မုိးေကာင္းကင္: 2009

Thursday, December 31, 2009

ႏွလံုးသားအတြက္ တစ္သက္တာ အာဟာရ

အတန္းထဲက

အမွတ္မထင္ေလ့က်င့္ခန္ေလးသည္

တစ္သက္တာ မေမ့ႏုိင္စရာ

သင္ခန္းစာတစ္ခု ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

သူ႕နာမည္ မာ့ခ္ အကၠလြန္း။ သူက တကယ့္ကုိ ရွားရွားပါးပါး လူစားမ်ဳိး။

မင္နီဆုိတားျပည္နယ္။ ေမာရစ္ၿမိဳ႕ကေလးရွိ စိန္႕ေမရီေက်ာင္းမွာ တတိယတန္း ကေလးေတြ စာသင္ေပးရစဥ္ သူ႕ကုိ ကၽြန္မ စေတြ႕ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အတန္းသား ၃၄ ေယာက္လံုးပင္ အလြန္ ခ်စ္စရာ ေကာင္းလွသည္။ သည္အထဲမွာ မွ မာ့ခ္က ပုိ၍ထူးထူးျခားျခား ။

လူက အလြန္သပ္ရပ္သန္႕ျပန္႕သည္။ အၿမဲရႊင္ရႊင္ ပ်ပ် တက္တက္ၾကြၾကြ ရွိသည္။ တစ္ခါတေလ သူဆုိးတက္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ဆုိးတာ ေလးသည္ပင္ ရယ္ရႊင္ခ်င္စရာ။

သူက စကားလည္း အလြန္မ်ားသည္။ ဘယ္ေတာ့မွ ပါးစပ္ပိတ္မေနႏိုင္။ အတန္းထဲမွာ ဆရာမ ခြင့္ျပဳခ်က္မရဘဲ စကားေျပာလွ်င္ အျပစ္ျဖစ္ေၾကာင္း သူ႕ကုိ ခဏခဏ သတိေပးရသည္။ သုိ႕ေသာ္ သူႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြန္မ အထင္ႀကီးမိရတာ ဆစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ အဲဒါက သူ႕ကုိ အျပစ္ဒဏ္ေပးသည့္အခါတုိင္း " ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဆံုးမတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမ" ဟု၍တကယ္အရုိးခံႏွင့္ ျပန္လည္ေျပာဆုိတက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အစတြင္ေတာ့ သူ႕စကားက နားထဲမွာ တစ္မ်ဳိးႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေန႕စဥ္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကားရကာ တျဖည္းျဖည္း ရုိး၍သြားသည္။

တစ္ေန႕နံနက္မွာေတာ့ မာခ္ကို စကား မေျပာဖုိ႕ေျပာရတာ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားလြန္းသျဖင့္ ကၽြန္မ စိတ္မရွည္ျဖစ္ကာ ဆရာမ ေပါက္စမ်ား ထံုးစံအတုိင္း အမွားတစ္ခုကို က်ဴးလြန္မိသည္။ မာခ့္ကုိ ေစ့ေစ့ ၾကည့္ကာ " ေနာက္ထပ္ စကားတစ္ခြန္းေျပာရင္. မင္းပါးစပ္ကုိ ပလာစတာနဲ႕ ကပ္ထားမယ္ " ဟူ၍ ေျပာလုိက္မိျခင္းပင္။

ဆယ္စကၠန္႕မွ်ပင္ မၾကာပါ။ " မာ့ခ္ စကားေျပာေနျပန္ၿပီး " ဟူ၍ ခ်ပ္က လွမ္းတုိင္သည္။ အတန္းသားမ်ား အား မာ့ခ္ကုိ ေစာင့္ၾကည့္ေပးရန္ ကၽြန္မ အကူအညီေတာင္းထားသည္ေတာ့ မဟုတ္။ သုိ႕ေသာ္ မာ့ခ္ ေနာက္ထပ္ စကားေျပာလွ်င္ ဘယ္လုိအျပစ္ေပးမည္ဆုိတာအားလံုးေရွ့မွာ ကၽြန္မ ေၾကညာမိခဲ့ၿပီးျဖစ္ရာ ယခု ျပစ္မွဳက်ဴးလြန္ၿပီဆုိေတာ့ ကၽြန္မ အျပစ္မေပးဘဲ ေန၍ မျဖစ္ေတာ့။

အဲသည္တုန္းက အေၾကာင္းကုိ သည္ကေန႕ မနက္မွ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သလို ကၽြန္မ အာရုံထဲတြင္ ျပက္ျပက္ထင္ထင္ ျမင္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ စားပြဲဆီသို႕ ကၽြန္မ ေလွ်ာက္သြားသည္။ အံဆြဲကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖြင့္သည္။ အထဲက ပလာစတာေခြကို ယူသည္။ အစ ႏွစ္စ ညွပ္သည္။ ၿပီးေနာက္ မာ့ခ္ပါးစပ္မွာ. ၾကက္ေျခခတ္ ကပ္ထားလုိက္ၿပီး အတန္းေရွ့ ျပန္ေလွ်ာက္လာသည္။

သူ ဘယ္လုိေနသလဲ လွမ္းၾကည့္လုိက္တာ့ သူက မ်က္စိမွတ္ျပသည္။

" မွတ္ကေရာ.. အခုေတာ့ စကား မေျပာႏုိင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား " ဟု ေတြးကာ သူ႕ကုိ ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မ ရယ္ေနမိသည္။ ကၽြန္မ သူ႕ဆီျပန္သြားကာ ပလာစတာေတြ ျပန္ခြာေပးလုိက္ေတာ့ တစ္ခန္းလံုး ၾသဘာသံေတြ ညံသြားသည္။ ပါးစပ္လည္း ဟ၍ ရေရာ သူေျပာလုိက္သည့္ စကားက ထံုးစံအတုိင္း " ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဆံုးမတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာမ" ဟူ၍ပင္ ။

ေနာက္ႏွစ္မွာ ကၽြန္မ အလယ္တန္း (Junior High) အဆင့္ကေန တက္ကာ သခ်ၤာ ဘာသာ သင္ရသည္။ ႏွစ္ေတြက အလ်င္အျမန္ ကုန္လြန္ခဲ့ရာ ဘာမွ်ပင္ ၾကာသည္ မထင္လုိက္ရဘဲ မာ့ခ္တစ္ေယာက္ ကၽြန္မ အတန္းသို႕ ေရာက္လာျပန္သည္။ လူက အရင္ကထက္ ပုိေခ်ာလာသည္။ အေျပာအဆုိက ယခင္အတုိင္း ယဥ္ေက်းဆဲပင္။ သို႔ေသာ္ ကိုးတန္းမွာ ကၽြန္မ သင္သည္႔ သခ်ၤာသစ္က အေတာ္ၾကိဳးစားျပီး လိုက္ရသည္ျဖစ္ရာ မာ႔ခ္တစ္ေယာက္ အရင္ကလို စကားမ်ားမ်ား မေျပာႏိုင္ခဲ႔။

တစ္ခုေသာ ေသာၾကာေန႔တြင္မူ အေျခအေနကနည္းနည္းပိုဆိုးေနခဲ႔သည္။ အဲသည္ ရက္သတၱပတ္ တစ္ခုလံုး သခ်ၤာသစ္သင္ခန္းစာတစ္ခုကို အတန္းသားမ်ား အၾကိတ္အနယ္ ၾကိဳးပမ္းတြက္ခ်က္ခဲ႔ၾကရသည္။ သင္ခန္းစာကေတာ္ေတာ္

Monday, December 28, 2009

ထုိအၿပံဳး

ျပင္သစ္စာေရးဆရာ အန္တြိဳင္း ဆန္တက္ဇူေပရီ ၏ " မင္းသားေလး " ( The Little Princes) ၀ထၳဳ ကို စာသမား အေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကပါသည္။ ကေလးမ်ား အတြက္ ႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ျဖစ္သကဲ့သုိ႕ လူႀကီးမ်ားအတြက္ အေတြးပြားေစေသာ စာတစ္အုပ္လည္း ျဖစ္ေၾကာင္း ဖတ္မိသူတုိ႕ ေလးစားသိမွတ္ခဲ့ၾကပါသည္။

"မင္းသားေလး " ကိုသိေသာ္လည္း ဆန္တက္ဇူေပရီ၏ အျခား ၀တၳဳတုိ-ရွည္မ်ားကိုကား သိသူနည္းလွပါသည္။

ဆန္တက္ ဇူေပရီသည္ တုိက္ေလယာဥ္မွဴး တစ္ေယာက္ျဖစ္၍ ဒုတိယ ကမာၻစစ္အတြင္း နာဇီတုိ႕ႏွင့္ တုိက္ခုိက္စဥ္ က်ဆံုးသြားခဲ့ပါသည္။ ဒုတိယ ကမာၻစစ္မတုိင္မီကလည္း သူသည္ စပိန္ျပည္တြင္းစစ္တြင္ ဖက္ဆစ္မ်ားအား ဆန္႕က်င္သည့္ ဘက္က ၀င္ေရာက္တုိက္ခုိက္ခဲ့ၿပီး ယင္းစစ္ပြဲကာလ သူ႕အေတြ႕အႀကံဳတစ္ရပ္ကုိမူတည္ ၍ " ထုိအၿပံဳး "( The Smile) အမည္ရွိ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္ ေရးခဲ့သည္။ ၄င္း၀တၳဳေလး အေၾကာင္း ကၽြႏ္ေတာ္ယခု ေျပာလုိပါသည္။ " ထုိအၿပံဳး" ကုိ သူသည္ ကုိေတြ႕ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု အေနျဖင့္ ေရးသည္လား၊ ၀တၳဳတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ဖန္တီးခဲ့ျခင္းလား ကၽြႏ္ေတာ္မခြဲျခားတက္ပါ။ သုိ႕ေသာ္ ျဖစ္ရပ္မွန္ ဟူ၍ပဲ ကၽြန္ေတာ္ယူခဲ့ပါသည္။

၄င္းစာ၌ ဆန္တက္ဇူေပရီက.....

သူ႕အား ရန္သူတုိ႕ ဖမ္းမိသြားၿပီး အခ်ဳပ္ခန္းတစ္ခုထဲ ထည့္ထားလုိက္ေၾကာင္း၊ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္သူတုိ႕၏ စက္ဆုပ္မုန္းတီးပံု ရေသာအၾကည့္ႏွင့္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ဆက္ဆံပံုမ်ားအရ ေနာက္ေန႕မွာေတာ့ သူ႕အား သတ္မွာ မုခ်ဟု သူယူဆခဲ့ေၾကာင္းေရးပါသည္။

သည့္ေနာက္ သူဆက္လာက္ေရးသားပံုကုိ ေတာ္မွတ္မိသလုိ ျပန္ေျပာျပပါမည္။

*****

" ငါ့ကုိ သတ္ၾကေတာ့မွာ မုခ်ဟု ကၽြန္ေတာ္ သိေနၿပီ၊ လူက အႀကီးအက်ယ္ တုန္လွဳပ္ေခ်ာက္ခ်ားကာ ေျခမကုိင္မိ လက္မကုိင္မိ ျဖစ္လာသည္။ အိတ္ေတြထဲ ေလွ်ာက္ႏွဳိက္ကာ စီးကရက္တစ္လိပ္တေလမ်ား သူတုိ႕ရွာတုန္း က မေတြ႕ဘဲ က်န္ရစ္ေလမည္လားဟု စမ္းၾကည့္မိသည္။ ကံအားေလွ်ာ္စြာ တစ္လိပ္ရသည္။ သုိ႕ေသာ္ လက္ေတြ အႀကီးအက်ယ္ တုန္ေနသျဖင့္ စီးကရက္ကုိ ႏွဳတ္ခမ္းမွာပင္ ေကာင္းစြာ တပ္၍ မရခ်င္။ ေဆးလိပ္ရျပန္ေတာ့ မီးျခစ္က လုိလာျပန္သည္္။ မီးျခစ္လည္း သူတုိ႕ယူသြားသျဖင့္ မရွိေတာ့။

" ကၽြန္ေတာ့္အား ေစာင့္ၾကပ္ေနသူကုိ သံတုိင္ၾကားမွေန၍ ၾကည့္မိသည္။ သူက ကၽြႏ္ေတာ္ႏွင့္ မ်ာက္လံုးခ်င္းမဆုိင္။ ေသလူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဘယ္သူ မ်က္လံုးခ်င္းဆုိင္ခ်င္မည္လဲ။ " မီးျခစ္ရွိရင္ တစ္ဆိတ္ေလာက္ဗ်ာ" ကၽြန္ေတာ္ လွမ္း၍ေျပာလုိက္သည္။ သူ ကၽြႏ္ေတာ့္ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ပခံုး တစ္ခ်က္တြန္႕ ကာ စီးကရက္မီးညွိေပးရန္ ေလွ်ာက္လာသည္။

" သူအနာ္းကပ္ၿပီး မီးညွိေပးေနစဥ္ အမ်တ္မထင္ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးခ်င္းဆုိင္မိသည္။ အဲသည္အခုိက္ ကၽြႏ္ေတာ္ၿပံဳးျပလုိက္သည္။ ဘာေၾကာင့္ ၿပံဳးျပမိသလဲ ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာ မသိ။ ကၽြႏ္ေတာ္ စိတ္ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ဒါမွ မဟုတ္ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အဲသည္ေလာက္ နီးကပ္ေနသည့္အခါ မ်ိဳးမွာ ၿပံဳးမျပဘဲ မေနႏုိင္တာလား မေျပာတက္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြႏ္ေတာ္ကေတာ့ ၿပံဳးျပလုိက္မိသည္။ အဲသည့္အခုိက္အတန္႕မွာ သူ႕ႏွလံုးသားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့ ႏွစ္လံုးသား အၾကား လွ်ပ္စစ္၀ါယာႏွစ္ခု ပူးမိသည့္အခါမွာ ျဖစ္သလုိ မီးပြားတစ္ခု ခုန္ကူးသြားသည္ ဟု ထင္လုိက္ရသည္။ သူ႕မွာ နဂုိမူလက ကၽြန္ေတာ့အား ျပန္လည္ၿပံဳးျပရန္ ဆႏၵမရွိဆုိတာ ကၽြႏ္ေတာ္ သိသည္။ သုိ႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ အၿပံဳးက သံတိုင္မ်ား ၾကားမွ ေန၍ သူ႕ထံ ခုန္ကူးသြားၿပီး သည့္ေနာက္တြင္ သူ႕ႏွဳတ္ခမ္းေပၚ၌လည္း အၿပံဳးတစ္ခု ေပၚလာသည္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္စီးကရက္ကို မီးညွိေပးၿပီးေနာက္ အနားမွ ခြာမသြားေသးဘဲ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လံုးမ်ားကို စူးစုိက္စြာပင္ ၾကည့္ကာ ၿပံဳး၍ ေနသည္။

" ကၽြန္ေတာ္လည္း သူ႕ကုိ ဆက္၍ၿပံဳးၾကည့္ေနသည္။ သူသည္ အခ်ဳပ္ေထာင္ေစာင့္ တစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ့၊ သူ႕ကို လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနၿပီ၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ ၾကည့္ရွဳပံု၌လည္း အဓိပၸာယ္သစ္ေတြ ပါလာၿပီ။ " ခင္ဗ်ားမွာ သားသမီး ရွိလား" သူက ေမးသည္။

" ရွိပါတယ္ခင္ဗ်။ ေဟာဒီမွာ ေဟာဒီမွာ" ကၽြန္ေတာ္ ပ်ာပ်ာသလဲ ပုိက္ဆံအိတ္ကုိ ဖြင့္ကာ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစု ဓာတ္ပံုကို ထုတ္ယူၿပီး သူ႕အား ျပသည္။ သူလည္း သူ႕ကေလးမ်ား ဓာတ္ပံုေတြ ထုတ္လာကာ သည္ကေလးေတြႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သူ႕အစီအစဥ္မ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ား၊ သူတုိ႕အတြက္ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္မ်ားကိုေျပာျပေနသည္။ တျဖည္းျဖည္း ကၽြန္ေတာ့မ်က္လံုးထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ အုိင္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုကို ကၽြႏ္ေတာ္မေတြ႕ရေတာ့မွာ စုိးရိမ္ထိတ္လန္႕လွေၾကာင္း၊ သည္ကေလးေတြ ႀကီးျပင္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ခြင့္ မရွိေတာ့မွာ ပူပန္ေနသည့္ အေၾကာင္းမ်ား ကၽြန္ေတာ္ေျပာမိိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ စကားေတြ နားေထာင္ရင္း ူ႕မ်က္လံုးမ်ားမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြ ရစ္၀ဲလာသည္။

" သည့္ေနာက္မူ ဘာစကား တစ္ခြန္းမွ် မေျပာဘဲ သူက ရုတ္တရက္ ကၽြႏ္ေတာ့္ အခ်ဳပ္ခန္းတံခါးေသာ့ ကုိ ဖြင့္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အျပင္ထုတ္သည္။ အခ်ဳပ္ေထာင္ျပင္ဘက္ ေရာက္လာၿပီးေနာက္ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားမ်ားအၾကား တိတ္ဆိတ္စြာပင္ ျဖတ္သန္ေခၚေဆာင္လာၿပီး ၿမိဳ႕စြန္နား ေရာက္သည့္အခါ ကၽြန္ေတာ့ကုိ လႊတ္ေပးလုိက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ႏွုတ္ဆက္စကားေတြ ဘာေတြလည္း ေျပာမေနေတာ့ဘဲ ၿမိဳ႕ဘက္ဆီ သူလွည့္ျပန္သြားသည္။

" ကၽြန္ေတာ့အသက္ကုိ အၿပံဳးတစ္ခုက ကယ္ဆယ္လုိက္ျခင္းေပတည္း" ။

မွန္သည္။ ဟန္ေဆာင္မွဳ ကင္းေသာ ႀကိဳတင္ ႀကံရြယ္ခ်က္ မပါေသာ ပင္ကုိ သဘ၀ အၿပံဳၚ၊ သို႕မဟုတ္ လူႏွစ္ဦးအၾကား အရုိးသား အပြင့္လင္း ဆံုး ေပါင္းကူး ဆက္သြယ္မွဳ။

*****

ဆန္တက္ ဇူေပရီ၏ သည္၀တၳဳေလးကို အလုပ္ခြင္မွာ ကၽြႏ္ေတာ္ေျပာျပေလ့ရွိသည္။ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႕တေတြမွာ ဂုဏ္သိကၡာေတြ၊ ဘြဲ႕ထူး ဂုဏ္ထူး ရာထူး အဆင့္အတန္းေတြ ကုိယ့္ကုိအမ်ားက ဘယ္လုိျမင္ေစခ်င္သည္ဟူေသာ ကုိယ္ပုိင္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ အလႊာလႊာ အထပ္ထပ္ ဖုံးကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ကြယ္ကာထားၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ ဘာေတြ ဘယ္လုိ ဖံုးဖံုး ေအာက္ဆံုးမွာေတာ့ တကယ့္ လူပုဂၢဳိလ္ အစစ္အမွန္က ရွိေနသည္ဆုိတာ သိၾကျမင္ၾကေစလုိ၍ပဲ ျဖစ္သည္။

အဲသည္အတြင္းပုိင္း အနက္အရွဳိင္းထဲက အရာကုိ ၀ညာဥ္ဟုပဲ ကၽြန္ေတာ္ဆုိလုိက္ပါမည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္တြင္းက အဲသည္၀ိညာဥ္ဟု ကၽြန္ေတာ္အမည္ေပးလုိက္ေသာ အစိတ္အပုိင္းႏွင့္ သင့္ကိုယ္တြင္းက အလားတူ အစိတ္အပုိင္းဆုိ႕ အျပန္အလွန္ သိကၽြမ္းသြားၾကၿပီ ဆုိလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် ရန္သူေတြ မျဖစ္ႏုိင္ၾကေတာ့။ တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ မမုန္းတီးႏုိင္၊ မနာလုိ၀န္တုိ မျဖစ္ႏုိင္ ၊ ေၾကာက္ရြံ ထိတ္လန္႕ျခင္း လည္း မရွိႏုိင္ေတာ့။

ယခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ တစ္သက္ပတ္လံုး ႀကိဳးစား တည္ေဆာက္ထားၾကသည့္ အလႊာ အထပ္ေတြ ရစ္ပတ္ဖံုးကြယ္ေနသည့္အတြက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အစစ္အမွန္ မေတြ႕ဆံုႏုိင္ၾကဘဲ ရွိေနသည္။ ဆန္တက္ ဇူေပရီ၏ ၀တၳဳက ၀ိညာဥ္ ႏွစ္ခု အျပန္အလွန္ ေတြ႕ထိ သိျမင္သြားၾကသည့္ ထူးျခားေသာ အခုိက္အတန္႕ေလးအေၾကာင္း ေရးဖြဲ႕ထားျခင္း ျဖစ္သည္။

ကၽြႏ္ေတာ္ ကုိတုိင္လည္း အဲသည္လုိ အခုိက္အတန္႕ေလးတခ်ိဳ႕ေတာ့ ႀကံဳဖူးပါသည္။ ဥပမာ တစ္ခုေျပာရလွ်င္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကုိ ရုတ္တရက္ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္သြားမိျခင္းမ်ဳိး ဆုိပါစုိ႕။

ႏုိ႕စုိ႕အရြယ ကေလး ငယ္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ရသည့္အခါ မ်ဳိးမွာလည္း အလားတူ ျဖစ္မိတက္သည္။ သည္လုိ ကေလးငယ္မ်ဳိးကုိ ေတြ႕ရသည့္ အခါ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဘာေၾကာင့္ ၿပံဳးမိတက္ၾကသလဲ။

အေပၚယံလႊာ တစ္ခု မွ် ကြယကာထားျခင္းမရွိသူ တစ္ဦးကုိ ေတြ႕လုိက္ျမင္လုိက္ရ၍လား။ သူ၏ အၿပံဳးမွာ ဟန္ေဆာင္မွဳ အက္ငး ဆံုး အၿပံဳး။ အစစ္မွန္ဆံုး အၿပံဳးျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာတုိ႕ သိေနၾက၍လား။ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရင္ထဲရွိ ငယ္၀ိညာဥ္က ရြယ္တူအခ်င္းခ်င္း သိကၽြမ္းခင္မင္ကာ ႏွစ္လုိအားရစြာ ၿပံဳးလုိက္မိျခင္းလား။

မူရင္း။ ။ Hanoch McCarty ၏ The Smile.

ေဖျမင့္၏

ႏွလံုးသား အာဟာရ စာအုပ္မွ

ေနာက္ထပ္ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို လည္း ဆက္လက္ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးသြားပါအံုးမယ္ခင္ဗ်ာ….

zawtk...

Sunday, December 27, 2009

ေ႐ွးေရစက္ကံဆိုတာနဲ႕ ဖူးစာ

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းကအရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ဟာခ်စ္ၾကိဳက္လာၾကတာခ်စ္သက္တမ္းသံုးႏွစ္ျပည့္တဲ့အခါ

မွာလက္ထပ္ၾကေတာ့မယ္ဆိုျပီးမဂၤလာရက္တစ္ရက္ေရြးခ်ယ္သတ္မွတ္လိုက္တယ္....ေကာင္းေလးကေတာ့ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းမယ့္သူ
တို႔ရဲ႔မဂၤလာရက္ေလးကိုစိတ္ကူးယဥ္ျပီးေပ်ာ္ေနရွာတာေပါ့......ဒါေပမယ့္အဲ့ဒီမဂၤလာေဆာင္မယ့္ေန႔မရာက္ခင္မွာပဲသူ႔ခ်စ္သူေကာင္မေလး
ကတျခားေကာင္ေလးတေယာက္နဲ႔မေမွ်ာ္လင့္ဘဲလက္ထပ္သြားတယ္ဆိုတဲ့သတင္းကိုေကာင္ေလးၾကားလိုက္ရတယ္.....သူစံုစမ္းၾကည့္
လိုက္ေတာ့ေကာင္မေလးကိုယ္တိုင္ကလိုလိုလားလားနဲ႔လက္ထပ္လိုက္တာလို႔သိလိုက္ရတယ္......အဲ့သတင္းကိုၾကားတာနဲ႔ေကာင္ေလး
လည္းအရမ္းအံ့ၾသျပီးအရမ္းစိတ္ထိခိုက္၀မ္းနည္းစြာနဲ႔မစားႏိုင္မအိပ္ႏိုင္ငိုေၾကြးေနေတာ့တယ္......မၾကာခင္မွာပဲေကာင္ေလးလည္းစိတ္
္ေထာင္းကိုယ္ေၾကျပီးအိပ္ယာထဲလဲေတာ့တယ္....အခ်ိန္ေတြကုန္လြန္လာတာနဲ႔အမွ်ေကာင္ေလးရဲ႔အေျခအေနဟာပိုပိုဆိုးလာခဲ့တယ္....
ဆရာ၀န္ျပလည္းမသက္သာေတာ့ဘူး....
တေန႔မွာေတာ့အသက္အရြယ္အိုမင္းေနတဲ့ဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးကေကာင္ေလးရဲ႔အိမ္ေရွ႔မွာရပ္ျပီးတံခါးေခါက္လိုက္တယ္..အိမ္ေဖာ္
ေကာင္မေလးလည္းတံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ထြက္လာျပီးတံခါးဖြင့္လိုက္ေတာ့ဘုန္းေတာ္ၾကီးအိုတစ္ပါးကိုေတြ႔တာနဲ႔စိတ္ရႈပ္စြာနဲ႔
"ကန္ေတာ့ဆြမ္းပါဘုရား" လို႔ေျပာလိုက္တယ္...
ဘုန္းေတာ္ၾကီးကျပံဳးျပီးေတာ့.....
"ကိုယ္ေတာ္ကဆြမ္းခံၾကြလာတာမဟုတ္ပါဘူး..ဒီအိမ္မွာလူမမာရွိတယ္ၾကားလို႔ကိုယ္ေတာ္ကလည္းေဆးနည္းနည္းကုတတ္ေတာ့လာ
ကူညီေပးတာပါဒကာမေလး" လို႔မိန္႔ၾကားလိုက္တယ္...
အိမ္ေဖာ္မိန္းကေလးကလည္းသူဆံုးျဖတ္လို႔မရေၾကာင္းနဲ႔သူမရဲ႔သခင္ေတြကိုျပန္ေျပာၾကည့္ပါမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပီးအိမ္ရွင္ေတြ
ကိုေျပာၾကည့္ေတာ့သေဘာတူခြင့္ျပဳတာေၾကာင့္ဘုန္းေတာ္ၾကီးကိုအိမ္ထဲကိုပင့္ဖိတ္ခဲ့တယ္.......
ဘုန္းေတာ္ၾကီးအိပ္ခန္းထဲကိုေရာက္ေတာ့ကုတင္ေပၚမွာျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္နဲ႔အရိုးေပၚအေရတင္ပိန္လွီစြာနဲ႔ႏြမ္းနယ္ႏုန္းခ်ိစြာလဲေလ်ာင္းေန
တဲ့လူမမာသည္ေကာင္ေလးကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္....အိမ္ေဖာ္မိန္းကေလးလည္းဘုန္းေတာ္ၾကီးအတြက္ေသာက္ေတာ္ေရတခြက္ေပး
လိုက္ျပီးလူမမာကုတင္ေဘးမွာပဲထိုင္ခံုတစ္လံုးစီစဥ္ေပးလိုက္တယ္...ဘုန္းေတာ္ၾကီးကလည္းအေျခအေနၾကည့္ျပီးေတာ့....
" ေတာ္ေတာ္အေျခအေနဆိုးေနတာပဲ "
လို႔ေရရြတ္လိုက္တယ္.....လူမမာေကာင္ေလးကလည္းစိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔မကပ္စြာနဲ႔ပဲဘာမွမၾကား
သလိုတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာေနေနတယ္......ဘုန္းေတာ္ၾကီးလည္းသူလုပ္သင့္တာေတြလုပ္ျပီးေတာ့...
" ဒကာေလးကေတာ္ေတာ္သနားစရာေကာင္းတယ္....မယံုရင္မွန္ထဲကိုၾကည့္လိုက္စမ္းပါ"
လို႔မိန္႔ေတာ္မူျပီးေကာင္ေလးအိပ္ခန္းထဲက
ကိုယ္လံုးေပၚမွန္တစ္ခ်ပ္ဆီကိုညႊန္ျပလိုက္တယ္...
ေကာင္ေလးလည္းလံုး၀စိတ္၀င္စားမႈမရွိပဲေငးေငးငိုင္ငိုင္ေနေနရာကေနတစ္ခ်က္မွန္ထဲကိုၾကည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ...မွန္ထဲမွာသူ႔ခ်စ္
သူေကာင္မေလးပံုကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္....သိတ္မၾကာခင္မွာပဲေကာင္မေလးပံုရိပ္ကေ၀၀ါးေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီးပင္လယ္ကမ္းေျခတခု
ပံုေျပာင္းလဲသြားတယ္....အဲ့ပင္လယ္ကမ္းေျခဟာတိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနျပီးလူအသြားအလာမရွိဘူး.....လူမမာေကာင္ေလးကမွန္ထဲ
ကပံုရိပ္ကိုစိတ္၀င္စားစြာၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲမိန္းကေလးအေလာင္းတစ္ေလာင္းဟာလဲေလ်ာင္းေနတဲ့အေနအထားနဲ႔ကမ္းေျခမွာရွိေနတာ
ကိုျမင္လိုက္ရတယ္.....ခဏၾကာေတာ့လူတစ္ေယာက္ျဖတ္ေလွ်ာက္လာတယ္...သူကအေလာင္းကိုရြံရွာစြာၾကည့္ျပီးလ်င္ျမန္စြာျဖတ္
ေလွ်ာက္သြားတယ္.....အခ်ိန္အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ေနာက္လူတစ္ေယာက္ျဖတ္ေလွ်ာက္လာျပီးအဲ့ေကာင္မေလးအေလာင္းကိုေတြ႕
သြားျပန္တယ္...ဒီလူကေတာ့စိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီးသူ႔ရဲ႔အပၚရံုအကၤ်ီကိုခြ်တ္လို႔ျခံဳေပးျပီးခရီးဆက္ထြက္သြားတယ္....အဲ့လိုနဲ႔ေနာက္ထပ္
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာလာေတာ့ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာျပန္တယ္...ဒီလူကအေပၚရံုျခံဳထားျပီးလဲေလ်ာင္းေနတဲ့ပံုစံ
ကိုစိတ္၀င္စားျပီးျခံဳထည္ကိုလွန္ၾကည့္ေတာ့မိန္းကေလးအေလာင္းကိုေတြ႔သြားျပီးအရမ္းသနားစိတ္၀င္လာကာေျမျမဳပ္ေပးလိုက္ဖို႔ဆံုး
ျဖတ္လိုက္တယ္...ဒါေပမယ့္သူ႔ဆီမွာေျမက်င္းတူးဖို႔ဘာပစၥည္းမွပါမလာဘူး....ေနာက္ဆံုးမွာသူ႔ရဲ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကိုအသံုးျပဳဖို႔သူဆံုးျဖတ္
လိုက္တယ္....လူရြယ္ဟာသူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ေျမေတြကိုယက္ျပီးတေျဖးေျဖးခ်င္းတူးလာလိုက္တာညေနေစာင္းအခ်ိန္မွာမိန္းကေလး
အေလာင္းကိုျမဳပ္ဖို႔လံုေလာက္တဲ့က်င္းတစ္က်င္းကိုတူးလို႔ျပီးသြားတယ္....အဲ့လူလည္းမိန္းကေလးအေလာင္းကိုေကာင္းမြန္စြာျမဳပ္ႏွံ
ေပးခဲ့ျပီးခရီးဆက္ထြက္ခြာသြားတယ္...အဲ့ဒီေနာက္မွာမွန္ထဲမွာမိန္းကေလးအေလာင္းရဲ႔မ်က္ႏွာပံုျပန္ေပၚလာျပီးအဲ့မ်က္ႏွာကေနသူ႔ခ်စ္
သူေကာင္မေလးရဲ႔မ်က္ႏွာကိုေျပာင္းသြားခဲ့တယ္....လူမမာေကာင္ေလးလည္းအလြန္အမင္းအံ့ၾသေနစဥ္မွာပဲေျမျမဳပ္ေပးတဲ့လူရြယ္ရဲ႔
မ်က္ႏွာျပန္ေပၚလာျပီးလူတစ္ေယာက္ရဲ႔မ်က္ႏွာအျဖစ္ေျပာင္းသြားျပန္တယ္...အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့မွန္ထဲကပံုရိပ္ေတြအကုန္ေပ်ာက္
ကြယ္သြားခဲ့တယ္....ေကာင္ေလးလည္းအံ့ၾသစြာနဲ႔မင္သက္ေနတုန္းမွာပဲဘုန္းေတာ္ၾကီးကခုလိုပဲမိန္႔ၾကားေတာ္မူလိုက္တယ္...
"
ခုဆိုရင္ဒကာေလးလည္းသေဘာေပါက္ေလာက္ျပီထင္တယ္...အဲ့မိန္းကေလးအေလာင္းကဒကာေလးရဲ႔ခ်စ္သူမိန္းကေလးျဖစ္တယ္..
ဘ၀တစ္ခုမွာသူမရဲ႔အေလာင္းကိုေျမျမဳပ္ေပးတဲ့ကုသိုလ္ကံေရစက္ေၾကာင့္အဲ့ဒီလူငယ္ဟာဒီဘ၀မွာေကာင္မေလးနဲ႔လက္ထပ္ေပါင္းသင္း
ခြင့္ရခဲ့တယ္...ဒကာေလးကေတာ့သူမရဲ႔အေလာင္းကိုအပၚရံုနဲ႔လႊမ္းျခံဳေပးခဲ့တဲ့ေရစက္ကံေၾကာင့္ဒီဘ၀မွာသူမနဲ႔
သံုးႏွစ္တာခ်စ္ခင္ခြင့္
ရခဲ့တယ္..ခုသံုးႏွစ္ျပည့္လို႔ေရစက္ကုန္ခ်ိန္မွာခြဲခြာရတယ္"
ဘုန္းေတာ္ၾကီးရဲ႔စကားအဆံုးမွာေကာင္ေလးလည္းအျမင္မွန္ရျပီးနားလည္သေဘာေပါက္သြားခဲ့တယ္..ေနာက္ပိုင္းမွာေကာင္ေလးလည္း
ျပန္လည္က်န္းမာလာျပီးေလာကီကိုစြန္႔လို႔သကၤန္း၀တ္သြားေတာ့တယ္...
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ဒီေလာက္ပါပဲ..
ဆိုလိုခ်င္တာကေတာ့ ကြ်န္မတို႔လူသားေတြအခ်င္းခ်င္းဒီဘ၀မွာအေဖ၊ အေမ၊
ေဆြမ်ိဳးညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ၊ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ၊
ခ်စ္သူ၊
ရန္သူအျဖစ္နဲ႔ေတြ႔ဆံုေတာ္စပ္ပတ္သက္ခြင့္ရၾကတာဟာအမႈမဲ့အမွတ္မဲ့မဟုတ္ပါဘူး....ဘ၀တစ္ခုခုကျပဳခဲ့တဲ့ေရစက္ကံေၾကာင့္
သာဤမွ်မ်ားျပားလွေသာလူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခ်စ္ခင္ခြင့္ရခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္...အဲ့လိုပဲေရစက္ကုန္ခ်ိန္
ေရာက္ရင္ဘယ္လိုအေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးနဲ႔မွဆြဲထားလို႔မရပဲေသကြဲ၊ ရွင္ကြဲ
မ်ိဳးစံုနဲ႔ခြဲခြာၾကရမွာပါ.....အဲ့ဒါေၾကာင့္ခုမခြဲခြာရခင္အခ်ိန္ေလး
မွာမိ္မိနဲ႔ပတ္သက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့သူေတြအေပၚမွာတတ္ႏိုင္သေလာက္စိတ္ခ်မ္းသာမႈေတြ..ေမတၱာေတြေပးႏိုင္သေလာက္ေပးႏိုင္ေအာင္ၾကိဳး
စားသင့္ပါတယ္.....ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့လူတိုင္းလူတိုင္းဘယ္သူကမွဘယ္သူ႔ကိုဘယ္အခ်ိန္မွာေရစက္ကုန္လို႔ခြဲခြာၾကရမယ္ဆိုတာကို
မသိႏိုင္ၾကလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္......

forward mail မွ ဖတ္ၾကည့္မိတဲ့. ပံုျပင္ေလးမွာ... လက္႐ွိဘ၀မွာ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့
ေတြ႕ဆံုႀကံဳကြဲ ျဖစ္ရပ္ေတြအတြက္ အသိတရားတစ္ခု ရ႐ွိႏုိင္ရန္အတြက္ ျပန္လည္မွ်ေ၀လုိက္ပါတယ္။

zawtk...

Thursday, December 24, 2009

သံုးသပ္ခ်က္ ၂

(၂)စိတ္ဓါတ္ေရးရာအရ သုံးသပ္ခ်က္

-------------------------------------
> (က)
> ျမန္မာေတြဟာကိုယ္ပိုင္-ကိုယ္တိုင္ အသစ္အဆန္းမ်ားအားတီထြင္လိုစိတ္မရွိျခင္း ၊
> အျခားႏိုင္ငံမ်ားရဲ႔တီထြင္ေပးမႈမ်ားကိုသာအဆင္သင္႔ သုံးခ်င္ၾကေသာ
> လူဖ်င္းလူႏုံလူအမ်ားျဖစ္ေနျခင္း၊၊ ပ်င္းရိျခင္း၊၊
> ေတာ္သည္႔လူမ်ားခ်ြန္ထြက္လာၿပီဆိုရင္လဲ အဲ႔ဒီလူကိုဘယ္လို
> ႏွိပ္ကြပ္ရမလဲဆိုတာပဲစဥ္းစားၾကပါတယ္၊၊
> နမူနာေျပာျပမယ္၊၊ အိုင္းဆက္နယူတန္ဟာ ပန္းသီးေလးတစ္လုံးေၾကြက်တာကို ၾကည္႔ၿပီး
> ထိုင္စဥ္းစားေနလို႔ အင္မတန္အသုံး၀င္တဲ႔မ်ားစြာအက်ိဳးေက်းဇူးေတြ
> ျဖစ္လာေစမဲ႔ formula တစ္ခုကို ရရွိခဲ႔ပါတယ္၊၊တို႔ဆီမွာ တကယ္လို႔မ်ား
> လူတစ္ေယာက္က အဲ႔လိုထိုင္စဥ္းစားေနရင္ ခုဒီစာကိုဖတ္ေနတဲ႔
> လူႀကီးမင္း ဘယ္လိုေတြးမလဲ၊၊ဂ်က္လီဟာ ကြန္ဖူးကို တရုတ္ျပည္တစ္ျပည္လုံးမွာ
> ပထမရေအာင္ ယွဥ္ၿပိုင္ခဲ႔ပါတယ္၊၊ဒါ႔ေၾကာင္႔ သူ႔ကို မင္းသားတင္ရိုက္တယ္၊၊
> နာမည္ႀကီးမင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာပါတယ္၊၊
> ဘရုစလီဟာ ဗိုက္ေပၚကိုကားနင္းတာခံျပခဲ႔ပါတယ္၊၊အနီးကတ္ ထိုးခ်က္ဆိုတဲ႔
> အဇဳတၱနဲ႔ ဗဟိဒၱ ေပါင္းစပ္ထားတဲ႔ထိုက္က်ိကို အေျခခံတဲ႔
> သိုင္းပညာတစ္မ်ိဳးနဲ႔ အျခားတရုတ္ရိုးရာ
> သိုင္းပညာမ်ားစြာကို ေဖာ္ထုတ္ျပသခဲ႔ပါတယ္၊၊ဒါ႔ေၾကာင္႔လဲ သိုင္းလို႔ေျပာရင္
> တရုတ္ကို လူတိုင္းသိၾကပါတယ္၊၊အဲ႔လိုမ်ိဳး သူတို႔ဆီမွာ အားေပးအားေျမွာက္
> ျပုၾကပါတယ္၊၊ တို႔ႏိုင္ငံမွာ သိုင္းသင္ေနတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို ငေပါႀကီး ငရူးႀကီး
> စသျဖင္႔ေျပာၾကပါတယ္ ႏွိမ္႔ခ်ခ်င္ၾကပါတယ္၊၊တရုတ္ကားေတြထဲမွာ ပါတဲ႔
> အေၾကာပိတ္-အေၾကာႏွိပ္ပညာဆိုတာ တကယ္ရွိပါတယ္ အဲ႔ဒါဟာ တို႔ျမန္မာ႔ရိုးရာ
> ဗန္တိုပညာ၊ ရွမ္းႀကီးသိုင္း၊ပြဲေက်ာင္းသိုင္း ဆိုတဲ႔ပညာရပ္ေတြထဲမွာ ပါပါတယ္၊၊
> တရုတ္က ေဗာဓိဓမၼ(တရုတ္လို ဆရာေတာ္တာမို)ဆိုတဲ႔ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက
> ျမန္မာတို႔ရဲ႔ ပြဲေက်ာင္းသိုင္းနဲ႔ နန္းသိမ္းခုံ(ယခု ရွမ္းႀကီးသိုင္း)ကို
> တိဗက္မွာ သင္ယူခဲ႔ၿပီး
> သူ႔ႏိုင္ငံကိုေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာက်န္းမာေရးနဲ႔လဲညီညြတ္ေအာင္၊
> ဘုန္းႀကီးေတြလဲ တရားက်င္႔တဲ႔အခ်ိန္မွာမငိုက္ျမည္းေအာင္ဆိုၿပီး
> ပုံစံတစ္မ်ိဳးနဲ႔ထြင္ပါတယ္ ၊၊
> သူ႔ေက်ာင္းရဲ႕နာမည္ကိုအစြဲျပုၿပီး အဲ႔သိုင္းကို ေရွာင္လင္လို႔ေခၚပါတယ္၊၊
> အဲ႔ေတာ႔ တို႔ျမန္မာေတြသိပ္ၿပီးေတာ္ပါတယ္၊၊ အဲ႔လို ကိုယ္႔ဟာက
> သူမ်ားဟာျဖစ္သြားေအာင္
> ေတာ္တဲ႔သူေတြကိုႏွိမ္႔ခ်ႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္၊၊ ၿပီးေတာ႔ တစ္ခုရွိေသးတယ္၊၊
> မင္းတုန္းမင္းေခတ္ကပါ၊၊ အဲ႔ဒီအခ်ိန္တုန္းက အဂၤလိပ္ေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံကို
> က်ဴးေက်ာ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ပါ၊၊ ျမန္မာေတြအေနနဲ႔ လက္နက္အင္အားနဲ႔နည္းပညာမွာ
> အဂၤလိပ္ကိုမမွီလို႔ သိပ္ၿပီးအခက္အခဲေတြ႔ေနရတဲ႔ အခ်ိန္ပါ၊၊ အဲ႔တုန္းက အဂၤလိပ္က
> ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို၀င္ရင္ ေရေၾကာင္းကပဲ ၀င္ႏိုင္ပါတယ္၊၊ အဲ႔အခ်ိန္မွာ
> ေယာအတြင္း၀န္ဦးဘိုးလႈိင္နဲ႔ ကေနာင္မင္းသားႀကီးတို႔ဟာ
> ေရျမႈပ္ဗုံးထြင္ေနၾကတဲ႔အခ်ိန္ပါ၊၊ သူတို႔ ထြင္ထားတာၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ
> ေအာင္ပင္လယ္ကန္ကို ႏွစ္ေယာက္သားသြားၿပီးစမ္းသပ္ၾကပါတယ္၊၊ အရင္ဆုံး
> ကေနာင္မင္းသားႀကီးဟာ ဗုံးတစ္လုံးကို ကန္ထဲပစ္ခ်လိုက္ေတာ႔ ၀ုန္းဆိုတဲ႔
> အသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔အတူ ေပါက္ကြဲဲထြက္သြားပါတယ္ သူတို႔အရမ္းကိုေပ်ာ္ၿပီး
> ကေနာင္ကဦးဘိုးလႈိင္ကို " က်ဳပ္တို႔
> အဂၤလိပ္ကိုေခ်ာင္ပိတ္ၿပီးစိစိညက္ညက္ေခ်ပစ္ႏိုင္ၿပီ"
> လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္၊၊ သူတို႔စမ္းသပ္ေနတုန္းအခ်ိန္က နန္းတြင္းထဲမွာ
> မင္းတုန္းမင္းက
> ဘုန္းႀကီးေတြကိုဆြမ္းဖိတ္ေက်ြးေနတဲ႔အခ်ိန္ေပါ႔၊၊ ကေနာင္နဲ႔ ဦးဘိုးလႈိင္တို႔
> ေပ်ာ္ရြင္စြာနဲ႔ျပန္လာၾကတဲ႔အခ်ိန္မွာ နန္းေတာ္တံခါး၀ကိုေရာက္ေတာ႔
> လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္နဲ႔ ေတြ႔တယ္ ၊၊
> ကေနာင္က " ႏွမေတာ္ ခုဏက အသံေတြအကိုေတာ္ၾကားလား သူဘာေျပာလဲ" လို႔
> ေမးလိုက္တယ္၊၊ သူကေတာ႔မင္းတုန္းမင္းႀကီးလဲေပ်ာ္မယ္ထင္တာေပါ႔၊၊
> လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္ေျပာတာက "
> အဲ႔အခ်ိန္တုန္းက မင္းတရားႀကီးက ဘုန္းႀကီးဆြမ္းေက်ြးလုပ္ေနတာတဲ႔၊ ဘုန္းႀကီးေတြက
> အဲ႔ဗုန္းကြဲသံကို ၾကားေတာ႔ ေရထဲကသတၱ၀ါေတြဒုကၡေရာက္ေတာ႔မယ္ဆိုၿပီး
> ဆြမ္းစားတာခ်က္ခ်င္းရပ္ၿပီး ျပန္ၾကြသြားၾက တယ္တဲ႔၊အဲ႔ဒါနဲ႔ မင္းတရားႀကီးက
> ကေနာင္နဲ႔ဦးဘိုးလႈိင္ရဲ႔ ေရျမႈပ္ဗုံးကိုတားျမစ္ပါမယ္ဆိုၿပီး
> ကတိေပးလိုက္ရတယ္တဲ႔"၊၊
> အဲ႔အခါမွ ကေနာင္မင္းသားႀကီးက၀မ္းနည္းစြာနဲ႔ ဦးဘိုးလႈိင္ကို "
> က်ဳပ္တို႔ေတြ သူ႔က်ြန္ပဲ လုပ္ၾကပါစို႔ွဗ်ာ"
> တဲ႔၊၊ ၁၂၄၀ ခုႏွစ္ အဂၤလိပ္အရာရွိမွတ္တမ္းတြင္ "
> သတင္းေပးသူမွတ္တမ္း"ဆိုတဲ႔စာအုပ္မွာ
> ျမန္မာတို႔သည္ ရိုင္ဖယ္ေသနတ္မ်ားႏွင္႔ေတာ္ပီဒိုေရျမႈပ္ဗုံးမ်ား
> လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၿပီလို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
> ဒါကိုကုန္းေဘာင္ရွာပုံေတာ္ ဆိုတဲ႔စာအုပ္မွာ ဖတ္ရႈႏိုင္ပါတယ္၊၊
> အဲ႔ဒီလိုတို႔ျမန္မာေတြဟာ ေတာ္တဲ႔သူေတြကို အားေပးအားေျမွာက္လုပ္မႈ
> နည္းပါးၾကပါတယ္၊၊
>
>
> (ခ)
> မိမိကိုယ္ကိုအထင္ေသးသိမ္ငယ္တတ္ၿပီး
> တိုင္းတစ္ပါးကိုစြတ္အထင္ႀကီးတတ္ေသာလူဖ်င္းလူႏုံမ်ား၊ဆန္ကုန္ေျမေလးမ်ား
> တစ္ေန႔တစ္ျခားတိုးတက္မ်ားျပားလာျခင္း၊၊
> အဆိုေတာ္ေလာကမွာစိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္တို႔၊ၾကက္ဖတို႔ ေက်ာ္ထြဋ္ေဆြ
> တို႔ဆိုတဲ႔ေကာင္ေတြဟာ ေအာက္တန္းစားေတြပါ၊၊
> စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္ဟာသူမ်ားႏိုင္ငံက သီခ်င္းေတြကို copy
> လုပ္ပါတယ္၊၊ၿပီးရင္ဆုိုတယ္ ၊၊
> ဒီအထိေအာင္ျပႆနာ မရွိေသးဘူး၊၊ ခုေနာက္ပိုင္း သီခ်င္းေတြမွာ မိုက္ရိုင္းတဲ႔
> အထာေတြ၊
> ေအာက္ပိုင္းစကားလုံးေတြ ပါလာပါၿပီ၊၊ရြံစရာသိပ္ေကာင္းတယ္၊၊ အဲ႔ဒါကိုပဲ သူ႔ရဲ႔
> show ပြဲလာၾကည္႔တဲ႔ ေအာက္က မိန္းမေတြက လက္ႀကီးေတြကို အေပၚေထာင္ၿပီး
> ယမ္းေနၾကရတာနဲ႔၊တေဟးေဟးတဟားဟားနဲ႔ေအာ္ဟစ္ေနလိုက္ၾကတာကို၊၊
> ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတယ္၊၊"
> ဒီထဲမွာဂ်ီဆီြးၾကိုး၀တ္ထားတဲ႔ေစာ္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ပါလဲဆိုတာ" ေလ၊၊
> အဲ႔လိုေျပာလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာေအာက္ကေကာင္မေလးေတြ အရမ္းသေဘာက်သြားၾကတာ
> တေဟးေဟးတဟားဟား နဲ႔၊၊ၾကည္႔စမ္း ဘယ္ေလာက္မိုက္ရိုင္းလဲ ၊၊
> ၾကက္ဖတို႔ ေက်ာ္ထြဋ္ေဆြတို႔ဆိုတဲ႔ေကာင္ေတြဆိုထားတာ တရား၀င္မဟုတ္တဲ႔ေခြေတြေပါ႔
> ၊၊
> တကယ္ကို ညစ္ညစ္စုတ္စုတ္ေတြ သီခ်င္းလုပ္ဆိုထားတာပါ၊၊
> သူတို႔မွာအဲ႔ဒါကိုဆုံးမေပးမဲ႔ အေဖေတြအေမေတြ မရွိဘူးလား၊၊ ရွိတယ္ဆိုရင္ေရာ
> သူတို႔ရဲ႔မိဘေတြက မဆုံးမလို႔လား သူတို႔မွာ ႏွမေတြအေမေတြမရွိဘူးလား၊၊
> ေတာ္ေတာ္ပက္စက္တယ္ အဲ႔ေကာင္ေတြက လူကေမြးတဲ႔ ေခြးေတြ၊၊ အဲ႔ေတာ႔
> အဲ႔လိုလူကေမြးတဲ႔ေခြးေတြဆိုတဲ႔ show ပြဲေတြမွာမ်ား သြားၾကည္႔ၿပီး ေအာက္ကေန
> လက္ႀကီးေတြအေပၚကိုေထာင္ၿပီး
> ေ၀ွ႔ယမ္းေနၾကတာ၊ဟိုဘက္ကိုယိမ္းလိုက္၊ဒီဘက္ကိုယိမ္းလိုက္နဲ႔၊၊
> ဦးထုပ္ကို ေရွ႔မက်-ေနာက္မက်ေဆာင္းတယ္၊ေဘာင္းဘီကိုအပြႀကီးေတြ၀တ္တယ္
> အကၤ်ီလက္က လက္ဇေကာဇကနဲ႔၊၊ လက္ေတြလည္ပင္းေတြမွာပတ္ထားတာေတြက
> လမ္းေဘးမွာခ်ေရာင္းတဲ႔ ၅ရာတန္ ၆ရာတန္ေတြ၊၊
> သူမ်ားႏိုင္ငံက ေကာင္ေတြက ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ေတာင္႔တယ္၊၊
> အဲ႔ဒီရပ္ပါဆိုတဲ႔ ကပလီႀကီးေတြဘာေတြကိုၾကည္႔ပါလား၊၊ အားကစားလဲလုပ္တယ္ သူတို႔က၊၊
> သူတို႔ဆြဲတဲ႔ သံဆြဲႀကီုးတို႔၊လက္မွာပတ္တဲ႔ လက္ပတ္တို႔ဆိုတာေတြက အနည္းဆုံး
> ေဒၚလာ၂၀၀၀ ေက်ာ္တန္တယ္၊၊အဲ႔ဒါကိုလိုက္တုၿပီး လမ္းေဘးကဟာကို၀တ္ၾကနဲ႔၊၊
> မရွိရင္ မ၀တ္နဲေပါ႔၊၊
> Akonဆြဲတဲ႔သံဆြဲႀကိုးၾကီးျမင္ဖူးလား အဲ႔ဒါ ေဒၚလာေထာင္နဲ႔ခ်ီတန္တယ္၊၊
> အ၀တ္အစား၊တန္ဆာဆိုတာ ေစ်းႀကီးမွမဟုတ္ဘူး၊ကိုယ္႔ခႏၶာကိုယ္နဲ႔လိုက္ေအာင္
> ၀တ္ရတာ၊၊ၿပီးရင္ ကိုယ္က ဒီဇိုင္းတစ္မ်ိဳးထြင္ၿပီး၀တ္တယ္ဆိုရင္လဲ
> အဲ႔ဒီဒီဇိုင္းနဲ႔လိုက္ေအာင္
> ဆံပင္ကိုျပင္ရတာေတြရွိေသးတယ္၊ဘယ္ပုံစံ၀တ္ရင္ဘယ္လိုမ်ိဳးလမ္းေလ်ွာက္မွ
> လိုက္တာဆိုတာရွိတယ္၊၊ ဥပမာ ဂ်င္းထည္ေတြကို၀တ္ရင္ဂ်င္းသည္
> အမာသေဘာကိုေဆာင္လို႔ သူနဲ႔တြဲရမဲ႔ accessories ေတြဆိုရင္
> ဆြဲႀကိုးဆိုသံထည္ 925 မွ ဘာမွနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတာေတြရွိ္တယ္၊၊
> ဖတ္ပါ fashion စာအုပ္ေတြ၊၊ဒါ႔ေၾကာင္႔ အလိမၼာ စာမွာရွိတဲ႔၊၊ စာမွာ
> ဘာမဆိုရွိတယ္၊၊
> fashion ဆိုတာ သူမ်ားမ၀တ္တာကို၀တ္တာ fashionမဟုတ္ဘူး၊၊
> ကိုယ္နဲ႔လဲလိုက္ရမယ္၊ဆန္းလဲဆန္းသစ္ရမယ္၊အေရာင္စပ္ဟပ္မႈ၊
> accessories ခ်င္းဆက္စပ္ရာမွာ လိုက္ဖက္မႈ ဒါေတြနဲ႔ေပါင္းမွfashionပါ၊၊
> အဲ႔ေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံက ရပ္ပါေတြရဲ႔၀တ္တာစားတာေတြဟာ
> အတုယူသင္႔သလားဆိုတာကိုစဥ္းစားပါ၊၊
> အေကာင္းဆုံးက သူမ်ားကိုလိုက္တုမဲ႔အစားကိုယ္ပိုင္ထြင္တာပိုေကာင္းပါတယ္၊၊
> သူမ်ားstyleကိုလိုက္တုတယ္ဆိုတာရွက္စရာေကာင္းပါတယ္၊၊
> ခုဆိုၾကည္႔ အကယ္ဒမီမင္းသားခ်င္းအတူတူ လူမင္းက ေဘာင္းဘီမွာ ႀကိုးတပ္၀တ္တာနဲ႔ပဲ
> မင္းေမာ္ကြန္းကလိုက္တုၿပီး ေဘာင္းဘီမွာႀကိုးတပ္၀တ္တယ္၊၊
> ႀကိုးတပ္၀တ္တဲ႔ေဘာင္းဘီက
> ဂ်င္းရိုးရိုး၊ေအာက္ကညွပ္ဖိနပ္၊အေပၚၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ ဂ်င္းဂ်ာကင္ကို
> လက္အဖ်ားေခါက္၀တ္ထားတယ္၊၊
> မင္းသမီးဆိုရင္ အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္တို႔၀တ္တာစားတာေတြၾကည္႔ပါ၊၊ သိပ္ၿပီး fashion
> က်တယ္၊၊
> ဒါ႕ေၾကာင္႔ သူမ်ား style ေတြ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြကို
> ေနရင္းထိုင္ရင္အထင္ႀကီးအတုယူေနမဲ႔အစား
> ကိုယ္ပိုင္ ႀကိုးစားဖတ္မွတ္ၿပီးသင္ယူၾကပါ ၿပီးရင္ တီထြင္ၾကပါ၊၊ၿပီးရင္
> underground အက၊၊ဟိုက သူတို႔ရဲ႔
> ပါရာနာေ၀းသိုင္းနဲ႔တြဲၿပီးက သြားၾကတာ၊၊ၾကည္႔ေကာင္းတယ္၊၊
> တို႔ဆီကဘိန္းစားလက္ေမာင္းနဲ႔ ပုေလြရိုးေျခသလုံးပိုင္ရွင္ေတြက
> လိုက္ကတာဘယ္လိုေနလဲ၊၊
>
>
> (ဂ)
> ထက္ျမက္ၿပီးေတာ္ေသာလူငယ္မ်ားမွာစီးပြားေရးေၾကာင္႔ျဖစ္ေစ၊
> အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ျဖစ္ေစေပၚထြက္လာႏိုင္ျခင္းမရွိပဲ
> အလကားအက်ိဳးမရွိေသာ လူပိုမ်ားသာ
> ေငြဂုဏ္ေၾကာင္႔ျဖစ္ေစ၊ လာဘ္ထိုးၿပီးျဖစ္ေစေပၚထြက္လာျခင္း၊၊
>
>
> (ဃ)
> ယေန႔ INTERNET ကိုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသုံးေနၾကပါၿပီ၊၊
> သို႔ေသာ္၀မ္းနည္းစရာေကာင္းသည္မွာ
> အက်ိဳးရွိသည္႔ေနရာတြင္ အသုံးမခ်ပဲ ရည္းစားရွာဖို႔၊ Sexy Words
> ေတြေျပာၿပီး ေက်နပ္ဖို႔
> စတဲ႔မဟုတ္တဲ႔ေနရာေတြမွာအသုံးခ်ေနၾကတာပါပဲ၊၊ျမန္မာရဲ႔ အဓိကအားနည္းခ်က္က
> အဲ႔ဒါပဲ၊၊မဟုတ္တဲ႔ေနရာမွာသိပ္ၿပီး ခြ်န္တယ္၊၊ ၁ နာရီမွ
> ၂၀၀-၃၀၀ေလာက္ေပးရေသာ INTERNET ကို
> အက်ိဳးရွိရွိအသုံးခ်မယ္ဆိုရင္ရတနာသိုက္ႀကီးပါ၊၊ လိုခ်င္တာေလ႔လာခ်င္တာ
> အကုန္ရတယ္၊၊
> ရွာစမ္းပါ GOOGLE ကေန၊၊စာအုပ္ေတြရွာ ဖတ္၊ေလ႔လာ၊၊လုပ္စမ္းပါ၊၊ အလိမၼာ
> စာမွာရွိတဲ႔၊၊
> ခုေတာ႔အဲ႔လိုမဟုတ္ဘူး၊၊ ၃-၄-၅ နာရီေလာက္ ထိုင္ၿပီး
> ေတြ႔သမ်ွ(ေစာ္-ဘဲ)နဲ႔ထိုင္ခ်က္ေနၾကတယ္၊၊
> အသက္အရြယ္ၾကီးၿပီးေတာင္းစားေနတဲ႔အဘိုးႀကီးအဘြားႀကီးေတြကိုက်ေတာ႔
> လာေတာင္းရင္မရွိဘူး
> ေျပာလႊတ္ရတာနဲ႔၊အစုတ္ဆုံးနဲ႔ တန္ဖိုးအေသးဆုံးပိုက္ဆံကိုေရြးၿပီး ထည္႔ရတာနဲ႔ ၊၊
> ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ အဲ႔လိုမခ်က္ပါဘူး၊၊ ခ်က္ဖို႔လဲ အခ်ိန္မေပးပါဘူး၊၊
> အလုပ္ခ်ိန္မွာ အလုပ္လုပ္တယ္၊၊ နားခ်ိန္မွာ ေကာင္းေကာင္းနားတယ္၊၊
> ျမန္မာႏိုင္ငံကလြဲလို႔ က်န္တဲ႔ႏိုင္ငံေတြမွာNET အရမ္းေကာင္းပါတယ္၊၊
> သို႔ေသာ္ သူတို႔ေတြ ဒို႔ဆီက ျမန္မာေတြလိုမခ်က္ပါဘူး၊၊ လိုအပ္မွ သုံးပါတယ္၊၊
> ဒို႕ျမန္မာေတြကေတာ႔ အဲ႔လိုမဟုတ္ပါဘူး၊၊နားၾကပ္ႀကီးေတြ တပ္ၿပီး တစ္ေနကုန္
> ဖင္ပူေအာင္ထိုင္၊ ေတြ႔သမ်ွ ဆန္႔က်င္ဘက္(gender ) မ်ားနဲ႔ခ်က္ ေနလိုက္ၾကတာကို
> ေလယဥ္ေမာင္းေနတဲ႔ပိုင္းေလာ႔ႀကီးေတြ က်ေနတာပဲ၊၊ တစ္ခ်ိဳ႔ဆိုရင္ အဲ႔ဒီ INTERNET
> ဆိုင္ကေရာင္းတာကိုစားၿပီး တစ္ေနကုန္ထိုင္ခ်က္ပါတယ္၊၊
> လက္ေတြ႔နားနဲ႔ဆက္ဆက္ၾကားေနရတာေတြရွိပါတယ္ နစ္ကိုၾကိုက္တဲ႔အခ်ိန္ဖြင္႔၊
> အျမဲတမ္းအြန္လိုင္းပဲ၊၊ၿပီးရင္ စကားကို အေကာင္းမေျပာဘူး၊၊
> ႏွမရွိတဲ႔ က်ြန္ေတာ္႔အေနနဲ႔ ကိုယ္႔ႏွမသာဆိုရင္ဆိုတာေတြးေတာင္မေတြးရဲပါဘူး၊၊
> လူတစ္ေယာက္ခ်က္တာကို ေဘးကေနနားေထာင္ေနတာ သူတို႔မွာ
> အြန္လိုင္းကေန ေလဥဥၿပီးေမြးတာနဲ႔ကို သားသမီးရတနာ ၁၀ ေယာက္မကေတာ႔ဘူး၊၊
> ကဲဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ၊၊ ျမန္မာေတြဟာ မဟုတ္တဲ႔ဘက္မွာ သိပ္ခြ်န္ေနၾကတယ္၊၊
> အခ်ိန္ေတြ ၊ အင္အားေတြ ဘယ္ေလာက္ႏွေျမာစရာေကာင္းလိုက္သလဲ ၊၊
> ရွက္သင္႔ ၾကပါၿပီ ၊ျပင္သင္႔ၾကပါၿပီ ၊၊
> က်ြန္ေတာ္တို႔ေလးစားရတဲ႔
> ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တိုင္ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြကို ေျပာခဲ႔တဲ႔
> စကားတစ္ခြန္းရွိပါတယ္၊၊ ရိုင္းတယ္လို႔ေတာ႔မထင္ပါနဲ႔၊၊
> "ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္မာေတြ ဒီပုံအတိုင္းသာ ဆက္ေနသြားမယ္ဆိုရင္...
> ျမန္မာႏိုင္ငံကဖာႏိုင္ငံႀကီးျဖစ္သြားလိမ္႔မယ္တဲ႔"၊၊
>
> ဒီ Mail အတြက္က်ြန္ေတာ္႔ကို မုန္းခ်င္မုန္းၾကပါ နာခ်င္ရင္နာၾကႏိုင္ပါတယ္၊
> နာေအာင္လဲ
> ေရးထားတာပါ၊၊ မွားေနၾကတာေတြကို ျပင္ေစခ်င္တဲ႔စိတ္နဲ႔၊အားလုံးကိုကိုယ္႔ႏွမေတြလို
> မေပါင္းသင္႔တဲ႔သူေတြနဲ႔မေပါင္းရေအာင္ ၊ အတုမယူသင္႔တဲ႔သူေတြကိုအတုမယူမိေအာင္၊
> အားလုံးကို ႀကိုးစားခ်င္စိတ္ရွိၾကဖို႔ေတြအတြက္နာေအာင္ေရးထားတာပါ၊၊
> နာၿပီးေတာ႔ အဲ႔ဒီလူမ်ိဳးေတြ၊အဲ႔လိုကိစၥေတြကိုေရွာင္ၿပီးေျဖာင္႔လာၾကမယ္ဆိုရင္
> က်ြန္ေတာ္ အမုန္းခံရတာ တန္ပါတယ္၊၊
> အားလုံးပဲ Good luck ineverything!
> ဒီစာကို ေထာက္ခံရင္ မွန္တယ္ဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ ဖတ္ဖို႔ေပးလိုက္ပါ၊၊
> မမွန္ဘူးလို႔ယူဆရင္ ဒီစာေရးတဲ႔သူကို မုန္းႏိုင္ပါတယ္၊၊
> တစ္ခုေျပာစရာရွိတာကအဲ႔ထဲမွာေရးထားတဲ႔
> မေကာင္းေသာေယာက်ၤားမ်ား၊မိန္းမမ်ားဆိုတာအကုန္လုံးကိုေျပာတာမဟုတ္ပါ၊၊
> အလြန္သိကၡာရွိၿပီး ေလးစားဖြယ္၊ဂုဏ္ယူထိုက္ေသာ
> ့ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေကာင္းမ်ားစြာ၊အမ်ိဳးသားေကာင္းမ်ားစြာ ရွိပါသည္၊၊
> နာမည္တပ္ၿပီးေျပာရန္မျဖစ္ဘူးဆိုတာကိုေတာ႔ အားလုံးနာလည္ၾကမွာပါ၊၊

zawtk...

စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႕

လူတုိင္းသည္ ကုိယ့္ဘ၀ကုိ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ႀကိဳးစားေနၾကတယ္
ဒါေပမယ့္လူတုိင္းမေအာင္ျမင္ၾကဘူ

း။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္ဘ၀ကုိ ကုိယ္အရင္သိေအာင္မလုပ္ၾကဘူး၊
ကုိယ့္နဲ႔သင့္ေတာ္တဲ႔အလုပ္၊ ကုိယ္ရရွိတဲ႔၀င္ ေငြကုိလည္း
မခ်ိန္တြယ္မစဥ္းစားတတ္ဘူး။
ေအာင္ျမင္လုိလ်င္အခ်က္(၄)ခ်က္ကုိ အရင္ၾကည့္ရေအာင္ --

(၁) စဥ္းစားပါ--
ဘာကုိစဥ္းစားရမွာလဲ ?
အခုငါဘယ္ဘ၀ေရာက္ေနတာလဲ ? အခုငါသုံးေနတဲ႔ေငြဟာ
ငါ့ဘ၀နဲ႔ကုိက္ရဲ႔လား? ငါ့အလုပ္၀င္ေငြနဲ႔ကုိက္ရဲ႔လား?
ငါ့ဘ၀နဲ႔သင့္ေတာ္ရဲ႔လားဆုိတာကုိေပါ့၊

(၂) ႀကိဳးစားပါ --
ကုိယ္လုပ္ေနတဲ႔အလုပ္ကုိ ေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ မေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ
ကုိယ္လုပ္ရတဲ႔အလုပ္ကုိ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္ရတယ္၊
ကုိယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ေပါ့ ၊ ကုိယ္ကသူမ်ားဆီမွာလုပ္ရသည္ျဖစ္ေစ
ကုိယ္ပုိင္ျဖစ္ေစ
ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိအပ္တယ္ အဓီကကေတာ့ သူမ်ားအလုပ္ဆုိရင္ပုိၿပီးေတာ့အေရးႀကီးတယ္၊
( ႀကိဳးစားသူအတြက္အခြင့္ေရးဟာ မလြဲမေသြေရာက္လာမဲ႔ အရာပါပဲ )

(၃) ယုံၾကည္ေအာင္ေနပါ --
ကုိယ္ကအလုပ္သမားျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္၇ွင္ျဖစ္ျဖစ္
ကုိယ့္ရဲ႔အႀကီးအကဲ ကုိယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားေတြရဲ႕႕ယုံၾကည္မႈကုိ
ရဖုိ႔လုိအပ္တယ္ အဓိက၊ကေတာ့ ကုိယ္စိတ္ကုိကုိယ္က ယုံၾကည္ေနဖုိ႔လုိအပ္တယ္
အလုပ္ရွင္အမ်ားစုဟာ ယုံၾကည္မႈေတြနဲ႔ပဲတည္ေဆာက္တာမ်ားတယ္ ဒါေၾကာင့္
ကုိယ္ရဲ႔ ဂတိ္ကုိ မဖ်က္ဆီးပါနဲ႔ ကုိယ္မေပးနိဳင္တဲ႔ဂတိကုိလည္း မေပးနဲ႔
ေပးၿပီး၇င္လည္းတည္ေအာင္လုပ္ဖုိ႔အေ၇းႀကီးတယ္ ဒါမွယုံၾကည္မွာေလ ၊

(၄) မ်က္ႏွာထားကုိ ျပင္ပါ -
ကံ ျခင္းတူလွ်င္ ဥာဏ္ရွိသူက အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊ ဥာဏ္ျခင္းတူလွ်င္
၀ိရိယရွိသူက အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊ ၀ီရိယရွိသူျခင္းတူလွ်င္ စည္းကမ္းရွိသူက
အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊ စည္းကမ္းရွိသူျဖင္းတူလွ်င္ ေစတနာရွိသူက

အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊ ေစတနာရွိသူျခင္းတူလွ်င္ ရုိးသားေျဖာင့္မတ္သူက
အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊ ရုိးသားေျဖာင့္မတ္သူျခင္းတူလွ်င္ အေျပာခ်ိဳသာသူက

အၿမဲအႏုိင္ရတယ္၊ အေျပာခ်ဳိသာဖုိ႔ဆုိရင္ မိမိမ်က္ႏွာအမ်ားႀကီးမူတည္တယ္ေလ
ခ်ုိသာတဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ေျပာဆိုဆက္ဆံရင္(50%)က အလုိလို ေအာင္ျမင္ၿပီးသားပါ။

အလုပ္လုပ္ေနတဲ႔လူဟာ က်ရႈံးသည္ျဖစ္ေစ ၊ ေအာင္ျမင္သည္ျဖစ္ေစ ၊ ဂဳဏ္ယူေနရမယ္
၊ က်ရႈံးမွာေၾကာက္လုိ႔ အလုပ္ကုိ မလုပ္ေတာ့ဘူးဆုိရင္
ဘာမွလဲျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးေလ ၊ ´´သစ္ပင္ျမင့္ေလ ေလတုိက္ခံရေလ´´ တဲ႔

ေလဆုိတဲ႔ေလာကဓံကုိ ေၾကက္ေနရင္ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆုံးပုဂၢဳိလ္ဆုိတာ
ေပၚလာမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ ၊ ေလာကဓံကုိ ခံႏုိင္ေအာင္ေမြးျမဴရမယ္ ၊

ကုိယ္က်ရႈံးခဲ႔ရင္ေတာင္ ဘာေတြပဲရႈံးရႈံး အဲဒီအရႈံးထဲက အျမတ္ကုိ
ရွာေဖြတတ္ရမယ္ေလ ၊ ကုိယ္လုပ္လုိက္တဲ႔အမွား ကဘာလဲ ေနာက္တခါ
ဘယ္လုိမမွားေအာင္လုပ္ရမလဲဆုိတာကုိ ေလ့လာေနရမယ္ ဘာေၾကင့္လဲဆုိေတာ့
အရႈံးဆုိတာ အၿမဲမွ မဟုတ္တာ ရႈံးတယ္ဆုိတာ အမ်ားအားျဖင့္ေငြေက်းပါပဲ၊
ဒါေၾကာင့္စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔ ၊ စိတ္ဓာတ္က်တယ္ဆုိတာ လူညံ႔ေတြအလုပ္ပါ ၊

ေငြေက်းရႈးတယ္ဆုိတာ အေသးအမႊားပါပဲ ေငြေက်းဆုိတာျပန္ရွာလုိ႔ရတဲ႔အရာပဲေလ ၊ အဓိက

ကေတာ့စိတ္ဓာတ္ မက်ဖုိ႔ပဲ စိတ္ဓာတ္က်ရင္ေတာ့ မင္းဘ၀ဟာ

ေရစုံေျမာၿပီသာမွတ္ေတာ့ ၊ ဒီဂရီေတြရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ အခုေလာေလာဆယ္

ဘယ္ေလာက္ေအာင္ျမင္ေနသည္ျဖစ္ေစ စိတ္ဓာတ္သာက်ေနရင္ အဲဒီလူရဲ႔ဘ၀ဟာ
လုံး၀ဆုံးရႈံးေနၿပီေလ ၊ ကုိယ္ကစိတ္ဓာတ္က်ေနရင္
ကုိယ္စိတ္ဓာတ္က်ေနသည့္အတြက္ ကုိယ္မွာစိတ္ခ်မ္းမႈဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ
မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ၊ ေငြေၾကးေအာင္ျမင္ဖုိ႔ဆုိရင္ ကုိယ့္စိတ္ကုိ
ၾကည္ေနဖုိ႕လည္းအေရးႀကီးတယ္ေလ။

လူ႕ဘ၀ဆုိတာ
(၁) စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔
(၂) စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔
(၁) စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔

ကုိယ္စိတ္ခ်မ္းသာေနရင္ ကုိယ္လုပ္တဲ႔အလုပ္ကလဲ
အဆင္ေျပေနမွာပဲေလ အဆင္ေျပမွလဲ စိတ္ကခ်မ္းသာမွာမဟုတ္လား ?
ဘ၀ဆုိတာက တစ္ခါတေလ အရမ္းကုိပ်င္းစရာေကာင္းတယ္
ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြမျဖစ္ လုပ္ခ်င္တာေတြမလုပ္ရနဲ႔ေပါ့
ဒါေပမဲ႔လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာရင္ တာ၀န္ဆုိတာလဲရွိစၿမဲ မဟုတ္လား ?
ကုိယ္ေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ မေပ်ာ္သည္ျဖစ္ေစ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ႔အလုပ္ကိုေတာ့
ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ရမွာဟာ လူ႕ဘ၀ရဲ႔တာ၀န္ပါပဲ ၊
ဒါေၾကာင့္ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာမလုပ္ရရင္
လုပ္ရတဲ႔အလုပ္ကုိအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္ေလ

အဲဒါဟာလူ႕အရည္အခ်င္းပဲေပါ့ ၊ အေရအတြက္ေတြဘယ္္ေလာက္မ်ား မ်ား

အရည္ခ်င္းမရွိ္လွ်င္ အဲဒီလူရဲ႕႕ဘ၀ဟာ ေအာင္ျမင္ဖု္ိ႔မလြယ္ပ ါဘူး ၊
ေနာက္ၿပီးစိတ္ဓာတ္ကုိလဲ မာေၾကာေအာင္ေလ့က်င့္ၾကရမယ္ ၊ ဥပမာေျပာရရင္
သူ႕အလုိလုိရွိေနတဲ႔ (အေပါက္မရွိတဲ႔) သစ္သားတစ္ခုဟာ သူထက္မာေၾကာတဲ႔သံ
နဲ႔ေတြ႕လွ်င္ ေနရာဖယ္ေပးၾကရတယ္ အဲဒါဟာဘာကုိျပသလဲဆုိရင္

မာေၾကာတဲ့အရာနဲ႔ေတြ႕ရင္ေပ်ာ့

ေျပာင္းတဲ႔အရာေတြဟာ အလုိလုိေနာက္ဆုပ္ၿပီးသားျဖစ္သြားၾကတယ္မဟုတ္လား?
ဒါဟာေလာက နိယာမပဲေလ ၊ ေနာက္ၿပီးဘယ္လုိလူမ်ိဳးဟာ ကုိယ္အေပၚေကာင္းတယ္

အေထာက္အပံ႔ရတယ္ဆုိတာကုိလည္း ေ၀ဖန္ပုိင္းျခားတတ္ရမယ္ တစ္ခါတစ္ေလ

ကုိယ္ရဲ႕အႀကီးက်ယ္ဆုံးရန္သူဟာ ကုိယ္နဲ႔အနီးဆုံးလူျဖစ္ေနတတ္တယ္။
ကုိယ္နဲ႔အနီးဆုံးလူေၾကာင့္ကုိယ္ဘ၀တုိးတတ္ႏုိင္သလုိ ကုိယ္ဘ၀ကုိ

တစ္စစီခ်ိဳးဖ်က္မဲ႔သူလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ေလ၊

ျမန္မာစကားပုံကေတာ့ ``ကၽြန္ယုံေတာ့ တစ္ဖက္ကန္း သားသမီးယုံေတာ့
စုံလုံးကန္း´´ အဲဒါကုိယ္ပတ္၀န္းက်င္ ကုိယ္အနွီၤးအနားမွာ ရွိတဲ႔သူကပဲ

ကုိယ္ဘ၀ကုိ ဖ်က္ဆီးႏုိင္တယ္ဆုိတာပဲ ဒါေၾကာင့္ကိုယ့္ ကုိယ္ကုိပဲ

ယုံၾကည္ဖုိ႔လုိတယ္ တစ္ခါတစ္ေလ
အေကာင္းဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြေၾကာင့္ကုိယ့္ဘ၀ေျပာင္းလဲတတ္ပါတယ္ ဒါေပမယ္အဲဒါဟာ
အေထာက္ပံ႔မွ်သာပါပဲ

အဓိကကေတာ့ ကုိယ္ဟာကုိႀကိဳးစားရမွာပဲေလ သူငယ္ခ်င္းဆုိတာ
အေကာင္းအဆုိးကုိပဲ မွ်ေ၀ခံစားေပးလုိ႔ရတယ္ အဓိကကေတာ့
ကုိယ္သာကုိပဲမဟုတ္လား? ကုိယ္ေအာင္ျမင္၇င္ ကုိယ္ကအဓိကပဲခံစား၇တာ

က်န္တဲ႔မိဘသူငယ္ခ်င္းဆုိတာ အဖ်ားေလာက္ပါပဲ -- ငါ၀မ္းနည္းပါတယ္``
ဆိုတာေလာက္ပဲေျပာၾကမွာေလ ၊

တကယ္ေတာ့ ကုိယ္ဟာကုိပဲခံစားရမွာပဲေလ မဟုတ္လား?

ေနာက္ထက္ ကုိယ့္ဘ၀ကုိ အႀကီးက်ယ္ဆုံးေသာအမွားကေတာ့ အခ်စ္ေနာက္ကုိ
လိုက္ခ်င္းပဲ ၊ ခ်စ္တယ္ႀကိဳက္တယ္ဆုိတာ ေကာင္းတဲ႔အရာတစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္
တစ္ခါတစ္ရံမွာ အဲဒီၤအခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ ဘ၀ပ်က္ရတဲ႔မိန္းကေလးေတြအမ်ားႀကီးပဲ ၊
အဓီကကေတာ့ ကုိယ္ကမိန္းကေလးျဖစ္ေနလုိ႔ပဲေလ၊
ေယာက္က်ားေတြဆုိတာ(ငါအပါအ၀င္ေပါ့) အခြင့္ယူခ်င္တတ္က်တယ္၊ ဒါကလဲ
ကုိယ္ဘက္ကျပဳမူဆက္ဆံတဲ႔အေပၚမွာလဲအမ်ားႀကီးမူတည္တယ္ေလ၊

ေနာက္တစ္ခုက မိန္းကေလးအမ်ားစုဟာ အလွအပႀကိဳက္ၾကတယ္ ဒါက သဘာ၀ပဲေလ
ဒါေပမယ့္ သဘာ၀ထက္လြန္ကဲရင္ေတာ့ ဒုကၡေရာက္တတ္တယ္ ကုိယ့္မွာရွိေနတာနဲပဲ
လွပေအာင္၀တ္ လွေအာင္ေနလုိ႕႔ရတာပဲ၊ အဲဒီလုိေနႏိုင္ေအာင္လဲႀကိဳးစားရမယ္၊
ကုိယ္မွာရွိတဲ႔ပုိက္ဆံထက္ ပုိၿပီးေတာ့လုိခ်င္ရင္ေတာ့
ဒုကၡေရာက္ဖုိ႔လမ္းကုိ ရွာသလုိျဖစ္ေနေတာ့မယ္၊

ေနာက္ဆုံးေအာင္ျမင္ဖုိ႔လုပ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္ရတဲ႔၀င္ေငြ
ကုိယ့္မွာရွိတဲ႔၀င္ေငြ (၀င္ေငြ/ရေငြကုိ) ဘယ္လုိအသုံးခ်မလဲ
ဘယ္ေနရာမွာဘယ္လုိသုံးရမလဲဆုိတာ စဥ္းစားဖုိ႔လုိအပ္တယ္ လုိအပ္တာကုိလည္း

၀ယ္ဖုိ႔လုိအပ္သလုိ မ၀ယ္သင့္ေရွာင္ၾကဥ္သင့္တဲ့အရာေတြကုိလည္း

ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ္ေလ ၊ အဓိကကေတာ့ အသုံးနဲ႔အျဖဳန္းကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ
နားလည္ဖုိ႔စဥ္းစားဖုိ႔လုိအပ္တယ္

ေနာက္တစ္ခုက က်မၼာေရးကုိလည္း ဂရုစုိက္ဖုိ႔လုိအပ္တယ္
ကုိယ္လုိအပ္တာေတြရဖုိ႔ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ဆုိရင္လဲ က်မၼာေရးကုိ
လုိက္စားဖုိ႔လုိအပ္တယ္ အဓိကကေတာ့ပုံမွန္အိပ္ ပုံမွန္စားေပါ့
ကုိယ္ကအၿမဲတမ္းထုိင္ၿပီးအလုပ္လုပ္၇တဲ႔သူဆုိရင္နံနက္ျဖစ္ေစ ညေနျဖစ္ေစ
လမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔လုိအပ္တယ္

ကုိရီးယားစကားပုံလုိေျပာရရင္ေတာ့ `` ကုိယ္က်ရႈံးလဲက်ခဲ႔ရင္
အဲဒၤီလဲက်တဲ႔ေနရာကပဲ ကုိယ့္ဟာကုိ ထႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစား၇မယ္´´ ေနာက္ၿပီး
ကုိယ္က်၇ႈံးခဲ႔တာေတြကုိ ေမ႔ေဖ်ာက္ၿပီး ဘ၀သစ္ကုိ
ထူေထာင္ေအာင္ႀကိဳးစားရမယ္ေလ၊

လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာရင္ အတိတ္ဆုိတာရွိစၿမဲပဲေလ
ဒါေပမယ့္ကုိယ့္၀ဘတုိးတတ္ခ်င္ရင္ေတာ့

အဲဒီမေကာင္းခဲ႔တဲ႔အတိိတ္ေတြအားလုံးကုိ ေမ့ေဖ်ာက္ၿပီး အခုလက္ရွိဘ၀ကုိ
ေသေသခ်ာခ်ာႀကိဳးစားၿပီးဘ၀ကုိတည္ေဆာက္ၾကပါ............။

ေမးမွ ရရွိေသာ သုတေလးမ်ား ကုိ စာဖတ္သူမ်ားသုိ႕ ျပန္လည္ မွ်ေ၀လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

zawtk...

Wednesday, December 23, 2009

သတၱိ ဆိုတာ

.........

" အဲဒီေတာ့ ရွင္က ကၽြန္မကို သတၱိရွိတယ္လို႔ ယူဆတယ္ေပါ့ " သူမက ေမးသည္။

" ဟုတ္တယ္ "

" အင္းေလ... ဟုတ္ခ်င္လဲ ဟုတ္မွာေပါ့၊ ဒါေပမဲ႔ သတၱိရွိတယ္ ဆိုရင္လဲ အဲဒီလို ရွိလာေအာင္ ႏွိဳးဆြေပးခဲ႔တဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း ကၽြန္မ ေျပာျပပါ႔မယ္"

*****

" လြန္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတုန္းက ကၽြန္မ စတင္းဖို႔ဒ္ ေဆးရံုမွာ ေစတနာ႔၀န္ထမ္း အလုပ္လုပ္ခဲ႔ဖူးတယ္၊ အဲဒီမွာ လီဇာဆိုတဲ႔ လူနာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ကၽြန္မေတြ႔ရတယ္၊ သူကေလးက အင္မတန္ျဖစ္ခဲတဲ႔ ေရာဂါေ၀ဒနာဆိုးတစ္မ်ိဳးကို ခံစားေနရတာ၊ သူ နာလန္ျပန္ထူလာဖို႔အတြက္က အသက္ငါးႏွစ္ပဲ ရွိေသးတဲ႔သူ႔ေမာင္ေလးဆီက ေသြးကို သြင္းေပးတဲ႔ နည္းလမ္းတစ္ခုပဲ ရွိေတာ့တယ္၊ ဒီေမာင္ေလးက သူကိုယ္တိုင္ သူ႔အစ္မရဲ႕ ေရာဂါမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ႔ဖူးျပီး ထူးျခားအံ႕ၾသဖြယ္ ျပန္က်န္းမာရွင္သန္လာခဲ႔သူေလးပဲ။ အဲဒီေရာဂါကို ခုခံတြန္းလွန္ႏိုင္တဲ႔ ပဋိပစၥည္းေတြလဲ သူရဲ႔ေသြးထဲမွာျဖစ္ေပၚခဲ႔တယ္၊ဆရာ၀န္က ဒီကေလးကို သူ႔အစ္မရဲ႔ ေရာဂါ အေျခအေနအေၾကာင္းကိုရွင္းျပျပီး အစ္မအတြက္ သူ႔ေသြးကို ေပးလိုတဲ႔ ဆႏၵရွိသလားလို႔ ေမးတယ္၊ ေကာင္းေလးဟာ ခဏေတာ့ ေတြသြားတာ ကၽြန္မ သတိထားမိတယ္၊ အဲဒီေနာက္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ရွိဳက္ျပီး သူျပန္ေျဖတယ္၊ ' မမ အသက္ကို ကယ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ေပးပါ႔မယ္ ' တဲ႔။

" အဲဒါနဲ႔ သူ႔ဆီက ေသြးကို သြင္းတဲ႔အခါ အစ္မခုတင္ေဘးမွာ သူလဲ ခုတင္တစ္လံုးနဲ႔ လွဲရင္း ၾကည္႔ေနတယ္၊ ေကာင္းမေလးပါးျပင္မွာ ေသြးေရာင္သန္းလာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ၾကည္႔ေနသူေတြအားလံုးနည္းတူ သူလဲျပံဳးေနတာပဲ၊ အဲဒီေနာက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေလးက ျဖဴေရာ္ေရာ္ျဖစ္လာျပီး အျပံဳးေလးလဲ ျပယ္သြားတယ္၊ ျပီးေတာ့ ဆရာ၀န္ကို ေမာ႔ၾကည္႕ ျပီး တုန္တုန္ယင္ယင္ အသံေလးနဲ႔ သူ ေမးရွာတယ္၊ ' ကၽြန္ေတာ္ အခုတစ္ခါတည္း ေသသြားေတာ့မွာလား ' တဲ႔။

" ကေလးက ငယ္ေတာ့ ဆရာ၀န္ရွင္းျပတာကို ေကာင္းေကာင္းသေဘာမေပါက္ဘူး၊ သူ႔အစ္မအတြက္ ေသြးေပးရမယ္ဆိုတာ သူ႔ ေသြးအားလံုး ေဖာက္ေပးလိုက္ရမယ္လို႔ တင္ထားတာကိုး၊

" အဲဒါပါပဲ၊ သတၱိစိတ္ ေမြးေပးတဲ႔ အဲဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြ ေတြ႔ခဲ႔ရဖူးလို႔ ကၽြန္မမွာလဲ သတၱိဆိုတာ ရွိတတ္လာခဲ႔တာပါ "

[ မူရင္း။ ။ Dan Millman ၏ On Courage ]

ေဖျမင့္၏

ႏွလံုးသား အာဟာရ စာအုပ္မွ

ေနာက္ထပ္ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို လည္း ဆက္လက္ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးသြားပါအံုးမယ္ခင္ဗ်ာ....

zawtk...

ငါသိတယ္၊ ငါလုပ္ႏုိင္ရမယ္

အဲသည္တုန္းက ေရာ့ကီး အသက္ ငါးႏွစ္။

သူ႕မိခင္ ကယ္လီက ပစ္ကပ္ ထရပ္ကားေလးကိုေမာင္းကာ သားအမိႏွစ္ေယာက္ အယ္လဗားမား ေတာေက်းလက္ပုိင္းကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကသည္။ ေရာ့ကီးက သူ႕အေမေပါင္ေပၚ ေျခတင္လ်က္ အိပ္ရင္း လုိက္ပါလာသည္။

အမ္းက ယဥ္ေၾကာ ႏ်စ္ခုစာေလာက္သာ က်ယ္ ေတာလမ္း။ အေကြ႕ အ၀ုိက္ေတြလည္းမ်ားသည္။ ကယ္လီက ကားကို ဂရုစုိက္ ေမာင္းႏွင္လာသည္။ သုိ႕ေသာ္ တစ္ေနရာတြင္ လမ္းက ေကြ႕သြားၿပီး တံတားက်ဥ္းက်ဥ္းတစ္ခုထဲ ဆက္တုိက္၀င္ရသည္။ သည္အခ်ိန္ ကားက ခ်ိဳင့္တစ္ခုထဲသုိ႕ ေဆာင့္က်ၿပီး လမ္းေဘးဘက္ေခ်ာထြက္ာ ညာဘက္ေရွ့ဘီးက ေျမာင္းလုိ ျဖစ္ေနသည့္ ဘီးလမ္းေၾကာင္းရာ တစ္ခုထဲ က်သည္။ ကား ေမွာက္မွာ စုိးသျဖင့္ ကယ္လီက လီဗာကို ဖိနင္း၊ စတီယာရင္ကို ဘယ္ဘက္တအားလွည္႔ျပီး ကားကို လမ္းေပၚ ကမန္းကတန္း ဆြဲတင္သည္။ သို႔ေသာ္ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ေရာ႔ကီ၏ ေျခေထာက္က စတီယာရင္ဘီးႏွင္႔ သူမ၏ ေျခေထာက္ၾကားမွာ ကန္႔လန္႔ခံေနသည္။ ပစ္ကပ္ကို သူ မထိန္းႏိုင္ေတာ့။

ကားက တစ္ျပန္ႏွစ္ျပန္လိမ္႔ကာ ေပႏွစ္ဆယ္ခန္႔နက္သည္႔ေခ်ာက္ထဲ က်သြားသည္။ ေခ်ာက္ထဲ ကားေရာက္ေတာ့မွ ေရာ႔ကီး ႏိုးလာသည္။

" ေမေမ... ေမေမ ၊ သားတို႔ ကားဘီးေတြ မိုးေပၚေထာင္ေနပါလား " အေမ႔အား သူ ေမးသည္။

ကယ္လီ႔မ်က္စိႏွစ္ဖက္လံုး ေသြးေတြဖံုးေနသျဖင္႔ ဘာမွကို မျမင္ရ။ ဂီယာတံႏွင္႔ ေဆာင္႔ထိုးမိေသာဒဏ္ေၾကာင္႔ ႏွဳတ္ခမ္းက ပါးအထိ ဟတ္တတ္ကြဲကာ မ်က္ႏွာ တစ္ခုလံုး စုတ္ျပတ္ေၾကမြေနသည္။ ပခံုးႏွစ္ဖက္လံုးက်ိဳးေၾကသြားျပီး ခ်ိဳင္းၾကားတစ္ဖက္၌ အရိုးတစ္ေခ်ာင္း ေဖာက္ထြက္ေနသည္။ ျပီး ပိန္ခ်ိဳင္႔သြားသည္႔ တံခါးကသူ႔ခႏၶာကိုယ္အား ဖိညွပ္ထားသလိုလည္းျဖစ္ေနသည္။

" ေမေမ႔ကို သားဆြဲထုတ္္ေပးမယ္ " ေရာ႔ကီးက ဆိုသည္။ အံ႔ၾသဖြယ္ပင္သူက ဒဏ္ရာလံုး၀မရခဲ႔။ သူ႔အေမေအာက္မွ တိုးေ၀ွ႔ထြက္ကာ ပြင္႔ေနေသာ တံခါးေပါက္မွ သူေလွ်ာဆင္းသည္။ ျပီးလွ်င္ မိခင္အား ဆြဲထုတ္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္ သူ မည္မွ် အားစိုက္ဆြဲေသာ္လည္း ကယ္လီက နည္းနည္းမွ် မေရြ႕။

" ေမေမ ခဏအိပ္ပါရေစ သားရယ္ " ကယ္လီကဆိုသည္။ သူက သတိလစ္တစ္ခ်က္ မလစ္တစ္ခ်က္ ျဖစ္ေနသည္။

" ဟင္႔အင္း ေမေမ .... ေမေမ မအိပ္ရဘူး" ေရာ႔ကီးက လံုး၀ျငင္းသည္။

ေရာ႔ကီးက ကားထဲ ခဲခဲယဥ္းယဥ္းျပန္၀င္ျပီး သူ႔အေမကို သည္အထဲက မရမက တြန္းထုတ္သည္။ ျပီးေနာက္ အေမသည္နား ခဏေနခဲ႔ ၊ သားလမ္းေပၚတတ္ျပီး ေတြ႔တဲ႔ကားကို အကူညီေတာင္းမယ္ဟု ဆိုသည္။ မိခင္က စိတ္မခ်။ ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္းထဲမွာ သူ႔သားေလးကို ကားေမာင္းသူေတြျမင္ခ်င္မွျမင္မွာဟု ေတြးကာ သားတစ္ေယာက္တည္း မသြားနဲ႔ဟု ဆိုသည္။

အဲသည္ေနာက္ သားအမိႏွစ္ေယာက္ လမ္းေဘးကမ္းပါးယံကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တြားတတ္ၾကသည္။ ေရာ႔ကီးက အေလးခ်ိန္ ေပါင္ ၄၀ မွ်ရွိသည္႔သူခႏၶာကိုယ္ေလးႏွင္႔ ၁၀၄ ေပါင္ေလးေသာ သူ႔အေမကို တြန္းတင္သည္။ ခရီးက မတြင္ႏိုင္။ တစ္ၾကိမ္မွာ တစ္လက္မႏွစ္လက္မ ေလာက္စီပဲ ေရြ႔သည္။ ေ၀ဒနာျပင္းထန္လြန္းသျဖင္႔ ကယ္လီလက္ေလွ်ာ႔ခ်င္လာသည္။ သို႔ေသာ္ေရာ႔ကီးက မေလွ်ာ႔ရ။

သူ႔အေမ အားမေလွ်ာ႔ေစရန္ ေရာ႔ကီးက " ေမေမ၊ မီးရထားေလးအေၾကာင္းသတိရ " ဟုဆိုသည္။ သူတို႔ကေလးေတြ အလြန္ႏွစ္သက္သည္႔ 'စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသာစက္ေခါင္းေလး' ပံုျပင္ကို သူ ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ စက္ေခါင္းေလးသည္ မက္ေစာက္ေသာ ေတာင္ၾကီးကို မရ ရေအာင္ တတ္သြားသည္။ စက္ေခါင္းေလးအေၾကာင္း မိခင္အား သတိေပးေဖာ္ေပးႏိုင္ရန္အတြက္ ပံုျပင္ထဲမွာ ပါသည္႔ ' ငါ သိတယ္၊ မင္းတတ္ႏိုင္တယ္၊ ငါသိတယ္၊ မင္းတတ္ႏိုင္တယ္' ဆိုသည္႔ လွံဳေဆာ္စကားေလးကို သူ႔ႏွဳတ္က တတြတ္တြတ္ ရြတ္သည္။

ေနာက္ဆံုး လမ္းမေပၚ ေရာက္ၾကျပီး သူ႔အေမ၏ မ်က္ႏွာေပၚမွ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ဒဏ္ရာမ်ားကို ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ရေတာ့မွ ေရာ႔ကီး ရိွဳက္ၾကီးတငင္ ငိုေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ထရပ္ကားတစ္စီး လာတာ ျမင္ေတာ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေ၀ွ႔ယမ္းကာ " ရပ္ပါခင္ဗ်ာ၊ ရပ္ပါခင္ဗ်ာ" ဟု ေအာ္သည္။

" ေမေမကို ေဆးရံုပို႔ေပးပါ" ထရပ္ကား ေမာင္းသူအား သူ ေမတၱာရပ္ခံသည္။

ကယ္လီ၏ မ်က္ႏွာကို ခြဲစိတ္ခန္းမွာ ရွစ္နာရီမွ်ၾကာေအာင္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ယူရသည္။ စုစုေပါင္း ၃၄၄ ခ်က္တိတိ ခ်ဳပ္ခဲ႔ရသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ယေန႔သူ႔မ်က္ႏွာက ယခင္ႏွင္႔ တျခားစီျဖစ္ေနသည္။ " အရင္တုန္းကဆိုရင္ ကၽြန္မ ႏွာတံေလးက သြယ္တန္းေနတာပဲ၊ ႏွဳတ္ခမ္းက ပါးပါး၊ ပါးရိုးေပၚေပၚနဲ႔ေပါ့၊ အခုေတာ့ ႏွာေခါင္းပြပြ၊ ႏွဳတ္ခမ္းထူထူ၊ ပါးရိုးခ်ပ္ခ်ပ္ျဖစ္ေနျပီ"

သို႔ေသာ္ ဘာပဲေျပာေျပာ အမာရြတ္ေတာ့ သိပ္မေပၚေပ။ ထိခိုက္ဒဏ္ရာေတြ အားလံုး ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျပန္ေကာင္းသြားခဲ႔သည္။

ေရာ႔ကီး၏ စြမ္းေဆာင္ပံုအေၾကာင္းသည္ ဧရာမသတင္းၾကီးတစ္ခု ျဖစ္သြားခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ သတၱိခဲ ခ်ာတိတ္ကေတာ့ သူ လုပ္ခဲ႔တာ ဘာမွထူးထူးျခားျခား ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ မပါပါဟု ဆိုသည္။ " ဒီကိစၥၾကီးျဖစ္ပ်က္ခဲ႔တာကို ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်တယ္လို႔မထင္ၾကပါနဲ႔ေနာ္၊ မေတာ္တဆျဖစ္လာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္းလုပ္ရတာေပါ႔၊ ဘယ္သူမဆို ဒီလိုၾကံဳရင္ ဒီအတိုင္းလုပ္ၾကမွာပဲ မဟုတ္လား"

သူ႔ မိခင္ကေတာ့ ဆိုသည္။

" ေရာ႔ကီးေလး ကယ္လို႔သာေပါ့၊ မဟုတ္ရင္ ကၽြန္မ ေသြးလြန္ျပီး ေသမွာ " ဟူ၍။

[ မူရင္း။ ။ Michele Borba ၏ I Think I Can! ]

ေဖျမင့္၏

ႏွလံုးသား အာဟာရ စာအုပ္မွ

ေနာက္ထပ္ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို လည္း ဆက္လက္ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးသြားပါအံုးမယ္ခင္ဗ်ာ..

zawtk...

ညီအစ္ကုိ ႏွစ္ေယာက္

မိသားစုပုိင္ ယာေျမတစ္ခုကို ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ အတူတကြ လုပ္ကုိင္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္သည္။ သူ႕မိသားစုက ႀကီးသည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က လူပ်ဳိလူလြတ္။

တစ္ေနကုန္ အလုပ္လုပ္ၿပီးလွ်င္ လယ္ယာထြက္သီးႏွံမ်ားႏွင့္ ေရာင္းခ်ရသည့္ အျမတ္အစြန္းမ်ားကို ညီအစ္ကုိႏွစ္ေယာက္ ညီတူညီမွ် ခြဲေ၀ယူၾကသည္။

တစ္ေန႕မွာေတာ့ တစ္ကုိယ္တည္းသမားက စဥး္စျားသည္။ " လယ္ယာထြက္သီးႏွံေတြ အက်ဳိးအျမတ္ေတြ ကို ညီတူညီမွ် ခဲြေ၀ေနတာ မသင့္ဘူး၊ ငါက တစ္ေယာက္တည္းသမား ၊ ငါ့လုိအပ္ခ်က္က နည္းနည္းေလး" သည္လုိေတြးကာ ညစဥ္ညတုိင္း သူ႕စပါးက်ီမွ စပါးတစ္အိတ္စီထမ္းကာ ကြင္းျပင္ကုိ တိတ္တဆိတ္ျဖတ္သန္းၿပီး သူ႕အစ္ကုိအိမ္က စပါးက်ီထဲ သြားထည့္သည္။

သည္အတြင္း အိမ္ေထာင္ရွင္ အစ္ကုိႀကီးကလည္း စဥ္းစားသည္။ " သီးႏွံေတြ၊ ၀င္ေငြေတြကို ညီတူညီမွ်ေ၀ယူေနၾကတာ မမွန္ဘူး၊ ငါက အိမ္ေထာင္သည္ ၊ ငါ့မွာ အသက္ႀကီးတဲ့အခ်ိန္ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ မိန္းမရွိတယ္။ သားေထာက္သမီးခံ ရွိတယ္၊ ငါ့ညီမွာက တစ္ေယာက္တည္း၊ မမာေရး မက်န္းေရး ဆုိရင္ေစာင့္ေရွာက္မယ့္သူမရွိဘူး" သူ၍ ေတြးကာ ညတုိင္း စ ပါးတစ္အိတ္စီ ထမ္းၿပီး သူ႕ညီစပါးက်ီထဲ သြားထည့္သည္။

သည္လုိႏွင့္ ႏွစ္ခ်ိီ၍ ၾကာလာေလသည္။ ကုိယ့္က်ီထဲက စပါးေတြ ညစဥ္ထုတ္ယူေနပါလ်က္ ေလ်ာ့နည္းသြားျခင္း မရွိသည္ကို ႏွစ္ေယာက္လံုးပင္ စဥ္းစား မရျဖစ္ေနၾကသည္။

သုိ႕ေသာ္ ေမွာင္မည္းမည္း ညတစ္ည၌ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ ၀င္တိုက္မိၾကသည္။ သည္ေတာ့မွပင္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ၾကည္႔ကာ ျဖစ္ပ်က္ပံုအလံုးစံုကို ႏွစ္ဦးသား သိျမင္သြားၾကသည္။

စပါးအိတ္ေတြ ပစ္ခ်ကာ ညီအစ္ကိုေတြ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး တင္းတင္းဖတ္ထားလိုက္မိၾကေလသည္။

[ မူရင္း။ ။ More Sower's Seeds စာအုပ္မွအမည္မသိစာေရးသူ၏ Two Brothers ]

ေဖျမင့္၏

ႏွလံုးသား အာဟာရ စာအုပ္မွ

ေနာက္ထပ္ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို လည္း ဆက္လက္ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးသြားပါအံုးမယ္ခင္ဗ်ာ..

zawtk...

Tuesday, December 22, 2009

ေအာင္ျမင္ေရး နည္းလမ္း ၁၀ ခ်က္

အာင္ျမင္ေရး နည္းလမ္း ၁၀ခုကို မွတ္ရလြယ္ေအာင္ အဂၤလိပ္လုိ စီ-ဆယ္လံုးလို႔ သတ္မွတ္ေပးထားပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့-

၁။ Construction = တည္ေဆာက္ျခင္း
၂။ Competence = အစြမ္းအစရိွျခင္း
၃။ Courage = သတၱိရိွျခင္း
၄။ Communication = ဆက္သြယ္မႈရိွျခင္း
၅။ Charm = ဆြဲေဆာင္မႈရိွျခင္း
၆။ Compassion = စာနာရိုင္းပင္းတတ္ျခင္း
၇။ Confidence = ယံုၾကည္မႈရိွျခင္း
၈။ Control = ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း
၉။ Commitment = ကတိတည္ျခင္း
၁၀။ Contentment = ေရာင့္ရဲမႈရိွျခင္း

ဒီကေန႔ ကာလ မွာေတာ့ အလုပ္ ထဲမွာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေန႔စဥ္ ဘ၀ မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္ခ်င္ တယ္ဆိုရင္ ဒီပညတ္ခ်က္ ၁၀ခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္လုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါဟာ ပံုေသနည္း တစ္ခုပါ။ ဘယ္လို ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ မ်ိဳးကို မဆို ဒီအခ်က္ေတြကို အသံုးခ်လို႔္ရပါတယ္။ လုပ္ငန္းတစ္ခုကို အစပ်ိဳးခ်င္တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ မ်ိဳး အတူလက္တြဲမယ့္ အေဖာ္ တစ္ဦးရွာတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ အသက္ႀကီး ေနၿပီျဖစ္တဲ့ မိဘ ေတြကို ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ေရး လုပ္ငန္း ဒါမွ မဟုတ္ ကေလးငယ္ ေတြကို ၾကည့္ရႈ႕ ေစာင့္ေရွာက္ ေရးက အစ အိုလံပစ္ အားကစား ပြဲေတာ္မွာ ေရႊတံဆိပ္ ရရိွေရး ရည္မွန္းခ်က္ မ်ိဳးအထိ အသံုး တည့္ပါတယ္။

၁။ တည္ေဆာင္ျခင္း

စီမံခ်က္ တစ္ခု တည္ေဆာက္ဖို႔ လုိပါတယ္။ ဘယ္ကို သြားမွာလဲ၊ ဘယ္လို ေရာက္ေအာင္ သြားမလဲ ဆိုတာ ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္း ျမင္ေန ရပါမယ္။ ဒီေတာ့ စီပြားေရး လုပ္ငန္း စီမံကိန္း တစ္ခု ဒါမွမဟုတ္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ ေတြ ေရးဆြဲ ေရးဟာ ပထမ အဆင့္ပါ။ သင္သြားခ်င္ တဲ့ေနရာကို ေရာက္ေအာင္ သေဘာထား ေတြ ေရြးခ်ယ္ဖို႔ လိုအပ္ ပါတယ္။ သင္လိုခ်င္ တာကို မရခဲ့ရင္ သေဘာထား ကို ျပင္ရပါ မယ္။ ဒါမွသာ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာကို ေရာက္မွာပါ။

၂။ အစြမ္းအစ ရိွျခင္း

ငါေတာ့ ပန္းခ်ီ ဆရာ တစ္ေယာက္ ဒါမွ မဟုတ္ တီး၀ိုင္း အဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူးလို႔ သံသယျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးမွာ အစြမ္းအစ မရိွဘူး။ ေလ့က်င့္ ေပးမႈက အေထာက္ အကူ ရႏုိင္ေပမယ့္ ဒီလို အႏုပညာ လုပ္ငန္း မ်ိဳးမွာေတာ့ ပါရမီ ရိွဖို႔ လိုအပ္ ပါတယ္။ ဒါက ထင္ရွားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နယ္ပယ္ တစ္ခုမွာ ကၽြမ္းက်င္မႈ မရိွဘဲ အဲဒီ နယ္ပယ္မွာ ေအာင္ျမင္မႈ ရခ်င္တဲ့ လူေတြလည္း ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အေျခခံ က်တဲ့ အစြမ္း အစ ေတြ မရိွခဲ့ ရင္ေတာ့ အျပင္း အထန္ ႀကိဳးပမ္းဖို႔ လိုပါ လိမ့္မယ္။ အခက္အခဲ အနည္းဆံုး နည္းလမ္း ဟာ ေလွ်ာက္လွမ္းရ လြယ္ကူ တာေပါ့။

စီးပြားေရး လုပ္ငန္း အသစ္ တစ္ခုအတြက္ စီမံခ်က္ တစ္ခု ေရးဆြဲ ရာမွာ သင္ဘာ ေတာ္သလဲ ဆိုတာ ခ်ေရး ထားပါ။ ဘာကို လုပ္ရတာ ေပ်ာ္တယ္ ဆိုတာ ကိုလည္း ခ်ေရး ထားပါ။ အဲဒီ လုပ္နည္း ေလးက ေစ်းကြက္ ထဲမွာ သင္ဖန္တီး ရယူႏိုင္တဲ့ ေနရာ တစ္ေနရာကို သတ္သတ္ မွတ္မွတ္ လုပ္ေပး ႏိုင္ပါတယ္။ သင္က စားဖိုမွဴး တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနရင္ ၿပီးေတာ့ ျပင္သစ္ ဘာသာ စကား သင္ခ်င္ေနတယ္ ဆိုမွေတာ့ ျပင္သစ္ ႏိုင္ငံသြားၿပီး ျပင္သစ္ အစား အစာ ေတြကို အထူးျပဳ ခ်က္ျပဳတ္ ေပေတာ့ေပါ့။

အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္းမႈ အားလံုးမွာ အဟန္႔ အတား ေတြကေတာ့ ရိွစၿမဲပါ။ အဲဒီ အခက္ အခဲက အစြမ္းအစ၊ ေလ့က်င့္မႈနဲ႔ အရည္အခ်င္း ပတ္၀န္းက်င္မွာ ပံုမွန္ အားျဖင့္ အခိုင္ အမာ အေျခစိုက္ၿပီး ရိွေန တတ္တယ္။ တကယ္လို႔ သင္ဟာ အကၽြမ္းက်င္ဆံုး ေနရာမွာ အလုပ္ လုပ္ရတာ ၿငီးေငြ႔ လာၿပီဆိုရင္ အဲဒီ အ၀န္းအ၀ိုင္း တြင္းမွာပဲ ပိုကၽြမ္းက်င္တဲ့ ပညာကို သံုးၿပီး ႀကိဳးစား ၾကည့္ပါ။ ကုိယ့္ဘာသာ ကိုယ္ ျခစ္ျခဳတ္ၿပီး ျပန္တီထြင္ ေနတာမ်ိဳးကို ေရွာင္လိုက္ရင္ ပိုၿပီး ျမန္ျမန္ ေအာင္ျမင္ လာလိမ့္မယ္။

၃။ သတၲိရိွျခင္း

သတၱိက အႀကီး အက်ယ္ အေရးႀကီး ပါတယ္။ တစ္ခါ တစ္ရံမွာ သင္ဟာ စြန္႔စားမႈ ျပဳဖို႔ လိုအပ္ ပါတယ္။ ဦးတည္ခ်က္ ေျပာင္းသင့္ရင္ ေျပာင္းရမယ္။ ေဘာင္အျပင္ ဘက္ထြက္ၿပီး စဥ္းစားပါ။ အေၾကာင္း ကိစၥေဟာင္း ကိုပဲ နည္းလမ္း သစ္နဲ႔ ႀကိဳးစား ၾကည့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ သင္ မသက္ မသာ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သင္ ဦးတည္ ထားတဲ့ တူရူျပဳမႈကို ယံုၾကည္ရင္ သင္ ရွာေနတဲ့ ရလဒ္ ေတြကို ယံုၾကည္ရင္ သင့္အေနနဲ႔ မမိွတ္ မသုန္ ႏွစ္ႏွစ္ ကာကာ ယံုလိုက္ဖို႔ သတၱိ လိုအပ္ ပါတယ္။

အေျခအေနေတြ ခက္ခက္ ခဲခဲျဖစ္လာ ခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ ဟာ ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ ရိွေနဖို႔နဲ႔ သတၱိရိွ ေနဖို႔ ဆိုတာ မရိွမျဖစ္တဲ့ အရာေတြပါ။ရိုးသား ဖို႔ဆိုတာ သတၱိက အေရးႀကီးပါတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာ ရယ္ေမာ ပစ္ႏိုင္ဖို႔လည္း သတၱိက အေရးႀကီး တာပါပဲ။ သင္မွားသြားတဲ့အခါမွာ သတၱိရိွရိွ ၀န္ခံဖို႔ ကလည္း မရိွမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္ပါ။

၄။ ဆက္သြယ္မႈရိွျခင္း

ထိေရာက္တဲ့ ဆက္သြယ္မႈ မရိွရင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္း ျဖစ္ေစ၊ ပုဂၢလိက ဆက္ဆံေရး မွာျဖစ္ေစ အလုပ္ မျဖစ္တဲ့ အေထာက္ အထားေတြ ရိွပါတယ္။ ေစ်းကြက္၊သင့္လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္မ်ားနဲ႔ မိတ္ေဆြ ေတြက သင္ ဘာဆက္ လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာ နားလည္ ေနဖို႔က အဓိက က်ပါတယ္။

က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီညြတ္တဲ့ အေတြး ေတြကေနၿပီး က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီညြတ္တဲ့ ေတြးေတာမႈေတြ ထြက္ေပၚ လာပါတယ္။ ဒီအေတြး ေတြဟာ ဆက္သြယ္မႈ အားနည္းျခင္းနဲ႔ နားလည္မႈ လြဲမွားျခင္း ေတြက ဖန္တီး ေပးလိုုက္တာ ဒါမွမဟုတ္ တြန္းအား ေပးလုိက္ျခင္းပါ။ ဆက္သြယ္မႈဟာ မဟာဗ်ဴဟာ ေအာင္ျမင္ျခင္း အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္း ကိရိယာ တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

၅။ ဆြဲေဆာင္မႈရိွျခင္း

ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ ဆြဲေဆာင္မႈ ရိွျခင္းက ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ႕ အေရးပါတဲ့ အေၾကာင္း တစ္ရပ္ပါ။ ဆြဲေဆာင္မႈ ဆိုတာ ေငြကုန္ ေၾကးက်ခံၿပီး ျပဳျပင္ မြမ္းမံ ထားတဲ့ အေပၚယံ အရည္ အခ်င္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ အၿပံဳးပန္း တစ္ပြင့္ပါ။ ရယ္စရာ ေမာစရာ တခ်ိဳ႕တေလနဲ႔ သူတစ္ပါးအေပၚ စစ္မွန္တဲ့ စိတ္၀င္စားမႈ ေတြရိွရင္ သင္ဟာ ဆြဲေဆာင္မႈ ရိွေနတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါၿပီ။ တျခား ေအာင္ျမင္ျခင္း အမူ အရာ ေတြအားလံုး လိုပဲ ဆြဲေဆာင္မႈက အေျခ အေနနဲ႔ ကိုက္ညီမႈ ရိွရမယ္။ သင့္ ဆြဲေဆာင္မႈကို ရိုးသားမႈက ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံ ျပဳထားရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါဟာ သင့္ ဥပဓိရုပ္ တစ္ခုလံုး ရဲ႕ အစိတ္ အပိုင္းတစ္ခု ျဖစ္သင့္တယ္။ ဆိုးရြားတဲ့ ေရာင္း၀ယ္မႈ ဒါမွ မဟုတ္ တစ္ေယာက္ ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာ ကို ဓားန႔ဲထုိး တာမ်ိဳး မလုပ္ခင္မွာ ဆြဲေဆာင္မႈ ရိွေအာင္ လံုးပမ္း တာမ်ိဳးဆိုရင္ ေတာ့ သင္ဟာ ေရရွည္မွာ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို ရရိွႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

၆။ စာနာရိုင္းပင္းတတ္ျခင္း

လူသား တိုင္းလိုလို ဟာ အတူတူ ခ်ည္းပါပဲ။ ဘယ္လို ေနရာေတြမွာ တူသလဲ ဆိုရင္ အမွားေတြ လုပ္ၾကတယ္၊ ခြင့္လႊတ္ျခင္းနဲ႔ စာနာ ရိုင္းပင္းျခင္း ကို လုိခ်င္ၾကတယ္၊ တစ္ခါ တစ္ေလမွာ ေဒါသ လိုမ်ိဳး မေကာင္းတဲ့ စိတ္ခံစားမႈ ေတြဟာ သင္တို႔ကို ၀ါးၿမိဳ ေလာင္ၿမိဳက္ ေစပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပစ္တင္ လႊဲခ် တတ္တဲ့ လွည့္ကြက္ ေရာဂါ လကၡဏာ ၀င္လာ ေတာ့တာပါပဲ။ အေတြး ေတြထဲမွာ လူတိုင္းက `ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဒါသျဖစ္ေအာင္၊ မေက် မခ်မ္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာ။ ဒါ ကၽြန္ေတာ့္အတြင္း သႏၲာန္က ထြက္ေပၚ လာတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ စၿပီး ေတြးလာ ပါတယ္။ အဲဒီလို ရန္သူကို တရစပ္ တံု႔ျပန္ဖို႔ ရင္ဆိုင္ လာရတဲ့ အေျခ အေနမ်ိဳးမွာ ပင္ကို အသိစိတ္က ျပန္ခ်ဖို႔ (ဒါမွမဟုတ္) ခုခံတဲ့ အေနနဲ႔ တံု႔ျပန္ဖို႔ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကို ေျပာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စာနာ ရိုင္းပင္း တတ္ျခင္းဟာ အားေကာင္းတဲ့ လက္နက္ တစ္ခုပါ။ လမ္းဆိုး တစ္ခုထဲ ေရာက္ေနသူ တစ္ဦး ဦးအတြက္ စာနာ ရိုင္းပင္းတဲ့ စိတ္ခံစား လာရတာနဲ႔ သင့္အတြက္ေရာ သူတို႔ အတြက္ပါ အေထာက္ အပ႔ံ ျဖစ္သြား တာပါပဲ။ ဒီစကားရပ္ရဲ႕ `စာနာ´ တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာက အကုန္ အေရးႀကီးတဲ့ သေဘာပါ။ သင္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကို သင္ကိုယ္တိုင္ မယံုၾကည္ရင္ ေတာ့ တျခား လူေတြ လုပ္ဖို႔ဆို တာက ပိုခက္ခဲတာေပါ့။

၇။ ယံုၾကည္မႈရိွျခင္း

ယံုၾကည္မႈ ရိွျခင္း ဟာ အရာ၀တၳဳ အမ်ား အျပား ကေနၿပီး လာတာပါ။ သင့္ကိုယ္သင္ သိထား ရမယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို သိတာက စလာတာပါ။ တခ်ိဳ႕ လူေတြဟာ ယံုၾကည္ခ်က္ အမ်ား အျပားနဲ႔ အတူ ေမြးဖြားလာ သလားလို႔ ေအာက္ေမ့ ရပါတယ္။ ဒါက အေျခခံ ခုိင္ခုိင္ မာမာ နဲ႔လာတာဆိုရင္ အျပဳ သေဘာ ေဆာင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ လြန္ကဲ သြားျပန္ ရင္ေတာ့ မာနႀကီး၊ စိတ္ႀကီး၀င္ (ဒါမွမဟုတ္) မိုက္မဲ တဲ့အသြင္ ကို ေဆာင္ႏုိင္ ပါတယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္ဟာ အခ်က္ အလက္ ေပၚမွာ အေျချပဳဖို႔ လိုအပ္ ပါတယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္ တိုးလာတာနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ သင့္စြမ္းရည္ လည္း တုိးလာမွာပါ။ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ သင့္စြမ္းရည္ တိုးလာေအာင္လုပ္ရင္ သင့္ယံုၾကည္ခ်က္ လည္း တိုးပြား လာလိမ့္မယ္။ သူတို႔က တုိက္ရိုက္ ဆက္စပ္ ေနတာပါ။

၈။ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္း

မွန္ကန္ အားေကာင္းတဲ့ ေတြးေခၚမႈ ဟာ သင့္အေတြး ေတြနဲ႔ သင့္စိတ္ခံစားမႈ ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ ေပးေနတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ သတိရဖို႔က အေတြး တစ္ခု မရိွဘဲနဲ႔ သင့္မွာ စိတ္ခံစားခ်က္ တစ္ခု မရိွႏိုင္ပါဘူး ။ စိတ္ခံစားမႈကို အသိ အမွတ္ ျပဳၿပီး အေတြးကို ထိန္းခ်ဳပ္ရမွာ ။ စိတ္ခံစားမႈ ေျပာင္းဖို႔ အတြက္ အေတြးကို ေျပာင္းပစ္ ရပါမယ္။

၉။ ကတိတည္ျခင္း

တစ္ခါ တစ္ရံ အလြယ္ဆံုး ကိစၥဟာ လက္ေျမွာက္ အရံႈးေပး လိုက္တာပါ။ တစ္ခါ တစ္ရံ အဲဒါ မ်ိဳးလုပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သင့္ရည္မွန္းခ်က္ကို သင္ယံုၾကည္ရင္ ၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ခ်င္ရင္ သင္ဒီကိစၥကို ကတိတည္ ရမယ္။ ဆိုလို တာက အရံႈး မေပးရဘူး၊ တစ္ခါ တေလ သင္ လက္ေျမွာက္ အရံႈးေပးခ်င္စိတ္ ေပၚလာသည့္ တိုင္ေအာင္ အရံႈးမေပး မိေစဖို႔ပါပဲ။ သင္ဟာ ရည္မွန္းခ်က္ ေရာက္ေအာင္ သေဘာထားနဲ႔ အျပဳ အမူေတြ ေျပာင္းဖို႔ လိုအပ္ရင္ လုိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆက္ၿပီး အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ေနရ ပါမယ္။

၁၀။ ေရာင့္ရဲမႈရိွျခင္း

ေရာင့္ရဲမႈ ရိွျခင္း ဆိုတာ လမ္းခရီးရဲ႕ အတက္ အက် ေတြကို သာယာ ၾကည္ႏူးမႈ ရိွတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ ဘာမွ် မရိွတဲ့ တဒဂၤ အေျခအေန မွာေတာင္ ေရာင့္ရဲမႈ ရိွရပါမယ္။ သင္ဦးတည္ ထားတဲ့ ခပ္လွမ္းလွမ္း ကိုသာ အာရံုစိုက္ ေနၿပီး လက္ရိွႀကံဳရတဲ့ အတက္ အက်ေတြကို ေမြ႕ေလ်ာ္မႈ မရိွရင္ သင့္ဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္မွာ အမ်ားႀကီး လြတ္က်ခဲ့မယ့္ အႏၲရာယ္ရိွ တယ္။ ဦးတည္ခ်က္ တစ္ခုကို သြားေနဖို႔ လိုအပ္ တယ္ဆိုရင္ သြားေနတဲ့ ခရီးလမ္း တစ္ေလွ်ာက္မွာ သင္ေတြ႔ သမွ် ေတြကို ၾကည္ႏူး ေမြ႔ေလ်ာ္ဖို႔ ကလည္း အေရးႀကီး ပါတယ္။ သူက ထပ္လာမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ဆိုရင္ သင့္မွာ ရိွတာ ေတြကို တန္ဖိုးထား တတ္ရမယ္။ ၿပီးေတာ့ သင့္မွာ မရိွတာေတြ အေၾကာင္းကို ေတြးၿပီး စိတ္မသက္ မသာ ျဖစ္မေန ရဘူး။

ဒီအခ်က္အလက္ေတြကို သတိထားၿပီး လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ သည္ႏွင့္အမွ် ေအာင္ျမင္ျခင္းကို လက္၀ယ္ ပိုင္ပိုင္ ရႏုိင္မွာ အေသအခ်ာပါ။
http://www.ourmandalay.net/ မွ ျပန္လည္ ကူးယူ မွ်ေ၀ပါသည္.. .

zawtk...

Monday, December 21, 2009

ဆပ္ကပ္

ကၽြန္ေတာ္ လူပ်ဳိေပါက္ အရြယ္ေလာက္က ျဖစ္သည္။ အေဖ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဆပ္ကပ္ပြဲအတြက္ လက္မွတ္တန္းစီေနၾကသည္။ အေတာ္ၾကာ ေစာင့္ဆုိင္းၿပီး သည့္ေနာက္တြင္ ေစာင့္ဆုိင္းၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ လက္မွတ္ေပါက္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ၾကား္မွာ မိသားစု တစ္ခုသာ က်န္ေလသည္။

သည္မိသားစုကုိ ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်ေနမိသည္။ ကေလးခ်ည္း ရွစ္ေယာက္ပါသည္။ တစ္ေယာက္မွ် အသက္ ၁၂ ႏွစ္ျပည့္ေသးပံုမရေပ။ သူတုိ႕ အသြင္အျပင္ေတြၾကည့္ယံုျဖင့္ပင္ ေငြေၾကးျပည့္ျပည့္စံုစံုထဲက မဟုတ္ေၾကာင္း သိႏုိင္သည္။ အ၀တ္အစား ေတြက အဖုိးတန္ထဲက မဟုတ္။ သို႕ေသာ္သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိသည္။ ကေလးေတြ က အမူအရာယဥ္ေက်းသည္။ မိဘမ်ားေနာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီးတန္းစီေနၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ ႏွဳတ္ကမူ ညဘက္တြင္ သူတုိ႕ၾကည့္ရမည့္ဆပ္ကပ္လူျပက္မ်ား၊ ဆင္လိမၼာမ်ားႏွင့္ အျခားျပကြက္မ်ား အေၾကာင္းကို အားတက္သေရာ ေျပာဆုိေနၾကသည္။ သူတုိ႕ေလးေတြချမာ ဆပ္ကပ္ပြဲ တစ္ခါမွ် ၾကည့္ဖူးၾကဟန္မတူ။ သည္ညကေတာ့ သူတုိ႕ဘ၀မွာ တကယ့္ အမွတ္တရည ျဖစ္ေတာ့မည့္ပံုမ်ဳိး။

အေဖႏွင့္အေမက အုပ္စုထိပ္မွာ ၀မ္းေျမာက္ဂုဏယူသည့္ အသြင္အျပင္မ်ားျဖင့္ ရပ္ေနၾကသည္။ ကေလး ေတြ၏ မိခင္က ခင္ပြန္းသည္၏ လက္ကုိ ကိုင္လွ်က္ သူ႕မ်က္ႏွာကုိ ရႊန္းရႊန္းစားစား ၾကည့္ေနပံုမွာ " ေမ့ခ်စ္သူ လူစြမ္းေကာင္းႀကီး " ဟု ႏွဳတ္ခြန္းဆက္ေနဘိသည့္အလား အထင္ႀကီးမွဳ၊ ေလးစားမွဳ လကၡဏာေတြ အျပည့္ပါသည္။ ခင္ပြန္းသည္ကလည္း " အားကုိးစမ္းပါ အခ်စ္ရယ္ " ဟု ခြန္းတံု႕ျပန္ေနသည့္ႏွယ္ ဂုဏ္ယူေသာ အၿပံဳးႏွင့္ ခ်စ္ၾကည့္ႏူးစြာ ၾကည့္သည္။

သည္အခုိက္ လက္မွတ္ေရာင္းေသာ အမ်ဳိးသမီးက အေဖ လုပ္သူအား လက္မွတ္ ဘယ္ႏွစ္ေစာင္ယူမလဲ လွမ္းေမးသည္။

"ကၽြန္ေတာ္ ကေလး လက္မွတ္ ရွစ္ေစာင္နဲ႕ လူႀကီးလက္မွတ္ ႏွစ္ေစာင္ လုိခ်င္ပါတယ္၊ အဲဒါ မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕တစ္မိသားစုလံုး လာလုိ႕ရမွာ " သူက တက္တက္ႀကြၾကြပင္ ေျဖသည္။

အမ်ဳိးသမီးက လက္မွတ္ခ ႏွဳန္းထားမ်ား လွမ္းေျပာသည္။

ဇနီးသည္က သူ႕ခင္ပြန္း၏လက္ကုိ လႊတ္ခ်လုိက္ၿပီး ေခါင္းလည္း ငံု႕သြားသည္။ အမ်ဳိးသား၏ ႏွဳတ္ခမ္းေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။ သူေရွ့သုိ႕ အနည္းငယ္တုိးကာ " ဘယ္ေလာက္ဗ်ာ" ဟူး၍ ေမးသည္။

လက္မွတ္ေရာင္းေသာ အမ်ိဳးသမီးက ေစ်းႏွဳန္းေတြ ထပ္ေျပာသည္။

အေဖ လုပ္သူမွာ ပုိက္ဆံ အလံုအေလာက္မပါ။

သို႕ေသာ္ သည္အခ်ိန္က်မွ သူေနာက္ဘက္လွည့္ကာ ကေလးေတြကို အေဖ့မွာ ပုိက္ဆံ အလံုအေလာက္မပါလုိ႕ သည္ည ဆပ္ကပ္ ၾကည့္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးဟု သူဘယ္သုိ႕ ေျပာထြက္ႏုိင္ပါမည္နည္း။

ျဖစ္ပ်က္ပံု အလံုးစံုကို ျမင္ကာ ကၽြန္ေတာ့အေဖ အကၤ်ီအိပ္ထဲ လက္ႏွဳိက္သည္။ ေဒၚလာ ၂၀ တန္ တစ္ရြက္ထုတ္လာၿပီေနာက္ ေျမႀကီးေပၚ အသာပစ္ခ်သည္။ (ကၽြန္ေတာ္တုိ႕လည္း ခ်မ္းသာသူမ်ားမဟုတ္ေၾကာင္း ၾကားျဖတ္ေျပာလုိပါသည္။) ထုိ႕ေနာက္ အေဖပဲ သည့္ပုိက္ဆံကုိ ျပန္ေကာက္ကာ ကေလးမ်ာဖခင္ ပခံုးကုိ သြားပုတ္ၿပီးေျပာသည္။ " ဒီမွာ ခင္ဗ်၊ ေစာေစာေက ခင္ဗ်ား အိတ္ထဲက ထြက္က်သြားတယ္ "

အေဖ ဘာလုပ္သည္ဆုိတာ ထုိပုဂၢဳိလ္ ေကာင္းစြာ နားလည္လုိက္ပါသည္။ ဘယ္သူ႕ဆီမွာမွ သူလက္ျဖန္႕ေတာင္းခံခဲ့သည္ေတာ့မဟုတ္။ သုိ႕ေသာ္ ဒီလုိ အသည္းအသန္ အေရးႀကီးအခ်ိန္၊ ဖခင္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ အရွက္ဘကီး ရွက္ရမည့္ အ ျဖစ္မ်ဳိး ႀကံဳရအံ့ဆဲဆဲ အခ်ိန္တြင္ မေမွ်ာ္ဘဲ ေပၚေပါက္လာသည့္ သည္အကူအညီအတြက္ သူတကယ္ပဲ ေက်းဇူးတင္သြားခဲ့သည္။ ေဒၚလာ ၂၀ တန္ ကိုင္ထားေသာ အေဖ့လက္ကိုသူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဖ်စ္ညွစ္ဆုပ္ကုိင္ကာ တုန္ယင္ေသာ ႏွဳတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ ေက်းဇူး တင္စကား ဆုိသည္။

" ေက်းဇး တင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ တကယ့္ကုိ ေက်းဇူးပါပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေရာ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုအတြက္ပါ အဖုိးမျဖတ္ႏုိင္ပါဘူးဗ်ာ " သည္လုိေျပာရင္း သူ႕ပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္ လိမ့္ဆင္းက်လာသည္။

အေဖ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကားဆီသုိ႕ လွည့္ျပန္ကာ အိမ္သို႕ပဲ ေမာင္းလာခဲ့ၾကသည္။ အဲသည္ည ဆပ္ကပ္ပြဲသုိ႕ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မသြားၾကပါ။ သုိ႕ေသာ္ သည္ညသည္သာ အခ်ည္းအႏွီး ညေတာ့ လံုး၀ မဟုတ္ခဲ့။

မူရင္း။ ။ Dan Clark ၏ The Circus.

ေဖျမင့္၏

ႏွလံုးသား အာဟာရ စာအုပ္မွ

ေနာက္ထပ္ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို လည္း ဆက္လက္ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးသြားပါအံုးမယ္ခင္ဗ်ာ..

zawtk....

ျဖစ္ေအာင္ လုပ္စမ္းပါ

၁၉၅၇ ခုႏွစ္က ကယ္လီဖုိးနီးယားတြင္ ဆယ္ႏွစ္ရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္တစ္ခု ခ်သည္။

အဲသည္အခ်ိန္က အေမရိကန္ေၾကးစား ေဘာလံုး(ရပ္ဂဘီ) ေလာကတြင္ ဂ်င္ (မ)ဘေရာင္းသည္ အေက်ာ္ၾကားဆံုး ေနာက္တန္းအလယ္လူ ျဖစ္သည္။ ပိန္တာရုိးေကာင္ေလးက သူ႕ေအာ္တုိလက္မွတ္လုိခ်င္သည္။ သည္ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ေကာင္ေလးမွာ ေက်ာ္လႊားရမည့္ အခက္အခဲတခ်ဳိ႕ ရွိေနသည္။

သူသည္ လူမည္း ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္တြင္ ႀကီးျပင္ရသူျဖစ္သည္။ သူ႕ချမာ ဘယ္တုန္းကမွ ၀၀လင္လင္မစားရ။ အာဟာရ ခ်ိဳ႕တဲ့မွဳေၾကာင့္ အရုိးေပ်ာ့ေရာဂါ ရေနသည္။ အရုိးေပၚ အေရတင္သည့္ သူ႕ေျခေတာက္ခြင္ေလးကုိ သံမဏိထိန္းနံမ်ားျဖင့္ က်ားကန္ေပးထားရသည္။ ေလာေလာဆယ္လည္း ပိုက္ဆံ မရွိသျဖင့္ ေဘာပြဲၾကည့္ရန္ လက္မွတ္မ၀ယ္ႏုိင္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဂ်င္(မ) ဘေရာင္း ကစားၿပီး၍ ျပန္တက္လာသည့္အခ်ိန္ ေတြ႕ဆံုရန္ အ၀တ္လဲခန္းနားက စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရသည္။

ဂ်င္(မ)ဘေရာင္းႏွင္ေတြ႕ေတာ့ ေအာ္တုိေရးေပးရန္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေတာင္းခံသည္။ ဘေရာင္း လက္မွတ္ထုိးေန႕အခ်ိန္ ေကာင္ေလးက ေျပာျပသည္။

"မစၥတာဘေရာင္း........ခင္ဗ်ားပံုကို ကၽြန္ေတာ့္အခန္းနံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတယ္ဗ်၊ စံခ်ိန္ေတြအားလံုး ခင္ဗ်ားခ်ုိဳးထားတာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ ၊ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ညိုေလးစားဆံုး ပုဂၢိဳလ္ဗ် "

ဘေရာင္းၿပံဳး၍ နားေထာင္ၿပီး သြားရန္ျပင္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေကာင္ေလးက မၿပီးေသး၊ " ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႕က်ရင္ မစၥတာ ဘေရာင္းတင္ထားတဲ့ စံခ်ိန္ေတြအားလံုးကို ခ်ဳိးမယ္ဗ်" သူက ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ေၾကညာသည္။

ဘေရာင္း ၿဖံဳသြားသည္။ " သားနာမည္ ဘယ္လုိေခၚလဲကြ " သူ က ေမးလုိက္မိသည္။

" အုိရင္သယ္ ဂ်ိမ္း(စ) ပါ ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ အုိေဂ်လုိ႕ အတုိေကာက္ေခၚၾကပါတယ္" ေကာင္ေလးက ျပန္ေျဖသည္။

ေနာက္ပုိင္းတြင္မူ အုိေဂ် ဆင္မဆင္ဆုိေသာ ထုိအရုိးေပ်ာ့ႏွင့္ ေကာင္ေလးသည္ ထူးခၽြန္ထင္ရွားေသာ ေဘာလံုးသမားတစ္ဦး တကယ္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ထိခုိက္ဒဏ္ရာေၾကာင့္ ေဘာလံုးေလာကမွ ေစာစီးစြာ ႏုတ္ထြက္ခဲ့ရသည့္အခ်ိန္၌ ဂ်င္(မ)ဘေရာင္း တင္ခဲ့သည့္စံခ်ိန္ မ်ားအနက္ သံုးခုမွအပ က်န္အားလံုး ကုိ သူခ်ိဳးႏုိင္ခဲ့သည္။

လူတစ္ေယာက္ကုိ ထက္သန္တက္ၾကြေအာင္ ႏွဳိးဆြေပးသည့္ေနရာ၌ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ ခ်မွတ္ျခင္းေလာက္ အင္အား ျပင္းေသာအရာ မရွိပါ။ ထုိ႕ေၾကာင့္

ပန္းတုိင္ ခုိင္ခုိင္ခ်ပါ ။ ၿပီးလွ်င္ အဲသည္အတုိင္း တကယ္ျဖစ္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ပါ။

မူရင္း ။ ။ DAn Clark ၏ Make It Come True.

ေဖျမင့္၏

ႏွလံုးသား အာဟာရ စာအုပ္မွ

ေနာက္ထပ္ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို လည္း ဆက္လက္ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးသြားပါအံုးမယ္ခင္ဗ်ာ..

zawtk...

Sunday, December 20, 2009

ျပႆနာ ေျဖရွင္းပံု

ျပႆနာ ေၿဖရွင္းပံု(Problem Solving)ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္
တစ္မ်ဳိးက "ၿပသနာကို အဓိကထားတဲ ့နည္း(Problem Oriented Method)"ပါ။
ေနာက္တစ္မ်ဳိးကေတာ့ . . . . .။
"အေၿဖကို အဓိက ထားတဲ ့နည္း(Solution-Oriented Method)"ပါ။

ပထမနည္းက "ၿပသနာကို အဓိကထားတဲ ့နည္း(Problem Oriented Method)"ပါ။

မိသားစုတစ္စု ရွိတယ္ဆိုပါၾကပါစို ့။
အေဖရယ္... အေမရယ္...အစ္မၿဖစ္သူရယ္၊ ေမာင္ေလးရယ္... ေပါ့။
ေမာင္ေလးၿဖစ္တဲ ့သူက အေတာ္ငယ္ေသးတယ္။လမ္းေလွ်ာက္တတ္

ခါစ ဆိုပါေတာ့...။
ဟိုဟိုဒီဒီ သြားရင္း ဟိုဟာ လွမ္းကိုင္ ဒီဟာလွမ္းဆြဲ လုပ္ရင္း...
ၿဗဳန္းဆို . . . ေရအိုးစင္က ဖန္ခြက္ကို လွမ္းဆြဲ လိုက္မိတယ္။
"ခြမ္း"ခနဲ ၿမည္ၿပီး ၾကမ္းေပၚမွာ ဖန္ခြက္ အကြဲအေၾက အစအနေတြ ေဖြးသြားေရာ။
အစ္မ ၿဖစ္တဲ ့သူက ကမန္းကတန္း ေၿပးလာၿပီး သူ ့ေမာင္ေလးရဲ ့ ေက်ာၿပင္ကို
" ၿဗန္း" " ၿဗန္း" နဲ ့ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ စိတ္ရွိလက္ရွိ ရိုက္ပစ္လိုက္တယ္။
ဒီေလာက္ေဆာ့ရပါ့မလား... ေပါ့ေလ။
ေၿပာလဲ ေၿပာ ၊ ရိုက္လဲ ရိုက္နဲ ့...။ကေလးငိုသံ ကေတာ့ ၾကြက္ၾကြက္ညံေရာ...။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အေမလုပ္တဲ့သူက လက္လွမ္းမွီရာ သနပ္ခါးတံုးနဲ
့ သူ ့သမီးကို လွမ္းပစ္လိုက္တယ္...။"ကေလးကို ရိုက္မေနနဲ ့... ညည္းကို က အသံုးမက်တာ။
ဖန္ခြက္ကို ကေလးမမွီတဲ ့ ေနရာမွာထားပါလုိ ့ငါ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေၿပာရမလဲ။
စည္းကမ္း မရွိတဲ ့ဟာမ"
သမီး ကလည္း ခြန္းတံု ့မခံဘူး။ အေမကို ကက္ကက္လန္ ၿပန္ရန္ေတြ ့တယ္။
ဆူၾက၊ ရိုက္ၾကနဲ ့ ငရဲပြက္ေနတုန္း...အေဖၿဖစ္တဲ ့သူက မိန္းမကို အၿပစ္တင္ၿပန္ေရာ...
"ကေလးေတြက ဘာသိမွာတုန္း ။နင္က အဲသည္လို ကြဲတတ္မွန္းသိရင္ ဘာလို ့ဖန္ခြက္၀ယ္ေသးလဲ။
စတီးခြက္၀ယ္ပါလား နလပိန္းတံုးမရဲ ့"
"ရွင္ေပးတဲ ့ ပိုက္ဆံက ဘယ္ေလာက္မ်ား ရွိလို ့ စတီးခြက္ ၀ယ္ႏိုင္ရမွာလဲ...။
ပိုက္ဆံေလး ေၿခာက္ၿပားတစ္ပဲ နဲ ့ အလကား ဘာမွ သံုးမရတဲ ့ေယာက်ၤားကို ယူထားမိတာကိုး"
အဲသည္မွာတင္ လင္နဲ ့ မယာ း ထသတ္ၿပီး ၀ုန္းဒိုင္းႀကဲေတာ့တာပဲ။
ကဲ...ဒီအၿဖစ္အပ်က္ကေန ကၽြန္ေတာ္တို ့ ဘယ္လို အခ်က္ေတြကို
သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္သလဲ။
ၿပသနာကို ေရွ ့တန္းတင္ ရင္းနဲ ့ ေၿဖရွင္းတဲ ့ဆီ မေရာက္ပဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္
အၿပစ္ေတြ တင္လိုက္ေတာ့ ၿပသနာေတြ ပိုပိုၿပီး ပြားမလားဘူးလား။

ေနာက္တစ္နည္းက ေတာ့ "အေၿဖကို အဓိက ထားတဲ ့နည္း(Solution-Oriented Method)"ပါ။

ဥပမာ ကေတာ့ ေစာေစာက မိသားစုနဲ ့တထပ္တည္းပဲ ဆိုပါေတာ့။
အေဖရယ္ ၊ အေမရယ္၊ အစ္မရယ္၊ ေမာင္ေလးငယ္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ရယ္...။
ၿဖစ္ရပ္ကလဲ ေစာေစာကအတိုင္းပဲ ။ ကေလးက ဖန္ခြက္ကို လွမ္းဆြဲတယ္...၊
ဖန္ခြက္က်ၿပီးကြဲတယ္။
***(ဒီေနရာမွာ မတူညီတဲ ့ၿပသနာေၿဖရွင္းပံုကို သတိထားၿပီး ၾကည့္ရေအာင္)
အစ္မၿဖစ္တဲ့သူက ကမန္းကတန္းေၿပးသြားၿပီး...
"ဖယ္... ဖယ္...ေမာင္ေလး ဖန္ကြဲစေတြ စူးမယ္"
လို ့ေၿပာရင္း ကေလးကိုေပြ ့ခ်ီလိုက္သည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ သူ ့အေမဘက္ကို
လွည့္ၿပီး...
"ေမေမ... ေမာင္ေလးကို မရိုက္ပါနဲ ့၊ သမီး ကို္ယ္တိုင္က ဖန္ခြက္ကို
အစြန္မွာ တင္ထားခဲ ့မိလို ့ပါ"
"အို ...သမီးကလဲ စိတ္မေကာင္း မၿဖစ္ပါနဲ ့၊ ဖန္ခြက္ဆိုတာ ကြဲ တတ္တဲ ့ပစၥည္းပဲ ...၊
တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္မွာ ကြဲ မွာပဲ"
ေၿပာေၿပာဆိုဆိုနဲ ့ အေမက တံၿမက္စည္းတစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲယူၿပီး
ဖန္ကြဲစေတြကို လွည္းက်င္းသိမ္းဆည္းလိုက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဖခင္ၿဖစ္တဲ ့သူက ...
"ဒီအတိုင္းဆို ကေလးအတြက္ အႏၲရာယ္ရွိတယ္အေမႀကီးေရ...
ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ တို ့ေတြ ဖန္ခြက္အစား စတီးခြက္ သံုးၾကရေအာင္၊ ေလာေလာဆယ္
ပိုက္ဆံမေလာက္ေသးရင္လဲ ပလတ္စတစ္ခြက္ပဲ ၀ယ္ၾကတာေပါ့။
အဓိက က မကြဲဖို ့၊ မရွဖို ့ပဲ မဟုတ္လား"

ကၽြန္ေတာ္တင္ၿပခ်င္တာက အဲဒါပါပဲ။
ဒီနည္းက အေၿဖကို အဓိက ထားရွာေဖြတဲ့နည္း (Solution-Oriented Method)"ပါ။
အဲဒီ အိမ္ေထာင္စု ႏွစ္ခုကို ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္ပါ။ၿပီးေတာ့....
ၿပသနာေၿဖရွင္းတဲ ့နည္း (၂) နည္းအနက္ ဘယ္နည္းကိုသံုးရင္ ေကာင္းမယ္ဆိုတာ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ပဲ ေတြးၾကည့္ၾကေစခ်င္ပါတယ္။

မင္းခိုက္စိုးစန္ ၏

ကေလးအေတြး စာအုပ္မွ . . . .

zawtk...

ဘယ္အခ်ိန္ထိ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားသင့္လဲ

တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်စ္ေနတဲ့အခါ ဘယ္အခ်ိန္ထိ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားသင့္လဲလုိ႕ မိတ္ေဆြထင္ပါသလဲ?

ေတာင္တန္းတစ္ခုလံုးကို အျဖဴေရာင္ႏွင္းေတြနဲ႔ ဖံုးလႊမ္းထားတယ္။
ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ ႏွင္းမႈန္ေတြက စက္ဝိုင္းသ႑ာန္ ဘယ္ညာယိမ္းကလို႔...
လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းတဲ့ ဒီေတာင္ကို ႏွင္းေတြက ၾကီးစိုးခ်င္သလို
ၾကီးစိုးဝါးျမိဳထားၾကတယ္။

မတ္ေစာက္တဲ့ ေတာင္ေစာင္းတစ္ေနရာမွာ လူႏွစ္ေယာက္ ေျဖးေျဖးခ်င္း
ေရြ႔လ်ားေနတယ္။ သူတို႔က ေတာင္တက္သမားေတြျဖစ္ျပီး လမ္းတစ္ဝက္မွာ
ႏွင္းမုန္တိုင္းမိခဲ့လို႔ လမ္းမွားလာၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔က
တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး တိတ္တခိုး ခ်စ္ၾကိဳက္ေနၾကတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ
ျဖစ္တယ္။ ေတာင္တက္တဲ့ ခရီးစဥ္ကို ေကာင္ေလးစခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ႏွင္းမိုးက ရြာေလသည္းေလျဖစ္ေနတယ္။ ေျခတစ္လွမ္းတိုင္း သူတို႔ အားအင္ေတြ
စိုက္ထုတ္ေနရတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ခ်င္းတဲြျပီး ဒူးဆစ္ထိနက္တဲ့
ႏွင္းထဲကေန ေရွ႕ကိုဆက္သြားေနခဲ့တယ္။

ႏွင္းေတြနဲ႔ သူတို႔အဝတ္အစားေတြ စိုရဲြေနခဲ့တယ္။ ေလေအးတစ္ခ်က္တိုက္တိုင္း
ျပာႏွမ္းေနျပီျဖစ္တဲ့ ႏုတ္ခမ္းနဲ႔ သူတို႔ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္
ေအးခဲေနခဲ့တယ္။ လမ္းေပ်ာက္တာ သံုးရက္ရွိျပီျဖစ္ေပမယ့္ ထြက္ေပါက္ကို
သူတို႔ရွာမေတြ႔ခဲ့ဘူး။ အင္အားေတြလည္း ကုန္ခမ္းေနပါျပီ။ အဆိုးဆံုးက
အစားအစာေတြ မလံုေလာက္တာျဖစ္တယ္။ ေကာင္ေလးက စားစရာအားလံုးကို ေကာင္မေလးရဲ႕
အိတ္ထဲထည့္ျပီး တစ္ေန႔တာရဲ႕ အစာကို ထိန္းခ်ဳပ္ေစခဲ့တယ္။

ေတာအုပ္တစ္ခုအျဖတ္မွာ ေကာင္မေလးေခ်ာ္လဲျပီး ေျခေထာက္ကို
ထိခိုက္မိသြားခဲ့တယ္။ ခႏၶာကိုယ္ကို အႏိုင္ႏိုင္ သယ္ထားရတဲ့ ေကာင္ေလးက
ေကာင္မေလးကို ေက်ာပိုးျပီး ေရွ႕ဆက္ဖို႔ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္တည္း ေရွ႕ဆက္ျပီး ထြက္ေပါက္ေတြ႔မွ ေကာင္မေလးကို
ျပန္လာကယ္ဖို႔က လဲြျပီး တစ္ျခားနည္းမရွိခဲ့ဘူး။ ေကာင္မေလးအတြက္
ရြက္တဲတစ္ခုကို ေကာင္ေလးေဆာက္ေပးလိုက္တယ္။

အစာစားခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးကို "ကိတ္ေျခာက္ ၈ခ်ပ္က်န္ေသးတယ္။
တစ္ေယာက္ ၄ခ်ပ္စီ စားရေအာင္.. ေရေႏြးၾကိဳလိုက္ပါလား" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
ေကာင္ေလး ေရၾကိဳေနတုန္းမွာ ေကာင္မေလးက ကိတ္ေျခာက္ေတြကိုခဲြျပီး
အိတ္ကိုယ္စီထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ တေအာင့္ၾကာမွာ ေကာင္ေလး ျပန္ဝင္လာျပီး
ေကာင္မေလးကို "ငါ ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာခဲ့မယ္။ ေစာင့္ေနေနာ္ " လို႔မွာျပီး
ထြက္သြားခဲ့တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ထိ သူတို႔ဟာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ေၾကာင္း
ဖြင့္မေျပာၾကေသးဘူး။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ခဲြထြက္သြားရင္
ဒီခဲြခြာျခင္းက ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုႏိုင္တဲ့ ခဲြခြာျခင္းပဲျဖစ္တယ္။
တကယ္လို႔ ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြကို ဖြင့္ေျပာျပီးမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲက
တစ္ေယာက္ပဲ အသက္ရွင္ က်န္ရစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ က်န္ရစ္ခဲ့သူက
ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ သြားေလသူကို ေအာင္းေမ့တမ္းတေနေတာ့မယ္။ ရင္ထဲက
အခ်စ္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္မေျပာဘဲ ခဲြထြက္သြားရင္ ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ေကာင္မေလးအတြက္ အိပ္ရာအိတ္ကို ေကာင္ေလးျဖန္႔ခင္းေပးျပီး ေနရာကေန
သူလွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကို ျပန္လာကယ္ဖို႔ လမ္းေနရာတိုင္းကို
ေကာင္ေလး အမွတ္အသားလုပ္ခဲ့တယ္။

ႏွင္းေတာထဲမွာ စမ္းတဝါးဝါး ေရွ႕ဆက္ရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ ေကာင္ေလး
အားျပတ္ျပီး လဲက်သြားခဲ့တယ္။ သတိမလစ္ခင္မွာ ေကာင္မေလးကို သူသတိရေနမိတယ္။

"သူ႔အစာေရစာေတြ လံုေလာက္ပါ့မလား? သူေတာင့္ခံႏိုင္ပါ့မလား?"

သတိရလို႔ ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္ ကယ္ဆယ္ေရး ရြက္တဲထဲ သူေရာက္ေနတာကို
ေကာင္ေလးသတိထားလိုက္မိတယ္။ ေတာင္တက္ဖို႔ ထြက္သြားျပီး ရက္အေတာ္ၾကာ
ျပန္မလာတဲ့ သူတို႔ကို မိတ္ေဆြေတြက ကယ္ဆယ္ေရးအကူနဲ႔ ႏွင္းေတာထဲ
ဝင္ရွာခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔က ေကာင္မေလးကို အရင္ရွာေတြ႔တာျဖစ္ျပီး
ေကာင္ေလးအမွတ္အသား လုပ္ခဲ့တဲ့ လမ္းေနာက္ လိုက္ခဲ့လို႔
ေသလုေမ်ာေမ်ာျဖစ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကိုေတြ႔ခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔ရဲ႕ ကုသျပဳစုမႈေၾကာင့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ကိုယ္အပူခ်ိန္ေတြ
တက္လာခ့ဲတယ္။ သတိရရခ်င္း ေကာင္မေလးကို သူေမးခဲ့တယ္။ ဘယ္သူကမွ သူ႔အေမးကို
ျပန္မေျဖခဲ့ၾကဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္က စိတ္မေကာင္းတဲ့
ေလသံနဲ႔
"သူမရွိေတာ့ဘူး... ေရၾကိဳဖို႔ထြက္သြားျပီးေနာက္ တဲထဲကို ျပန္ဝင္ဖို႔
သူအားျပတ္ခဲ့တယ္ ထင္တယ္။ ႏွင္းျပင္မွာ ေအးခဲျပီးေသေနတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔
ေတြ႔လိုက္ရတယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

အျဖစ္အပ်က္ ၃ႏွစ္ လြန္ေျမာက္ျပီးေနာက္ တျခားေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔
ေကာင္ေလး မဂၤလာေဆာင္ခဲ့တယ္။ ႏွင္းေတာထဲမွာ ေသဆံုးခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးေၾကာင့္
စိတ္ထိခိုက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးကို ဒီေကာင္မေလးက အားေပးေဖးမခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ေကာင္ေလးကို ကယ္ဆယ္ခဲ့တဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔ ေခါင္းေဆာင္လည္း ဒီမဂၤလာပဲြကို
လာခဲ့ပါတယ္။ မဂၤလာပဲြျပီးေနာက္ အဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္က သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုကို
ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အုတ္ဂူတစ္ခုေရွ႕ရပ္ျပီး ဂူေပၚမွာကပ္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို
သူၾကည့္လိုက္တယ္။ ဓာတ္ပံုထဲက ျပံဳးရႊင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ျပီး.....

"စိတ္ခ်ပါေတာ့..သူမဂၤလာေဆာင္သြာ

းပါျပီ။ သူေပ်ာ္ရႊင္ေနပါတယ္...
ေကာင္းကင္ဘံုမွာ စိတ္ခ်ခ် ေနပါေတာ့ကြယ္" လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

တကယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက ေအးခဲျပီး ေသသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကယ္ဆယ္ေရးအဖဲြ႔
ေရာက္သြားခ်ိန္ ရြက္တဲအိပ္ရာထက္မွာ သူလဲေလ်ာင္းေနတာကို ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။
ေကာင္ေလးခင္းေပးခဲ့တဲ့ အိပ္ရာထက္မွာ သူတစ္ဖဝါးမွ မခြါရက္ခဲ့ပါဘူး။
ဆာေလာင္ျပီး သူေသဆံုးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ သူ႔အိတ္ထဲ ရွာေဖြၾကည့္ေတာ့
ကိတ္ေျခာက္အစား ေက်ာက္ခဲတစ္ခ်ဳိ႕ပဲ ေတြ႔ခ့ဲရတယ္။ တကယ္ဆို ကိတ္ေျခာက္ေတြက
၈ခ်ပ္မက်န္ဘဲ ၄ခ်ပ္ပဲ က်န္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေကာင္ေလးကို သူတကယ္
ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့မိလို႔ ကိတ္ေျခာက္အားလံုး ေကာင္ေလးကို
ခဲြေဝေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ကယ္ဆယ္ေရးေခါင္းေဆာင္ သူ႔ကိုေတြ႔ခဲ့ခ်ိန္မွာ သူတစ္ကိုယ္လံုး
ေအးစက္ေတာင့္တင္းေနပါျပီ။ သူ႔လက္ထဲမွာ စာရြက္တစ္ရြက္ကို တင္းတင္းေလး
ဆုတ္ကိုင္ထားတယ္။

"သူျပန္လာခ်ိန္ထိ ကြ်န္မေတာင့္ခံႏိုင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကို
ေျပာမျပပါနဲ႔... သူ႔ဘဝနဲ႔သူ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ"

အခ်စ္ ဘာေၾကာင့္ လွပရသလဲ?

အခ်စ္လွပရျခင္းက မျပည့္စံုျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။

လူတစ္ခ်ဳိ႔က လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုကို ဘဝတစ္ခုလံုးနဲ႔ သိမ္းပိုက္ထားခဲ့တယ္....

မူလစာေရးသူကိုေလးစားလွ်က္

zawtk...

Saturday, December 19, 2009

သမုဒယသစၥာ

သတၱ၀ါတုိ႕သည္ အနိစၥကို နိစၥထင္၍ မာန၀င္ေနၾကသည္။ ဒုကၡကို သုခထင္၍ တဏွာေလာဘ ျဖစ္ေနၾကသည္။ အနတၱကုိ အတၱထင္၍ ဒိဠိ၀င္ေနၾကသည္။ "တဏွာ၊ မာန၊ ဒိဠိ " ဟူေသာ ပပဥၥ (သံသရာခ်ဲ႕့ထြင္ေရး)တရား သံုးပါးေၾကာင့္သာ သတၱ၀ါတုိ႕ သံသရာလည္မွဳ ရွည္လ်ားေနၾကရသည္ဟု ေဟာေတာ္မူသည္။

ပပဥၥ(သံသရာနယ္ခ်ဲ့)တရား သံုးပါးတြင္သာမက အာသ၀၊ ၾသဃ၊ ေယာဂ၊ နီ၀ရဏ၊ဥပါဒါန္၊ သံေယာဇဥ္၊ ကိေလသာ စသည္တုိ႕တြင္လည္း တဏွာေလာဘသည္အဓိကျဖစ္သည္။ တစ္ဖန္ ေလာဘေနာက္တြင္ အရိပ္ပမာကပ္လ်က္ပါေနေသာ ေမာဟ(အ၀ိဇၨာ)ကလည္း ပုလင္းမည္းအေရာင္ေၾကာင့္ ပုိေမွာင္သည့္သဘာ၀အတုိင္း ေလာဘအေရာင္ေၾကာင့္ပုိႈပိတ္ေမွာင္ေလာက္ေအာင္ ဖံုးကြယ္ေပးေနျပန္သည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ အ၀ိဇၨာ(ေမာဟ) ႏွင့္တဏွာ(ေလာဘ)တရား ႏွစ္ပါးသည္ သံသရာနယ္ခ်ဲ႕ရာ၌ အရင္းခံမူလတရား ႏွစ္ပါးျဖစ္လာရေတာ့သည္။ ယင္း ႏွစ္ပါးအနက္ အ၀ိဇၨာ(ေမာဟ)တရားသည္ အရိပ္ပမာတရားျဖစ္၍ မထင္ရွားဘဲ၊ တဏွာ(ေလာဘ)သာ မားမားမားမားႏွင့္ ထင္ရွားေနရေတာ့သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ မေကာင္းတရားမ်ား၏ အေခါင္အခ်ဳပ္ကား ေလာဘပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက သတၱေလာကတြင္ တဏွာ(ေလာဘ) သည္ သတၱ၀ါတုိ႕ ဒုကၡ ျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္းမွန္ " သမုဒယသစၥာ " မည္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူသည္။
ဦးစိန္၀င္း (မာမက-သုေတသီ) ၏

" ကမၻာပတ္၍ဘုရားရွာျခင္း"

မွ ေကာက္ႏွဳတ္ေဖာ္ျပသည္။

zawtk...

တစ္ႀကိမ္မွာ တစ္ခု

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က လူသူရွင္းေသာ မကၠဆီကုိ ကမ္းေျခတစ္ေနရာမွာ သူေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသည့္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို ေျပာျပသည္။

ေန၀င္ဆည္းဆာအခ်ိန္ကမ္းေျခ မွာ သူတစ္ေယာက္ထည္း ေလွ်ာက္သြားရင္းက ဟုိအေ၀းဆီမွာ လူတစ္ေယာက္လွမ္းျမင္ရသည္။ နည္းနည္းနီးလာေတာ့ ေဒသခံ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိသည္။ သည္လူက ကမ္းေျခေသာင္စပ္မွာ ကုန္းကုန္း ကုန္းကုန္းနွင့္သြားေနရာက တစ္စံုတစ္ရာကုိ ငံု႕ေကာက္ကာ ပင္လယ္ေရထဲလႊင့္ပစ္သည္။ သည့္ေနာက္ အဲသည္လုိပဲ နည္းနည္းေလွ်ာက္သြားလုိက္ တစ္ခုခုေတြ႕လွ်င္ ေကာက္ယူလုိက္ လႊင့္ပစ္လုိက္ လုပ္ေနသည္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မိတ္ေဆြ သူ႕အနားေရာက္သြားၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေတာ့ လွဳိင္းႏွင္ပါလာၿပီး သဲေသာင္ျပင္ေပၚ တင္က်န္ေနသည့္ ၾကယ္ငါးေတြကို ေရထဲ ျပန္ပစ္ထည့္ေပးေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိလုိက္ရသည္။

သည္လူ ဘရည္ရႊယ္ခ်က္ႏွင့္ လုပ္ေနသလဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕မိတ္ေဆြ စဥ္းစားမရျဖစ္သြားသည္။ သို႕ႏွင့္ သူ႕ကုိႏွဳတ္ဆက္ၿပီး တည့္တည့္ပင္ ေမးၾကည့္သည္။ " မသိလုိ႕ေမးပါရေစဗ်ာ၊ မိတ္ေဆြ ဘာလုပ္ေနတာပါလိမ့္"

" ၾကယ္ငါးေတြ သမုဒၵရာထဲ ျပန္ပုိ႕ေပးေနတာေလ၊ ခင္ဗ်ား ျမင္တဲ့အတုိင္း ပဲ ၊ အခု ဒီေရက်ခ်ိန္ ေသာင္ျပင္ေပၚမွာ တင္က်န္ခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြဟာ ေရတက္တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေအာင္ ဒီမွာ အၾကာႀကီးေစာင့္ေနရမွာ ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေလာက္ၾကာရင္ ေအာက္ဆီဂ်င္ျပတ္ၿပီး ေသမွာပဲ"

" ဟုတ္ကဲ့၊ အဲဒါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လဲ သေဘာေပါက္ပါတယ္" ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ မိတ္ေဆြက ဆုိသည္။ " ဒါေပမယ့္ ဒီကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္မွာ ၾကယ္ငါးေတြ ေထာင္ခ်ီၿပီးရွိေနမွာေပါ့ဗ်ာ.၊ အဲဒီေကာင္ေတြအားလံုး ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိလုိက္ေကာက္မလဲ၊ တစ္ေယာက္ထည္း မႏုိင္ႏုိင္ဘူးေလဗ်ာ၊ ၿပီးေတာ့စဥ္းစားၾကည့္၊ ဒီကမ္းရုိးတန္း တစ္ေလွ်ာက္လံုးဆုိရင္ ခုလုိ သဲေသာင္ျပင္ေပါင္း ရာခ်ီရွိမွာေပါ့၊ ဒီေသာင္စပ္တုိင္းမွာ ရွိေနမယ့္ ၾကယ္ငါးေတြ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ၊ သူ႕သဘာ၀နဲ႕သူ ျဖစ္ေနတာ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဘာေတြ ထူးျခား ေျပာင္းလဲသြားႏုိင္မလဲ"

ေဒသခံပုဂၢိဳလ္က ၿပံဳးသည္။ ေနာက္ထပ္ ၾကယ္ငါးတစ္ေကာင္ ေကာက္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ " တျခားေကာင္ေတြအတြက္ မထူးျခားေပမယ့္ ေဟာဒီ ၾကယ္ငါးတစ္ေကာင္အတြက္ေတာ့ ထူးျခားသြားတာေပါ့ဗ်ာ" ဟုတ္ ဆုိကာ ပင္လယ္ေရထဲ လွမ္းပစ္ထည့္လုိက္ေလသည္။......

မူရင္း ။ ။ Jack Canfield ႏွင့္ Mark V. Hansen တုိ႕၏ One At Time.

ေဖျမင့္၏

ႏွလံုးသား အာဟာရ စာအုပ္မွ

ေနာက္ထပ္ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို လည္း ဆက္လက္ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးသြားပါအံုးမယ္ခင္ဗ်ာ..

zawtk...

အဲသည္လုိ အစ္ကုိမ်ဳိး

ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း ေပါလ္မွာ ခရစၥမက္ လက္ေဆာင္အျဖစ္ သူ႕အကိုႀကီးထံမွ ကားတစ္စီး ရသည္။

ခရစၥမတ္ အႀကိဳေန႕မွာ သူ႕ရုံးခန္းက ထြက္လာေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေတာက္ပေသာ သူ႕ကားသစ္ႀကီးကိုသေဘာက်စြာ လွည့္ပတ္ၾကည့္ေနတာ ျမင္ရသည္။ ၾကည့္ရုံႏွင့္ အားမရေသးဟန္ျဖင့္ ေကာင္ေလးက ေမးသည္။

" ဒါ အစ္ကုိ႕ကား " တဲ့ ။

ေပါလ္က ေခါင္းညိတ္ၿပီး " ေအးကြ၊ ငါ့အစ္ကုိက ခရစၥမတ္ ေလာက္ေဆာင္ေပးတာ" ဆုိေတာ့ ေကာင္ေလး အံ့အားသင့္သြားသည္။

" ဟာ.. ခင္ဗ်ားအစ္ကုိက ခင္ဗ်ားကို အလကား ေပးတာ.. ဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ား ပုိက္ဆံ တစ္ျပားမွ မကုန္ ဘူးေပါ့၊ ဟာဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္သာ ဆုေတာင္းလုိ႕ရမယ္ ဆုိရင္..." ဆုိၿပီး ေကာင္ေလး ရပ္ေနသည္။

သို႕ေသာ္ ေကာင္ေလးထံမွ ေနာက္ထပ္ၾကားလုိက္ရေသာစကားေၾကာင့္ ေပါလ္ ၾကက္သီးေမြးညင္း ထသြားသည္။

" ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီလုိ အစ္ကုိမ်ဳိး ျဖစ္ခ်င္လုိက္တာဗ်ာ " တဲ့။

ေကာင္ေလး ကို သူ အံ့အားသင့္စြာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ထုိ႕ေနာက္မွ ရုတ္တရက္ ဘယ္လုိျဖစ္သြားသည္မသိ။ "မင္း ငါ့ကား လုိက္စီးၾကည့္မလား " ဟုေမးမိသည္။

"ဟုတ္ကဲ့၊ စီးခ်င္တာေပါ့ခင္ဗ်ာ"

ကားစီးၿပီး ခဏေလး ၾကာေတာ့ ေကာင္ေလး က ေပါလ္ဘက္သို႕ လွည့္ကာ " အကုိေရ..ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အိမ္ဘက္ လွည့္ေမာင္းေပးလုိ႕ ရမလားဗ်" ဟုေမးသည္။

သူ႕မ်က္လံုးေတြ ေတာက္ပေနတာ ၾကည့္ၿပီး ေပါလ္ ၿပံဳးမိသည္။ ေကာင္ေလး စိတ္ထဲ ဘာရွိေနသလဲ သူေတြးမိသည္။ သူ ကားသစ္ႀကီးစီးၿပီး အိမ္ျပန္လာတာ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြကို ႀကြားခ်င္ပံုပဲ။

သုိ႕ေသာ္ သည္တစ္ခါလည္း ေပါလ္ မွားျပန္ပါသည္။

" ဟုိေလွကားႏွစ္ဆင့္ နဲ႕ အိမ္ေရွ့ ရပ္ေပးပါဗ်ာ" ေကာင္ေလး က ဆုိသည္။

ေလွကားထစ္ေတြ သူေျပးတက္သြားသည္။ ခဏေလးၾကာေတာ့ ျပန္လာေနသံ ၾကားရသည္။ တက္သြားတုန္းကလုိမျမန္။ သူက ကေလး တစ္ေယာက္ကုိ ခ်ီယူလာျခင္း ျဖစ္သည္။ ေျခမသန္ေသာ သူ႕ညီေလး။ သူက ညီေလးကို ေအာက္ဆံုးေလွကားထစ္မွာ ထုိင္ခုိင္းသည္။သူ႕လက္တစ္ဖက္က ညီေလးကို တင္းတင္းဖက္ထားၿပီး ကားကုိ ျပသည္။

"ေဟာဒီမွာ ေတြ႕လား ညီေလး၊ အေပၚထပ္မွာတုန္းက အစ္ကုိႀကီး ေျပာတာေလ၊ ဒါသူ႕အစ္ကုိႀကီးက ခရစၥမတ္လက္ေဆာင္ေပးတာတဲ့၊ သူ႕ပုိက္ဆံ တစ္ျပားမွ မကုန္ဘူး၊ ေနာက္က်ရင္ အစ္ကိုႀကီးလည္း ညီေလးကို ဒါမ်ဳိးကား တစ္စီး ၀ယ္ေပးမယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ညီေလးကို အစ္ကုိႀကီးေျပာတဲ့ ခရစၥမတ္ အရာင္းဆုိင္ေတြမွာ ျပထားတဲ့ အလွအပပစၥည္းမ်ိဳးစံုေတြ ညီေလးလုိက္ၾကည့္ႏုိင္မွာေပါ့ကြ" တဲ့၊ သူက အားပါးတရေျပာေနသည္။

ေပါလ္ ကားထဲက ထြက္လာၿပီး ေျခမသန္ေသာ ကေလးငယ္ေလးကုိခ်ီ၍ ကားေရွ့ခန္းထဲထည့္သည္။ အကိုလုပ္သည့္ေကာင္ေလးက ၀မ္းသာအားရ သူ႕ညီေလးေဘးမွ ၀င္ထုိင္လုိက္သည္။

အဲသည့္ေန႕က သူတုိ႕ သံုးေယာက္ ေလွ်ာက္လည္ၾကသည့္ အေတြ႕အႀကံဳမွာ သံုးေယာက္လံုး အတြက္ တစ္သက္ မေမ့ႏုိင္စရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။

အထူးသျမင့္ ေပါလ္အဖုိ႕ သင္ခန္းစာ တစ္ခု မွတ္မွတ္သားသား ရခဲ့သည္။ ယူရျခင္းအရသာထက္ ေပးရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ပီတိက ပုိ၍ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ခ်ိန္ၿမိန္လွ၏ ..... ဟူေသာ အသိတရား..။

မူရင္း။ ။ DAn Clark ၏ A Brother Like That.

ေဖျမင့္၏

ႏွလံုးသား အာဟာရ စာအုပ္မွ

ေနာက္ထပ္ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို လည္း ဆက္လက္ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးသြားပါအံုးမယ္ခင္ဗ်ာ..

zawtk…

ေကာင္ေလးနဲ႕ ေခြးကေလး

စတုိးဆုိင္ပုိင္က ဆုိင္တခါး၀မွာ ဆုိင္းဘုတ္အသစ္တစ္ခု ထပ္ခ်ိတ္သည္။

"ေခြးေပါက္ကေလးမ်ား ေရာင္းရန္ရွိသည္" တဲ့။

သည္ေၾကာ္ျငာမ်ဳိးကုိ ကေလးေတြ အလြန္ စိတ္၀င္စားသည္။ သူတုိ႕က ေခြးခ်စ္တက္သူမ်ား မဟုတ္လား။ ခဏအၾကာမွာပင္ ကေလးတစ္ေယာက္ ဆုိင္ေပါက္၀သုိ႕ ေရာက္လာသည္။

" ေခြးေလးတစ္ေကာင္ ဘယ္ေလာက္ ေရာင္းသလဲ ခင္ဗ်" သူက ေမးသည္။

"ေဒၚလာ ၃၀ က ၅၀ အထိေစ်းအစားစားရွိတယ္" ဆုိင္ရွင္က ေျဖသည္။

ေကာင္ေလးက သူ႕အိတ္ထဲမွာ ရွိသည့္ ပုိက္ဆံ အေၾကြေတြ ႏွဳိက္ထုတ္သည္။ " ကၽြန္ေတာ့မွာ ၂ ေဒၚလာနဲ႕၃၇ ဆင့္ပဲ ရွိပါတယ္၊ ေခြးေလးေတြ ကုိ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္လုိ႕ရမလားခင္ဗ်"

ဆုိင္ရွင္က ၿပံဳးသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ေခြးအိမ္ထဲမွာ ရွိေနသည့္ ေခြးမႀကီးကုိ ေလခၽြန္ၿပီးေခၚလုိက္သည္။ ေခြးမႀကီးဆုိင္ခန္းထဲ ေျပး၀င္လာေတာ့ သူ႕ေနာက္က ေခြၚေပါက္ကေလး ငါးေကာင္ တန္းစီ၍ လုိက္ပါလာသည္။ ပိစိေကြးေလးေတြ၊ အေမြးက သိပ္ရွည္ေတာ့ တစ္ကုိယ္လံုး အေမႊးေတြ ဖံုးကာလံုးေနသည္။ အဲသည္အထဲမွ တစ္ေကာင္က ဟုိးေနာက္မွာ ျပတ္က်န္ခဲ့သည္။ သူက ေထာ့တီး ေထာ့နဲ႕ႏွင့္ လမ္းမေလွ်ာက္တက္သလုိ။

ေကာင္ေလးက သည္ဟာေလး ျမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း စိတ္၀င္စား သြားသည္။

" ဒီေခြးေလးက ဘာျဖစ္တာလဲ ဟင္"

ေခြးေလး မွာ ေမြးကတည္းက တင္ပါးဆံု အရုိးခြက္ပါမလာသျဖင့္ တစ္သက္လံုး ေျခေထာ့နဲ႕ျဖစ္ေနမည္ဟု တိရစၦာန္ေဆးကု ဆရာ၀န္က ေျပာဆုိသည့္အေၾကာင္း ဆုိင္ရွင္ႀကီးက ရွင္းျပသည္။

ေကာင္ေလး ပုိ၍ စိတ္၀င္စားသြားသည္။

" ဒီေခြးေလး ကၽြန္ေတာ္ ၀ယ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ" သူက ဆုိသည္။

" ဟာ... မ၀ယ္ပါနဲ႕ကြ၊ မင္း တကယ္လုိခ်င္ရင္ ငါေပးပါ့မယ္"

သည္စကားၾကားေတာ့ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ သူက မေက်နပ္သည့္ အမူအရာမ်ဳိးႏွင့္ ဆုိင္ရွင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီးျပန္ေျပာသည္။

" အလကားေပးတာ ကၽြန္ေတာ္မလုိခ်င္ဘူး ခင္ဗ်၊ ဒီေခြးေလးလဲ က်န္တဲ့ေခြးေတြနဲ႕ တန္းတူတန္ဖုိးရွိတာပဲ၊ တစ္ျပားသားမွ မေလွ်ာ့ပါဘူး၊ ကၽြနေ္ေတ တန္ဖုိး အျပည့္ပဲ ေပးမယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေလာေလာဆယ္ ၂ ေဒၚလာနဲ႕ ၃၇ဆင့္ပဲ ပါတယ္၊ အခု အဲဒါယူထားပါ၊ ေနာက္ကို တစ္လ ဆင့္ငါးဆယ္စီ ေက်တဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္ဆက္ေပးပါ့မယ္"

သို႕ေသာ္ စတုိးဆုိင္ရွင္က အေလွ်ာ့မေပး။

" မ၀ယ္ပါနဲ႕ ကေလးရ၊ ေနာက္က်ေတာ့ မင္းစိတ္ပ်က္သြားလိမ့္မယ္၊ ဒီေခြးေလးက ေျပးႏုိင္လႊားႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ မင္းနဲ႕ခုန္ေပါက္ကစားႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး"

သည္အခါက်ေတာ့မွ ေကာင္ေလးက ဆုိင္ရွင္ႀကီးကိုေမာ့ၾကည့္ကာ သူ႕ေဘာင္းဘီေအာက္နားစကုိ လွန္၍ ျပရင္း ေလသံတုိးတုိးႏွင့္ ေျပာသည္။

" ကၽြန္ေတာ္လဲ ေကာင္းေကာင္း မေျပးႏုိင္ပါဘူးဗ်ာ၊ ပါပီေလးချမာ မွာ သူ႕ကုိ ကုိယ္ခ်င္းစာမယ့္လူတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိဖုိ႕လုိမွာေပါ့" တဲ့။

ေကာင္ေလး၏ ဘယ္ေျခေထာက္ကေလးက အေတာ္ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးပင္ သိမ္ေန ေကာက္ေနကာ လမ္းေလွ်ာက္ႏုိင္ရန္အတြက္ သတၱဳခ်ဳပ္တံမ်ားျဖင့္ အားျဖည့္ေပးထားရေလသည္။..........

မူရင္း။ ။ Dan Clark ၏ Puppies for Sale.

ေဖျမင့္၏

ႏွလံုးသား အာဟာရ စာအုပ္မွ

ေနာက္ထပ္ ေခါင္းစဥ္မ်ားကို လည္း ဆက္လက္ ေရးသား ေဖာ္ျပေပးသြားပါအံုးမယ္ခင္ဗ်ာ..

zawtk...

Thursday, December 17, 2009

အဘက လည္း ျမင္းတစ္ေကာင္ေပးလုိက္တယ္

ပံုျပင္ေလးကိုသေဘာက်လုိ႕ ေတာသူမေလး ဘေလာ့မွ ကူးယူၿပီး စာဖတ္ပရိတ္သတ္ကုိ ျပန္လည္ မွ်ေ၀လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါက ရြာေလးတစ္ရြာမွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ အသက္ၾကီးလာမွ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရတယ္. . . . သမီးေလးတစ္ေယာက္ရတယ္. . . . သမီးေလးဟာ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ခ်ဴခ်ာလွတယ္. . . . မိခင္ဖခင္တို႕ ဟာ သမီးေလးကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ေပါ့. . . သမီးေလးအတြက္ ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ရင္း သူတို႕ဟာ စီးပြားတက္လာသတဲ့ . . . ဒါေၾကာင့္ သမီးေလးကို ဖူးဖူး မႈတ္ထားၾကတာေပါ့. . .

ပိုသမွ် ေငြေတြကိုလည္း ေရႊေတြ ၀ယ္ၿပီး သူ႕ အတြက္ လက္၀တ္ရတနာ လုပ္ထားေပးတာ တစ္ဆင္စာေတာင္ ျပည့္သြားတာေပါ့. . . ေတာရြာမွာ ဒီေလာက္ဟာ အေတာ္ခ်မ္းသာတဲ့ သူေတြ တတ္ႏိုင္ၾကတာကိုး . . . ဒါေပမယ့္ သူတို႕ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ၾကည့္ေနတဲ့ သမီးေလးဟာ အပ်ိဳျဖစ္ခါမွ ဆံုးပါးသြားသတဲ့. . . အေဖၾကီးဟာ လည္း ၀မ္းနည္းသလို၊ အေမၾကီးဟာလည္း ေျဖမဆည္ႏို္င္ဘူးတဲ့. . .

“ေၾသာ္သမီးေလး ၊ လက္၀တ္ရတနာေတြကိုေသာ္မွ မ၀တ္သြားရပါကေကာ “ဆိုၿပီးငိုတာေပါ့. . . .
ရက္ေတြ အေတာ္ၾကာလာေပမဲ့ အေမၾကီးဟာ သမီးကို မေမ့ႏိုင္ဘူး ၊ ေန႕စဥ္ ငိုေၾကြးေနတာပဲတဲ့. . . ဒါကို ၾကားသိတဲ့ အၾကံသမားတစ္ေယာက္ဟာ အေျခအေနကို အကဲခတ္ေနတာေပါ့. . . .

တစ္ရက္မွာ အၾကံသမားဟာ အဘိုးၾကီးအျပင္သြားေနတုန္း အမယ္ၾကီးထံကိုလာသတဲ့ . . သူဟာရိုးရိုးမလာဘူး . . . ဇာတ္ထဲက နတ္၀တ္တန္ဆာေတြ ငွား၀တ္ခဲ့ၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႕ အိမ္ထဲ၀င္ခဲ့ပါသတဲ့. . . . . အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ငိုေၾကြးေနတဲ့ အမယ္ၾကီးကို “ဟယ္ သင္လူသား ၊ သင္၏ သမီး အမွာစကားရွိခဲ့တာေၾကာင့္ ငါေရာက္လာရတယ္. . . .” လို႕ ဇာတ္သံနဲ႕ေျပာတာေပါ့. . .

ဒီေတာ့ အမယ္ၾကီးက “ဘာမ်ားမွာလိုက္လဲ အရွင္နတ္မင္း . . “. . . “တျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး . . သင္၏ခ်စ္မျငီး ထိုသမီးေလးဟာ နတ္ျပညနတ္ရြာေျခာက္ထပ္မွာ ေကာင္းမြန္စြာေနထိုင္ေနေၾကာင္းပါ.” . . “သို႕ေသာ္ သူ႕မွာ လက္၀တ္ရတနာေရႊေငြေတြ မပါခဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္အား လူၾကံဳပါး၊ အဲေလ နတ္ၾကံဳပါးၿပီး ယူခိုင္းလိုက္ပါတယ္. ”

ဒီေတာ့ အမယ္ၾကီးဟာ အဟုတ္မွတ္ၿပီး သမီးေလးအတြက္ ရည္ရြယ္လုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္၀တ္လက္စား အစံုလိုက္ကို ေပးလိုက္ေလသတဲ့. . . အၾကံသမားဟာ ပစၥည္းရရျခင္း ရြာေတာင္ဘက္က္ုိ ထြက္ေျပးသြား ေလသတဲ့. . . အေတာ္ေလးၾကာေတာ့ အဘုိးၾကီးျပန္ေရာက္လာတယ္. . . . ဒီအခါ အမယ္ၾကီးက “သတင္းေကာင္းေျပာရဦးမယ္ေတာ္ေရ ၊ က်ဳပ္တုိ႕သမီးေလးက နတ္ျပည္ေရာက္ေနတယ္. “. . . “ဟင္ဘယ္လိုလုပ္သိလဲ ရွင္မရယ္. “. . “ေစာေစာကပဲ နတ္သားတစ္ပါးလာေျပာသြားတယ္ . . က်ဳပ္ေတာင္မွ သမီးမွာလိုက္တဲ့ လက္၀တ္လက္စားေတြ ထည့္ေပးလိုက္ေသးတယ္. . . ”

ဒါကိုၾကားေတာ့ အဘုိးၾကီးက အလိမ္မိၿပီဆိုတာကို ခ်က္ျခင္း ရိပ္မိတာေပါ့. . ဒါေပမယ့္ အမယ္ၾကီးစိတ္မေကာင္း ျဖစ္မွာစိုးလို႕ ဘာမွာ မေျပာဘဲ “ဘယ္ဘက္ကိုသြားသလဲလို႕ သာ “ေမးတယ္ . . ေတာင္ဘက္ကို လို႕ အဘြားၾကီး က ေျဖေတာ့ အဘိုးၾကီးက ေတာင္ဘက္ကို ျမင္းဒုန္းစိုင္းစီးကာ လိုက္သြားေလတယ္. . . ဒီလိုနဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ သုတ္္ေျခတင္ေနတဲ့ နတ္၀တ္နတ္စားနဲ႕ လူတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေတြ႕တာေပါ႕

အဲဒီလူက ေနာက္ကျမင္းနဲ႕လိုက္လာတဲ့ အဘုိးၾကီးကိုလည္းေတြ႕ေရာ ေျပးေတာ့တာပဲ တဲ့ . . အဘုိးၾကီးကလိုက္ . . . သူက ေျပးေပါ့့ေလ. . . ဒါေပမယ့္ ျမင္းကလူထက္ျမန္ေတာ့ မလြတ္ႏိုင္မွန္း သိၿပီ ခ်ံဳေတာထဲ၀င္ေျပးၿပီး ပုန္းေနလိုက္သတဲ့. . အဘုိးၾကီး ဟာ အဲဒီလူ ဒီနားမွာတင္ ေပ်ာက္သြားတာ သိေတာ့ ျမင္းေပၚက ဆင္းၿပီး ေဘးနားက ခ်ံဳထဲကို ျဖဲရွာတာေပါ့. .

ဒီအခါ ပုန္းေနသူက ခ်ံဳတစ္ဖက္ကထြက္လာၿပိး အဖိုးအို ရဲ႕ ျမင္းကိုစီးကာ ထြက္ေျပးသြားေလသတဲ့. . . ျမင္းနဲ႕ေျပးသြားတဲ့ လူလိမ္ကို မမွီႏိုင္ေတာ့တဲ့အတြက္ အဖိုးအိုဟာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕ လွမ္းေအာ္လိုက္သတဲ့

“သမီးကို ေျပာလိုက္ပါ. . သမီးအတြက္ အဘလည္း ျမင္းတစ္ေကာင္ ေပးလိုက္ပါတယ္လို႕ ”

“မိမိရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို တစ္ဖက္သားသိေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႕ ”

“ဒါကို အခြင့္အေရး ယူၿပီး မိမိကို နင္းတတ္တယ္”

“သဘာ၀ကို မလြန္ေစနဲ႕ ”

“သဘာ၀လြန္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ မရွိဘူး အလိမ္ခံရတတ္တယ္”

ျမန္မာ့ရိုးရာ ပံုျပင္မ်ား

ဲ( ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းမ်ားေန႔မွ သူငယ္ခ်င္း ေကခမ္းပို႔ေပးတဲ့ ပံုျပင္ေလးပါဖတ္ေကာင္းတာနဲ႕ ျပန္မွ်ေ၀လုိက္ပါတယ္ရွင့္..)

အားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္…

zawtk...

ေလာကနီတိ ၁၅

* အႀကီးအမွဴးလူၾကီးမိဘတို႕၏ နာယကဂုဏ္ (၆) ပါးသည္ကား. . . . .
(က) သည္းခံျခင္း
(ခ) ႏိုးၾကားျခင္း
(ဂ) ထၾကြလံု႕လရွိျခင္း
(ဃ) ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတတ္ျခင္း
(င) သနားၾကင္နာျခင္း
(စ) အေျမာ္အျမင္ၾကီးျခင္း . . . . . တို႕ေပတည္း။

* Patience
* Alertness
* Tenacity
* Reasoning
* Compassion
* Farsightedness are the parental and leadership virtues.

* စကားကို ဗေလာင္းဗလဲမေျပာမဆိုရာ။
* ဟုတ္တိုင္းမွန္ရာ တည္ၾကည္စြာလွ်င္ တသမတ္တည္း ေျပာဆိုရာ၏။
* မင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ရဟန္းသည္လည္းေကာင္း၊ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႕သည္ လည္းေကာင္း ေျဖာင့္မွန္စြာလွ်င္ တသမတ္တည္းသာ စကားဆိုၾကကုန္၏။
*ဤသေဘာတရားသည္ကား ေရွးေရွးသူေတာ္ေကာင္းတို႕၏ လမ္းစဥ္ လမ္းေဟာင္း အက်င့္ေကာင္းေပတည္း။

* Do not speak words in changing moods.
* Say truly in straight and consistent way.
* Kings, monks or the virtuous speak truly and consistently.
* This is the old traditional way of noble practice followed by ancient sages.

zawtk...

ေလာကနီတိ ၁၄

* ပ်င္းရိေသာသူ အတတ္ပညာမရႏိုင္။
* အတတ္ပညာ မရွိသူ ဥစၥာစီးပြားမရႏိုင္။
* ဥစၥာစီးပြားမရွိသူ အေဆြခင္ပြန္းေကာင္း မရႏိုင္။
* အေဆြခင္ပြန္းေကာင္းမရွိသူ ခ်မ္းသာ သုခမရႏိုင္။
* ခ်မ္းသာသုခမရွိသူ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ မရႏိုင္။
* ေကာင္းမႈကုသိုလ္မရွိသူသည္ နိဗၺာန္ကို အဘယ္မွာ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္အံ့နည္း။

*One who is lazy gains no knowledge.
*One who has no knowledge gains no wealth
*One who has no wealth has no good companion.
*One who has no good companion has no solace.
*One who has no solace cannot gain merit.
*How can one find the way to Nirvana without good deeds?

zawtk...

ဦးထုပ္ထဲကေႏြ

လူမမာတစ္ေယာက္လိုပါပဲ။
ကမာၻၾကီးရဲ႕ လွ်ာေအာက္က သာမိုမီတာ ထိပ္ဖ်ား….
ျပဒါးေတြ
ေပါက္ထြက္ လွ်ံက်လာေတာ့မတတ္
ေကာင္းကင္ၾကီး စုတ္ျပတ္သြားေအာင္ ပူတဲ့ ‘ေႏြ’။
အျပင္မွာ
ဖုန္မႈန္၀ါညစ္ညစ္၊ ပိုးေလာက္လန္း ထူလပ်စ္ထ၊
ေျခာက္ေသြ႕ပြရႈပ္၊ သစ္ရြက္ကြဲစုတ္ ဖုတ္ကပ္ေပလူး၊ စိတ္ကူးေတြျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္၏။
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ညီွစို႕ပူေႏြး
ေလအေဟာင္းအေဆြးေတြ၊ ပိတ္ညပ္။
အ… သက္… ရွဴ… ရ… က်ပ္… တယ္။
ငါရယ္
ပုပ္ရိေနတဲ့ ငါ့အေလာင္းရယ္….။
အင္း! ထိုင္ေနဖို႕ပဲ ေကာင္းတဲ့ ‘ေႏြ’။
ေႏြဟာ
ရန္ကုန္နဲ႕မႏၱေလးျမိဳ႕ၾကီးႏွစ္ျမိဳ႕ကို
‘ရုတ္တရက္’ သံုးလက္မေလာက္ ပု၀င္သြားေစခဲ့။
ျပီးေတာ့မွ၊ ….အပူဆန္႕ကိန္း နိယာမနဲ႕
ေပ်ာ္ၾကျပန္႕ထြက္၊ ပက္လက္ၾကီးေတြ စီးဆင္းၾက….။
ေျပာျပစမ္းပါ
ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ???
ေႏြဟာ
သူ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ
ေၾကကြဲျခင္းနဲ႕ေနာင္တေတြ အျပည့္အသိပ္ထည့္ယူျပီး
ငါ့အခန္းထဲ တိတ္တိတ္ကေလး ၀င္လာခဲ့
ေဟ့… ငါ လွည့္ျပီး ဖမ္းလိုက္ရမလား။
ေကာင္မေလးေရ
တစ္ခုခု အယုယခံခ်င္ေနတဲ့ ေႏြဥတုအဖို႕
ငါတို႕ ဘာမ်ားလုပ္ေပးရင္ ေကာင္းမလဲ?
… … …
ေတာက္! နည္းနည္းေတာ့ ေနာက္က်သြား
တကယ္ဆို၊ အားနာပါးနာပဲျဖစ္ျဖစ္
မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ ခ်စ္ခဲ့ၾကဖို႕ ေကာင္းတာ….
ေမ၊၁၉၉၄

မင္းခိုက္စိုးစံ

zawtk...

ေသးခ်င္းဆုိးမေလး

မင္းစုိက္စုိးစံ ရဲ႕ ကဗ်ာေလး ႏွစ္ပုဒ္ကုိ ကဗ်ာ ခ်စ္သူတုိ႕အတြက္ ျပန္လည္မွ်ေ၀ေပးလုိက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ၾကည့္ၾက!!! ေဟာဒါ. . .
ငါ့ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ ေသခ်င္းဆိုးမေလး ျဖစ္ေပရဲ႕။
ဘ၀ကို ...
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခံယူလိုက္ပံုမ်ား ...
ျမင္လား!!! “သူမ” တစ္ကိုယ္လံုးေတာင္မွ
ပါးျပီး ေပါ့ေနတဲ့ပံု။
(အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးက)
“ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္”ဆိုတာကိုလည္း အယံုအၾကည္ မရွိေပဘူး။
ေနာက္ျပီး... သူမက
“အ႐ူး”နဲ႔ “နတ္ဘုရား”ေတြကိုလည္း
အတူတူလို႔ သေဘာထားတတ္ေသး...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
ဘ၀ဟာ...
၀မ္းႏႈတ္ေဆး တစ္ခြက္ေလာက္ေတာင္မွ
အာမခံခ်က္ မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ ယူဆ၊
(အဲဒီ သူမက)
လမ္းမွာ ခဏခဏ ျပံဳးျပေနတတ္သူေတြကိုလည္း
“အာ႐ံုေၾကာေရာဂါ ရေနတယ္”လို႔ ေလွာင္တတ္သူ ...
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
ေလာကၾကီးရဲ႕ အယုယခံဘို႔ရာ
ေနရာတစ္ေနရာ ရွာရမွာကို ႐ွက္တတ္၊
ၾကယ္သရဖူေတြ
ေျခမနဲ႔ ညႇပ္ျပီး ေကာက္ေဆာင္းဘို႔ကို
ပ်င္းရိတတ္သူ...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
ေစ်းေပါေပါ ဆက္ဆံမႈေတြကို ရြံရွာ
“မဂၤလာ နံနက္ပါ”လို႔ ႏႈတ္ဆက္ခံရတာကို မုန္း၊
ကိုယ့္မ်က္လံုး ကိုယ္တံခါးပိတ္ျပီး
ေနျမင့္တဲ့အထိ အိပ္တတ္သူ...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့!!!
တစ္ေန႔ တစ္ေန႔... ၂၄ နာရီျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရတာကို စက္ဆုပ္
ထမင္းႏွစ္ခါေတာင္ စားေနရတာကို
အလုပ္ရႈပ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူ...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ ့!!!
သူမရဲ႕ အက်ႌလက္ရွည္အဖ်ားေတြကိုေတာင္
ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ မေခါက္တင္တတ္
ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္ကို အ၀တ္ပတ္သလို
ဖိုသီဖတ္သီ ေနထိုင္
(သူမ ကိုယ္တိုင္က...)
“ဘ၀”ကို ၾကယ္သီးအျပည့္တပ္ျပီး ၀တ္ဆင္ရာမွာ
က်ဥ္းက်ပ္တယ္လို႔ ထင္တဲ့သူ။
သူမရဲ႕ ဘ၀မွာ...
အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ရွိႏိုင္မလဲ !!!
ျမိဳ႕ထဲက ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚမွာ
လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ အခါမ်ိဳးေတာင္မွ
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လာတဲ့သူေတြကို ေရွာင္...ေရွာင္ေပးရတာ
(သူမဘက္က) လိုအပ္တာထက္ ပိုက်ဆံုး
အတၲေတြ ဘုန္းနိမ့္ကုန္ျပီလို႔ ထင္တဲ့ မိန္းမ...။
မ်က္ႏွာေပၚ ဆံပင္ေတြ ၀ဲက်
အဲဒီ ဖရိုဖရဲေလးေပါ့...။
(သူမက ေခါင္းဖီးရတာကို အလုပ္ပိုလို႔ထင္တယ္)
“ကမၻာေျမဆြဲငင္အားရွိမွေတာ့
ဆံပင္ေတြ ေအာက္ကိုက်ေနတာ
ဘာ မေက်နပ္စရာ ရွိသလဲ” လို႔လည္း ေမးရဲ႕။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့ !!!
“နစ္ေရွး”ရဲ႕ အေတြးအေခၚက်မ္းကို ဆြဲဆုတ္
ပလက္ေဖာင္းေပၚက ဖုန္ေတြကို
အဲဒီစကၠဴနဲ႔ သုတ္ျပီး ထိုင္တဲ့သူ...။
“ကြၽန္မက...
ဘယ္သူ႔ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရမွာလဲ
ဒါမွမဟုတ္.. ဘယ္သူ႔ကို အျမီးႏွံ႔ျပရမွာလဲ..”
ကဲ!!!
အဲဒီေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့
သူမက စိတ္အလိုမက်ရင္လည္း
“ဆဲ”တတ္ေသးတယ္...။
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...။
စိတ္ကူးနဲ႔ လြမ္းရတာက
တစ္ကမၻာလံုးကို ထမ္းထားရတာထက္
...ပိုေလးတယ္လို႔ ယူဆ။
တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို သတိရဘို႔
ဘယ္တုန္းကမွ မတက္ၾကြခဲ့သူ
အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...
“သိမ္းဆည္းစရာေတြ မ်ားလြန္းေနတဲ့ဘ၀မွာ...
ကြၽန္မက... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္
သိမ္းမထားခ်င္တဲ့...ေကာင္”လို႔ ေျပာခဲ့။
တကယ့္ေသခ်င္းဆိုးမေလးေပါ့...
ေဟာဒီမွာ ... မလႈပ္မယွက္ေခါက္ေခြ
အဲသည္လို ေနရံုသက္သက္ကေလး ေန ေနလိုက္ပံုက
ဘ၀ကို အ၀တ္ရုပ္တစ္ရုပ္လို ယူဆ
တစ္စံုတစ္ဦးက သူမကို ပစ္ခ်ခဲ့တဲ့အတိုင္းပါပဲ...။
သူမက ေလာကၾကီးကို ခါးျပီး
အဲဒီ ခါးသီးတဲ့ အရသာကပဲ
သူမကို ျပန္ခါးတယ္...။
နားလည္ေပးလိုက္ပါ... ေလာကၾကီးေရ။
“ဘာမ်ား အေရးၾကီးလို႔လဲ”ဆိုတဲ့ ေလွာင္ၾကည့္နဲ႔
ခင္ဗ်ားကို ရိသဲ့သဲ့ ျပံဳးျပေနတဲ့ မိန္းမ...
သူမကေတာ့ မေတာင္းပန္တတ္တာ ေသခ်ာတယ္။
နားသာလည္ေပးလိုက္ပါ .. ေလာကၾကီးေရ
ဒါမွမဟုတ္.. သူမကို ခြင့္လႊတ္ပါ..။
ေလာကၾကီးေရ...
ဒါမွမဟုတ္ ... သူမကို ဦးညႊတ္ဂုဏ္ျပဳပါ...
ဒါမွမဟုတ္ ... သူမကို တစ္ခုခု ျပစ္ဒဏ္ခတ္ပါ...
ဒါမွမဟုတ္ ...
ေလာကၾကီးေရ... အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမကို
ပစ္သာခ်ထားလိုက္ပါ။
“သူမ”ေပါ့...
...........
နတ္ဆိုးတစ္ပါးလည္း ျဖစ္၊
ေကာင္းကင္တမန္လည္းျဖစ္၊
(အဲဒီ ေသခ်င္းဆိုးမေလးကိုမွ)
ငါက...
လည္ပင္းညႇစ္သတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္
ခ်စ္ေနမိခဲ့တာေပါ့ကြယ္...။

မင္းခိုက္စိုးစံ

zawtk..

ေလာကနီတိ ၁၃

ဆူးကို အဘယ္သူခြၽန္ ၍ ထက္သနည္း၊

သမင္မ်က္လံုးကို အဘယ္သူ မ်က္စဥ္းခတ္္၍ၾကည္လင္သနည္း၊

ရႊံညြန္ ၌ေပါက္ေသာ ၾကာပန္းကို အဘယ္သူ ရနံ႕ထည့္၍ ထံုေမႊးသနည္း။

သူ႕သဘာ၀အေလ်ာက္သာျဖစ္ၾကကုန္၏။

အမ်ိဳးေကာင္းသားအမ်ိဳးေကာင္းသမီးတို႕မည္သည္သူတစ္ထူးအကူမရ မူလည္္း

မိမိဘာသာၾကိဳးအားထုတ္ရာ၏။

Who sharpens the thorne to be pointed?Who put eyedrops the deer's

eye to be shiny? Who put scent in the lily growing in mud to

be fragrant?

Those may happen by nature.

The good descendents should themselves try without help.

က်ီးတို႕ ၏ အလယ္၌ ေရာေႏွာျခင္းျဖင့္ ဟသာၤမင္းအတြက္ မတင့္တယ္။

ႏြားအုပ္အတြင္း ေရာေႏွာေန ျခင္းျဖင့္ ျခေသၤ့မင္းအတြက္ မတင့္တယ္။

ျမည္းအုပ္အတြင္ ေရာေႏွာေနျခင္းျဖင့္ သိေႏၵာျမင္းအတြက္ မတင့္တယ္။

သူမိုက္တို႕ အလယ္၍ ေရာေႏွာေနျခင္းျဖင့္ ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္း အတြက္ မတင့္တယ္။

A hamsa is out of place among crows.

A lion is out of place among cattle.

A horse is out of place among donkeys.

A learned man is out of place among the bad.

အရသာပ်က္ေၾကာင္းတရားေလးပါ။ တို႕သည္ကား-

ထံုးမပါေသာကြမ္း။

ဆားမပါေသာဟင္း၊

ဥစၥာပစၥည္းမရွိဘဲ ၀တ္စားတန္ဆာ ပလႊားေမာ္ၾကြား ၀တ္ဆင္ျခင္း၊

ပညာမတတ္ဘဲ ပ်ိဳ႕၊ ကဗ်ာ ၊ လကၤာ ဖြဲဆိုျခင္းတို႕ ေပတည္း။

What causes unsavouriness are:-

A betel-quid without lime.

Curry without salt.

Dressing up flauntingly without wealth.

Composing verse without education.

အၾကီးအမႈး လူၾကီးမိဘ တို႕၏ နာယက ဂုဏ္ေျခာက္ပါးသည္ကား-

က) သည္းခံျခင္း၊

ခ) နိဳးၾကားျခင္း၊

ဂ) ထၾကြလံုလရွိျခင္း၊

ဃ) ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားတတ္ျခင္း၊

င) သနားၾကင္နာျခင္း၊

စ) အေျမာ္အျမင္ၾကီးျခင္း တို႕ေပတည္း။

Patience,

aLertness,

tenacity,

reasoning,

compassion,

farsightedness are the parental and leadership virtues.

ေလာကနီတိ ၁၂

ေတာင္တိုင္းတြင္ပတၲျမားမရိွ။

ဆင္တိုင္းတြင္ အျမဳေေတမရိွ။

ေတာတိုင္းတြင္ စႏၵကူးမရိွ။

အရပ္ဌာနတိုင္းတြင္လည္း ပညာရိွသုခမိန္မရိွ။

There is no ruby in every mountain.

There is no pearl in every elephant.

There is no sandalwood in every forest.

There is no sage in every place.

ပညာလိုလားသူသည္ ပညာရွိပုဂိၢဳုလ္ထံအေရာက္သြားျပီး ပညာကိုၾကိုးစား၍ဆည္းပူး သင္ယူရာ၏။

One who wants knowledge should get to the wise and learn seriously.

စည္သည္တီးမွ ျမည္သကဲ့သို့ ပညာရိွ သည္လည္း သူေမးလာေသာအခါမွသာ ေျဖျကားေျပာဆိုေလ့ ရိွ၏။

သူမိုက္သည္ကား သူတစ္ပါးေမးသည္ျဖစ္ေစ မေမးသည္ျဖစ္ေစ လြန္မင္းစြာ ေျပာေဟာ တတ္ေပသည္။

As a drum emits sound when struck the learned responds only when asked.

Asked or not, the uneducated speaks too much.

ေပပုရပိုက္စာရြက္၌ ေရးထားအပ္ေသာ အတတ္ပညာကို ကိုယ့္အတတ္ပညာဟု မမွတ္ယူေကာင္း။

ထို့အတူသူတစ္ပါးလက္ဝယ္၌ ရိွေသာ ဥစၥာကိုလည္း ကိုယ့္ဥစၥာဟု မမွတ္ယူေကာင္း။

Chronicled knowledge shall not be regraded as one's own.

Property in the hands of other shall not be regarded as one's own.

လိမၼာယဥ္ေက်းရိွမရိွကို ကိုယ္အမူအရာ နွုတ္အမူအရာအားျဖင့္ သိနိုင္၏။

ပညာရိွသည္မရိွသည္ကို ေျပာဆိုေသာစကားကို ေထာက္ခ်င့္၍ သိနိုင္၏။

Being cultured or not can be known by behavior.

Being learned or not can be known by speech.

ေလာကနီတိ ၁၁

ပထမအရြယ္ပညာရွာ၊

ဒုတိယအရြယ္ ဥစၥာရွာ၊

တတိယအရြယ္ တရားရွာ။

Pursue education in early age.

Pursue wealth in middle age.

Purse Dhamma in old age.

အတတ္ပညာ မရွိသူသည္ သူတစ္ပါး၏ ၀န္ကိုထမ္းရ၏။

အတတ္ပညာရွိသူသည္ သူတစ္ပါး၏ ဂုဏ္ျပဳျခင္းကို ခံရ၏။

ထို႕ေၾကာင္႕ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း အတတ္ပညာကို ရေအာင္ၾကိဳးစား သင္ယူပါေလာ႕။

One without knowledge has to carry other's burden.

One who has knowledge is honoured by others.

So strive daily to get knowledge.

မိဘတို႕သည္ သားသမီးကို ငယ္စဥ္ကပင္ အတတ္ပညာကို သင္ေပးရ၏။

အတတ္ပညာကို သင္မေပးခဲ႕မူ ဟသၤာတို႕ အလယ္၌ ဥဗ်ိဳင္းငွက္သည္ မတင္႕တယ္သကဲ႕ ပရိတ္သတ္ဗိုလ္ပံု အလယ္၌ မတင္႕တယ္ျဖစ္ရာ၏

အတတ္ပညာ ကင္းမဲ႕ေသာေၾကာင္႕ သားႏွင္႕သမီး မိဘတို႕သည္ ရန္သူသဖြယ္ ျဖစ္လာရ၏။

Parents must educate the children while young.

If not, they will be unbecoming-bird is unbecoming among hams as.

For not being educated, son and parents can turn out to be an enemy.

story ေလးပါ

ေအးခ်မ္းတဲ့ ျမိဳ႔ေလးတစ္ျမိဳ႔မွာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့
ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရွိတယ္။ သူတို႔ဟာ အျမဲမခြါ တစ္တဲြတဲြပဲ ေန႔တိုင္း
ပင္လယ္ေဘးကို သြားျပီး ေနထြက္၊ ေန၀င္ခ်ိန္ကို သြားၾကည့္ၾကတယ္။ သူတို႔က
ျမင္သူတကာ အားက်တဲ့ စံုတဲြေလးပါ။

ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔မွာ မေတာ္တဆ ကားတိုက္မႈေၾကာင့္ ေကာင္မေလး အျပင္းအထန္
ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရျပီး ေမ့ေမွ်ာသြားခဲ့တယ္။ အိပ္ရာထဲမွာပဲ ျငိမ္သက္စြာ
လဲေလ်ာင္းေနရတယ္။ ေန႔ဖက္ဆိုရင္ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးနားမွာေနျပီး
သူ႔နာမည္ကို တတြတ္တြတ္ ရြတ္ေခၚတယ္။ ညဖက္ဆိုရင္ ဘုရားေက်ာင္းသြားျပီး
ေကာင္မေလး က်န္းမာလာေစဖို႔ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းတယ္။ အခ်ိန္ေတြ တေျဖးေျဖး
ကုန္လြန္သြားခဲ့ျပီး ေကာင္ေလးခမ်ာ ငုိရလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတြေတာင္
ခမ္းလုနီးေနျပီ။ ေကာင္မေလးက ေမ့ေမွ်ာေနဆဲပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလး
လက္မေလွ်ာ့ခဲ့ဘူး။ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းျမဲ ဆုေတာင္းတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ညမွာ ဘုရားသခင္က ေကာင္ေလးရဲ႔ မေလွ်ာ့တဲ့ ဇဲြနဲ႔
ေကာင္မေလးအေပၚထားတဲ့ ေမတၱာတရားေၾကာင့္ သူ႔အေပၚ သနားသက္၀င္ျပီး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္ခုေပးလိုက္တယ္။ ဘုရားသခင္က ေကာင္ေလးကို " ေကာင္မေလးရဲ႔
အသက္ကို ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ လွဲလွယ္ႏိုင္မလား" လို႔ ေမးတယ္။ ေကာင္ေလးက
ေတြေ၀မေနဘဲ လဲွလွယ္ႏိုင္ေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖတယ္။

"ဒါဆိုေကာင္းျပီ။ ေကာင္မေလး အျမန္ႏႈိးလာဖို႔ အသင္ ပုစဥ္းဘ၀နဲ႔
သံုးႏွစ္အသြင္ေျပာင္းရမယ္။ သေဘာတူႏိုင္လား" လို႔ ဘုရားသခင္က ေမးျပန္တယ္။
ေကာင္ေလးက မဆိုင္းမတြဘဲ သေဘာတူေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။

မိုးလင္းတာနဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ ပုစဥ္းတစ္ေကာင္ အသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္။
ပုစဥ္းေလးက ေဆးရံုဖက္ကို အလွ်င္အျမန္ ပ်ံလာတယ္။ လူနာခန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့
ေကာင္မေလးက ႏိႈးေနျပီး ဆရာ၀န္တစ္ဦးနဲ႔ စကားေျပာေနတာကို ေတြ႔တယ္။
သူတို႔ေျပာေနတာေတြကို ပုစဥ္းက မၾကားရဘူး။ တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္ေနေတာ့
ေကာင္မေလး က်န္းမာလာျပီး ေဆးရံုက ဆင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမေပ်ာ္ဘူး။
ေနရာအႏွံ႔ ေကာင္ေလးကို လိုက္စံုစမ္းတယ္၊ လိုက္ရွာတယ္။ ေကာင္ေလး
ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။ ေကာင္ေလးက ပုစဥ္းအသြင္နဲ႔
ေကာင္မေလးေဘးမွာ ရစ္၀ဲ ပံ်သန္းေနေပမဲ့ ေကာင္မေလးကို သူေခၚလို႔ မရဘူး။
ေပြ႔ဖက္လို႔ မရဘူး။ ေကာင္မေလးကိုပဲ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ရတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေႏြရက္ေတြ တေျဖးေျဖး ကုန္လြန္ျပီး ေဆာင္းဦးကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ေဆာင္းေလညင္းေတြေၾကာင့္ သစ္ရြက္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြကုန္တယ္။ ပုစဥ္း
ဒီေနရာက ခြာရေတာ့မယ္။ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အျဖင့္ ေကာင္မေလးရဲ႔
ပုခံုးထက္နားကို သူအရဲစြန္႔ျပီး သြားနားလိုက္တယ္။ ႏူးညံ့တဲ့ ေတာင္ပံနဲ႔
ေကာင္မေလးရဲ႔ ပါးျပင္ကို ထိလိုက္တယ္။ ေသးငယ္တဲ့ ပါးစပ္နဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႔
ပုခံုးသားကို ႐ႈိက္နမ္းလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး သတိမထားမိခင္မွာ သူတိတ္တဆိတ္
ထပံ်လာခဲ့တယ္။

မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာပဲ ေႏြဦးရာသီကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေႏြေရာက္တာနဲ႔
ခ်က္ခ်င္းပဲ ပုစဥ္းဟာ ေကာင္မေလးနားကို အေရာက္ပ်ံသန္းလာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့
သူရင္းႏွီးတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႔ေဘးမွာ ခန္႔ညားတဲ့ သူစိမ္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို
သူ ေတြ႔လိုက္ေတာ့ ပ်ံသန္းေနတဲ့ သူ႔ေတာင္ပံေတြ ေလဟာနယ္ တ၀က္တပ်က္မွာ
အရပ္တန္႔ခံလိုက္ရတယ္။

လူေတြက ေကာင္မေလး ကားတိုက္ခံရတာ ဒဏ္ရာေတြ ဘယ္ေလာက္ ျပင္းထန္ေၾကာင္း၊
ဒဏ္ရာေတြကို ကုသေပးတဲ့ ဆရာ၀န္ဟာ ေကာင္မေလးအေပၚ ဘယ္ေလာက္ ဂ႐ုစိုက္ေၾကာင္း၊
သူတို႔ရဲ႔ အခ်စ္ေတြက စံတင္ထိုက္တဲ့အေၾကာင္း၊ ေကာင္မေလး ဘ၀က အရင္လို
ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ ေနျပီျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာသံေတြကို
ပုစဥ္းၾကားလိုက္ရတယ္။ ပုစဥ္း ရင္ကဲြရျပန္တယ္။ ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးနဲ႔
ေကာင္မေလး ပင္လယ္ေဘးသြားျပီး ေန၀င္၊ ေနထြက္ၾကည့္တာကို သူအျမဲေတြ႔ေနရေပမဲ့
တစ္ခါတေလ ေကာင္မေလးရဲ႔ ပုခံုးထက္မွာ ခဏသြားနားတာကလဲြလို႔ သူဘာမွ
မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ပုစဥ္းေလးဟာ ရင္ထဲက ေ၀ဒနာေတြကို ၾကိတ္မွိတ္ခံစားရင္ ဒီႏွစ္ေႏြဟာ
ခါတိုင္းေႏြထက္ ပိုရွည္လွ်ားေနတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ေကာင္မေလးနားမွာ
ရစ္၀ဲပ်ံသန္းဖို႔လည္း သူမွာ ခြန္အားေတြ ဆုတ္ေလ်ာ့ေနတယ္။
ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႔ တီးတိုးစကားေျပာသံနဲ႔ ရယ္သံေတြက သူ႔ကို
အသက္႐ႈက်ပ္ေစတယ္။

သံုးႏွစ္ေျမာက္ ေႏြရာသီမွာေတာ့ ပုစဥ္းဟာ ေကာင္မေလးကို ခဏခဏ
သြားမၾကည့္ေတာ့ဘူး။ သူနားေနက် ေကာင္မေလးရဲ႔ ပုခံုးကို ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးက
တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ႔ဖက္ထားတယ္။ သူ႔ေတာင္ပံနဲ႔ ထိေနက် ေကာင္မေလးရဲ႔
ပါးျပင္ဟာလည္း ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးက တယုတယနမ္းေနတယ္။ ပုစဥ္းရင္ကဲြတစ္ေကာင္က
သူ႔တို႔ေဘးမွာ ရစ္၀ဲေနတယ္ဆိုတာကို ခ်စ္တင္းေႏွာျပီး ၾကည္ႏႈးေနတဲ့
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သတိထားမိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္မေလးကလည္း အတိတ္ဆိုတာကို
လံုး၀ သတိေမ့သြားခဲ့ျပီေလ။

သတ္မွတ္ထားတဲ့ (၃)ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကိုေရာက္ဖို႔ တစ္ရက္အလိုမွာ
ေကာင္မေလးနဲ႔ ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးတို႔ လက္ထပ္လိုက္ၾကတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းထဲ
သူပ်ံ၀င္ျပီး ေကာင္မေလးရဲ႔ ပုခံုးထက္မွာ နားလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးနဲ႔
ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးရဲ႔ ဘုရားသခင္ထံ သစၥာခံယူေနတဲ့ အသံကို သူၾကားလိုက္တယ္။
ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးရဲ႔ လက္ကို လက္ထပ္လက္စြပ္ စြပ္ေပးျပီး
နမ္းလိုက္တာကို သူေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ သူ႔ပါးျပင္ငယ္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြ
စီးက်လာခဲ့တယ္။

"အသင္ ေနာင္တရျပီလား" ဘုရားသခင္က ပုစဥ္းကို ေမးတယ္။
"ေနာင္တ လံုး၀မရပါဘူး" မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ရင္း သူျပန္ေျဖတယ္။
"မနက္ျဖန္ဆို လူ႔ဘ၀အသြင္ ေျပာင္းလို႔ရျပီ" ဘုရားသခင္က ေျပာေတာ့ ပုစဥ္းက
ေခါင္းခါျပီး "ပုစဥ္းအျဖစ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တစ္သက္လံုး ေနပါရေစေတာ့။
တစ္ခ်ဳိ႔ကံတရားက လက္လြတ္ဆံုး႐ံႈးဖို႔ စီရင္လာျပီးသားပါ။ တစ္ခ်ဳိ႔ဖူးစာက
ေပါင္းစပ္ဖို႔ ကံပါမလာခဲ့ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တာ ရယူပုိင္ဆိုင္မွ
မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ရယူပိုင္ဆိုင္ျပီးရင္ေတာ့
ေကာင္းေကာင္း တန္ဖိုးထား ခ်စ္တတ္ရမယ္"

သင့္ရဲ႕ ပုခံုးေပၚမွာေရာ ပုစဥ္းေလးတစ္ေကာင္ နားခဲ့ဖူးသလား....?
သင္ေကာ ပုစဥ္းေလးတစ္ေကာင္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသလား......?

ဟုိး...အရင္တုန္းက forword mail မွာဖတ္ခဲ့ရတဲ့ပံုျပင္ေလးကုိ သိမ္ထားမိရာကေန ျပန္လည္ဖတ္မိတဲ့အတြက္ ျပန္လည္မွ်ေ၀လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

zawtk..

Thursday, December 31, 2009

Monday, December 28, 2009

Sunday, December 27, 2009

Thursday, December 24, 2009

Wednesday, December 23, 2009

Tuesday, December 22, 2009

Monday, December 21, 2009

Sunday, December 20, 2009

Saturday, December 19, 2009

Thursday, December 17, 2009

ၾကည္ညိဳစရာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား

ေမတၱာရွင္ေဖာင္ေဒးရွင္း

စစ္ကုိင္း ဆြမ္းေလာင္းအသင္း

လူျဖစ္ရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္

MM Time

Labels

Blog Archive

ဧည့္သည္မွတ္တမ္းေလးပါ။

ကလစ္ႏွိပ္ၿပီးအစာေကၽြးေနာ္

ဘေလာ့ဂ္ဂါတုိ႕ စုေဝးရာ

ရသဝတၱဳတုိေရြးခ်ယ္ျခင္းဘေလာ့ဂ္

ဗုဒၶႏွင့္ဓမၼစာေပ ဆုိဒ္မ်ား

နည္းပညာမ်ား ေလ့လာရန္

ဘေလာ့ဂ္ဂါမိတ္ေဆြမ်ား

မဂၢဇင္း ႏွင့္ ဂ်ာနယ္

Followers

To Contact Me

visitor list

အျဖဴေရာင္ သံစဥ္

ေရာက္လာခဲ့ၾကတဲ့ႏုိင္ငံေတြ

သင္သံုးေနတဲ့ IP Address