ဦးထုပ္ထဲကေႏြ

လူမမာတစ္ေယာက္လိုပါပဲ။
ကမာၻၾကီးရဲ႕ လွ်ာေအာက္က သာမိုမီတာ ထိပ္ဖ်ား….
ျပဒါးေတြ
ေပါက္ထြက္ လွ်ံက်လာေတာ့မတတ္
ေကာင္းကင္ၾကီး စုတ္ျပတ္သြားေအာင္ ပူတဲ့ ‘ေႏြ’။
အျပင္မွာ
ဖုန္မႈန္၀ါညစ္ညစ္၊ ပိုးေလာက္လန္း ထူလပ်စ္ထ၊
ေျခာက္ေသြ႕ပြရႈပ္၊ သစ္ရြက္ကြဲစုတ္ ဖုတ္ကပ္ေပလူး၊ စိတ္ကူးေတြျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ျဖစ္၏။
အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ညီွစို႕ပူေႏြး
ေလအေဟာင္းအေဆြးေတြ၊ ပိတ္ညပ္။
အ… သက္… ရွဴ… ရ… က်ပ္… တယ္။
ငါရယ္
ပုပ္ရိေနတဲ့ ငါ့အေလာင္းရယ္….။
အင္း! ထိုင္ေနဖို႕ပဲ ေကာင္းတဲ့ ‘ေႏြ’။
ေႏြဟာ
ရန္ကုန္နဲ႕မႏၱေလးျမိဳ႕ၾကီးႏွစ္ျမိဳ႕ကို
‘ရုတ္တရက္’ သံုးလက္မေလာက္ ပု၀င္သြားေစခဲ့။
ျပီးေတာ့မွ၊ ….အပူဆန္႕ကိန္း နိယာမနဲ႕
ေပ်ာ္ၾကျပန္႕ထြက္၊ ပက္လက္ၾကီးေတြ စီးဆင္းၾက….။
ေျပာျပစမ္းပါ
ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ???
ေႏြဟာ
သူ႕ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ
ေၾကကြဲျခင္းနဲ႕ေနာင္တေတြ အျပည့္အသိပ္ထည့္ယူျပီး
ငါ့အခန္းထဲ တိတ္တိတ္ကေလး ၀င္လာခဲ့
ေဟ့… ငါ လွည့္ျပီး ဖမ္းလိုက္ရမလား။
ေကာင္မေလးေရ
တစ္ခုခု အယုယခံခ်င္ေနတဲ့ ေႏြဥတုအဖို႕
ငါတို႕ ဘာမ်ားလုပ္ေပးရင္ ေကာင္းမလဲ?
… … …
ေတာက္! နည္းနည္းေတာ့ ေနာက္က်သြား
တကယ္ဆို၊ အားနာပါးနာပဲျဖစ္ျဖစ္
မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ ခ်စ္ခဲ့ၾကဖို႕ ေကာင္းတာ….
ေမ၊၁၉၉၄

မင္းခိုက္စိုးစံ

zawtk...