိလား။ ေက်ာ္ႏုိင္ႀကီးေလ.. ေရနံေမွာ္ေအာင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေန႕ညက ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ကုိ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္`` ေပးတယ္ အေဖရ။ ေကာင္းလုိက္တဲ့ အစားအစာေတြ။ အရက္ဆုိတာကလည္း အပ်ံစား။ အဝေသာက္လုိ႕ရတယ္``
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက ဝင္ေျပာတယ္။
``ၾကက္ေကာက္ရုိးမီးကင္ဆုိတာေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ။ ယိုးဒယားအစားအစာေတြကလည္း ``ရွယ္``ပဲ ေကာင္းလုိက္တာ လြန္ေရာ``
``ဟုတ္ပါတယ္ အေဖရေက်ာ္ႏုိင္ႀကီးရဲ႕ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကေတာ့ တစ္သက္မေမ့စရာပါပဲ.. အေဖရာ``
အေဖ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ စကားကုိ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕ နားေထာင္ေနပါတယ္။
``Green Label ဆုိတာ အရက္လုိ႕သာ ေျပာတာပါ။ တအားႀကီး မမူးဘူးဗ်။ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္အရက္မုိ႕လားမသိဘူး။ ယဥ္ယဥ္ေလးနဲ႕ ရစ္တစ္တစ္ကေလး။ မနက္အိပ္ရာထေတာ့လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူးဗ်.. အေဖရ သိလား``
ဒီအခ်ိန္မွာ အေဖက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စကား စ, ေျပာပါတယ္။
``ေက်ာ္ႏုိင္ဆုိတာ ၂၂လမ္းက ေက်ာ္ႏုိင္ကုိ ေျပာတာလား။ ဝမ္းသာပါတယ္ကြာ။ မင္းတုိ႕တစ္ေတြ အဲ့ဒီလုိႀကီးပြားၾကတာ၊ ေပ်ာ္ႏုိင္ၾကတာ၊ စားႏုိင္ေသာက္ႏုိင္ၾကတာ။ ဒါေပမယ့္တစ္ခုေတာ့ သတိေပးစရာရွိတယ္``
အေဖဟာ..ေကာ္ဖီကုိ ေသာက္လုိက္တယ္။ သားသမီးေတြနဲ႕ ေျမးေတြကို တစ္ေယာက္ခ်င္းလုိက္ၿပီး ၾကည့္တယ္။ စုိက္ၾကည့္တယ္။
``အားလံုးေသခ်ာနားေထာင္ၾက။ ငါ့သားႀကီးက ေျပာတယ္။ သူ႕သူငယ္ခ်င္း ေကၽြးတဲ့ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္`` ဘယ္လုိေကာင္းေၾကာင္း၊ ဘယ္လုိ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း၊ ဘယ္လုိေပ်ာ္စရာေကာင္းေၾကာင္း၊ အားလံုးၾကားၾကတယ္နာ္``
``ဟုတ္ကဲ့.. အေဖ``
``ေက်ာ္ႏုိင္ရဲ႕ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ရေကာင္းမွန္းသိတယ္။ တစ္သက္ မေမ့ႏုိင္ဘူးလုိ႕လည္း ေျပာတယ္။ တကယ္ကို ဝမ္းပန္းတသာႀကီး အူလွဳိက္သဲလွဳိက္ခံစားၿပီးေျပာတယ္။ ဟုတ္ရဲ႕လား.. ငါ့သားႀကီး``
``ဟုတ္ပါတယ္.. အေဖ``
``ဒါဆုိရင္ မင္းတုိ႕အားလံုးကုိ ငါေမးမယ္။ မင္းတုိ႕တစ္ေတြကို ငါတုိ႕ မိဘႏွစ္ပါးက ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``မကဘူး။ ``သရီးေတ ဘယ္လ္`` ေကၽြးေနတယ္။ ေကၽြးခဲ့တယ္။ ေကၽြးေနဦးမွၾ။ မင္းတုိ႕ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားေသာက္ေနတာေတြ႕ရရင္ ငါတုိ႕အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ မင္းတုိ႕ အဲ့ဒီလုိ ေန႕တုိင္းတစ္ေန႕ကုိ ``သရီးေတဘယ္လ္`` စားေနၾကတာကိုေတာ့ အခုလုိဝမ္းပန္းတသာႀကီးေျပာဖုိ႕ သတိမရၾကဘူးေနာ္``
ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္လန္႕သြားတယ္။ အေဖရဲ႕ မ်က္လံုးမွာ အဓိပၸာယ္ေတြရွိေနတယ္။ အေဖက ဆက္ေျပာတယ္။
ျမန္မာစကားပံုမွာ ``တစ္လုပ္စားဖူး သူ႕ေက်းဇူး``ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ သိၾကပါတယ္။ ထမင္းအလုတ္ေပါင္းမ်ားစြာေကၽြးခဲ့တဲ့၊ ေကၽြးေနဦးမယ့္ အေဖတုိ႕၊ အေမတုိ႕ရဲ႕ ေက်းဇူးကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မေတြးမိၾကဘူးေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေကၽြးတဲ့ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကိုေတာ့ ရင္ထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္မိတယ္။ အေဖနဲ႕ အေမေကၽြးေနတဲ့ ``ေတဘယ္လ္`` မ်ားစြာကုိေတာ့ ရင္ထဲမွာ မွတ္တမ္းမတင္မိခဲ့ဘူး။
``တစ္သက္မွာ တစ္ခါေလာက္သာေကၽြးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္လုိက္ၾကတာေျပာလုိ႕ကုိ မဝၾကဘူး။ တစ္သက္လံုး ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ဒီစားပြဲခံုေပၚမွာ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ ေကၽြးခဲ့တဲ့ အေဖတုိ႕ အေမတုိ႕ရဲ႕ ``ေတဘယ္လ္`` ေတြကုိ မင္းတုိ႕ တန္ဖုိးမထားၾကဘူးေနာ္``
အေဖေျပာမွ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိေတာ့တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ အေဖနဲ႕ အေမေကၽြးခဲ့တဲ့ ထမင္းေတြနည္းမွ မနည္းဘဲ။ ``ေတဘယ္လ္``ေပါင္းမ်ားစြာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕စားခဲ့ၾကၿပီးၿပီ။ ေနာင္လည္း စားေနဦးမွာပဲ။
ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႕ မေတြးမိၾကတာလဲ။ မစဥ္းစားမိၾကတာလဲ။ မေျပာမိၾကတာလဲ။ ျမန္မာစကားပံုမွာ ``တစ္လုတ္စားဖူးသူ႕ေက်းဇူး`` ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕သိၾကပါတယ္။ ထမင္းအလုပ္ေပါင္း မ်ားစြာေကၽြးေနဦးမယ့္ အေဖတုိ႕၊ အေမတုိ႕ရဲ႕ ေက်းဇူးကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မေတြးမိၾကဘူးေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေကၽြးတဲ့ ``ဝမ္းေတဘယ္လ္``ကုိေတာ့ ရင္ထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္မိတယ္။ အေဖနဲ႕ အေမေကၽြးေနတဲ့ ``ေတဘယ္လ္``မ်ားစြာကုိေတာ့ ရင္ထဲမွာမွတ္တမ္းမတင္မိခဲ့ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီစာကုိ ေနာင္တမ်ားစြာျဖင့္ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေတြးၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ……။
6 comments:
ၾသ သရီးေတဘယ္ တဲ႔လား ဟုတ္ပ ေမ႕ေနလိုက္ၾကတာ
ခင္တဲ႔
ေရႊစင္ဦး
မေမ႕သင္႕တဲ႕ မိဘေက်းဇူးပါဘဲ.
နီးလြန္းေတာ႕ မျမင္ဆိုတာလို မိဘနဲ႕ အျမဲနီးကပ္ေနရေတာ႕ ေက်းဇူးကိုလဲ သတိမထားမိၾကတာျဖစ္မယ္..
ဒီလိုစာေလးေတြနဲ႕ အသိေပးတာ ေက်းဇူးတင္ဖို႕ သိပ္ေကာင္းပါတယ္..
ဒီလုိပဲဗ် အနီးမွာ ရိွတဲ့ အရာေတြက အေမ့ေလ်ာ့ခံရဆံုးပါပဲ။ အျမဲတမ္း ေပးေနတဲ့ အရာေတြကိုလည္း သတိထားရေကာင္းမွန္း မသိၾကဘူး။ ဒီစာစုေလးကေတာ့ရင္ထဲမွာ အေတြးေလးေတြ ျဖတ္ေျပးသြားေစတယ္ဗ်ာ။
အျမဲတမ္းေကြ်းသလို တသက္လံုးလည္း ေကြ်းေနအံုးမယ့္ မိဘေတြကို အမွန္တကယ္ သတိရသြားေစတယ္..။
အေဖနဲ႕ အေမကို ပိုသတိရသြားျပီ။
အရမ္းသတိရသြာၿပီ
အား ...အခုမွ သတိထားမိတယ္ဗ်ာ
ေက်းဇဴးပါပဲ ဒီပို႕(စ္)ေလးအတြက္
Post a Comment