အလုပ္လုပ္ျခင္း ႏွင့္ခံႏိုင္ရည္ရွိျခင္း

( ၁ )

ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက သစ္ပင္ေတြ တျဖည္းျဖည္းရွည္လ်ားလာတာကို ၾကည့္ၿပီး တအ့ံတၾသျဖစ္ဖူးတယ္။
" ဒီ သစ္ပင္ေတြဟာ ငါမျမင္လိုက္ရပဲ ဘယ္အခ်ိန္ကမ်ားရွည္သြားတာပါလိမ့္ "
တစ္ေန႔လုံး သစ္ပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ေရွ႕တည့္တည့္မွာထိုင္ၿပီး မ်က္ေတာင္မခတ္ပဲေငးၾကည့္ေနခဲ့ဖူးတယ္။
သစ္ပင္ရဲ႕ အျမင့္ထိပ္ဖ်ားကရွည္ထြက္လာတာကို ျမင္ခ်င္လို႔။
ဒါေပမယ့္ ျမင္ခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။
ေနာက္ ..... အသက္ႀကီးလာမွ သိရတယ္။
သစ္ပင္ေတြဟာ ညဘက္က်မွ ရွည္ထြက္တာ ... တဲ့။ၾသစေၾတးလ်ကေဒါက္တာ ဟြန္ဇာလက္(စ္)ဆိုတဲ့
ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္က သုေတသန ျပဳထားတာပါ။
သစ္ပင္ေတြဟာ ည (၉) နာရီကေန မနက္ (၆) နာရီအတြင္းမွာပဲ ရွည္လ်ား ဆန္႔ထြက္ၾကတယ္ ... တဲ့။
အတိအက် ေျပာရရင္ ညဦးပိုင္း အခ်ိန္မွာ၁၀% ႀကီးထြားၾကၿပီး၊ က်န္တဲ့၉၀% ကေတာ့ ညဥ့္နက္ပိုင္း
ေမွာင္ေနတဲ့အခ်ိန္က်မွ ရွည္လ်ား ဆန္႔ထြက္လာၾကတာလို႔ ဆိုပါတယ္။
သစ္ပင္ေတြဟာ လူျမင္သူျမင္ အလင္းေရာင္ရတဲ့ေန႔အခ်ိန္မြန္းတည့္ကေန ညေန (၆) နာရီ အတြင္းမွာေတာ့
ရပ္တန္႔ အနားယူၾကပါသတဲ့။ ( သစ္ပင္ေတြမွာလည္း အလုပ္လုပ္ခ်ိန္နဲ႔ အနားယူခ်ိန္ဆိုၿပီးခြဲျခားထားတာကိုး
.... လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးလိုက္မိတယ္ )

အဲဒီ အေတြးေလးကို ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္သူကိုေျပာျပမိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္က ေမးလိုက္တယ္။
" သစ္ပင္ေတြဟာ ဘာျဖစ္လို႔ လူေတြအိပ္တဲ့ အခ်ိန္က်မွအလုပ္လုပ္ၾကလဲ မသိဘူးေနာ္ "
ကၽြန္ေတာ့္ ေမးခြန္းေၾကာင့္ သူမက ရယ္ေမာတယ္။ၿပီးေတာ့ ... ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုနဲ႔ျပန္ေျဖပါတယ္။
" သူတို႔ အလုပ္လုပ္ေနတာကို လူေတြျမင္ရင္တစ္နည္းနည္းနဲ႔ၾကံဖန္ၿပီး ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္မွာစိုးလို႔ျဖစ္မွာေပါ႔ "
သူမရဲ႕ အေျဖေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းကိုစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ခါယမ္းမိတယ္။ ၿပီးေတာ့ .....
ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္ျဖစ္သြားတယ္။
ဟုတ္တယ္.....။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာ " အလုပ္လုပ္တဲ့သူ " ဟာ (တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းနဲ႔) ကဲ့ရဲ႕ ေ၀ဖန္
ခံရတာကိုပဲ အၿမဲေတြ႕ရတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ အျပစ္လြတ္တယ္လို႔ မရွိဘူး။ လူေတြအားလုံးက အဲဒီ
(အလုပ္လုပ္ေနတဲ့) လူကိုတစ္ခုခုေ၀ဖန္ဖို႔ အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသလိုပဲ မဟုတ္ဘူးလား.....။
တစ္ခုခုမွားယြင္းသြားလို႔ကေတာ့ ရစရာမရွိေအာင္အေျပာခံရၿပီသာမွတ္ေပေတာ့ပဲ။ ( တစ္ခုခု ေကာင္းသြား
ရင္လည္း အကဲ့ရဲ႕ကေတာ့ မလြတ္ပါဘူး )
( ၂ )

ကၽြန္ေတာ္ အခုေျပာခ်င္တာက " အလုပ္ ဟူသမွ် ဂုဏ္ရွိစြ " ဆိုတဲ့ကိစၥပါ။
အလုပ္လုပ္တဲ့လူဟာ အျပစ္တင္စရာ ရွိလာရင္လည္းခံရတယ္။
ကဲ့ရဲ႕စရာေပၚလာရင္လည္း ခံရတယ္။
ပင္ပန္းစရာ ရွိေတာ့လည္း ဒီလူပဲ။
ဒါျဖင့္.....အလုပ္လုပ္တဲ့လူဟာ ဘာဂုဏ္ရွိသလဲ။

ဒီေနရာမွာလည္း " ဂုဏ္ " ဆိုတာ ဘာလဲ ? လို႔ထပ္ၿပီးေမးစရာ ရွိလာျပန္ပါတယ္။
လူအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ဂုဏ္ဆိုတာ ၾကြား၀ါစရာ တစ္ခုလို၊ လူလုံးျပစရာ အဆင္တန္ဆာတစ္ခုလို ...၊

နာမည္ေက်ာ္ ကုန္ပစၥည္း အမွတ္တံဆိပ္လို သေဘာထားေနၾကတာပါ။
သင့္အေနနဲ႔ သေဘာမတူရင္ ျငင္းခုံႏိုင္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ဥပမာေလးတစ္ခု ေျပာျပပါရေစဦး။

အရပ္ထဲမွာ သူသူငါငါ ေျပာေနတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းပါ။

" ကၽြန္မ သမီးေလးကေတာ့ ဘြဲ႕ရၿပီးၿပီ။ မိန္းကေလးဆိုေတာ့တျခားအလုပ္လည္း မသင့္ေတာ္တာနဲ႔
ေက်ာင္းဆရာမပဲ ၀င္လုပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းဆရာမဆိုေတာ့ဂုဏ္ရွိတာေပါ့”
ဒီစကားအတုိင္း အတိအက် မဟုတ္တာေတာင္ အလားတူအဓိပၸာယ္ရတဲ့ စကားမ်ိဳးေတြကို သင့္
ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း ၾကားေကာင္းၾကားဖူးပါလိမ့္မယ္။

" ဂုဏ္ရွိဖို႔ " ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အဓိကထားၿပီးေက်ာင္းဆရာမအလုပ္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ မိန္းကေလး
ဟာ တကယ္တမ္း “ဆရာမ” .....ျဖစ္လာတဲ့အခါ တာ၀န္ေက်ပြန္ႏိုင္ပါ႔မလား ? ေက်ာင္းသား ေတြ
အေပၚတကယ္ေစတနာ ထားႏိုင္ပါ႔မလား ? သူ႔ဘ၀ကို " စာသင္ၾကားျခင္း " အလုပ္ထဲ ဘယ္ေလာက္ထိ
ႏွစ္ျမဳပ္ႏိုင္ပါ႔မလဲ .....

ဘယ္ေလာက္ထိအနစ္နာခံၿပီး စိတ္ပါလက္ပါအားသြန္ခြန္စုိက္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ပါ႔မလဲ ..... ။
ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအတြက္ " ေက်ာင္းဆရာမ " တစ္ေယာက္ရဲ႕ အခန္းက႑ဟာ ဘယ္ေလာက္အေရးႀကီး
တယ္ ဆိုတာကို ရင္ထဲက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ သေဘာမေပါက္ နားမလည္ဘဲနဲ႔ " ဂုဏ္ရွိရုံသက္သက္ "
ေက်ာင္းဆရာမ ၀င္လုပ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ရာေပါင္း ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာေက်ာင္းသား
ေတြရဲ႕ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းမွာ နစ္နာစရာဒဏ္ရာေတြရသြားမွာကို ေတြးၾကည့္ရင္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္း
ပါတယ္။

( ၃ )
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ " အလုပ္ " ကို ေရြးခ်ယ္ရာမွာ အ၀တ္အစား၀ယ္သေလာက္
ေတာင္ ဂရုမစိုက္ပဲ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေရြးခ်ယ္ၾကတာကို သတိထားမိပါတယ္။
ကိုယ္လုပ္မယ့္ အလုပ္ရဲ႕ သေဘာသဘာ၀က ဘာလဲ ?
ကိုယ့္ပင္ကိုယ္စိတ္ေန ကိုယ္ထားသဘာ၀နဲ႔ ကိုက္ညီရဲ႕လား ?
ဒီအလုပ္အေပၚမွာ ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ထိ ေစတနာထားအားစိုက္ၿပီး လုပ္ႏိုင္မွာလဲ ?
ဒီအလုပ္အတြက္ ကိုယ့္ဘ၀တစ္ခုလုံးကို ႏွစ္ျမဳပ္ႏိုင္ရဲ႕လား ? .... စသျဖင့္အျပန္ျပန္အလွန္လွန္
စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ ( ကိုယ္နဲ႔ အလုပ္နဲ႔ ေနရာလြဲေနၿပီဆိုရင္.....သူ႔ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ ႏွစ္ဖက္စလုံးမွာ
နစ္နာစရာေတြအမ်ားႀကီးျဖစ္လာမွာကိုး )
ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ဘြဲ႔ရၿပီးတဲ့အျပင္ ဒီပလိုမာသင္တန္းေတြတက္၊
ကြန္ပ်ဳတာ၊ စာရင္းကိုင္၊ အဂၤလိပ္စာ၊ ျပင္သစ္စာ၊ တရုတ္စာ၊ စီမန္ခံခြဲမႈ ..... စတဲ့ ဘာညာဘာညာ
သင္တန္းေတြ အကုန္တက္ ေအာင္လက္မွတ္ေတြ တစ္ျပံဳႀကီး ကိုင္ထားပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ..... အလုပ္လစ္လပ္ေၾကာင္းေၾကာ္ျငာမွန္သမွ်ကို စုံတကာေစ႔ေအာင္ လိုက္ေလွ်ာက္ေတာ့
တာပါပဲ။ အဲဒီလိုဦးတည္ခ်က္ ပီပီျပင္ျပင္မရွိပဲေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ အလုပ္တစ္ခုကေန ဘယ္လို " ဂုဏ္ "
မ်ိဳးရႏိုင္မွာတဲ့လဲ ?

( ၄ )

အ၀တ္အစား လွလွပပ ၀တ္ၿပီး ေခၽြးမထြက္ရပဲသက္ေသာင့္သက္သာ ေနေကာင္းေနရပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္အဲဒါဟာ ဂုဏ္ မဟုတ္ပါဘူး။ လစာေငြေကာင္းေကာင္း ခံစားခြင့္ေကာင္းေကာင္းရခ်င္ရပါလိမ့္မယ္။

အဲဒါဟာလည္း ဂုဏ္ မဟုတ္ပါဘူူး။ အဆင္တန္ဆာေတြပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက

အေမက ေျပာဖူးတယ္။
" ငါ့သား ..... စာႀကိဳးစား။ ပညာတတ္ရင္ သူမ်ားရဲ႕
ေခ်းေတြေသးေတြမကိုင္ရဘူး " တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ႀကိဳးစားတာပါပဲ။ အခုကၽြန္ေတာ္
ဆရာ၀န္လည္း ျဖစ္လာေရာ လူနာေတြရဲ႕ ေခ်းေတြ
ေသးေတြ အျပင္ ျပည္ပုပ္ေသြးပုပ္ေတြပါ ကိုင္ေနရေတာ့တယ္။
ေက်းဇူးျပဳၿပီး.....မရယ္ပါနဲ႔။
ဒါျဖင့္ ..... " ဂုဏ္ " ဆိုတာဘာလဲ ???

• (၁) ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ( တျခားတိုက္တြန္းမႈေတြ၊ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းမႈေတြမပါပဲ ) ကိုယ္စိတ္ပါ
  လက္ပါအားသြန္ခြန္စုိက္နဲ႔ေစတနာအျပည့္လုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး " အလုပ္ " တစ္ခုကို သိစိတ္ရွိရွိ
  ေရြးခ်ယ္ရမယ္။

• (၂) အဲဒီလိုေရြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္ေနရင္းကပဲ ... ေ၀ဖန္မႈေတြ၊ ကဲ့ရဲ႕မႈေတြကို ခံရမယ္။ အျပစ္ဒဏ္
  ေတြကိုလည္းခံရမယ္။ ပုံျပင္ထဲကႏြားလို ပင္ပန္းစရာရွိရင္လည္း မညည္းမညဴခံႏိုင္ရည္ရွိရမယ္။

• (၃) အဲဒီလို ခံႏိုင္ရည္ ရွိျခင္းသည္ပင္လွ်င္ " လူသား " ဆိုတဲ့မွတ္ေက်ာက္တင္ စစ္ေဆးျခင္းကို
  ျဖတ္သန္းေအာင္ျမင္ေသာ " ဂုဏ္ " ျဖစ္တယ္ ..... လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။

• 
  
  
  
  • မင္းခိုက္စိုးစန္
  
  
  
  

zawtk...